สวัสดีค่ะ อ่านแล้ว รู้สึกได้เลยว่าจินตนการ
ในวัยนี้ กับช่วงวัยเป็นเด็กมันช่างต่างกัน

ช่วงเป็นเด็กถึงดูจะเป็นไปไม่ได้ แต่ก็มีแต่ความสุข สนุก

ช่วงวัยนี้ จินตนการ ถึงอนาคต หุย มันท๊างเหนือย และอ่อนล้า เหมือนกันค่ะ

มันดูย๊ากๆ จินตนาการของฉัน แหะ แหะ

เด็กๆ ชอบให้พ่อเล่านิทานให้ฟัง

ฟังแล้วมันมีความสุขน่ะ

ได้นั่งตักพ่อด้วย

คิดถึงเรื่อง Big Fish เลยอ่ะ คุณหัวเห็ด

เด็กๆ กับโลกแห่งจินตนาการ..มันของคู่กันอยู่แล้นนนน..

มาอ่านค่ะ


พ่อเจ็บปวดบ้างมั้ยน้อ?

ย้อนอดีตกลับไปสมัย เด็ก ๆ อีกครั้งเลยค่ะ

มีความสุขในวันทำงานค่ะ

เข้ามาฟังคุณหัวเห็ดเล่าเรื่องค่ะ
อิอิ แต่ BG กะตัวหนังสือทำให้ตาลายนะ

ยิ่งเติบโต จินตนาการยิ่งหายไป
เรามักจะโหยหาชีวิตวัยเยาว์
ชีวิตที่ไม่มีเรื่องวุ่นวาย กลัดกลุ้ม
ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรมากมาย
แม้แต่ชีวิต ความเป็นอยู่ของตัวเอง ยังแทบไม่ต้องดูแลเองเลย

แตกต่างจากตอนนี้ ชีวิตที่เติบโต ต้องทดแทน ดูแลคนที่เคยดูแลเรายามเด็ก
อย่างนี้ ก็ยุติธรรมดีเหมือนกันนะ

ขอแค่บางเวลา ได้กลับไปใช้ชีวิตแบบเด็กๆ ที่ทำได้เพียงในจินตนาการบ้างก็เท่านั้นเอง

บางทีก็ยังอยากทำอะไรๆๆ เหมือนตอนเป็นเด็กจัง

ตอนเด็กชอบฟังนิทานหรือเรื่องเล่าจากคุณแม่มากค่ะ แม่มีมุขเด็ดๆทั้งนั้นเลย โตแล้วก็อยากฟังอีกค่ะ

นิทานมีเนื้อเรื่องเหมือนกับหนังเรื่องBig Fishเลยคับ

ซึ่งยังคงมีฉายอยู่บ้างทางUBC

ใครรู้บ้างหนังเรื่องนี้เข้าชิงออสการ์กี่ตัว? ปีไหน?

ชอบอ่านหนังสือนิทานครับ

ประทับใจมากค่ะ โหวตด้วยเลยนะคะ ..

เรามักไม่ได้สังเกตุว่า..เราเป็นอิสระเมื่อได้ฝันการฝันคือจินตนาการที่เราจะสรรสร้างอย่างไรก็ได้ เราเป็นผู้ควบคุม ..เรามักได้ยินว่าความฝันมันไม่เป็นจริงหรอก ..แต่ฝันบางอย่างเราก็ไม่ได้ต้องการให้มันเป็นจริง แต่ฝันเพื่อพักผ่อนจากความจริงค่ะ..จะคอยติดตามอ่านค่ะ..

จินตนาการคือความฝันขณะที่ไม่หลับ

คนเราบางทีก็อยากจะทำในสิ่งที่ตัวเองชอบ แล้วบางทีก็สร้างความเพลิดเพลินให้คนอื่นอย่างชายนักเล่าเรื่องอะนะ

เด็กๆ กับนิทานนี่ของคู่กันเลยค่ะ เพราะตอนเราเด็กๆ พ่อแม่ก็เล่าให้ฟังไม่ว่าเรื่องซ้ำยังไงก็ชอบ ...

ตะเอ๋.......พรุ่งนี้จะมาอ่านนะค่ะ
วันนี้กลับบ้านแล้วค่ะ

ไปเที่ยวทะเลอย่าลืมชวนกันบ้างเด้อ

อืมมมม ความทรงจำวัยเด็ก บริสุทธิ์ และมักจะถูกลืมเลือน

เรื่องของคุณสร้างจินตนาการได้ดี ชอบมากค่ะ

เข้ามาอ่าน

อืมๆ คิดถึงพวกลูกกวาดเหมือนกัน ^^



...

ทุกวันนี้ยังชอบอ่านนิทานเด็กค่ะถึงแก่แล้วก็เหอะ ยังเคยจับเอาจินตนาการเด็กมาสร้างต่อเป็นเรื่องราวอีกตังหาก สนุกดีค่ะ

เขียนเก่งจังค่ะ อยากเขียนได้อย่างนี้มั่งจัง คิดถึงวัยเด็กเสมอๆ เลยค่ะ เป็นช่วงเวลาที่มีความสุขที่สุดในชีวิต ไม่ต้องคิดอะไรให้ปวดหัว กิน นอน และเล่น ...มีความสขุจัง

เด็กๆ นี่ มีจินตการมากมาย
แต่พอโตขึ้นมา จินตนาการหายไปไหนหมด
หรือถูกโลกแห่งความจริงดูดเอาจินตนาการไปซ่อนไว้หมด

อรุณสวัสดิ์ เช้าวันศุกร์ค่ะ

ลูกกวาด นิทาน และจินตนาการ
คือสีสันของชีวิต
ไม่ว่าจะเด็กหรือผู้ใหญ่
^^

สวัสดีค่ะมาอัพบล้อกให้อ่านซะดีๆๆ

ต๊ะเอ๋มาอ่านแล้วค่ะ
คิดย้อนเรื่องตัวเองพ่อพี่ไม่เคยเล่านิทานให้พี่ฟังเลยอ่ะค่ะ
มีแต่แม่เล่าให้ฟังอ่ะค่ะ

ตอนเด็กๆเราจินตนาการ
ให้ทุกสิ่ง ทุกอย่างเป็นไปได้ เท่าที่อยากให้เป็น
แต่พอโตมา
จิตนาการมันแคบลง
เพราะว่าเรารู้มาก
บีบกรอบตัวเองด้วยความเป็นจริงของสังคม
จิตนาการเลยมีข้อจำกัดมากกว่าจิตนาการเด็กๆ

เขียนดีมากๆเลยคะ
ตอนเด็กคุณยายชอบเล่านิทานให้ฟังเหมือนกัน
โตมาเราก็ยังชอบฟังอยู่ดี

มาช้ายังดีกว่าไม่มานะคะ เอ..จะกินข้าวกลางวันกับคุณครีเอทีฟหัวเห็ดทันไม๊เนี่ย เดี๋ยวไปค่ะ โต๊ะจีนที่ลพบุรีอ๊ะเป่าคะ

ขอขอบคุณเพื่อนที่แวะเวียนเข้ามาเป็นกำลังใจ

สำนวนดีแฮะ น่าอ่าน ๆๆๆ โหวต ๆๆๆ

ตี๋น้อยเอากุหลาบสีม่วงมาฝากครับ
มีอกีหลายภาพเลย ตามไปดูต่อได้ที่บล็อกน๊ะครับ

ว้าว..เรื่องใหม่มาแย้ว

อ่าน ๆๆ

บางทีการทำงานหนัก ๆ เครียด ๆ มันทำให้สมองส่วนของจินตนาการเริ่มทำงานเสื่อมลง

อาศัย BLOG นี้แหละ เป็นตัวรักษา

โลกแห่งความฝัน.. โลกแห่งจินตนาการ..

เป็นที่ๆ ทำให้เกิดเรื่องราวต่างๆ
และสร้างสรรค์ความสวยงามให้โลกแห่งความเป็นจริงนะคะ

มาอ่านเรื่องชายคนนั้นอีกรอบ ชอบมากค่ะ

วันนี้อ่านจบเลยจ้า

Have a nice weekend naka

แวะมาทักทายค่า

มาส่งเข้านอน ฮี ฮี ฮี

sawaddee ja... take it easy na ka

วันนี้วันหยุด พักผ่อนๆๆ นะค่ะ

วันนี้คุณน้องคงหยุด

ไม่อัพ บล็อค

วันหลังจะมาใหม่นะ

สุขสันต์วันหยุดนะคะ ชอบ Bg มาก ๆ

น้องรักของเจ๊น่าเขียนหนังสือนะ

เป็นคนที่มีจินตนาการดีมากจ๊ะ

แบงค์เป็นคนน่ารัก คนคอนหวันน่ารักทุกคน