โลก 1.64 เซนติเมตร "ตัวเอง อยากดูน้องไหม" "เสียงเธอถามด้วยความลิงโลด ผ่านทางสัญญาณโทรศัพท์เบอร์เดิม ที่ใช้คุยกันอยู่ทุกวัน แต่วันนี้ ต่างออกไป เนื่องจากเธอ โทรมาทันที หลังจากเพิ่งไปอัลตร้าซาวนด์ มา "ไหนดูยังไง เห็นแล้วเหรอ" ผมถามด้วยความแปลกใจ เพราะว่า นี้เป็นการ ซานด์ ครั้งที่ 2 ถัดจากครั้งแรก แค่อาทิตย์เดียว ครั้งนั้น ซาวนด์มาแล้วไม่เจออะไร คาดว่า น้องคงนึกสนุก แอบอยู่ด้านในหรือไม่ก็เขิล ไม่ยอมให้เรามองเห็น "เห็นแล้วดิ นี่ไง หมอเขาให้ฟิลม์มาด้วย น้องตัวเล็กจึ๋งหนึ่ง หัวใจเต้นแล้วด้วยนะ" เธอยังอวดไม่เลิก ดูเหมือนจะดีใจและตื่นเต้น กับท้องแรกครั้งนี้เหลือเกิน ปากก็บอกว่า แพ้ท้อง ลำบาก เวียนหัว ไม่เอาแล้ว แต่พอพูดถึงน้องทีไร เสียงเธอสดใสขึ้นมาทันที แม้จะอยู่ห่างกันตรงนี้ ผมยังรู้ดี ว่าดวงตา ของเธอ คงเป็นประกาย ขนาดไหน เวลาที่พูดเรื่องนี้ "อ่ะ เต้นแล้วด้วยเหรอ ไวจัง แล้วตัวเอง รู้สึกด้วยเปล่า หมอบอกว่าอะไรมั่งอ่ะ" ผมถามออกไปด้วยความไม่รู้ หรือยังคิดอะไรไม่ทันไม่ทราบได้ เพราะความดีใจของเธอ ส่งผ่านมาถึงผมเช่นกัน หัวใจเต้นแล้ว มันจะรู้สึกอย่างไรนะ เมื่อรู้ว่ามีหัวใจอีกดวงกำลังเต้นอยู่ในร่างกายเรา "หมอเขาก้บบอกว่า 2 เดือนแล้วนะ เดินก็ดีๆหน่อยระวัง แล้วเดี่ยวค่อยมารับผลตรวจเลือดอีกทีวันหลังอ่ะ" 2 เดือนแล้วหรือเนี่ย ไวจัง เวลาสำหรับการเกิดใหม่มันผ่านไปไวจัง ไหงเวลาสำหรับการทำงาน ทำไมมันดูผ่านไปเชื่องช้า เหลือเกิน กว่าที่เข็มนาฬิกา จะเปลี่ยนไปแต่ละเลข มันช่างดูยาวนาน ยิ่งงานยุ่งๆแบบช่วงนี้ ยิ่งน่าเบื่อใหญ่เลย "ดีแล้ว เดินให้มันดีๆหน่อยละกัน ไม่ใช่ตัวคนเดียวแล้วนะ ระวัง น้องด้วย ไหนแล้วจะให้เขาดุน้องได้ยังไง ผ่านไปทางสะดือหรือ" ผมถามทีเล่นทีจริง ถึงวิธีการที่จะดูน้องได้ อย่างที่เธออวด มันคงไม่ใช่วิธีที่เธอไปซาวนด์มาวันนี้หรอกนะ โดยการใช้กล้องส่องเข้าไปทางช่องคลอดนั้น วันนั้นเธอยังบ่นกลัวๆ ให้ผมฟังอยู่เลย "นี่ไง เดี๋ยวเขาถ่ายรูปแล้วส่งไปให้ทางโทรศัพท์นี่นะ แล้วเดี๋ยวเขาว่างเลยละกัน ง่วงแล้ว แค่นี้นะ จุ๊บๆ" เธอตอบกลับมา ทำให้ผมนึกได้ว่าเธอพึ่งจะออกเวรเช้ามาแล้วยังเลยไปตรวจครรภ์อีก ท่าทางเธอจะเหนื่อยน่าดู ทำงานไปด้วยอาการเวียนหัวไม่สบายตัว นี่ลำบากจริงๆนะ "จ้าได้เลย ส่งมานะ เดี่ยวเขาจะเอาไปอวดคนอื่นด้วย ยังไง หาข้าวกินก่อนนอนด้วยนะล่ะ งั้นเขาทำงานต่อนะจุ๊บๆ" ผมกดวางสายเธอ ผมกับเฝ้ารอสิ่งที่เธอกำลังส่งมาในอากาศ เพียงชั่วอึดใจ โทรศัพท์ของผมก็ดังเตือน ถึงการมาของรูปภาพที่ผมเฝ้ารอ ผมเปิดดูพร้อมกับความประหลาดใจ ว่าอะไรคืออะไร มันออกไปทางสีดำๆเทาๆ สักแป๊ปเสียงเรียกเข้าที่เป้นตัวเธอก็ดังขึ้น ผมกดรับในทันที "ฮัลโหลได้แล้วยัง ดูออกเปล่า ที่เห้นนั่น คือมดลูกเขานะ แล้วน้องก็อยู่ตรงด้านซ้าย สี ขาวๆนั่นอ่ะ " เธออธิบายมาเป็นฉากๆ อะไรเนี่ย ทำไม ขี้เห่อขนาดนี้ ตื่นเต้น ออกนอกหน้าไปเปล่าเนี่ย ผมนึกในใจ พร้อมกับพักสาย และ กดรูปที่ได้รับมาดูอีกครั้ง พร้อมกับมองตามในสิ่งที่เธอบอก แล้วก็เจอแล้ว อยู่ตรงนั้นเอง น้อง มาหลบมุมอยู่ตรงนั้นเอง ช่างเล็กเสียจริงเชียว "อ๋อแล้วหมอบอกอีกนะ ว่า น้อง ขนาดแค่ 1.64 เซนติเมตรเอง" ผมฟังด้วยความประหลาดใจ อะไรนะ 1.64 เซนติเมตร โลกใบใหม่ทำไมมันเล็กแบบนั้น แล้วน้องอยู่ได้อย่างไร จะมีความรู้สึกแบบไหน ผมก็เคยตัวเท่านั้นมาก่อนหรือเปล่านะ เป็นขนาดทีเล็กมากจริงๆ จนไม่น่าเชื่อ ผมนึกว่า จะตัวเท่าฝาหอยเสียอีก นี่มันเล็กเสียจนนึกไม่ถึงว่า นานวันเข้า ตัวเราจะใหญ่ได้ถึงเพียงนี้ 1.64 เซน เล็กกว่า ตั๋ว รถเมล์ใบหนึ่งด้วยซ้ำ!! Create Date : 25 มีนาคม 2551 Last Update : 25 มีนาคม 2551 23:43:09 น. 2 comments Counter : 298 Pageviews.   Share Tweet โดย: cooking papa วันที่: 26 มีนาคม 2551 เวลา:9:43:02 น.   :) โดย: ม่านฝน วันที่: 27 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:13:13 น.   ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก Comment :   *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet