|
ขึ้นๆ ลงๆ
ว่ากันถึงเรื่องการเทคออฟกับแลนด์ดิ้งของเครื่องบิน เรื่องการเทคออฟคงไม่ต้องพูดถึงกัน แต่ละสายการบินคงไม่ต่างกันมากนัก ลีลาเด็ดสุดก็คงแค่หมุนโค้งรันเวย์ปุ๊ปก็เร่งเครื่องปั๊ปจากนั้นก็เทคเครื่องขึ้นก็เท่านั้น ส่วนการแลนด์ดิ้งนี่สิเรื่องใหญ่ อยู่หรือไปก็ขึ้นอยู่กับตรงนี้แหละ (ล้อเล่น อิ อิ) ความจริงไม่ต้องกังวลหรอกครับเรื่องความปลอดภัย เพราะเทคโนโลยีการบินปัจจุบันล้ำหน้ามาก ยังไงก็ไม่มีปัญหาแน่นอน ปัญหามันอยู่ที่ว่าสามารถนำเครื่องลงแลนด์ดิ้งได้นิ่มหรือเปล่าเท่านั้นเอง จากประสบการณ์ที่เคยนั่งเครื่องบินมากว่า 4-500 เที่ยวบิน (แต่ที่เคยเลือกนั่งมากอย่างมากไม่เกิน 20 สายการบิน...แฮ่ะๆ) สายการบินที่ลงแลนด์ดิ้งได้นิ่มนวลที่สุด ครั้งแรกและครั้งเดียวคือสายการบินยูไนเต็ด บินด้วยเครื่องจัมโบ้เจ็ท นิ่มนวลชนิดที่ผมเคยนั่งมาหลายครั้ง หลายสายการบิน ยังอดทึ่งไม่ได้ เพอร์เซอร์ในไฟล์ทนั้นถึงขนาดออกปากชมผ่านประกาศตามสาย ว่าช่างเป็นการลงแลนด์ดิ้งที่ยอดเยี่ยม แทบจะไม่รู้สึกตัวเลยจริงๆ แต่ก็มีแค่ครั้งเดียวอะครับ นอกนั้นก็เฉยๆเรื่อยๆทั่วไป ถ้านับโดยรวมแล้วผมว่าการบินไทยถือว่าโอเคกว่าหลายสายการบิน ดีกว่าทั้งสิงคโปร์แอร์ หรือคาเธ่ย์เลยทีเดียวในความคิดผม แต่อย่างว่ามันก็แค่ครั้งเดียวในช่วงเวลาไม่กี่วินาทีที่คิดว่าการบินไทยดีกว่า ส่วนประสบการณ์บนเครื่องที่เหลืออีกกว่า 99.99 % การบินไทยยังเป็นรองอยู่นะเฟ้ย (ไม่นับรวมชั้นประหยัดนะคร๊าบบบผม อิ อิ)
Create Date : 05 ธันวาคม 2548 | | |
Last Update : 6 ธันวาคม 2548 23:01:12 น. |
Counter : 513 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
การเดินทางที่ผ่านมา
การเดินทางของผมค่อนข้างจะแตกต่างจากนักเดินทางท่านอื่นๆ เพราะแทบจะไม่มีเวลาเที่ยวมากเท่าไหร่นัก การเดินทางจะเป็นไปในลักษณะของการเปลี่ยนบรรยากาศและสภาพแวดล้อมมากกว่า เพื่อให้ไม่ซ้ำซากจำเจกับชีวิตประจำวันอันวุ่นวายยุ่งเหยิง แต่ถึงจะมีเวลาท่องเที่ยวน้อย ถ้าชอบหรือพอใจก็จะพยายามหาโอกาสแวะมาเที่ยวอีก
แน่นอนที่ขาดไม่ได้กับการเดินทางของผมก็คือเครื่องบิน แต่ก่อนรู้สึกเฉยๆกับการนั่งเครื่องบิน เพราะไม่ชอบที่ต้องนั่งแออัดกับที่นั่งเล็กๆในห้องโดยสารขนาดใหญ่ (แปลกแฮ่ะ...ที่รู้สึกเฉยๆกับรถไฟฟ้าที่แออัดไปด้วยผู้คน อิ อิ) สมัยก่อนปกติก็นั่งแต่การบินไทยชั้นประหยัด เพราะแทบจะไม่เห็นความแตกต่างของการบินไทยระหว่างชั้นพรีเมียร์กับชั้นประหยัด ถึงขั้นที่ต้องยอมควักกระเป๋าจ่ายเพิ่มอีกกว่าสองสามเท่าตัว จนกระทั่งได้ทดลองใช้ไมล์ขอตั๋วฟรีชั้นพรีเมียร์นั่งสายการบินอื่น อันดับแรกเลยคือชั้นธุรกิจของยูไนเต็ดกับที่นั่งรุ่นปัจจุบัน ก็รู้สึกว่าไม่เลวเลยทีเดียว ลดความเหนื่อยล้าจากการเดินทางได้มากทีเดียว จากนั้นก็เป็นชั้นหนึ่งสูทที่นั่งโซโล่ของยูไนเต็ดเช่นกัน ค่อนข้างถูกใจมากทีเดียวแต่ก็ยังไม่ถึงขั้นที่คิดว่าจะยอมจ่ายตังค์นั่งเอง จนกระทั่งเมื่อปี 1998 สิงคโปร์แอร์ได้นำเสนอที่นั่งใหม่ชั้นหนึ่งสกายสูท ตามด้วยที่นั่งสเปซเบดชั้นธุรกิจ พร้อมด้วยคอนเซปท์ที่ตอบสนองความเป็นชั้นพรีเมียร์ที่สุด นับตั้งแต่ที่นั่ง รวมไปถึงอาหาร เครื่องดื่ม บริการบนฟ้าและบนพื้นดิน ฯลฯ หลังจากที่ได้ทดลองใช้บริการชั้นพรีเมียร์สิงคโปร์แอร์ จึงรับรู้ได้ว่าทำไมถึงมีคนยอมจ่ายค่าโดยสารแพงๆนั่งชั้นพรีเมียร์ โดยเฉพาะชั้นหนึ่ง นอกจากความสบายของที่นั่ง ความเอาใจใส่ของพนักงานต้อนรับ อาหารและเครื่องดื่ม ฯลฯ ความเป็นส่วนตัวเฉพาะเหมือนอยู่ในโลกของตัวเองขณะเดินทาง อยากทำอะไร เมื่อไหร่ ตอนไหนก็ได้นั้นประทับใจผมที่สุด พูดถึงความสบายของที่นั่งแล้ว ที่นั่งชั้นธุรกิจปัจจุบันก็ถือว่ายอดเยี่ยมเลยทีเดียว ที่แตกต่างจากชั้นหนึ่งคือความเป็นส่วนตัวที่น้อยกว่าเท่านั้น ถ้าหากว่าเป็นเที่ยวบินที่ว่างไม่ค่อยมีผู้โดยสารเท่าไหร่นัก ผมว่าชั้นธุรกิจที่นั่งราบเรียบน่าสนใจกว่าชั้นหนึ่งมากนักเทียบกับค่าตั๋วโดยสาร พูดถึงเที่ยวบินว่างแล้ว เหนือกว่าชั้นธุรกิจคือชั้นประหยัดที่สามารถเอาที่วางแขนขึ้นแล้วนอนราบได้หมด หากว่าทุกเที่ยวบินเป็นเช่นนี้ ผมก็คงเลือกนั่งแต่ชั้นประหยัดแน่นอน
Create Date : 04 ธันวาคม 2548 | | |
Last Update : 5 ธันวาคม 2548 2:06:57 น. |
Counter : 500 Pageviews. |
| |
|
|
|
|
| |
|
|