BlogGang.com : : บิลลี่ - ราชาผู้ชอบเรื่องโกหก

Group Blog

All Blogs

ราชาผู้ชอบเรื่องโกหก

พอดีว่า เกิดคิดถึงนิทานที่ผมชอบมากสมัยเด็ก
ก็เลยเอามาลงไว้ในบล็อกหน่อยนะ
หลายปีมาแล้วนะเนี่ย

ครั้งหนึ่งมีราชา ชอบวาจาโกหกคน
วันหนึ่งอยากฟังจน ใช้เสนาประกาศไป
ว่าคนที่พูดเท็จ เล่าเรื่องเด็ดถูกฤทัย
จะยอมยกกรุงไกร ทรัพย์สินมอบให้ครอบครอง
ได้ยินคำประกาศ ประชาราษฎร์ถ้วนทั้งผอง
ชายเลี้ยงแกะรีบจอง ได้ฤกษ์เล่าก่อนทุกคน

เขาเล่าว่า "พ่อข้า มีคทายาวเหลือล้น
ต้อนแกะไม่อลวน โดยมิต้องเขยื้อนกาย
คราวถึงยามกลางคืน ใช้ไม้ยื่นเขี่ยดาวฉาย
ให้รวมกันเรียงราย ส่องแสงส่งตรงแกะนอน"
ราชาไม่ชอบฟัง นั่งพิงหลังพูดแคะค่อน
"ใครใครครั้งเก่าก่อน ก็ทำได้ไม้ยาวยาว
เรื่องนี้ฤๅโกหก ข้าสัปหงกอ้าปากหาว
เสนาจับขึงราว เฆี่ยนให้ยับไปทั้งตัว"

คนที่สองรีบเล่า "ปู่ข้าเจ้าเป็นเจ้าสัว
ใครเห็นจะต้องกลัว เพราะกล้องยายาวยิ่งครัน
เวลาจะจุดที ต้องจุดที่ดวงตะวัน"
ราชาร้องเยาะหยัน "รีบเอามันไปเฆี่ยนตี
กล้องข้าก็ฤทธิ์แรง จุดกับแสงสุรีย์ศรี
เจ้าโกหกไม่ดี จึงต้องโทษร้องโอดครวญ"
คนที่สามเล่าว่า "เมื่อคืนฟ้าถูกลมหวน
ทั้งฝนทำปั่นป่วน จึงต้องแตกแยกจากกัน
ฟ้าแตกแยกทะลุ เป็นไฟคุข้างงงัน
ต้องใช้เข็มด้ายพัน เย็บเอาไว้ให้ดิบดี"
ราชาหัวร่องอ "เรื่องนี้หนอขันเต็มที
ฟ้าแยกก็เคยมี ข้าเห็นบ่อยเหมือนรอยหวาย
เสนาหวดมันเข้า เฆี่ยนตีเอาให้เจียนตาย
ตีแตกแหลกทั่วกาย มันเล่าเรื่องเคืองรำคาญ"

คนที่สี่รีบมา เล่าเรื่องว่า "วัวข้าหาญ
ปากกว้างเหลือประมาณ เขมือบหญ้าได้ทั้งรถ"
อีกคนเล่าเรื่องเด็ด ว่า "เรื่องเท็จข้าจำจด
ตุ๋นเป็ดจะมาซด เป็นบินหนีทั้งที่ร้อน"
อีกคนก็มาเล่า ว่า "ข้าเจ้าเป็นคนจร
ทะเลทรายเที่ยวเร่ร่อน ขี่อูฐไปไกลสุดตา
แสงแดดแสนอบอ้าว เหงื่อไหลยาวราวธารา
ชุ่มชื่นรื่นอุรา เหมือนฝนหลั่งถั่งปรายโปรย"
ทุกคนที่เล่าเรื่อง ราชาเคืองสั่งให้โบย
ต่างคนร้องโอดโอย คนอื่นกลัวรีบหนีไป

ต่อมามีชายแก่ จูงลาแปล้เข้าวังใน
ราชาหลากฤทัย มองเห็นหลังบนหลังลา
ลังใหญ่หลายใบซ้อน จึงรีบร้อนเอ่ยวาจา
"ตาแก่เจ้าจูงลา เข้ามาไยถึงในวัง"
ตาแก่ว่า "พระองค์ ช่างลืมหลงเรื่องความหลัง
ขโมยทองหลายลัง ข้าตามหามาเกือบปี"
ราชาว่า "โกหก เรื่องสกปรกน่าบัดสี"
ตาแก่แสนยินดี "ราชาเชื่อข้ากล่าวเท็จ
ฉะนั้นขอพารา และเงินตราเป็นบำเหน็จ
เพราะข้าโกหกเด็ด รีบรางวัลข้าเร็วไว"
ราชาไม่ยอมแพ้ "เออ ตาแก่ข้านึกได้
ขโมยทองเจ้าไป เป็นหลายลังดังว่ามา"
ตาแก่ว่า "ท่านรับ จงใช้กลับคืนทองข้า
เต็มลังบนหลังลา เร็วเร็วเข้าข้าจักจร"
ราชาแสนอดสู เพราะเสียรู้สุดผันผ่อน
สั่งให้เอาทองก้อน ใส่เต็มลังแล้วไล่ไป
คิดดูเถิดผู้อ่าน หลอกทำการเขาสิ่งใด
หากเขารู้เล่ห์ได้ หลอกกลับคำช้ำนักเอย"