ถึงแม้ว่าลูกชายสุดที่รักของแม่จะแตกต่างไปจากเด็กทั่วๆไป แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าจะทำให้แม่รักลูกน้อยลงเลยแม้แต่น้อย ครั้งแรกที่แม่ได้รับรู้ว่าลูกชายของแม่เป็นออทิสติก แม่ยอมรับว่าแม่งุนงงกับชีวิตไปชั่วขณะ ได้แต่ตั้งคำถามกับตัวเองนับครั้งไม่ถ้วน ตั้งคำถามกับตัวเองว่าทำไมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ต้องเกิดกับลูกชายของแม่คนนี้
พอถึงกำหนดที่คุณหมอนัด ทันทีที่แม่เจอคุณหมอ แม่มีแต่คำถามแม่เอาแต่ตั้งคำถามถามคุณหมอจนแทบไม่ได้รับฟังสิ่งที่คุณหมออธิบายเลย จนคุณหมอแนะนำให้พ่อของลูกพาแม่ไปรักษาจิตใจของแม่ก่อน เพราะตอนนั้นแม่คงจะรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดกับลูก แม่ยอมรับว่าได้คาดหวังในตัวคุณหมอเอาไว้สูงมาก หวังว่าคุณหมอจะช่วยรักษาลูกชายของแม่ให้หายได้
หลังจากนั้นแม่ก็ตระเวนหาซื้อหนังสือที่เกี่ยวกับโรคนี้ มีกี่เล่มๆแม่จะซื้อมาหมด ยิ่งอ่านก็ยิ่งเครียด แต่หลังจากที่แม่ทำใจได้ซึ่งใช้เวลาไม่นานนัก แม่ก็ทุ่มเทในการฝึกสอนลูกชายของแม่จากการที่คุณหมอได้แนะนำและการได้อ่านศึกษาข้อมูลในหนังสือที่แม่ได้ซื้อมาอ่านนับหลายสิบเล่ม
ถึงแม้ว่าลูกชายของแม่จะโชคร้ายมาเป็นโรคนี้ แต่สวรรค์ก็ไม่ได้ซ้ำเติมเรามากเกินไป นับวันลูกชายของแม่ก็มีอาการดีวันดีคืน สามารถพูดคุยสื่อสารกับผู้คนรอบข้างได้ดีในระดับหนึ่ง ซึ่งคุณหมอท่านก็ได้ให้กำลังใจบอกว่าลูกชายของแม่มีอาการดีขึ้นเกือบหายเป็นปรกติแล้ว ถึงเวลานี้แม่ก็แค่หวังว่าขอให้แม่มีชีวิตอยู่บนโลกนี้ให้นานเท่าที่จะนานได้ เพื่อที่จะอยู่เคียงข้างลูกชายสุดที่รักของแม่คนนี้
ฝันดีมีสุขค่ะ(แม้บ้านเมืองจะร้อนๆไปหน่อยนา
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
