|
|
|
เพลงชาติจีน
มาร์ชทหารอาสา
March of The Volunteers เป็นชื่อเพลงชาติประจำสาธารณรัฐประชาชนจีนฉบับปัจจุบันที่แปลมาจากต้นฉบับภาษาจีนว่า 义勇军进行曲 (อักษรจีนตัวเต็ม: 義勇軍進行曲; พินอิน: Yìyǒngjūn Jìnxíngqǔ) อันอาจแปลเป็นภาษาไทยได้ว่า เพลงมาร์ชทหารอาสา เนื้อร้องประพันธ์โดยเถียนฮั่น ทำนองโดยเนี้ยเอ่อร์ เมื่อ พ.ศ. 2479 แต่ครั้งสมัยที่ประเทศจีนยังปกครองด้วยระบอบสาธารณรัฐ ซึ่งขณะนั้นการเมืองภายในจีนกำลังปั่นป่วนอย่างหนักและต้องเผชิญหน้ากับการรุกรานของจักรวรรดิญี่ปุ่น
เมื่อพรรคคอมมิวนิสต์จีนสามารถปฏิวัติจีนสำเร็จใน พ.ศ. 2492 รัฐบาลสาธารณรัฐประชาชนจีนก็ได้ประกาศใช้เพลงมาร์ชทหารอาสาเป็นเพลงชาติตลอดมา แม้ว่าในสมัยหนึ่งจะมีการเปลี่ยนแปลงเนื้อร้องเพลงนี้ก็ตาม แต่เนื้อร้องเดิมก็ยังคงเป็นที่นิยมมากกว่า ภายหลังรัฐบาลจีนจึงนำเนื้อร้องเดิมที่เถึยนฮั่นแต่งไว้มาใฃ้เป็นเนื้อร้องของเพลงชาติจีนอย่างเป็นทางการอีกครั้งหนึ่งตราบจนทุกวันนี้
เนื้อร้องฉบับดั้งเดิม และเป็นฉบับปัจจุบัน
起來！不願做奴隸的人們！
起来！不愿做奴隶的人们！
Qǐlái! Búyuàn zuò núlì de rénmen!
把我們的血肉，築成我們新的長城！
把我们的血肉，筑成我们新的长城！
Bǎ wǒmen de xièròu zhùchéng wǒmen xīnde chángchéng!
中華民族到了最危險的時候，
中华民族到了最危险的时候，
Zhōnghuá Mínzú dàoliǎo zùi wēixiǎnde shíhòu,
每個人被迫着發出最後的吼聲。
每个人被迫着发出最后的吼声。
Měige rén bèipòzhe fāchū zùihòude hǒushēng.
起來！起來！起來！
起来！起来！起来！
Qǐlái! Qǐlái! Qǐlái!
我們萬眾一心，
我们万众一心，
Wǒmen wànzhòngyīxīn,
冒着敵人的炮火，前進！
冒着敌人的炮火，前进！
Màozhe dírén de pàohuǒ, Qiánjìn!
冒着敵人的炮火，前進！
冒着敌人的炮火，前进！
Màozhe dírén de pàohuǒ, Qiánjìn!
前進！前進！進！
前进！前进！进！
Qiánjìn! Qiánjìn! Jìn!
คำแปลภาษาไทย
ลุกขึ้นเถิด ! มวลชนผู้ไม่ยอมเป็นทาสทั้งหลาย !
ให้เลือดเนื้อของพวกเราสร้างเป็นกำแพงเมืองจีนขึ้นใหม่ !
ถึงเวลาอันเป็นวิกฤตยิ่งของชนชาวจีนแล้ว
ทุกผู้คนล้วนต้องแสดงพลังเป็นครั้งสุดท้าย
ลุกขึ้นเถิด ! ลุกขึ้น ! ลุกขึ้น !
จิตใจหมื่นดวงของพวกเรารวมเป็นหนึ่งเดียว
บุกเข้าฟันฝ่าปืนไฟของศัตรู !
บุกเข้าฟันฝ่าปืนไฟของศัตรู !
บุกเข้าไป ! บุกเข้าไป ! บุกเข้าไป !
| Create Date : 21 กุมภาพันธ์ 2550 | | |
| Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2550 17:01:33 น. |
| Counter : 17600 Pageviews. |
| |
|
 |
|
|
|
ประเทศจีน
ธงชาติ ตราประจำชาติ
สาธารณรัฐประชาชนจีน (ภาษาอังกฤษ: People's Republic of China (PRC); อักษรจีนตัวย่อ: 中华人民共和国, อักษรจีนตัวเต็ม: 中華人民共和國; พินอิน: Zhōnghuá Rénmín Gònghéguó) ชาวตะวันตกมักจะเรียกประเทศจีนว่า "ดินแดนตะวันออกไกล"
ประวัติศาสตร์และภูมิศาสตร์ส่วนใหญ่ ที่ชาวตะวันตกเรียกรวม ๆ ว่า China (จีน) ประเทศจีนเป็นประเทศที่มีประชากรมากที่สุดในโลก โดยประชากรส่วนใหญ่เป็นชาวจีนฮั่น จีนเป็นประเทศที่มีขนาดใหญ่ที่สุดในเอเชียตะวันออก และมีขนาดเป็นอันดับ 4 ของโลก เป็นรองเพียงรัสเซีย แคนาดา และสหรัฐอเมริกา
สาธารณรัฐประชาชนจีนมีพรมแดนติดกับ 14 ประเทศ (นับเวียนตามเข็มนาฬิกา) คือ เวียดนาม ลาว พม่า อินเดีย ภูฏาน เนปาล ปากีสถาน อัฟกานิสถาน ทาจิกิสถาน คีร์กีซสถาน คาซัคสถาน รัสเซีย มองโกเลีย และ เกาหลีเหนือ
ตั้งแต่ก่อตั้งสาธารณรัฐเมื่อปี พ.ศ. 2492 ประเทศจีนอยู่ภายใต้การปกครองของพรรคคอมมิวนิสต์จีน สาธารณรัฐประชาชนจีนอ้างอธิปไตยเหนือเกาะไต้หวัน เกาะเผิงหู เกาะเอ้หมึง (จีนกลาง: จินเหมิน) และหมู่เกาะม้าซู้ (จีนกลาง: หมาจู่) แต่ไม่ได้ปกครอง โดยที่เกาะเหล่านี้ปกครองโดยสาธารณรัฐจีน ซึ่งมีเมืองหลวงอยู่ที่กรุงไทเป (จีนกลาง: ไถเป่ย) ฐานะทางการเมืองของสาธารณรัฐจีนนั้น ยังเป็นที่โต้แย้งกันอยู่
คำว่า จีนแผ่นดินใหญ่ ใช้เรียกส่วนของจีน ที่อยู่ภายใต้การปกครองของสาธารณรัฐประชาชนจีน (ส่วนใหญ่จะยกเว้นเขตการปกครองพิเศษ 2 แห่ง คือ ฮ่องกง และมาเก๊า) บางคนนิยมเรียกสาธารณรัฐประชาชนจีนว่า จีนแดง (Red China) โดยเฉพาะผู้ที่วิพากษ์วิจารณ์เกี่ยวกับจีน
ประวัติศาสตร์
สงครามกลางเมือง (Chinese Civil War) ระหว่างพรรคคอมมิวนิสต์จีนกับพรรคก๊กมินตั๋ง สิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 2492 หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 โดยจบลงด้วยการที่ พรรคคอมมิวนิสต์จีนได้เข้าปกครองจีนแผ่นดินใหญ่ ส่วนพรรคก๊กมินตั๋งได้เข้าปกครองไต้หวัน และเกาะบางเกาะในมณฑลฝูเจี้ยน ในวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ. 2492 เหมาเจ๋อตุง ได้ประกาศสถาปนาสาธารณรัฐประชาชนจีน และปกครองด้วยระบอบคอมมิวนิสต์ การปกครองในสมัยของเหมานั้น เข้มงวดและกวดขัน แม้กระทั่งชีวิตประจำวันของประชาชน
หลังจากที่เหมาถึงแก่อสัญกรรม เติ้งเสี่ยวผิง ก็ขึ้นสู่อำนาจ โดยจีนยังคงอยู่ในระบอบคอมมิวนิสต์ หลังจากนั้นรัฐบาลจีน ก็ได้ค่อยๆ ลดการควบคุมชีวิตส่วนตัวของประชาชน และพยายามที่จะปฏิรูประบบเศรษฐกิจของตนให้เป็นไปตามกลไกตลาด
การเมือง
เป็นการปกครองด้วยลัทธิสังคมนิยมในลักษณะของจีน โดยมีพรรคคอมมิวนิสต์จีนเป็นผู้กำหนดนโยบายต่าง ๆ มีหูจิ่นเทา เป็นประธานาธิบดีและเลขาธิการพรรค ฯ เวินเจียเป่าเป็นนายกรัฐมนตรี และประธานคณะกรรมาธิการทหาร
การแบ่งเขตการปกครอง
มณฑล (省) และรัฐบาลจีนยังถือไต้หวัน (台湾) เป็นมณฑลที่ 23 (มีข้อมูลเพิ่มเติมที่ ฐานะทางการเมืองของสาธารณรัฐจีน) รัฐบาลจีนยังอ้างสิทธิเหนือเกาะต่าง ๆ ในทะเลจีนใต้ด้วย นอกจากมณฑลแล้วยังมีเขตปกครองตนเอง (自治区) 5 แห่งซึ่งมีชนกลุ่มน้อยอาศัยอยู่มาก เทศบาลนคร (直辖市) 4 แห่งสำหรับเมืองที่ใหญ่ที่สุดในจีน และเขตบริหารพิเศษ (Special Administrative Regions, SARs) (特别行政区) ที่จีนเข้าไปปกครอง โดยการแบ่งพื้นที่การปกครองเป็นดังนี้
เขตการปกครอง ของ สาธารณรัฐประชาชนจีน
มณฑล
อานฮุย (安徽) ฝูเจี้ยน (福建) (ฮกเกี้ยน) กานซู (甘肃) กว่างตง (กวางตุ้ง)(广东) กุ้ยโจว (贵州)
ไห่หนาน (ไหหลำ)(海南) เหอเป่ย์ (河北)
เฮย์หลงเจียง (黑龙江) เหอหนาน (河南) หูเป่ย์ (湖北)
หูหนาน(湖南) เจียงซู (江苏) เจียงซี (江西)
จี๋หลิน (吉林) เหลียวหนิง (辽宁) ชิงไห่ (青海)
ฉ่านซี (陕西) ชานตง (山东) ชานซี (山西)
ซื่อชวน (เสฉวน) (四川) หยุนหนาน (ยูนนาน) (云南)
เจ๋อเจียง (浙江)
เขตปกครองตนเอง
กว่างซี จ้วง (广西壮族) มองโกเลียใน (内蒙古)
หนิงเซี่ย หุย (宁夏回族) ทิเบต (西藏)
ซินเจียง อุยกูร์ (新疆维吾尔族)
เทศบาลนคร
เป่ย์จิง (ปักกิ่ง) (北京) ฉงชิ่ง (จุงกิง) (重庆)
ช่างไห่ (เซี่ยงไฮ้) (上海) เทียนจิน (เทียนสิน) (天津)
เขตบริหารพิเศษ
ฮ่องกง (香港) มาเก๊า (澳門)
ลักษณะกายภาพ : ประเทศจีนตั้งอยู่ในเอเซียตะวันออก บนฝั่งตะวันตกของมหาสมุทรแปซิฟิก มีพื้นที่ดินประมาณ ๙.๖ ล้านตารางกิโลเมตร ใหญ่เป็นอันดับที่ ๓ ของโลก รองจากรัสเซียกับแคนาดา จากตะวันตกถึงตะวันออก วัดได้ ๕,๒๐๐ กม. ประเทศจีนมีอาณาเขตติดต่อกับประเทศต่างๆ ถึง ๑๕ ประเทศ แผ่นดินใหญ่จีนถูกขนาบทางตะวันออกไปทางใต้ด้วยทะเล Bohai ทะเล Huanghai ( ทะเลเหลือง ) ทะเลจีนตะวันออก และทะเลจีนใต้ โดยมีพื้นที่น้ำรวม ๔.๗๓ ล้านตาราง กิโลเมตร
ภูมิอากาศ : ประเทศจีนมีลักษณะภูมิอากาศเป็นแบบมรสุมภาคพื้นทวีปที่มีหลากหลายรูปแบบ ลมเหนือจะมีอิทธิพลสูงในฤดูหนาว ในขณะที่ลมใต้จะมีบทบาทในฤดูร้อน มีผลถึง ๔ ฤดู ที่แตกต่างกันอย่างเด่นชัด มีฤดูฝนปนอยู่กับฤดูร้อน ภูมิอากาศที่ซับซ้อน และหลากหลายของจีน มีผลให้สามารถแบ่งแถบอิงอุณหภูมิ กับแถบอิงความชื้นของภาคพื้นของประเทศจีนได้ คือแบ่งแถบอิงอุณหภูมิจากภาคใต้ถึงภาคเหนือเป็น แถบ equatorial , แถบ tropical , แถบ Sub - tropical , แถบ Warm - temperate , แถบ temperate และแถบ Cold - temperateและแบ่งแถบอิงความแห้ง - ชื้น จากตะวันออกเฉียงใต้ ถึงตะวันตกเฉียงเหนือเป็นแถบความชื้นสูง
ประชากร และ ชนเผ่า
ชนเผ่าที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีนคือ ชนเผ่าฮั่น 92%ของประชากรทั้งหมด อื่นๆอีก 55 ชนเผ่า 8% ของประชากรทั้งหมด เช่น
เผ่าจ้วง..............16ล้านคน
เผ่าแมนจู ............10ล้านคน
เผ่าฮุ่ย(มุสลิม).........9ล้านคน
เผ่าม้ง............... 8ล้านคน
เผ่าอี๋................7ล้านคน
มองโกล..............5ล้านคน
ธิเบต................5ล้านคน
| Create Date : 20 กุมภาพันธ์ 2550 | | |
| Last Update : 21 กุมภาพันธ์ 2550 23:44:32 น. |
| Counter : 1095 Pageviews. |
| |
|
| |
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
