หายไปนาน... หายไปไหนมา เออนั่นหนะสิ หายไปไหนมา ตามจริงก็อยู่ดีมั้ง แต่ช่วงนี้เกิดอาการสับสนกับชีวิตนิดหน่อย ไม่นิดหน่อยหรอก เกิดไขว่เขวสิ้นหวังได้เหมือนกัน มันหมดแรง หมดกำลังใจ หมดทุกอย่าง มองไม่เห็นใครเป็นที่พึ่ง มองไม่เห็นแสง การตกงานนั่นเอง ... งานทำไมมันหาได้ยาก ได้เย็นอย่างนี้ สิ่งไหนที่อยากทำ ก็ไม่ได้ทำ สิ่งไหนไม่อยากทำ ก็วิ่งเข้ามาหา มันยากที่จะเลือกนะ แต่เราก็เลือกสิ่งที่เราอยากทำมากกว่า รู้ว่ามันไม่ถูกต้องเท่าไหร่หรอก แต่มันสบายใจ เดินตามหัวใจดีกว่ามั๊ย แต่สุดท้ายนะ สิ่งที่เราอยากทำ แต่จริงๆเราทำไม่ได้เราไม่มีความสามารถพอ อย่างนี้เค้าเรียกว่าอวดดีหรือเปล่า ... เลยเกิดโซเซไปเหมือนกัน งง กลับถิ่นฐานไม่ถูกซะแล้ว ท้อจนเลิกท้อ ... จนท้อใหม่แล้ว มาหาวิธีการทำให้ไม่ท้อกันดีกว่า ......อยู่ในความฝันซิ นั่งนึกเข้าไปว่าสักวันที่เรามีวันนั้นเราจะทำอะไร สร้างแรงบันดาลใจให้ตัวเอง .... ก็ทำแล้วน้า ......ไม่ต้องคิดมันซะเลย หยุดทุกอย่างอยู่เฉยๆสักพัก หาอะไรทำให้สบายใจค่อยสู้ต่อไป ..... เอ้ ก็ทำแล้ว หลายเดือนแล้วด้วย .....คุยกับเพื่อนซิ หาคนไว้ใจได้นั่งปรึกษากันไป ..... ไม่แนะนำวิธีนี้ ยิ่งคุยยิ่งท้อ เพราะถ้าเค้าสถานการณ์ต่างจากเรา เค้าจะไม่มีวันเข้าใจเราหรอก .... อาจเป็นเราคนเดียวก็ได้ ....ใครรู้ช่วยบอกที .... เห็นอย่างนี้ในใจตายไปแล้วนะเนี่ย Create Date : 04 สิงหาคม 2549 Last Update : 4 สิงหาคม 2549 0:10:26 น. 0 comments Counter : 229 Pageviews.   Share Tweet ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet