เราทุกคนรับรู้อยู่ในใจลึกๆ ว่าไม่วันใดวันหนึงเราต้องพบกับมันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่การเผชิญหน้ากับความตายของผู้อื่นนั้นยากยึ่งกว่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคลอันเป็นที่รัก

สำหรับฉัน...การน้อมรับความตายนั้นไม่ได้ยากเย็นอันใดนัก แต่การทิ้งคนที่รัก (บางคน) ไว้เบื้องหลังนี้เป็นภาระแห่งชีวิตที่ต้องทดแทนกันไปจนวันตายก็ไม่มีวันจบสิ้น ทำให้ฉันต้องระลึกไว้ในใจเสมอว่าฉันจะตายก่อนท่านมิได้เป็นอันขาด ^_^

ตอนนี้ร่าเริงอยู่เชียงใหม่ ร้างราจากการเขียนบล็อดไปนาน เพราะขาดแรงบันกดาลใจ และไม่ได้ทักทายกันซะนานทีเดียว