>>น้ อ ง ช า ย ค น เ ล็ ก<<
Group Blog
 
All Blogs
 
ทำไมมันเหงาไปหมด......

ตอนนี้ผมก็มาเรียนที่องครักษ์ได้เดือนเศษๆแล้ว
มหาวิทยาลัยแห่งนี้แหละ ที่ผมจะต้องใช้เวลาอยู่ที่นี่ หนึ่งปีเต็มๆ ครั้งแรกที่คิดเรื่องที่จะเข้ามหา'ลัยกับเพื่อนๆ ก็คุยกันขำๆ เฮ้ยกุอยากอยุ่หอว่ะ คงสนุกดี งู้นงี้ๆ
แต่พอเอาเข้าจริงๆ พอผมมาอยู่ที่นี่แล้ว จริงอยู่นะ อยู่หอเนี่ยสบ๊ายสบาย ตื่นสายๆไปเรียนก็ยังทัน
แต่พอลองมามองอีกมุมหนึ่ง ผมรุ้สึกว่ามันเหงามากเลย อยากกลับไปอยู่บ้าน มันรู้สึกคิดถึงบ้าน คิดถึงคุณพ่อคุณแม่แล้วก็พี่ชาย คิดถึงเพื่อนเก่าๆสมัยมัธยมทุกคน เพื่อนซี้ของผม เธอก็เรียนที่เกษตร เจอกันแค่วันเสาร์อาทิตย์ ตัวผมเองก็กลับบ้านทุกเย็นวันศุกร์นะ ถึงบ้านก็ราวๆสองสามทุ่มนู้น ก็ยังโอเคอยู่ สรุปคือ ผมอยากกลับบ้าน เรื่องเรียนผมเองก็ไม่ชอบเรียนสาขานี้เลย เรียนแล้วไม่ชอบเอามากๆ ก็เลยจะทำเรื่องย้ายคณะ ก็ลองๆไปถามเพื่อนๆถามอาจารย์ที่ปรึกษาแล้ว สรุปคือ ผมก็ต้องเรียนที่นี่ไปหนึ่งปีถึงจะย้ายคณะได้ ยิ่งไปกันใหญ่เลย ทุกวันนี้ก็ได้แต่พยายามตั้งใจเรียน ทำเกรดดีๆจะได้ย้ายคณะง่ายๆ เห้อ.....
ส่วนอีกคน....คนพิเศษ จะเรียกว่าคนพิเศษก็ได้นะ แต่คือเรายังไม่ได้อยู่ในฐานะอย่างที่เรียกว่าแฟน ผมรักเค้ามากๆๆเลยละ โทรคุยกันทุกวัน รุ้สึกว่ามีความสุขอย่างมากมาย เป็นอย่างนี้มา6เดือนกว่าแล้ว มีความสุขจิงๆ
แต่ว่า เค้ากำลังจะไปอเมริกาแล้ว แต่เค้าแค่ไปเที่ยวนะ หนึ่งเดือนครึ่ง แล้วเวลาที่เค้าจะไปก็ใกล้เข้ามาแล้ว อีกสามวันเท่านั้นเองที่จะได้โทรคุยกับเค้า แต่เวลาหนึ่งเดือนครึ่ง รู้สึกว่ามันยาวนานมากเลย แต่ก็แค่เดือนครึ่ง แป๊ปเดียวเองล่ะ ก็ปลอบใจตัวเองไปอย่างนี้ แป๊ปเดียวแป๊ปเดียวเท่านั้น เดี๋ยวเค้าก็กลับ อีกอย่างเค้าก็จะไปมีความสุขนี่ ไม่ได้ไปมีความทุกข์ซะหน่อย แต่ก็อย่างว่า รู้สึกว่ามันเหงาไปหมด เดี๋ยวก็ไม่ได้มีคนโทรคุยด้วยทุกวันแล้ว มันดูว้าเหว่ยังไงบอกไม่ถูก เหงามากมาย อย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเลย

คิดถึงบ้านคิดถึงพ่อแม่พี่ชาย คิดถึงเพื่อนๆ คิดถึงคนพิเศษของผม

ผมอยากกลับบ้านนนนนน



Create Date : 15 กรกฎาคม 2550
Last Update : 15 กรกฎาคม 2550 20:52:23 น. 5 comments
Counter : 406 Pageviews.
Share

 
ใจเย็นๆ ค่ะ อย่างน้อยเรายังมีโอกาสขยับขยาย ขอให้ผ่านช่วงจิตตกไปให้ได้นะค่ะ


โดย: นางน่อยน้อย วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:09:30 น.  

 
อารมณ์เหมือนเราเลย เมื่อซักสองเดือนก่อน


โดย: แ ม ง ป อ วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:43:48 น.  

 

อือ
ช่วงหนึ่งของชีวิต
อีกความรู้สึกที่ต้องเรียนรู้
...
แล้วทุกอย่างจะผ่านไป
ในที่สุด


สู้ๆจ้ะ


โดย: p_tham วันที่: 15 กรกฎาคม 2550 เวลา:22:46:01 น.  

 
เหอ เหอ อยู่แถวบ้านผมเลย จริงๆ แถวรังสิตก็มีอะไรเยอะนะ อยู่ไปเดี๋ยวก็ชินไปเอง

ผมมาอยู่แถวนี้ตั้งแต่เรียนมหาลัย จนตอนนี้จบโทมาหลายปี จะเริ่มทำงาน ก็ยังอยู่แถวรังสิตอ่ะ

จำได้ว่าหอนอกแถวเทคโนนี่ คึกคักน่าดูเลยนะ ไม่ได้ไปนานล่ะเพราะผมอยู่แถวคลองหนึ่งนู่น อิอิ

อ่อ.....จริงๆ เรื่องที่คุณรู้ตัวว่าอยากย้ายคณะนี่ ถือว่าเป็นโชคดีในคราวเคราะห์ก็ว่าได้นะ

เพราะยังมีโอกาสเลือที่จะเปลี่ยนไปเรียนทางที่ชอบ ดีกว่าหลายๆคน ที่อาจทนเรียนไปเรื่อยๆ โดยไร้ความสุขและจุดหมาย

แต่ก็นะ....บางอย่างมันก็เป็นโชคชะตา ไม่แน่สิ่งที่คุณจำใจเรียนที่ว่า อาจเป็นตัวคุณจริงๆในภายหลังก็ได้

ถ้าเปลี่ยนไม่ได้ก็ไม่ต้องเสียใจครับ หลายคนเรียนจบมา ยังไม่เคยทำงานตามที่เรียนมาก็มี เพื่อนๆสถาปัตย์ผมเป็นแบบนี้กันเยอะ 5555

สู้ๆ ...


โดย: คนรังสิตคลองหนึ่ง (TzOzOzN ) วันที่: 16 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:08:19 น.  

 
.........................


โดย: J!MMY IP: 124.120.121.83 วันที่: 19 กรกฎาคม 2550 เวลา:12:31:01 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

น้องชายคนเล็ก
Location :
สมุทรปราการ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

Friends' blogs
[Add น้องชายคนเล็ก's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.