แหล่งซ่องสุมสิ่งชั่วร้าย ^O^
|
||||||||||||||
ฉันไม่เข้าใจคนอื่นหรือที่จริงฉันไม่เข้าใจตัวเอง กำลังนอนๆอยู่แล้วจู่ๆก็ลุกขึ้นมาอยากเขียนบล็อกซะอย่างนั้น นานแล้วที่ไม่เคยเขียนไดอารี่เพื่อนเก่า ที่เคยใช้ระบายทุกข์สุขในหัวใจเลย วันนี้มีความคับข้องใจเต็มอก...ไม่รู้จะอธิบายมันออกมาเป็นคำพูดอย่างไร ไม่ขอเท้าความเรื่องราว แต่ขอระบายในสิ่งที่คิดแล้วกัน บางครั้งเคยคิดว่าคนเจะมีขีดจำกัดได้มากแค่ไหน คนเราจะมีความอดทนได้มากแค่ไหน เมื่อก่อนเคยคิดว่า เราจะรับที่เขาเป็นได้ จนวันหนึ่งรับไม่ได้ เคยพูดเคยบอก สุดท้ายมันก็เหมือนเดิม มันคงเป็นความรู้สึกแบบ extinction นึกว่าหายไปแต่สุดท้ายมันก็กลับมาอีก ที่จริงมันไม่เคยหายไป...แต่มันยังคงอยู่ อยู่ภายในซอกหลืบจิตใจ ผิดหรือที่เป็นคนแบบนี้... เมื่อก่อนเราโทษตัวเองเสมอว่าเราไม่ดีที่รู้สึกแบบนี้ แต่บางสิ่งบางอย่าง และบางคำของคนบางคน ต่อไปเราจะหัดโทษคนอื่นบ้างว่า เพราะตัวเขาทำให้เราเป็นแบบนี้ เฮ้อ...เหมือนพูดวกไปวนมา จับใจความไม่ได้เอาเสียเลย บางครั้งก็คิดว่าเราคิดผิดเองที่บอกว่า...รับได้... พยายามแล้ว...พยายามที่จะรักษาคำพูดว่าเรารับที่เขาเป็นเขาได้ทุกอย่าง รับไม่ได้แล้วจะบอก...ในวันนี้...ทำตามที่เคยลั่นวาจาแล้วทุกอย่าง แต่...ทำไมต้องเป็นเราที่ต้องทน ทำไมต้องเป็นเราที่พยายามเข้าใจ ทำไมไม่เป็นเขาที่พยายามทำความเข้าใจบ้างว่า เพราะอะไรทำไมเราทนไม่ไหว วันนี้อึดอัดมากๆ บางครั้งอยากจะตอบโต้กลับไปแรงๆ เอาให้สมกับความรู้สึกในใจ อยากให้มันรู้กันจะจะไปเลย แต่เพราะเราแคร์คนรอบข้างคนอื่น เราไม่อยากให้คนที่ไม่รู้อะไรไม่สบายใจ ถึงแม้ตัวเราเองจะไม่เคยแคร์ว่า คนอื่นจะมองว่าเราเป็นคนมีปัยหากับคนอื่นก็ตาม เพราะบางทีการอยุ่กับตัวเอง อยู่อย่างนี้ มันอาจจะดีกว่าการที่มีคนที่สนิทแต่ไม่อาจพูดเรื่องอะไรที่เราทุกข์ใจได้ด้วยเลยอย่างนี้ อึดอัดๆ...อึดอัดมากๆ เมื่อไหร่มันจะผ่านพ้นไปสักทีนะ บางคนบอกว่าเวลาจะช่วย แต่จนถึงเวลานี้...ทำไม เวลาไม่เคยลบมันออกไปจากใจเราได้เลย ตอนแรกเราแค่เบื่อที่ตัวเองเป็นแบบนี้ แต่เวลานี้...ทุกอย่างเริ่มชัดเจนขึ้น ลึกๆแล้วเราเบื่อที่ตัวเอง...ไม่เป็นตัวของตัวเองต่างหาก อยากจะรู้นักว่า...ถ้าวันไหนเป็นตัวเองขึ้นมา คนที่มีเพื่อนน้อยๆแต่จริงใจ คนที่เหมือนไม่ค่อยสนใจใคร แต่สังเกตุเพื่อนที่มีน้อยๆและพร้อมจะรับฟังและช่วยแก้ปัญหา คนที่ร้ายแสนร้ายไม่เคยเห็นหัวใคร เพราะถือว่าไม่จำเป้น คนที่พร้อมจะฟาดฟันกับปัญหาทุกอย่างเหมือนเมื่อก่อน คนที่ไม่แคร์ใครมาก คนที่ตัดได้แม้กระทั่งเพื่อนของตัวเอง หากเห็นว่าเขาทำในสิ่งที่เราเคยบอกแล้วว่าอย่าทำเกินสามครั้งในเรื่องที่ร้ายแรงสำหรับเรา แต่ทำไมกับเพื่อนคนนี้เราถึงต้องยอมเขากัน สนิทมากแล้วล้ำเส้นกันได้หรือ สนิทมากต้องไปไหนมาไหนกันตลอดหรือ สนิทมากแล้วต้องรองรับอารมณ์ร้ายกาจให้น่ะหรือ สนิทมากแล้วก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวได้หรือ มาลองคิดๆดู เราเคยล้ำเส้นเขามากเลยหรือ เราอารมณ์เหวี่ยงใส่เขาตลอดเวลาเหมือนเขาทำหรือ เราไม่มีสิทธิ์มีเพื่อนคนอื่น ไปหาเพื่อนคนอื่นๆได้เลยหรือ เราต้องเป็นฝ่ายทำความเข้าใจเขาแล้วรองรับอารมณ์เหวี่ยงๆๆๆๆของเขาหรือ ... นี่หรือที่เรียกว่าเพื่อน ทำไมไม่เคยรู้สึกกับเพื่อนคนอื่นแบบนี้เลย เกิดมาผ่านคนมากมาย...มีคนมากมายที่เรายอมเรียกว่าเพื่อน คนที่เราสนิทด้วยมากๆ สนิทกว่าเขามากๆจนแค่มองตาก็รู้ว่าคิดอะไร คนที่เป็นเพื่อนแท้...คนที่เราเดินออกไปปกป้องเขาเลยโดยไม่เสียเวลาคิด คนที่แม้ตอนนี้แยกกันเรียนไกล ไม่เจอกันนาน หากยามคิดถึง ยามโทรหา มีแต่รอยยิ้ม มีแต่ความสุข ไม่เคยเลยที่จะมานั่งกลุ้มแบบนี้ อึดอัดแบบนี้ ถ้ารู้สึกอึดอัดด้วยแบบนี้...แน่หรือว่านี่คือ เพื่อนสนิท งั้นอย่าเป็นเลย ขออยู่คนเดียวเงียบๆ โลกส่วนตัวสูง หยิ่ง ให้โดนด่าว่าไม่มีคนคบดีกว่า เพราะชอบเป็นผู้เลือกไม่ใช่ผู้ถูกเลือก ขอไปไหนมาไหนคนเดียวดีกว่า เพราะอยากทำอะไรก็ทำ ขอไปเดินคนเดียวเงียบๆ ในสถานที่ที่ไม่รู้จักใครเลยดีกว่า ยอมตัดขาดจากคนทั้งโลก...ให้มันไม่เหลือใคร แต่ต้องไม่อึดอัดใจเพราะการรู้จักกับคน ไม่รู้เหมือนกันว่าที่เป็นอย่างนี้เป็นเพราะฉันไม่เข้าใจคนอื่นหรือแม้จริงแล้วฉันไม่เข้าใจตัวเอง... +++++++++++++++++++++++++++++++++++
บางที โม ก็รู้สึกเหมือนกันนะ
อยากตัดขาดจากคนทั้งโลก ไม่อยากแม้แต่กระทั่งให้ความรู้สึกดี ๆ กับ ใคร ความจริงตอนนี้ โม ก็เหมือนตัวลำพังแหล่ะ 55+ (ถ้าไม่นับรวมคนที่บ้าน) เพราะอึดอัด...กับอะไรหลายอย่าง เลยเลือกถอยออกมา จากทุกสิ่งทุกอย่าง โม ขอเป็นตัวของตัวเองเพื่อทบทวน เพราะโม ก็ไม่เข้าใจความต้องการแท้จริงของตัวเองเหมือนกัน สรุป โมจะเป็นกำลังใจให้นะ หวังว่าจะผ่านช่วงแ่ย่ ไปเร็ว ๆ ค่ะ โดย: โม (mimi_mo
 ) วันที่: 9 กันยายน 2553 เวลา:19:07:04 น. |
การิ๋งกิ๋งกิ๋ง
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านหลังน้อยของธีรตี - พิรฏาค่ะ ^^ ผ่านไปผ่านมาแวะทักทายกันได้นะคะ งานเขียนทั้งหมดใน blog นี้ สงวนลิขสิทธิ์ตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ พ.ศ.2537 ห้ามนำไปพิมพ์ เผยแพร่ หรือลอกไปกระทำการใดๆ ก็ตาม
Group Blog
All Blog |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
แต่ขอให้คงความเป็น "คนอ่อนโยน" แบบน้องเอาไว้ดีแล้ว
แล้วประสบการณืจะค่อยๆบอกน้องเองเมื่อถึงเวลานะ
พี่เอาใจช่วย