สวัสดีค่ะ .... พี่น้ำนะคะ เรียกพี่แบบนี่แหละ เป็นคุณแม่น้องนัมค่ะ 

คนที่มาอ่านบล๊อคนี้ได้ต้องเป็นแฟนวินเนอร์ ... 555 มามะ มาแชร์ความสุขด้วยกัน เริ่มกันเล้ยยย 

ช่วงเวลาเหมือนฝันในการไปมาเลย์ผ่านสองอาทิตย์แล้ว ... วันที่จดจำเหตุการ์ณต่างๆ ได้ขึ้นใจ วันที่ตั้งหน้าตั้งรอมาเป็นเวลานาน วันที่รอคอยจากการตัดสินใจชั่ววูบโดยไม่รู้เลยว่า จะได้เจอกันหรือเปล่า วันที่ก่อนหน้าเกิดการคาดเดาเป็นไปต่างๆนานา วันจบลงในวันนั้น

พอคิดไปแบบนั้น ก็ยังตีตั๋ว จองโรงแรม เอาเสื้อผ้ายัดใส่กระเป๋า ... ไปกันเลยยยย 2NE1 AON concert in Malaysia 

การเป็นมาเลย์ครั้งนี้  รู้อยู่แก่ใจว่าการเจอน้องในคอนเสิร์ตมันมีแค่ สิบนาที แต่สิบนาทีที่เปลี่ยนแปลงชีวิตอีกครั้ง มันก็คุ้มที่จะแลกมา ... 

ท้าวความ จากคอนเสิร์ต 2ne1 ในเกาหลีพอมีข่าวว่าวินเนอร์ไปเป็นเกสต์ให้ ก็ตั้งหน้าตั้งตารอกันเลยว่าน้องจะแสดงเพลงอะไร ได้แสดงแค่ไหน ยังงัย แล้วมันก็ไม่ผิดไปจากที่คาดเดา 2 เพลงถ้วน 

Just another boy and Go up มันจะเป็นเพลงอะไรไปได้ 555 

เกาหลี(2) ฮ่องกง เซียงไฮ้ ปักกิ่ง ไต้หวัน(2) ฟิลิปปินส์ แล้วมา มาเลเซีย 6 ประเทศก่อนหน้านั้น  

มีแฟนแคมในแต่ละประเทศเป็นร้อยๆ บ้าบอนั่งดู มันเกือบจะทุกอัน ดูเพื่อให้รู้ว่าในแต่ละประเทศ น้องๆ จะแสดงแตกต่างกันไปอย่างไร สิ่งที่ต่างคือ ภาษาที่ใช้แนะนำตัวเป็นไปตามประเทศนั้น 

เสื้อผ้า มีซ้ำบ้าง เปลี่ยนบ้าง ... 

สิ่งที่คาดหวังรอคอยมันก็ได้หมดลง เมื่อเอาตัวเอง มาถึงสนามบินนานาชาติ klia2 สนามบินใหม่เอี่ยมของประเทศมาเลย์ ยังนิ่งนอนใจเชคข่าว อ่อ น้องบิน KE มาพร้อมสาวๆ เดี๋ยวไปรอที่ สนามบินอีกที่ ซึ่งเป็นที่เก่า KLIA 

( ชื่อสนามบินเป็นชื่อเฉพาะที่ทางมาเลย์ เค้าตั้งใจให้เขียนต่างกันที่ตัวเล็กตัวใหญ่ ) 

รอแล้วรอเล่า ... สุดท้ายโดนสับขาหลอก ด้วยความที่น้องวินเนอร์บินมาด้วยสายการบิน Air asia X ที่จะต้องลง klia2 อันเดียวกับที่ลงมาเมื่อเช้าอ่ะ ความเซ็งมันอยู่ตรงนี้ ให้เราวิ่งมาวิ่งไปสองสนามบิน 

ความเซ็งที่สองคือถ้าแฟนวินเนอร์ฝั่งเกาหลีรู้แน่ชัดว่าน้องบิน Air asia X คือ ส่งข่าวบอกบ้างก็ได้ ข่าววินเนอร์เนี้ยมันจะลับซับซ้อนเลือกคนบอก มันก็เกินไปแฟนวินเนอร์ยังไม่ได้มีเยอะมากนะนาย 

การสร้างฐานแฟนให้น้องมันเป็นสิ่งที่แฟนวินเนอร์ต้องร่วมด้วยช่วยกันทำซิ .... ( นี่ก็ขึ้น โดยไม่รู้สาเหตุ 555 )

มาว่ากันต่อ สรุปวันแรกที่ไปถึง ไม่เห็นแม้แต่เงาวินเนอร์สักนิด กลับโรงแรมด้วยสติที่หลุดลอย แบบเฟลพอกรุบกริบ เพราะก็คิดว่าไม่เป็นไร พรุ่งนี้ก็ได้เจอ แต่ประเด็นมันร้อนแรงที่ว่า 

ยังไม่มีบัตรเข้าคอน 555 นี่ตรูวเตรียมตัวมาดีมากกก จริงๆ เกริ่นๆ ก่อนไปกับน้องคนมาเลย์ที่รู้จัก

มาก่อน บอกว่า คอยดูให้ด้วยว่ามีประกาศขายบัตรแบบลงหลุมถูกๆให้บอก แล้วเราก้อไปลุ้นเอามันวันคอน ... 

เช้าวันคอนเสิร์ต ลงมากินอาหารเช้าโรงแรมแบบชิลๆ อาบน้ำ เตรียมตัว เดินออกจากโรงแรม 

เราเลือกโรงแรมที่ใกล้กับฮอลคอนเสิร์ตเพราะคิดว่าจะเดินออกมาตอนไหนก้อได้มันใกล้ 

ไม่ต้องเดินทางมาก สุดท้ายวางแผนกันวา เราไปดักน้องกันที่ด้านหลังขอฮอลล์ ที่เมื่อวาน 

เราเดินหลงผ่านไป กันเหอะ จริงๆ ตัวเองเคยไปดูคอนเสิร์ตที่ฮอลนี้มาก่อนตอนน้ำท่วม 

พอจะคุ้นเคยสถานที่บ้าง แต่มันก้อเปลี่ยนไปมาก เพราะว่ามีการก่อสร้างถนน และรถไฟฟ้าใต้ดิน 

อีกหน่อยเวลา คอนเสิร์ตเคป้อบเป็นเล่นทีนี่นะ รถไฟฟ้าเสยประตูทางเข้าโดมเลยข่าาาา 555

จำไม่ได้แม่นว่ารออยู่นานแค่ไหน แต่จำได้ว่าเสียเหงื่อกันเป็นปี้บๆ อากาศมาเลย์ มันนรกมากไม่ต่างจากบ้านเราเลยเธอ มันร้อนมากกก แล้วต้องนั่งรอแบบไร้จุดหมายใต้ต้นไม้ ... กี่ชั่วโมงผ่านไปไม่รู้ มารู้ตัวอีก รถตู้สาวๆ เข้ามาทางด้านหลังฮอล แล้วเดินเข้าไปแบบรวดเร็ว ... สักพักได้ยินเสียงสาวๆ ซาวน์เชคกันไป 

อีกนิดเดียวแล้วซินะ วินเนอร์จะมาแล้วววว รอไปอีกไม่น่าจะเกินครึ่งชั่วโมง รถของน้องก็มา 

สิ่งที่จำได้คือยืนๆอยู่ได้ยินเสียงกี๊ดมาแต่มันไม่ได้ดังมากแบบตลาดแตกนะ 

เพราะว่าแฟนที่รอวินเนอร์ทีทางเข้าด้านหลังมีน้อยมากไม่น่าจะถึงสามสิบคนหรอก 

เราเองก็หันไปทางเสียงกี๊ดก่อน วินาทีนั้นมองผ่านกระจกทะลุคนขับเรดาร์ไปที่คนที่นั่งหน้าข้างคนขับ ใส่แว่นดำ เสื้อดำ แต่ออร่อน้องกระแทกทะลุกระจอออกมา ทำให้เราจำได้ทันทีว่า 

นี่คือคังซึงยูน พยายามจะมองหาคนต่อๆมา มองไม่ทันละ รถเลื่อนผ่านหน้าไกลออกไป 

ทีนี้ก็ส่องเอาจากกล้อง ทียืนเล็งมันไม่ดีเท่าไหร่ แถวต้องเขย่ง เห็นน้องจากกล้องไม่ค่อยชัด 

แต่จะพยายามมองผ่านกล้องและจะพยายามมองด้วยตาเปล่าไปด้วย เห็นแป๋วลงจากรถมาคนต่อมา กล้องถ่ายมาทันได้ไม่ชัดเท่าไหร่ ทีนี้ สติเริ่มแตก ไหน น้องนัมๆ ๆ ๆ หาไม่เจอ พอมองในกล้อง ออกมาละเจอละ กดไม่ยั้งสรุป ไม่ชัดสักรูป คือมือสั่นมาก บอกเลย เจอน้องนัมเนี้ย ใช้ไม่ได้สักรูป ... มาจบที่ พี่ฮุนกับมิโน มิโนนี่เห็นจากในกล้องเลย ว่า น้องมองกล้องเราแน่ๆ แต่ ยังไม่อยากเชื่อนัก เอาลงมาเชคกล้อง กี๊ดดดดดดด หมูดำมันมองกล้องแม่ ความจิงอะ อยากจะบอกว่า มิโนไม่ได้ดำ แบบดำมากอะไรนะ แบบเป็นเข้มๆเท่ๆ แล้วเพียงแค่คนอื่นเค้าขาวกว่ามาก เท่านั้นเอง ... 

( นี่แม่จะโดนแม่มิโนตบมั้ย 555  ) 

กลับมาที่เตรียมตัวเข้าคอน สุดท้ายได้บัตรมาในบัตรลดราคาจาก 500 ริง ลดเป็นต้องจ่าย 300  ริง สมาชิกร่วมแก้งค์จิงๆ แล้วไปกันสามคน ไปเจอน้องอีกสอง เรารวมกันเป็นห้า ตกลงแยกกันลงหลุมคนละด้าน ด้านซ้าย เมนยุนนี่ เมนมิโน เมนแป๋ว ส่วนอีกสองคือเมนน้องนัม ( ไม่มีพี่ฮุนไม่ต้องเสียใจค่ะ เพราะแม่ถ่ายเก็บมาได้แต่พี่ฮุน 555 ) 

ความระทึกต่่อไป คือ ไปกันห้าคน มีกล้องใหญ่ dslr พร้อมเลนส์กับสามคน เอาละงัยใจเสียมาก

พอเห็นการตรวจกระเป๋า พี่ท่านเอาอุปกรณ์ตรวจโลหะ เป็นไม้ๆอ่ะ เหมือนสนามบินเลย มาใช้ ซวยละ ห่อด้วยผ้าขนหนูยังงัยมันดังแน่ๆ ทำไงดีๆ สติเสียก่อนเข้าคอน แบบ เหงื่อแตกพลั่ก มือไม้สั่น เอาไงดีวะๆ ๆ  จนแล้วจนรอด รอดพ้นการจับกล้องมาแบบชิล ชิล นี่ตรูวกลัวไปเองซินะ ... มันก็ร้องแระ ไอ้ไม้ๆนั่นอะ แต่ก็ยัดทุกสิ่ง มือถือ power bank ลงไปหมกไว้ด้านบน พอการ์ดให้เปิดออกก็บอกว่า ก็เสียงมาจากมือถือ งี้ ... รอดมาได้หวุดหวิดมาก

เอาจริงๆ คอนเสิร์ต 2ne1 เป็นอีกคอนเสิร์ตนึงที่คิดว่า สนุกมากๆ แต่จิตใจวันนั้น มันไม่เป็นไปแบบนั้น ก่อนวินเนอร์ออกมาคือเดินหามุมแบบเล่นเอาเครียด เอ้า เอากล้องเข้ามาได้ การ์ดส่องไฟอีก ... มันไม่ให้ถ่ายอีก สติแตกอีกรอบ ... 

แล้วเวลาขอการรอคอยก็หมดลง เสียงทีเซอร์ และภาพบนจอสกรีนใหญ่ๆ เป็นทีเซอร์ของวินเนอร์ที่บอกชื่อสมาชิดแต่ละคน เสียงทีเซอร์จบลง เสียงกรี๊ดอย่างต่อเนื่องก็ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง จนกระทั่งเสียง intro Just Another Boy ดังขึ้นมา เคยเป็นมั้ย วินาทีนั้นมันจะสตันนิ่งไปประมาณหลายวิ ... แบบนี่ละ สิ่งที่รอ รอ รอ รอมานาน รอด้วยความหวังว่าจะดี ต้องไม่ผิดหวัง แบบหลงรักเอามากแล้วก็คาดหวัง ... ในหูอื้อไปหมด ไม่ได้ยินเสียงอะไรอยู่สามวิ แล้วเสียงกรี้ดจากคนข้างๆ มันดึงสติกลับมา ส่องหาวินเนอร์ด้วยกล้องทันทีที่สติกลับมาได้ มีของแถมที่มือสั่นเอามากๆ แล้วพอส่องในกล้อง ไม่สำเร็จ น้องอยู่ไกลเกินไป แท่งไฟบังซะมิดแบบ ไม่มีที่ให้ถ่าย เขย่งแล้วเขย่งอีก จนยอมแพ้ เออ ไม่ถ่ายก็ได้ หันไปคนข้างๆ โดนส่องไฟเรียบร้อย เออ เอากล้องลงก็ได้วะ ถ่ายไม่ได้เลยยยย ทั้งเพลง ดูมันด้วยตานี่ละ 

และก็ปลื้มใจ ที่ได้ perf น้องแบบสดๆ ในวันนั้น แต่ละคน Stage present ไม่แพ้กันเลย ทำออกมาได้ดีมาก นี่นั่งพิมพ์ไป คิดถึงตอนนั้น น้ำตาจะไหล แบบปลาบปลื้มมาก คือตัวเองไม่ได้ชอบไอดอลที่หน้าตานะ หน้าตามาที่หลัง ชอบที่ความสามารถของน้องๆ ชอบที่ว่าบนเวทีเค้าจะสื่ออะไรลงมาให้เราที่เป็นคนดูได้มีความสุขกับสิ่งที่เค้าทำบนเวที ... และวันนั้นวันเต็มตื้นไปหมด ... 

ตอนแนะนำตัว ไม่ค่อยได้ยินน้องพูดเท่าไหร่ บอกเลยว่า เสียงกรี๊ดดังมากและดังตลอดเวลาที่วินเนอร์อยู่บนเวที นี่ก็แปลกใจ นี่มันคอนเสิร์ตใครกันแน่ 555 รู้ตัวอีกที พี่ฮุนมาแล้วววว มาเต้น ตรงหน้าเลย กดไม่มียั้ง พยายามจะถ่ายน้องๆให้ครบให้ได้ ในฝั่งที่เรายืนอยู่ ถ้าแป๋ว แม่ไม่สามารถจิงๆ แป๋วไม่เดินมาหาแม่เลย เพราะฉะนั้นในกล้องแทบไม่มีคิมจินอูเลยข่าาาา คนต่อมาที่มีน้อยมากถึงมากที่สุดคือน้องนัม น้ำตาจะไหลมากกว่ามั้ย แม่มาเพื่อนัมเลยนะ แต่ ไม่สามารถถ่ายมาได้ดีเท่าที่หวังไว้ คนต่อมาคังซึงยูนหวังมากพอๆกับน้องนัม ไม่ได้เหมือนกัน ส่วนคนที่หวังไว้น้อยว่าจะถ่ายได้ ดันเป็นพี่ฮุนกับมิโนของเรา 

มาถึงตรงนี้แล้ว เพลง Go up จบลงที่ท่าโพสต์ห้าคนเงยหน้ามองฟ้า พร้อมกันไฟดับลง ไฮโดรลิคพาน้องๆ หายไปใต้เวที ... วินาทีนั้นบอกได้เลยว่า  ความเหนื่อย ความตื่นเต้น ที่มีก่อนหน้ามันหายไปหมด มันมีความปลาบปลื้ม ตื้นตันใจเข้ามาแทนที่ น้องๆ วินเนอร์ทั้งห้าคนไม่ทำให้ผิดหวังกับการบินข้ามน้ำข้ามทะเล เพื่อไปเจอสิบนาทีแบบนี้ ... รักมากยิ่งกว่าเดิม วินเนอร์ 

ที่พ่นมาถึงตรงนี้ เชื่อว่าแฟนวินเนอร์หลายๆคน คงรู้สึกเหมือนกัน ว่า เมื่อไหร่จะถึงวันของน้อง น้องวินเนอร์ที่เรารักและรอคอย อยากให้ทุกๆคนรอน้องต่ออีกสักนิด พวกเค้าจะไม่ทำให้เราผิดหวังแน่นอน มันต้องสมกับการรอคอย แม่เชื่อแบบนี้ ... แม่รอน้องทุกวัน ... อยากเจอ คิดถึงมาก 

ขอบคุณนะคะ ที่ตามอ่านกันมาจนถึงบรรทัดนี้ ... แค่อยากจะบอกวินเนอร์ว่า พวกเธอ ไม่ได้ทำให้แม่ผิดหวังเลยสักนิด ... รักนะ วินเนอร์ของแม่ ... 

จะเขียนให้อ่านไว้อีกที เมื่อได้เจอวินเนอร์อีกนะ ... See you next time ... 

ปล. ถ้าไปรื้อบล๊อคเก่าอ่าน จะเห็นว่า แม่ข้ามสแตนอย่างแรง ไม่ถือสากันนะ ...