• 小故事 大智慧

สำคัญที่สภาพจิต ปราชญ์ผู้หนึ่งขนาดที่ยังเป็นโสด อาศัยอยู่ร่วมกับเพื่อน ๆหลายคนในห้องที่มีเนื้อที่เพียงเจ็ดแปดตารางเมตร เขามีความสุขอยู่เสมอ มีคนถามเขาว่า “ คนตั้งมากเบียดอยู่ด้วยกัน จะมีความสุขได้อย่างไร ” ปราชญ์ผู้นี้ตอบว่า “ เพื่อน ๆ อยู่ด้วยกัน สามารถพูดคุยแลกเปลี่ยนกันได้ตลอดเวลา กระชับไมตรี เช่นนี้ไม่ควรค่าแก่การมีความสุขหรอกหรือ” เวลาผ่านไประยะหนึ่ง เพื่อน ๆ ต่างพากันมีครอบครัวแยกย้ายกันไป ภายในห้องจึงเหลือเพียงเขาผู้เดียว แต่เขายังคงมีความสุขอยู่ทุกวัน มีคนถามเขาอีกว่า “ คุณอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดาย จะมีความสุขอะไร ” เขาตอบว่า “ ฉันมีหนังสือมากมาย แต่ละเล่มล้วนเป็นครูสอนฉัน อยู่กับครูเหล่านี้ ขอคำแนะนำจากพวกเขาได้ตลอดเวลา จะไม่ให้มีความสุขได้อย่างไร ” หลังจากนั้นหลายปี ปราชญ์ผู้นี้มีครอบครัวแล้ว ย้ายเข้าไปอยู่ในตึก อาศัยอยู่ชั้นล่าง ท่าทางยังคงมีความสุขอย่างยิ่ง คนถามเขาว่า “ คุณอยู่บ้านแบบนี้ยังจะมีความสุขอีกหรือ ” ปราชญ์ตอบว่า “ ชั้นล่างดีออก เข้ามาก็ถึงบ้านเราแล้ว ขนข้าวขนของก็สะดวกดี เพื่อน ๆ มาเยี่ยมเยียนก็ง่าย......สิ่งที่ทำให้ฉันพอใจเป็นพิเศษก็คือ สามารถใช้พื้นที่ว่างข้างล่างนี้ปลูกดอกไม้ ปลูกหญ้า สิ่งเหล่านี้ทำให้มีความสุขดีออก ” ผ่านไปอีกหนึ่งปี ปราชญ์ผู้นี้เสียสละห้องข้างล่างให้กับเพื่อนคนหนึ่งที่มีญาติคนแก่ที่เป็นอัมพฤก ตัวเองย้ายไปอยู่ชั้นบนสุดของหอ แต่ปราชญ์ผู้นี้ยังคงมีความสุขทุกวัน เพื่อน ๆ ถามเขาว่า “ คุณอยู่ชั้นบนสุดมันดีตรงไหน ” เขาบอกว่า “ ข้อดีมีมากเลย ขึ้นลงกระไดวันละหลายครั้ง มีประโยชน์ต่อสุขภาพ ดูหนังสือหรือเขียนบทความแสงสว่างก็เพียงพอ ข้างบนก็ไม่มีใครมารบกวนเราได้ ไม่ว่ากลางวันหรือกลางคืนก็สงบดี ” Plato นักปราชญ์กรีกโบราณบอกว่า “ สิ่งที่กำหนดอารมณ์ของคนไม่ใช่สิ่งแวดล้อม แต่อยู่ที่สภาพจิต ” *** สรรพสิ่งล้วนมีข้อดีข้อเสีย คุณจะให้สิ่ง “ดี ” มากำหนดอารมณ์ของคุณ หรือจะให้สิ่งที่ “ ไม่ดี ” เป็นตัวกำหนด *****   Create Date : 27 มกราคม 2554     Last Update : 27 มกราคม 2554 7:06:22 น. Counter : 504 Pageviews.   0 comment Share Tweet

กวนอิมของตนเอง คนผู้หนึ่งเลื่อมใสศรัธาในพระพุทธศาสนาพบกับอุปสรรคความยากลำบาก จึงไปที่อารามแห่งหนึ่งเพื่อขอให้เจ้าแม่กวนอิมช่วย เมื่อเดินเข้ามาในอาราม ก็พบว่าเบื้องหน้ารูปปั้นเจ้าแม่กวนอิมก็มีบุคคลผู้หนึ่งกำลังกราบไหว้อยู่ คนคนนั้นรูปร่างหน้าตาเหมือนกับเจ้าแม่กวนอิม ไม่ผิดเพี้ยนแม้แต่น้อย “ ท่านคือเจ้าแม่กวนอิมหรือ “ “ ใช่ “ คนนั้นตอบ ถ้าเช่นนั้นท่านใยต้องกราบไหว้ตนเอง ” “ เพราะว่าข้าก็พบกับปัญหาและอุปสรรค “ เจ้าแม่กวนอิมพูดพรางหัวเราะ “ แต่ว่าข้ารู้ การขอให้ผู้อื่นช่วยสู้ขอให้ตนเองช่วยจะดีกว่า “ นี่คือนิทานเกี่ยวกับพุทธที่สนุกเรื่องหนึ่ง มันทำให้คนได้คิดอย่างลึกซึ้ง ทำให้คนได้ทบทวนและหวนระลึก คิดได้ว่าการที่ปุถุชนจึงเป็นปุถุชนอยู่อย่างนั้นอาจจะเป็นเพราะเมื่อเจอปัญหาอะไรชอบที่จะขอความช่วยเหลือจากผู้อื่น และการที่กวนอิมเป็นกวนอิมคงจะเพราะว่าเมื่อพบปัญหาอะไรก็จะขอให้ตัวเองช่วยเท่านั้น-----เช่นนี้เราคิดต่อไปได้อีกว่า หากใครๆ มีความเข้มแข็งและเชื่อมั่นในการพึ่งตนเองแล้ว ทุก ๆ คนอาจจะเป็นกวนอิมของตนเองก็เป็นได้ *** บางเรื่องบางขณะเราขอแรงและความช่วยเหลือจากผู้อื่นได้ แต่ในส่วนลึกของหัวใจควรจะสลักหลักการที่ยึดถือไว้ว่า “ พึ่งตนเอง “ *****   Create Date : 26 มกราคม 2554     Last Update : 26 มกราคม 2554 7:31:14 น. Counter : 444 Pageviews.   1 comment Share Tweet

จั๊กจั่นกับมด ในฤดูหนาว มดฝูงหนึ่งอาศัยความอุ่นของแสงอาทิตย์ยามหนาว นำเมล็ดข้าวที่พวกมันสะสมไว้ตอนฤดูร้อนออกมาผึ่งแดด จั๊กจั่นที่หิวโซปางตายตัวหนึ่งเดินผ่านมาขออาหารสักจำนวน เหล่ามดถามมันว่า “ ในฤดูร้อน เจ้าทำไมไม่สะสมอาหารเอาไว้บ้างล่ะ ” มันตอบว่า “ ฤดูร้อนทั้งฤดูฉันมัวแต่ร้องเพลง จะหาเวลาว่างที่ไหน ” เหล่ามดจึงหัวเราะเยาะมันว่า “ ถ้าเจ้าสามารถที่จะใช้เวลาทั้งฤดูร้อนร้องเพลง ถ้าอย่างนั้นในฤดูหนาวเจ้าก็สามารถไม่ต้องกินข้าวแล้วไปเต้นรำน่ะสิ” *** “ ฤดูร้อน ” ถ้าเปรียบกับคนแล้วก็เหมือนวัยหนุ่มสาวที่มีกำลังวังชา ฤดูร้อนเป็นฤดูที่เหล่าแมลงเคลื่อนไหว วัยหนุ่มสาวก็เป็นช่วงเวลาที่ดีสำหรับผู้คนที่จะขยันหมั่นเพียรสร้างพื้นฐานให้กับอนาคตของตน ในฤดูร้อนจั๊กจั่นเอาแต่ร้องเพลงจึงไม่สามารถผ่านหนาวได้ด้วยดี คนเราหากไม่ขยันหมั่นเพียรในวัยหนุ่มสาว เอาแต่เที่ยวเล่น แน่นอนว่าจะผ่านชีวิตในวัยชราด้วยความยากลำบาก นิทานเปรียบเทียบนี้เป็นเรื่องแต่งขึ้น แต่ชีวิตคนเรานั้นเป็นของจริง นิทานเปรียบเทียบนี้เน้นในประเด็นที่ว่า-------ยามสุขสบายก็อย่าได้ประมาท ควรจะมีการวางแผนสำหรับอนาคต *****   Create Date : 25 มกราคม 2554     Last Update : 25 มกราคม 2554 7:28:04 น. Counter : 590 Pageviews.   0 comment Share Tweet

คิดเหนือชั้น ชายคนหนึ่งเกษียณแล้วจึงกลับมาใช้ชีวิตที่บ้านเกิด เขาซื้อบ้านเล็ก ๆ หลังหนึ่งในตัวเมือง วางแผนว่าจะใช้ช่วงบั้นปลายของชีวิตอย่างเงียบสงบที่นี่เพื่อเขียนบันทึกความทรงจำ หลายสัปดาห์แรกที่เริ่มต้นชีวิตที่นี่ ทุกอย่างดูดีไปหมด แวดล้อมที่สงบเงียบเช่นที่นี่เป็นเงื่อนไขที่ดีมากสำหรับงานเขียนของเขา แต่มาวันหนึ่ง มีเด็กชายรุ่น ๆ สามคนเริ่มมาเล่นกันที่นี่ พวกเขาใช้ถังขยะขาด ๆ วิ่น ๆ เตะส่งกันไปมา เล่นกันอย่างสนุกสนานมีความสุข ชายแก่รับไม่ได้กับเสียงอึกทึกครึกโครมเช่นนี้ ดังนั้นจึงออกไปเจรจากับเด็กหนุ่ม “ พวกเธอเล่นกันสบายใจจริงนะ”เขาพูด “ฉันชอบดูพวกเธอเตะถังเล่น ถ้าหากว่าพวกเธอมาเล่นทุกวัน ฉันจะให้เงินพวกเธอวันละคนละหนึ่งเหรียญ” เด็กหนุ่มทั้งสามดีใจมาก จึงยิ่งแสดงสุดยอดวิชาฝ่าเท้าของพวกเขาอย่างคึกคักกว่าเดิม ผ่านไปสามวัน ชายแก่พูดอย่างเศร้ากังวลใจว่า “ สภาพเงินเฟ้อทำให้รายได้ของฉันลดลงครึ่งหนึ่ง ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป ฉันให้พวกเธอได้แค่ห้าเซ็นต์ ” เด็กหนุ่มไม่ดีใจอีกแล้ว แต่ยังยอมรับในเงื่อนไขนี้ ยามบ่ายของทุกวันหลังเลิกเรียน ยังคงไปแสดงกิจกรรมของพวกเขา หลังจากหนึ่งสัปดาห์ ชายแก่หน้าเศร้าขมวดคิ้วเดินมาบอกกับพวกเขาว่า “ ระยะนี้ไม่ได้รับเงินจากสวัสดิการคนชราเลย ต้องขอโทษด้วย ในแต่ละวันให้ได้แค่สองเซ็นต์เท่านั้น ” “ สองเซ็นต์เท่านั้น ” เด็กชายคนหนึ่งทำหน้าเขียว “ พวกเราคงไม่เสียเวลามาแสดงให้คุณชมเพื่อเงินแค่สองเซ็นต์นี่นะ พวกเราไม่เล่นแล้ว ” ตั้งแต่นั้นมา ชายแก่ก็ได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุขอีกครั้ง ก่อนเกษียณ ชายแก่เป็นประธานสหภาพแรงงานของหน่วยงานแห่งหนึ่ง *** เงินเดือนสวัสดิการเป็นสิ่งที่มีลักษณะแข็งแกร่ง มีแต่ขึ้นไม่มีลง แต่ต่อหน้าสภาพจิตที่ชอบต้านของเด็ก ชายชราประธานสหภาพแรงงานคนนี้ใช้วิธีที่แยบคายบรรลุเป้าหมายของตน หากไม่ใช้วิธีอ้อมค้อมแล้วพูดต่อว่าออกไปตรง ๆ เด็ก ๆ เหล่านี้คงจะยิ่งเกเรรับมือยากขึ้น *****   Create Date : 24 มกราคม 2554     Last Update : 24 มกราคม 2554 8:32:25 น. Counter : 479 Pageviews.   2 comment Share Tweet

อูฐ ลูกอูฐที่อยู่ในสวนสัตว์ถามแม่ของมันว่า “ แม่ แม่ ทำไมขนตาของพวกเราจึงยาวนักล่ะ “ แม่อูฐตอบว่า “ เมื่อเวลาพายุทรายมา ขนตาที่ยาวนี้นี่แหละทำให้เราสามารถมองเห็นทิศทางท่ามกลางพายุทรายได้ ” อูฐน้อยถามอีกว่า “ ทำไมหลังของเราจึงค่อมอย่างนั้นล่ะ น่าเกลียดตายเลย ” แม่อูฐตอบว่า “ เขาเรียกว่าตะโหงก มันสามารถช่วยเราเก็บสะสมอาหารและน้ำจำนวนมาก ทำให้พวกเราสามารถทนต่อเงื่อนไขที่ไม่มีอาหารและน้ำในทะเลทรายได้เป็นเวลาสิบกว่าวันเลย ” อูฐน้อยถามอีกว่า “ แม่ แม่ ทำไมฝ่าเท้าของเราจึงได้หนาปานนั้นล่ะ ” แม่อูฐตอบว่า “ นั่นน่ะช่วยให้ร่างกายที่หนักอึ้งของพวกเราสามารถเดินทางที่วิบากและแสนไกลโดยไม่จมลงไปในทราย ” อูฐน้อยดีใจสุดขีด “ โอ้ ที่แท้พวกเรามีประโยชน์มากขนาดนี้ แต่ว่าแม่จ๋า ทำไมเราจึงยังคงอยู่แต่ในสวนสัตว์ล่ะ ไม่ไปเดินทางไกลในทะเลทราย ” *** ธรรมชาติสร้างมาล้วนมีประโยชน์ ประเด็นสำคัญอยู่ที่ว่าจะหาเวทีในการแสดงศักยภาพได้เต็มที่อย่างไร *****   Create Date : 22 มกราคม 2554     Last Update : 22 มกราคม 2554 7:02:55 น. Counter : 567 Pageviews.   0 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang