Bloggang.com : พจนารถ๓๒๒ : มิติแห่งรัก # ๕

มิติแห่งรัก # ๕ - ๖

ตอนที่ ๕

มาจะมาจะกล่าวบทไป
คุณพระนาย โกรธใหญ่...ไง...คุณหนู
ชี้หน้าถาม น้องจ๋า แม่ตาตรู
เธอจักอยู่ ที่นี่ได้ อย่างไรกัน

ถ้าวันแรก แปลกที่พบ ประสบหน้า
แลขวัญตา คิดว่าแน่ แลมิพรั่น
เชิญเปนดาว คณะไป ไม่ว่ากัน
ส่วนพวกฉัน คงมิได้ สนใจเธอ

แม่สาวน้อย สายใจ ร้องไห้พราก
แล้ววิ่งจาก ประตูไป ให้คลายเก้อ
พระนายกล่าว ร้องก้อง ไม่ต้องเจอ
อย่าสะเหร่อ มาประชุม ให้กลุ้มใจ

แสนสงสาร สาวสายใจ ใครจักปลอบ
ในใจตอบ สั้นสั้น ฉันหมั่นไส้
แต่กลับได้ ยินเสียงทั่ว ขั้วหัวใจ
เขาเปนใคร จึงมาตรร้าย ใจเย็นชา

มานั่งน้ำ ตาปริ่ม ที่ริมตึก
แล้วรู้สึก บนศีรษะ ใครนะกล้า
ลูบแผ่วแผ่ว...แนวที่ใกล้...นัยนา
รู้เพียงว่า แสนอบอุ่น ละมุนครัน

พอตั้งตน ตั้งสติ ดำริได้
หันหลังกลับ ก็วับวาย กลายราวฝัน
แสนสับสน สิ่งเผชิญ เกินจำนรรจ์
จึงเริ่มร้อง...ไห้จนสั่น...ทั้งสรรพางค์...

แล้วนี่ฉัน เปนใคร ใครเปนฉัน
ให้ไหวหวั่น แสนสะทก อกอางขนาง
ลืมอะไร ก็ได้ ในหนทาง
แต่แววตา...ราง ราง...นั้นจดจำ ฯ

ตอนที่ ๖

เมื่อถึงบ้าน พระนาย ถอนใจพรู
ก็วันนี้ มีไอ้หนู มาป่วนฉัน
ด้วยศักดิ์ศรี ประธานคณะ ต้องฉะกัน
แล้วค่อยปลอบ หลังจากนั้น ฉันท์พี่น้อง

ข้าง สายใจ น้ำตาไหล แล้วเหือดแห้ง
เหมือนเกิดแรง พลังใจ ไม่หม่นหมอง
กลับไปบ้าน ร้องไห้ต่อ คลอนัยน์นอง
แต่ก็ต้อง ยิ้มบ้าง ทั้งน้ำตา

ถึงตอนนี้ น้องรู้ดี พี่ น่ารัก
ถึงหาญหัก ในน้ำใจ ไม่กังขา
คำออดอ้อน พี่ขอโทษ อย่าโกรธนา
เพียงบอกว่า คือหน้าที่ พี่มิได้พาล

พอเงยหน้า สบตา พี่พระนาย
คนอะไร ใจร้าย แต่ตาหวาน
พอพี่ยื่น มือมาให้ ใจละลาน
พอก้อยประสาน...ก็หายโกรธ...ยกโทษเธอ

ข้างพระนาย ประธานใหญ่ ใจยังมั่น
หลับแล้วพลัน ยังรำฦก ตรึกเสมอ
แตะนิ้วก้อย ข้างขวา ว่าละเมอ
ฝันถึงเธอ นะ...สายใจ...ได้ไหมคะ.

Create Date : 26 เมษายน 2551

Last Update : 26 เมษายน 2551 19:21:11 น.

0 comments

Counter : 373 Pageviews.