ภาพถ่าย
ภาพถ่าย
บล็อกที่แล้ว เป็นภาพวาด บล็อกวันนี้ถึงคิวภาพถ่าย
ภาพถ่าย เป็นบันทึกของการเดินทาง เป็นประวัติเรื่องราวของบุคคล เป็นข่าวสำคัญของหนังสือพิมพ์
ภาพถ่าย เป็นหลักฐานของคดี เป็นสิ่งชี้ขาดของกีฬา และยังเป็นเป็นพยานของความรักและความสุข
ในความคิดของผม ภาพถ่ายเป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่งของโลก
เพราะทำให้ผมได้มีโอกาสเห็น อลังการล้านเจ็ด ที่ชาตินี้ผมจะไม่มีโอกาสได้เห็น ทั้งด้วยเหตุผลด้านระยะทาง ความยากที่จะเข้าไปถึง เงินทองค่าใช้จ่าย และความไม่คุ้นเคยกับสถานที่นั้นๆ
ท่านว่า ภาพหนึ่งภาพ แทนถ้อยคำได้นับพัน
ในภาพหนึ่งภาพนั้น จะบอกเรื่องราว บอกเหตุการณ์ บอกสถานที่ บอกช่วงเวลา บอกถึงอารมณ์ความรู้สึก บอกถึงเพศ บอกถึงวัย บอกถึงฐานะ และบอกถึงวัฒนธรรมของผู้คนที่อยู่ในภาพได้
ลองสมมติกันเล่นๆว่า ท่านเป็นครูประจำชั้นนักเรียนชั้นประถม แล้วท่านให้เด็กนักเรียนในห้องเขียนความคิดเห็นของตนเองต่อภาพเดียวกัน
เด็กจะมีมุมมองและเขียนความคิดเห็นออกมาไม่เหมือนกัน ซึ่งจะขึ้นอยู่กับข้อมูลที่เด็กเคยมี เชาว์ปัญญา และลักษณะนิสัยของเด็กแต่ละคน
ภาพถ่ายดีๆ ในความคิดของผม ไม่ใช่ถ่ายกันได้ง่ายๆ ผมคิดว่านักถ่ายภาพแต่ละท่านจะต้องใช้ความอดทนสูง จะต้องมีใจรัก เพราะบางภาพจะต้องบุกป่า จะต้องปีนขึ้นที่สูง จะต้องรอจังหวะ บ้างก็ต้องทนหิว บ้างก็ต้องอยู่เงียบๆ และบางสถานที่ก็ต้องเสี่ยงอันตราย
นักถ่ายภาพฝีมือดีๆ.... ผมคิดว่าแต่ละท่านคงจะสั่งสมประสบการณ์ฝีมือกันมานาน เห็นบางสิ่งบางอย่างปั๊บ คงจะตระหนักรู้ในแบบทันทีว่า ภาพนี้ถ่ายได้หรือถ่ายไม่ได้ หากจะถ่ายต้องถ่ายทางทิศไหน มุมไหนจึงจะสวย จะต้องใช้หน้ากล้อง ใช้ความเร็วชัตเตอร์ระดับใด
ยิ่งกว่านั้น นักถ่ายภาพฝีมือดีๆคงจะมีเชาวน์ปัญญาการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าขณะถ่ายภาพด้วย เพราะมักจะเจออุปสรรคหลากหลายในขณะถ่าย
อย่างไรก็ตาม ภาพถ่ายดีๆนอกจากขึ้นกับฝีมือแล้ว บางภาพถ่ายคงจะขึ้นกับ โชคและจังหวะด้วย เพราะมันเกี่ยวกับท่าทางของสิ่งที่ปรากฏในภาพ สภาพแบคกราวน์ในขณะนั้น และแสงในขณะนั้น
ภาพข้างล่างนี้ เป็นหนึ่งในภาพสุดยอดแห่งปีของนิตยสาร National Geographic
มันเป็นภาพฝูงอูฐในทะเลทราย ลองพิศให้ดีๆซิ เห็นชัดมั๊ย?
เห็นชัดแล้วใช่มั๊ย?
ตัวอูฐ คือแถบสีขาวเล็กๆนะครับ ส่วนสีดำนั่นเป็นเงาของฝูงอูฐ
ถ่ายจากมุมสูงครับ ก็เลยเห็นเงาอูฐมากกว่าตัวอูฐ
โฮะ โฮะ โฮะ ถ่ายได้เก่งจัง สมแล้วกะรางวัล
นักเขียน ใช้ปากกาและใช้กระดาษ เป็นอุปกรณ์ทำงาน หากเขียนได้ดี ก็จะได้เป็นศิลปิน
นักเขียนและกวี ที่ได้เป็นศิลปินแห่งชาติ ได้แก่ พลตรี ม.ร.ว. คึกฤทธิ์ ปราโมช (2528), นายอบ ไชยวสุ นามปากกา ฮิวเมอริสต์ (2529), นางกัณหา เคียงศิริ นามปากกา ก.สุรางคนางค์ (2529), หม่อมหลวง ปิ่น มาลากุล (2530), นางสุกัญญา ชลศึกษ์ นามปากกา กฤษณา อโศกสิน (2531), นายอังคาร กัลยาณพงศ์ (2532), นายศักดิ์ชัย บำรุงพงศ์ (2533), นายสุวัฒน์ วรดิลก นามปากกา รพีพร (2534), นาย อาจินต์ ปัญจพรรค์ (2534), นายคำสิงห์ ศรีนอก นามปากกา ลาว คำหอม (2535), นางประคิณ ชุมสาย ณ อยุธยา นามปากกา อุชเชนี (2536), นายเนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ (2536), นายทวีป วรดิลก (2538), นายรงค์ วงษ์สวรรค์ (2538),
หม่อมหลวง ศรีฟ้า (ลดาวัลย์) มหาวรรณ นามปากกา จุลลดา ภักดีภูมินทร์ / สีฟ้า / ศรีฟ้า ลดาวัลย์ (2539), นายฉัตรชัย วิเศษสุวรรณภูมิ นามปากกา พนมเทียน (2540), พลตำรวจเอก วสิษฐ์ เดชกุญชร (2541), นางสุภา (ลือศิริ) สิริสิงห นามปากกา โบตั๋น (2542), นายอัศศิริ ธรรมโชติ (2543), นายคำพูน บุญทวี (2544), นายสุจิตต์ วงษ์เทศ (2545), นายกรุณา กุศลาสัย (2546), นายชาติ กอบจิตติ (2547), คุณหญิง วินิตา ดิถียนต์ นามปากกา ว.วินิจฉัยกุล / แก้วเก้า / วัสสิกา (2547), นายสถาพร ศรีสัจจัง (2548), นายประยอม ซองทอง (2548), ศาสตราจารย์กิตติคุณ ระวี ภาวิไล (2549), ศาสตราจารย์เกียรติคุณ มณี พยอมยงค์ (2549), นายโกวิท เอนกชัย นามปากกา เขมานันทะ / มุนีนันทะ (2550)
จิตรกร หรือนักวาดภาพ ใช้สี ใช้พู่กัน กระดาษ และเฟรมผ้าใบ เป็นอุปกรณ์ทำงาน หากวาดได้ดี ก็จะได้เป็นศิลปินเช่นเดียวกัน
นักวาดภาพ ที่ได้เป็นศิลปินแห่งชาติ ได้แก่ นายเฟื้อ หริพิทักษ์ (2528), นายประสงค์ ปัทมานุช (2529), นายโหมด ว่องสวัสดิ์ (2530), นายเฉลิม นาคีรักษ์ (2531), นาย สนิท ดิษฐพันธุ์ (2532), นายทวี นันทขว้าง (2533), นายสวัสดิ์ ตันติสุข (2534), นายประยูร อุลุชาฎะ (2535), นายกมล ทัศนาญชลี (2540), นาย ดำรง วงศ์อุปราช (2542), นายจักรพันธุ์ โปษยกฤต (2543), นายถวัลย์ ดัชนี (2544), ศาสตราจารย์ (พิเศษ) ประกิต บัวบุศย์ (2545), นายพิชัย นิรันต์ (2546), นายทวี รัชนีกร (2548), นายประเทือง เอมเจริญ (2548), ศาสตราจารย์ เกียรติศักดิ์ ชานนนารถ (2549), นายอิทธิพล ตั้งโฉลก (2551)
นักถ่ายภาพ ใช้กล้อง ใช้ฟิล์ม ใช้แฟลช เป็นอุปกรณ์การทำงาน หากถ่ายภาพได้ดี ... อ๊ะ มีข้อสงสัยว่า จะได้เป็นศิลปินหรือเปล่า? จะได้เป็นศิลปินแห่งชาติหรือเปล่า?
คำตอบคือ....เป็นศิลปิน ....เป็นศิลปินแห่งชาติได้
นักถ่ายภาพ ที่ได้เป็นศิลปินแห่งชาติ ได้แก่ นายพูน เกษจำรัส (2531), นายจิตต์ จงมั่นคง (2538), นายไพบูลย์ มุสิกโปดก (2547), นายยรรยง โอฬาระชิน (2550) ถึง ณ วันนี้ มีจำนวน 4 คน
แต่ โอ้.... จำนวนผู้ที่ได้รับแตกต่างจาก สาขาวรรณศิลป์ อย่างเห็นได้ชัด ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ มีถึง 29 คน มากเป็น 7 เท่า และศิลปินแห่งชาติ สาขาจิตรกรรม มีจำนวน 18 คน มากเป็น 4.5 เท่า
ภาพถ่าย เป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่งในความคิดของผม
ขอขอบคุณที่โลกนี้ มีคนคิดการถ่ายภาพขึ้น
ขอขอบคุณที่ติดตามอ่านและชมจนถึงบรรทัดนี้
และหากใครชอบรูปภาพ ตอนหน้าจะเป็นบล็อกของภาพถ่าย อีกตอนครับ
yyswim 
| Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2552 |
| Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2552 9:36:50 น. |
|
50 comments
|
| Counter : 5362 Pageviews. |
 |
|
|
ใหว้งามๆ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 40 คน [
แต่ภาพสวยดี จริงๆแล้วหนูชอบภ่ายพ๊อตเถรดดดด