คุณจะตัดใคร…????
“เชิญคุณผู้หญิงเขียนรายชื่อคนสำคัญในชีวิตคุณสัก 20 ชื่อบกระดาน”
ศาสตราจารย์พูดขึ้น
เธอจึงเขียนรายชื่อคนที่เธอคิดว่ามีความสำคัญในชีวิตเธอ มีทั้งเพื่อนบ้าน
เพื่อนนักเรียน เพือนร่วมงานและคนในครอบครัว
“ตอนนี้ผมขอให้คุณตัดรายชื่อ คนที่ไม่สำคัญที่สุดในชีวิตของคุณออกไป
1 คน”
ศาสตราจารย์เอ่ย
เธอกากบาทลบชื่อเพื่อนบ้านออกไป 1 รายชื่อ
“ลบออกอีก 1 คน”
เธอลบชื่อเพื่อนร่วมงานของเธอออก
“ลบออกอีก 1 คน”
เธอทำตามที่ศาตราจารย์บอก ด้วยการลบรายชื่อบนกระดานออกที่ละคนๆ
ตามลำดับความสำคัญในชีวิตเธอ จนสุดท้าย บนกระดานมีชื่อเหลืออยู่แค่
3 ชื่อ คือ พ่อแม่ สามีและลูก
ตอนนี้ในห้องเรียนเงียบกริบไม่มีเสียงอะไรใดๆ เพื่อนร่วมชั้นต่างก็มองไปที่
ศาสตราจารย์ ทุกคนต่างรู้สึกว่านี่ไม่ใช่เกมส์ละเล่นแล้ว
ศาสตราจารย์พูดกลบความเงียบในห้องด้วยน้ำเสียงที่เนิบช้าราบเรียบแต่
ทำให้ทุกคนในชั้นยิ่งรู้สึกหายใจติดขัดมากยิ่งขึ้น
“ผมขอให้คุณลบออกอีก 1 คน!”
เธอเริ่มรู้สึกลังเล เพราะมันยากในการเลือกเหลือแล้ว เธอหยิบช็อคขึ้นมา
และก็กากบาทไปที่ชื่อของพ่อแม่
“ผมขอให้คุณลบออกอีก 1 คน!”
เสียงพูดของศาสตราจารย์ตรึงทุกคนในห้องให้อ้าปากค้าง รวมทั้งตัวเธอ
เองด้วย เธอยืนนิ่งไปครู่ใหญ่ จากนั้นก็หยิบช็อคขึ้นไปกากบาทที่ชื่อของ
ลูก เมื่อเขียนเสร็จ เธอก็ยกมือปิดหน้าย่อตัวลงนั่งกับพื้น แล้วก็ปล่อยโฮ
ออกมา ทุกคนต่างรับรู้ได้ว่าเธอรู้สึกเจ็บปวดกับสิ่งที่ได้ตัดสินใจทำลงไป
ศาสตราจารย์ปล่อยให้เธอร้องไห้จนเธอมีอาการสงบ จึงเอ่ยขึ้นว่า
“คนที่สนิทกับคุณมากที่สุดน่าจะเป็นพ่อแม่และลูกถึงจะถูก เพราะพ่อแม่คือ
ผู้ให้กำเนิด ส่วนลูกก็เกิดจากคุณเอง แต่สามีสามารถหาใหม่ได้ เพราะอะไร
คุณจึงเลือกสามีไว้เป็นคนสุดท้ายที่สำคัญกับชีวิตคุณ?”
เพื่อนร่วมชั้นมองไปที่เธอเป็นจุดเดียว ต่างก็อยากฟังคำตอบว่าเป็นเพราะ
เหตุใด?
เธอลุกขึ้นยืน จากนั้นก็สูดลมหายใจลึกๆ แล้วพูดว่า
“วันเวลาเปลี่ยนผันไม่คงอยู่ถาวร พ่อแม่ก็ต้องตายจากฉันไปในวันหนึ่ง ส่วน
ลูกๆ เมื่อเขาเติบใหญ่ก็ต้องแต่งงานออกเรือนไปมีชีวิตครอบครัวของเขาเอง
คนที่จะอยู่กับฉันในช่วงชีวิตนั้นก็มีเพียงสามีของฉันเท่านั้นเอง… ”
………………………………………..
ชีวิตคนเราก็เหมือนกับการปอกหอมหัวใหญ่ ปอกออกไปทีละกลีบๆ ย่อมมีอยู่
กลีบใดกลีบหนึ่งที่ทำให้เราเสียน้ำตา คนสำคัญในชีวิตเรามีอยู่มากมาย ถนอม
พวกเขาเหล่านั้นไว้ เมื่อยามใดที่ต้องจากกันไป เราจะเหลือความทรงจำดีๆ
มีไว้ให้แก่กัน