ซ่อนนาม - ซ่อนตนแต่ไม่ซ่อนความคิด
|
||||||||||||
เรียนจบปริญญาตรีมา กลับไม่รู้สึกเลยว่าตนเองฉลาดมากขึ้นกว่าเดิม
เริ่มมาตั้งแต่เด็กก็เรียนมาในโรงเรียนเอกชนชื่อดังในกรุงเทพ แต่กลับไม่คิดเลยว่าตรงเองฉลาดเด่นกว่าคนอื่นตรงไหน อาจจะเพราะแม้ได้เรียนในโรงเรียนชื่อดังนั้น แต่เมื่อเทียบกับคนอื่นในนั้นก็เรียกได้ว่าคะแนนอยู่ในระดับกลาง ๆ ซ้ำยังอยู่ในระดับต่ำ ความขยันหมั่นเพียรก็ไม่มี ชีวิตก็เรื่อย ๆ ง่าย ๆ สบาย ๆ เวลาสอบเอนท์ก็ไม่ได้แคร์อะไรมาก เรียนติวก็โดนตลอด สอบเห็นคะแนนมาครั้งแรกก็พอใจเสียแล้ว เพราะแม้ไม่สูงมาก แต่ก็พอติดคณะที่ต้องการ พอจะสอบรอบสองก็เลยไม่ตั้งใจมาก เรื่อย ๆ เหมือนเดิม ซึ่งในที่สุดก็ตามหวัง ติดตามคณะที่ต้องการ ยังมหาวิทยาลัยที่คาดไว้แล้วพอดี มหาวิทยาลัยนั้นแม้คณะนั้นจะไม่สูงมาก แต่บอกได้เลยว่าเป็นมหาวิทยาลัยชั้นนำของประเทศ คณะที่ติดก็ดูเหมือนเท่เหมือนเด่นในสายตาคนอื่น ส่วนคะแนนต่ำสุดก็สูงเป็นที่สี่ของประเทศสำหรับคณะนั้น ตอนแรกที่เลือก ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมจะเลือกคณะนี้ แค่คิดว่ามันน่าจะช่วยส่งเสริมกับกิจการของครอบครัวได้ก็เท่านั้น ซึ่งมันก็ถูก แต่พอเข้าไปแล้วถึงรู้ว่ามันถูกไม่หมด ! เวลาเรียนก็เรียนไปเรื่อย ๆ ไม่ยากไม่เย็นอะไร แค่ไม่เคยติดเอฟ หรือดรอปในวิชาไหนก็พอ และด้วยอาจจะเป็นคณะที่พึ่งเปิดใหม่ไฟแรงสูง วิชาที่เอามาเรียนก็ล้วนแต่เป็นวิชาที่ทันสมัยทั้งนั้น วิชาของคณะนี้ไม่ใช่แค่ทันสมัยอย่างเดียว แถมยังครอบจักรวาลอีก เรียนหมดทั้งวิทย์ ทั้งศิลป์ ด้วยอาจจะเรียนอย่างครอบจักรวาล จึงทำให้เหมือนไม่เจาะลึกเรียนเน้นมากในแต่ละศาสตร์ พอจบตรีมา ก็เลยรู้สึกงง ๆ ว่าตนเองรู้มากกว่าก่อนเข้าปีหนึ่งตรงไหน ? จะให้ทำงานในสายงานที่จบมาก็ทำได้ แต่ไม่คิดว่าจะรู้ดี หรือรู้จริงกว่าคนอื่นเขา ยังไงก็คงต้องทำงานจริงก่อน แล้วเรียนรู้จากที่ทำงานจริงอีกที ถึงจะทำได้ ซึ่งสรุปก็คือ ที่เรียนไปจนจบปริญญาตรีนี้ ไม่รู้สึกว่าตนเองมีความรู้เพิ่มขึ้นสักเท่าไหร่ ทว่า สิ่งที่รู้สึกได้ว่ามีเพิ่มขึ้นกว่าเดิม คือวิสัยทัศน์ และ ทัศนคติที่มีต่อโลกนี้เปลี่ยนไปจากเดิม ตอนนี้สายตาที่มอง ไม่ใช่สายตาที่มองผ่านตัวเองเท่านั้น แต่เป็นสายตาที่มองผ่านมุมมองและความคิดอื่น ๆ สายตาที่มองได้ลึกจนถึงเจตจำนงค์ของการกระทำได้มากขึ้น สายตาที่มองได้กว้างจนเห็นถึงความสัมพันธ์ของสิ่งต่าง ๆ ที่เชื่อมโยงต่อกัน แม้ไม่ได้รู้สึกว่าฉลาดขึ้น แต่สายตาที่มองได้ลึกและได้กว้างกว่าเดิมนี้ คิดว่ามันมีความสำคัญกว่าความรู้ความสามารถที่จะได้มาเสียอีก เพราะความรู้ความสามารถมันเพิ่มพูนกันได้ แต่ทัศนคติที่มองโลกนี้ไปในทางที่ดี และมองโลกนี้ให้เห็นถึงแก่น ให้เห็นถึงปัญหา มันยากนักที่จะเรียนจะสอนด้วยวิธีธรรมดา แนวคิด ทัศนคติ และวิสัยทัศน์จะเป็นตัวกำหนดความรู้และความสามารถให้ใช้ได้อย่างที่ถูกที่ควร และเหมาะสมกับปัญหา หากไม่มีมีความรู้ความสามารถแค่ไหนมันก็เปล่าประโยชน์ มีวิธีทำ แต่ใช้แก้ผิดปัญหา ปัญหาคงแก้ได้หรอกนะ !
พลาดซะแล้ว พันทิปเอ๋ย (บั๊คในพันทิป)
 พลาดแล้วพันทิปเอ๋ย จากกระทู้นี้ //www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7752629/X7752629.html //www.pantip.com/cafe/wahkor/topic/X7752965/X7752965.html
แสดงให้เห็นว่า ช่วงกระทู้แนะนำมีบั๊คอยู่ คือ ทางทีมงานไม่ได้ป้องกันการเกิดโค๊ดขึ้นบนชื่อกระทู้แนะนำ ! ถ้าคุณพอจะมีความรู้ทางนี้บ้าง คุณก็น่าจะพอรู้ว่า อินเทอร์เน็ตบราวเซอรืนั้นจะแสดงผลก็ได้ก็ต่อเมื่ออ่านโค๊ดจากภาษา html ในการแสดงผล โค๊ดต่าง ๆ จะอยู่ภายในตัว < กับ > แน่นอนหากคุณพิมพ์สองตัวด้านบนขึ้นมาโดยต้องการสื่อความหมายในทางอื่น ก็อาจจะเกิดข้อผิดพลาดในการอ่านโค๊ดได้ ดังนั้นโดยทั่วไปในเว็บบอร์ดจึงมีระบบป้องกันอัตโนมัติในการเปลี่ยนทั้งสองตัวนี้เป็นในรูปแบบรหัส ที่แสดงผลเหมือนกัน แต่บราวเซอร์ไม่อ่านเป็นโค๊ด html ในการแสดงผล
ดูเหมือนตัวบอร์ดรวมกระทู้ทั่วไปจะมีการป้องกันนี้อยู่ แต่ช่วงแนะนำกระทู้ ลืมทำ ! บางทีอาจจะมีบั๊คแปลก ๆ อยู่ก็ได้ แต่หวังว่าจะไม่มีใครพบก่อนทางทีมงานนะ !
|
All Blog Link |
|||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||
ผู้ติดตามบล็อก : 4 คน [
