Bloggang.com : คุณพ่อมือ1 :

~* คนนี้พี่ใบบัว : แล้วปีเก่าก็จะผ่านพ้นไป จากวันนั้นถึงวันนี้ ก็ 6 ปีแล้วค่ะ *~

ความรู้สึกที่จำได้ไม่ลืม .. ตั้งแต่เมื่อ 6 ปีก่อน

วันที่ 30 ธ.ค. 47 ( หลังเหตุการณ์สึนามิ 3 วัน)
..ก็เริ่มท้องแข็งเป็นพักๆ .. เลยสังเกตุอาการ
และด้วยสัญชาติญาณความเป็นแม่ (หรือเปล่า) ..
เลยคิดว่านี่แหละ สัญญาณเตือนแล้วจ้า

ลองมองดูนาฬิกาที่ข้างฝา.. จับเวลาได้ทุกๆ 5 นาที..
แต่ยังไม่มีน้ำเดิน ..

เราคิดเอาว่า .วันนี้รอก่อนได้ ..
พรุ่งนี้ค่อยไป รพ. ดีกว่า .. เพราะยังไงอยู่ที่บ้านก็อุ่นใจที่สุด

30 ธ.ค. 47 เลยยังอยู่นอนอยู่ที่บ้านอีก 1 คืน

** คืนนั้น รุ่นน้องแม่ที่สนิทกันมาขอนอนค้างที่ร้าน 1 คน
เพราะไปฉลองกันมาดึกกลับบ้านไม่ไหว .. แม่ก็โอเค ..จัดไป ^^

31 ธ.ค 47 ..

แม่ตื่นมาแต่เช้า ..
สังเกตุว่า น้ำเริ่มเดินแล้ว..
( รู้สึกเหมือนปัสสาวะเล็ดตลอดเวลา และ เริ่มมีเลือดสีน้ำตาลออกมาเลอะๆแล้ว )
แม่เลยชวนพ่อพี่บัว ไปกินโจ๊ก 1 ถ้วย .. แล้วเตรียวตัวไป รพ.

พอไปถึง รพ. วันนี้ของทุกปี ถือเป็นวันหยุด ..
ทาง รพ. ส่วนปกติปิด เลยต้องไปตึกฉุกเฉิน ..
เดินเข้าไปตามปกติ..จน จนท. งง
บอกเขาว่า " จะมาคลอดค่ะ .. น้ำเดินแล้ว "

จนท. ที่ เคาท์เตอร์เลยจัดการเอกสารให้ แล้วส่งตัวไปที่ห้องรอคลอด .

10 โมงนิดๆ

พอไปถึงห้องรอคลอด ..
จนท. ซักถามประวัตินิดหน่อย ก่อนจะพาไปตรวจปากมดลูก ..
" เปิดได้ 2 เซ็นต์แล้วค่ะ บ่ายๆ เย็นๆ ก็คงจะคลอด .. "

แล้ว จนท. พยาบาลก็ให้ไปนอนรอ ..พร้อมทั้ง โทรฯ ตามคุณหมอ
พ่อพี่บัว รอได้แต่ข้างนอก.. ชะโงกเข้ามาถามแล้ว ถามอีก ..

จนพยาบาลถามว่า ..
" สามีพี่เป็นคนญี่ปุ่นเหรอคะ .." .^^"

คนนี้อ้ะ ..ง คนญี่ปุ่น ^^"

" ไม่ใช่ค่ะ .. คนใต้บ้านเรานี่แหละค่ะ .."
เรารีบปฏิเสธทันควัน..

พยาบาลก็เหรอ.. " แต่เหมือนคนญี่ปุ่นจัง .." ^^"

***

พอเที่ยงคุณหมอก็มา..
ยิ้มแย้มมาแต่ไกล.. ทักทายดีมากๆ
" เป็นยังไง คุณแม่ โอเคไหม.. "

ตอนนั้นแค่ท้องแข็งๆ ทุก 5 นาที .. ยังยิ้มแย้มโอเค
" บอกคุณหมอว่า โอเคค่ะ .. คุณพ่อตัดเล็บเตรียมมาอุ้มน้องแล้ว"

คุณหมอก็ยิ้มๆ แล้วขอตรวจดูปากหมดลูก

สักพักก็ซ่า..
เหมือนปัสสาวะแบบไม่รู้ตัว .. ตกใจและอายคุณหมอเป็นที่สุด ..
แต่สักพักก็รู้ว่าคุณหมอเอานิ้วไปเจาะถุงน้ำคร่ำเอง..

เพราะ.. คำพูดที่ว่า " พ่อมารออุ้มลูกแล้วค่ะ " ..
คุณหมอเลยจะให้คลอดภายในวันนี้เลย ^^

( ก่อนหน้านี้ พยาบาลเคยมากระซิบว่า ถ้าจะให้คลอดวันนี้.. ให้บอกคุณหมอ
แต่ถ้าอยากให้คลอดวันปีใหม่ .. ไม่ต้องพูดอะไร )

... คุณหมออยู่อีกสักพักก็กลับ..
ส่วนเรามีความรู้สึกว่า ..

" อีกไม่นานแล้วนะ ..ก็จะได้เจอกันแล้ว^^"

จาก 10 โมงเช้า ..
แป๊บๆ ก็เที่ยง .. บ่าย 2 .. บ่าย 4 โมง..
คุณหมอก็แวะมาดูทุก 2 ชม.

-- ปากมดลูกก็เปิดช้ามากกกกกก ---
เพราะตั้งแต่ 10 โมงเช้าจน 4 โมงเย็น ปากมดลูเพิ่งเปิดได้ 5 ซม.
ถ้ารอคลอดเองไม่ดึกก็ ปีหน้าแน่ๆ .. คุณหมอเลยต้องเร่งยาให่.. ตอน 4 โมงเย็น --

เท่านั้นแหละ.. ความสนุกสนานก็เริ่มขึ้น ..
จากความปวดที่ชิลล์ๆ ทุก 5 นาที ... สบายมากๆ
กลายเป็น เดี๋ยวจี๊ดๆ ทุก 2 นาที.. .. นาฬิกาที่ปลายเท้า ...

" มีความรู้สึกว่ามันเดินช้ามาก .. "

พอเจ็บทีนึง มองนาฬิกา 2 นาที .. อีกจี๊ดนึง โอ๊ะ เพิ่ง 4 นาที
อีกจี๊ดนึง.. โฮๆๆๆ เพิ่ง 6 นาที .. อีกสักจี๊ด .. ยังไม่ถึง 10 นาทีเลยอ้ะ

TTTT^TTTT

เข้าใจแล้วว่าทำไม..
บางเตียงร้องครวญครางแทบตาย.. โอย โอยยยย โอยยยย
บางเตียงร้องฮื่อๆๆๆๆๆๆ ..

เอากับเขามั่ง พยายามบิ๊วอารมณ์ .. ฮื่อๆๆๆๆ --- ไม่ใช่อ้ะ ไม่ได้อารมณ์นี้อ้ะ
ลองโอยมั่งดิ๊.. โอยๆๆๆๆ --- มันก็ไม่ใช่อ้ะ .. อารมณ์ไม่ถึง
สุดท้ายก็ได้แต่ .. นอนกัดฟัน ซี๊ดๆๆๆ

ระหว่างนั้น..ก็นอนนึกไปว่า..
" โอย .. ไม่เอาแล้ว ต่อไปไม่มีอีกแล้ว .."

สักพัก.. กลัวลูกจะน้อยใจ เลยต้อง
" เอ๊ย .. ไม่ใช่ๆ จะมีอีก แต่คนหน้าจะไม่รอคลอดเองแล้ว.. "

( พกความมั่นใจ ตั้งใจจะคลอดองตั้งแต่ริ่มท้อง.. 5555+
ความตั้งใจสูญสิ้น เพราะเร่งคลอดเนี่ยแหละ )

นอนเจ็บเพราะยาเร่งอยู่ ชม.กว่าๆ.. 5 โมงครึ่งแล้ว
ก็ทนไม่ได้ .. บอกพยาบาล..

" พี่คะ ช่วยตามหมอให้หน่อย ค่ะ "

พยาบาลมองมาด้วยสายตาไม่พอใจ..
" เดี๋ยวหมอก็มาเองล่ะน้อง หมอเขารู้เวลาหรอก " เธอว่างั้น ..

ในใจเราเลยสวนกลับไปว่า..
" แล้วถ้าลูกชั้นหลุดพรวดออกมาตอนนี้ หมอจะรู้ไหม๊ล่ะ เธอว์ "

แล้วก็นอนเจียมตัวต่อไป..
ดิ้นแหลกลาญ .. พยายามเอาสติเข้าช่วย ..

" ตอนจะคลอดให้หายใจเข้าลึกๆ แล้วหายใจออก .. ลองเบ่ง "

"ฟื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด " หายใจเข้าลึกๆ

" เอ้า ฮึ๊บบบบบบ ... " ลองเบ่ง ..

...

.....

ไม่รู้สึกอยากจะออกมาเลยลูก ..
พุงป่องแน่นท้อง จุกอย่างเดียวเลย .. คิดว่าคงต้องผ่าแน่ะแล้ว ..

** 6 โมงเย็น คุณหมอเดินยิ้มาแต่ไกล ..
" คุณหมอมาโปรด TT^TT "

ประโยคแล้วที่เห็นคุณหมอเดินกลับมา ..
" หมอคะ ผ่าเถอะค่ะ ไม่ไหวแล้ว .. "

เหมือนจะเห็นว่า คุณหมอยิ้มกว้างมากกก
" แป๊บนึงนะ .. หมอขอดูก่อน .. "

ตรวจปากมดลูกอีกนิด .. แล้วก็
" ไปผ่าคลอดกัน .. "

เหมือนสวรรค์ทรงโปรด TT^TT

6 โมงนิดๆ อยู่ในห้องผ่า ..
โดนยกขึ้นเตียง.. กางแขน มัดขา ..
มองไปรอบๆห้อง มีแต่คนชุดเขียวๆ ..
มองหา คุณหมอคนไหนหว่า ...

พยาบาลอีกคนทำความสะอาดหน้าท้องให้ ..
อีกคนเอาผ้ามากางปิด ไม่ให้เห็น หน้ากากออกซิเจนครอบจมูก ..

กำลังจะบอกว่า ...

"พี่คะ หนูหายใจไม่อิ่ม ช่วยขยับหน้ากากให้หน่อยได้ไหมคะ .. "

ก็วูบไปเลย ...

มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอน จนท. ปลุกแล้ว ..
สักพักก็ถูกเข็นออกมา .. นาทีแรกที่เห็นหน้าพ่อพี่บัว ก็มีคำถามว่า ..

" พ่อเห็นหน้าลูกหรือยัง .. ??
หน้าตาเหมือนใคร ??? ... เหมือนพ่อหรือเปล่า ..??? น่าสงสารลูกจังเลย ... ฮื่อๆๆๆ "

และแล้ว 2 ทุ่มกว่าๆ คนสวยก็มาถึงห้อง..

" อืดมาเลยยยยย .... "

นน . แรกเกิด 3,850 กรัมค่ะ

จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ก็ 6 ปีพอดีเลย

**** เขียนไว้ ณ ชานเรือน เมื่อวันที่ 31 ธ.ค. 53 ****

Create Date : 16 มกราคม 2554

0 comments

Last Update : 16 มกราคม 2554 23:44:53 น.

Counter : 1443 Pageviews.