Bloggang.com : เทพบุตรตบะแตก!! : รับรถ VOL.1

รับรถ VOL.1

เรื่องที่ท่านกำลังจะได้อ่านต่อไปนี้ เป็นเรื่องราวที่คงจะหาสาระไม่ได้ครับ ดังนั้นจงอย่าคิดว่ามันจะมีแง่มุมที่น่าสนใจ กรุณาอ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น

นี่ก็จะเป็นการเล่าถึงการเดินทางครั้งหนึ่งของผมครับ เมื่อนานมาแล้ว
จุดหมายเพื่อไปเอารถของไอ้เจ เพื่อนซี้อีกคนของผม
ไปเอารถกันที่บ้านของเจ ซึ่งอยู่ปราจีนครับ
เจได้รถแล้วครับ คาดว่าหลายคนคงได้เห็นแล้ว
ซึ่งรถของพวกเราคันนี้ ก็ดีครับ โดยเฉพาะเครื่องเสียงที่แจ่มมาก
ชนิดที่ได้ใจผมไปครองเลยทีเดียว

อืมม์ ... ผมไม่ได้ใช้คำผิดนะ ... รถของพวกเราน่ะ
เพราะไม่ว่าจะอย่างไร พวกเราก็ต้องใช้บริการมันอยู่ดี
ถึงมันไม่ให้นั่ง พวกเราก็คงจะเกาะกันชนไปกับมันอยู่ดี
นี่แหละครับ ของฟรีน่ะของชอบของสมาคมเราอยู่แล้ว

ครับ ผมไปรับรถมากับไอ้เจ เมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
ซึ่งมันก็บอกผมไว้ตั้งหลายวันแล้ว
พอดีผมว่างๆ มันชวน ก็เลยไปกับมันด้วย
ซึ่งก็เป็นกิจวัตรครับ คืนก่อนที่จะไปกับมัน ผมก็นอนตีสี่ตามเคย
เข้าเนต ทำอะไรไปตามเรื่องตามราว
มันนัดให้เจอกันตอนเก้าโมงเช้า
ซึ่งผมก็รักษาเวลาครับ ตื่นตอนเก้าโมงเป๊ะ

เริ่มต้นก็ทำท่าจะมันส์แล้วตู

ครับ ผมก็รีบทำธุระส่วนตัว แล้วก็ตรงดิ่งไปเจอกับมันที่หน้ามอเกษตร
ผมก็ขอติดรถพ่อไปลงตรงประตูพหล
ซึ่งวันนั้นไม่ทราบเป็นไร รถติดสุดๆตลอด ตั้งแต่ที่บ้านแล้ว
แต่โชคดีครับ โชคดีเป็นของเรา เพราะพอดี ตรงแยกเกษตร ไฟเขียวกำลังสว่างจ้า
ช่างน่าเหยียบ 140 ตรงดิ่งเข้าไปอย่างยิ่ง

แต่ทว่า!! เกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันครับ
ระหว่างที่เรากำลังจะพ้นไฟเขียว
ปรากฎว่ามีฝูงชนกลุ่มหนึ่ง
ซึ่งคาดว่าคงจะรวมตัวรอข้ามถนนกันมาเป็นเวลาหลายวันแล้ว
ผมเห็นบางคนเพิ่งเก็บเต็นท์ จึงคาดว่า ต้องรอมากว่า 5 วันแน่นอน)
ทุกคนรีบตรงดิ่งก้าวลงถนน วิ่งไปฝั่งตรงข้ามอย่างไม่คิดชีวิต
ผมก็จ้องตาไม่กระพริบ นึกว่าพวกเขาหนีอะไรกันมา
แต่ตาผมยิ่งไม่กระพริบหนักเข้าไปใหญ่
เมื่อแลเห็นแสงไฟกำลังเปลี่ยนจากเขียว เป็นเหลือง (มันยังกรูกันเต็มหน้ารถผม)
และจากเหลือง เป็นแดง ....
คนข้ามบางส่วนก็มองหน้าผม สงสัยว่าผมมองอะไรอยู่
...โคตรอยากตะโกนเลยว่า กูมองพวกมึงนั่นแหละ!!!

ไม่เข้าใจอ้ะ มันจะแดงอยู่แล้ว เดี๋ยวพวกท่านก็ได้เสด็จไปฝั่งตรงข้ามแล้วอ้ะ
รอหน่อยไม่ได้เหรอครับ รถผมกำลังขับมาดีๆ จะผ่านอยู่แล้วอ้ะ
จะรีบไปไหนวะ ไม่ทราบว่ากลัวฝั่งตรงข้ามมันย้ายหนีรึไงฮะ
เออ อะไรวะ ผมเลยซวยเลย นั่งติดอยู่อีก 5 นาที
ข้าวปลาก็ยังไม่ได้กิน หิวก็หิว นี่โมโหปุ๊บ น้ำย่อยยิ่งเดินทัพเลยเนี่ย

เฮ่อ เอาเหอะ คิดว่าฟาดเคราะห์
พอไฟเขียวปุ๊บ ก็ไปเลยครับ ถึงที่หมาย ลงรถ มองหาไอ้เจ
ตอนแรกหาไม่เจอ เจอแต่ใครก็ไม่รู้ถือร่มสีเหลืองโคตรแสล๋นเลย
มองอีกที ... อ้าว เพื่อนกูนี่หว่า....
ตกใจครับ แว่บแรกนึกว่าพระมาธุดงค์แล้วแบกกลดสีอินเทรนด์มา
ลองดูอีกที เออ เพื่อนกูจริงๆ ไอ้เจ รออยู่ครับ

โอเค ทักทายกันนิดนึง แล้วเราก็รีบจับรถเมล์
ตรงดิ่งจากหน้ามอ ไปหน้าฟิวเจอร์รังสิต เพื่อต่อรถทัวร์ไปปราจีน

ระหว่างทางที่นั่งรถเราก็สนทนากันสัพเพเหระ
พูดคุยกันถึงระบบกิจกรรมใหม่ ที่ต้องเอาเข้าหลักสูตรด้วย
บอกตรงๆฟังแล้วโคตรสงสารน้องเลยครับ
เพราะดูท่า มันต้องเหนื่อยกันมากแน่ๆ
เวลาว่างคงน้อยลงล่ะครับ ถ้าเป็นผมก็คงมีประท้วงอ้ะ
แล้วกิจกรรม มีการคิดเป็นหน่วยกิตแบบนี้ ไม่เข้าก็คือไม่จบการศึกษา
...นี่แหละครับ ระบบของเรา
คิดอะไรไม่ออก ก็ต้องบอกว่าไม่ทำ เรียนไม่จบทุกที
เอาเหอะ ถ้ามันมีประโยชน์จริงก็อนุโมทนาอ้ะนะครับ สาธุ!!!

คุยไป มองสาวไป ... อ้า มันก็ต้องมีบ้างครับ
ผ่านม.ศรีปทุมก็มองไป จริงๆพวกเราผ่านที่ไหนก็เหมือนฝูงอีแร้งน่ะครับ
โฉบมาดู แทะทางสายตา แล้วก็ไปหาแหล่งใหม่

เอาล่ะ แล้วเราก็เดินทางมาถึงหน้าฟิวเจอร์
แทะแป๊บนึง เดินทางต่อ รีบไปขึ้นรถทัวร์
ข้าวปลาอะไรก็ไม่ได้กินครับ รีบ
แล้วก็ซื้อตั๋วยืนมาครับ
นี่ผมก็เพิ่งรู้เนี่ย ว่ามีตั๋วยืนบนรถทัวร์ด้วย
อืมม์ มันฮิตกันขนาดนั้นเลยเหรอครับ รถทัวร์เนี่ย คนถึงแน่นปานนี้
ทีนี้เลยลองถามไอ้เจดู "เอ่อ นานมั้ยกว่าจะถึงบ้านแก"
มันตอบแล้วโคตรเบาใจเลยครับ "แค่ ชั่วโมงครึ่งเอง ไม่นาน"...

-ไม่นานพ่อมึงสิ- นี่คิดในใจนะครับ -แล้วยังได้ตั๋วยืนอีกนะ-
ระหว่างนั้นก็วางแผนครับ กะว่าพอถึงที่หมาย ก็จะไปสมัครลงลงแข่งพวกตะกร้อ
เพราะคาดว่า พอถึงปราจีนเนี่ย ขาผมคงเป็นหลักกิโลไปแล้วล่ะ
อืมม์ แต่ยังไงก็ไม่อาจเลี่ยงอะนะครับ ก็ต้องยืนไป
แล้วก็ต้องมานั่งคิดอีก ตูจะยืนท่าไหนดีวะ
ยืนหันไปทางซ้าย ก็หันตูดให้คนทางขวา
ยืนไปทางขวาก็หันก้นไปให้คนทางซ้าย
หรือจะยืนหันหน้าไปทางรถดี...
...ไม่ไหวอ้ะ เพราะถ้าอย่างนั้น ผมก็หันตูดให้ไอ้เจอ้ะดิ

ครับ แม้ผมกับมันจะคบกันมากว่า 3 ปี
แต่เรายังไม่อาจแน่ใจว่าจะมีใครเกิดการเปลี่ยนแปลงหรือไม่
ดังนั้นการนำเสนอบั้นท้ายผมให้มัน ย่อมไม่ใช่ความคิดที่ดีแน่นอน
ผมเลยเสนอจะหันหน้าไปทางหลังรถ
-แล้วให้มันสนองก้นมาทางผม- อ้ะ ไม่ช่าย
ผมกับมันก็หันหน้าเข้าหากันครับ
แม้จะเข้าลำบากก็ตาม แต่ก็โอเคอ้ะ ...

- หมายถึงความคิดเข้ากันลำบากครับ -

แล้วเราก็นั่งเมาท์ เอ้ยไม่ใช่ ยืนดิ ยืนคุยกัน ก็เรื่อยๆตามสไตล์ครับ
คุยกันได้ตั้งแต่เรื่องทั่วไปยันเรื่องบ้านเรื่องเมืองอ่ะนะครับ
และพอคุยๆไป ตาพวกเราก็เริ่มอยู่ไม่สุขแล้วครับ
...มันต้องสอดส่องกันหน่อย...

อ้า คนน่ารักมีเยอไม่ใช่น้อยนะครับ
นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้รถทัวร์แน่นก็ได้
ผมเลยตั้งปณิธานครับ
คิดว่าต่อไป หากจะไปไหนนี่ จะขึ้นรถทัวร์ตลอดเลย

-นี่กะว่าจากบ้านมาเกษตรก็จะนั่งรถทัวร์มาครับ-

อืมม์ เราก็นั่งพิจารณาสิ่งต่างๆในรถ
อืมม์ คนที่อยู่ด้านหลังรถนี่ก็ดูน่ารักดีนะครับ ท่าทางจะแค่มอต้น
อืมม์ น้องคนนั้นก็นอนหลับแก้มชมพู ดูมีเลือดฝาดเชียว
อืมม์ พี่ผู้ชายคนข้างๆก็แมนดีจัง ...เอ้า นี่กูมองอะไรไปเนี่ย

ระหว่างที่ผมกำลังยืนสับสนตัวเองอยู่นั้นเอง
ระหว่างที่ผมกำลังยืนคุยกับไอ้เจอยู่นั่นเอง
ผมไม่รู้เลยว่า กำลังจะมีบางอย่างเกิดขึ้นกับตัวผม
???????????????????????????????

ติดตามต่อไปใน รับรถ VOL.2

Create Date : 11 มิถุนายน 2548

Last Update : 11 มิถุนายน 2548 2:16:55 น.

0 comments

Counter : 521 Pageviews.