งานนี้เรียกได้ว่า now or never ถ้าไม่ไปภายในอาทิตย์นี้ก็คืออดไปเลย(ปีหน้าตอนช่วงที่มันแดงนี้ จขบ น่าจะกลับไทยไปแล้วอ่ะ) แถมด้วยเคราะห์หามยามร้ายเจ้าพายุหมายเลข 14 พัดกระหน่ำพยากรณ์แถบคันโตก็มีแต่ฝนตกทุกวี่ทุกวัน ถึงจะอยากไปดูแค่ไหน แต่ก็ใช่ว่าอากาศแย่ๆฝนตกๆก็ยังจะไปน่ะนะ
ภาพในบล็อคนี้ ถ่ายจาก Canon EOS Kiss X3 + EF-S 15-85mm f/3.5-5.6 IS USM พอฟ้าเริ่มจะมืดลงแล้วจะถ่ายด้วยโหมด RAW ล้วนๆเพื่อมาแก้ WB ให้ถูกต้องทีหลังด้วย DPP และ หลายๆภาพที่ปักหลักถ่ายวิวกลางคืนจะใช้ขาตั้งกล้องช่วยด้วยเพื่อจะได้ไม่ต้องเร่ง ISO กันมากนัก
จขบ ซื้อตั๋วแบบไปกลับและรวมถึงค่าเข้า Nunobiki Herb Park ด้วยก็ราคา 1200 yen ถ้าใครจะฮึดซื้อตั๋วแค่ขาเดียว ขากลับจะเดินลงเขาชมวิวมาก็ไม่ว่ากัน แต่ จขบ คงไม่เอาด้วยขอเป็นแค่ตากล้องอย่างเดียวก่อน ยังไม่อาจหาญจะไปลองเป็นนักเดินเขากะเค้า
นั่งสูงต่อขึ้นมาอีกหน่อย สถานีนี้สิของจริง สถานีปลายทางที่ Nunobiki Herb Park โดยปกติคนก็มักจะขึ้นมาจนถึงสถานีสูงสุดนี้ แล้วค่อยเดินย้อนลงเขาไป ช่วยประหยัดพลังงานในการเดินขึ้นเขาไปได้พอควร (แต่เอาจริงๆเดินลงเขาก็เมื่อยและเกร็งเท้าไม่เบา)
เตรียมตัวมาญี่ปุ่น
ชีวิตในญี่ปุ่น เรื่องกิน เรื่องเที่ยว เรื่องมีสาระ เรื่องไร้สาระ
คืนถิ่นไทยแลนด์
ท่องเที่ยวต่างประเทศ (ไม่นับญี่ปุ่น)
เรื่องของคนชอบถ่ายภาพ
เรื่องของปากของท้อง
Cosmetic:: Preview & Review
Fashion:: Preview & Review
[LOCK] ส่วนนี้สำหรับอ่านเองคนเดียว
เขียนในด้านบนของป้ายแปลไทยง่ายๆแบบ จขบ ว่า "มาลองดู มาลองจับสิ")
(จะว่าไปเห็นชิงช้าสวรรค์ที่นี่แล้วนึกถึง London Eye เหมือนกันนะ แต่อันนี้น่าจะเล็กกว่า คุ้นๆว่า London Eye นี่ใหญ่มาก ขนาดเลนส์ ultra wide ยังเก็บมาไม่ค่อยจะหมดเลย)
ถ้าที่ Odaiba นี่มืดลงหน่อยเห็นประจำ บางคู่ก็จู๋จี๋แบบเห็นกันจะๆกลางชายหาดเลย)
(แต่ถ้าเป็น จขบ ก็คงจะแอบแคนดิตเอาเลยจากไกลๆ 
)
) ก็ได้เวลาหาของกินกันแล้ว เดินวนเข้าไปในส่วนร้านรวงต่างๆมองหาใครเหมาะๆที่จะถามหาร้านอาหารที่มีขายเนื้อโกเบที่ขึ้นชื่อว่าเป็นหนึ่งในเนื้อวัวที่ดีและแพงมากชนิดนึงของญี่ปุ่น (สารภาพเลยว่าทีแรกสุดที่ใส่โกเบเข้าไปในแพลนเที่ยวก็เพียงเพราะจะมากิน 神戸牛 Kobe-gyu เท่านั้นล่ะคุณแฟนเคยมากินกับครอบครัวแล้วก็มาแนะนำ จขบ ต่อว่าอร่อยจริงๆๆๆ แต่บังเอิญหาไปหามาเจอที่เที่ยวที่นี่เยอะเลยค่อยๆใส่เพิ่มเข้ามา)
เพราะเติบโตมากับ Doraemon นี่ล่ะ จขบ ถึงเลือกมาเรียนที่ญี่ปุ่นนี่ ส่วนคุณแฟนของ จขบ ที่กลับไทยไปเรียบร้อยแล้วน่ะเหรอ มีแต่บ่นว่าอยากมา Tokyo Tree ที่เดียว มองจากตึกแล็บ จขบ เห็นมันก่อสร้างอยู่ไกลๆทุกวันเลยเฉยๆ
) ไปคนเดียวเลยไม่มีคุณแฟนมาบ่นร้อน บ่นเหนื่อย บ่นหิวอยู่ข้างๆ อยากเดินนานแค่ไหน เดินไปถึงไหนต่อไหน อยากต่อคิวอะไรก็ลุยโลด ถือว่าเป็นวันนึงที่ จขบ รู้สึกว่าได้เต็มที่กับชีวิตจริงๆ ส่วนรายละเอียดนั้นติดตามบล็อคหน้าจ้า
(อาจจะแปลกหน่อยว่า จขบ มาโกเบครั้งแรกแต่กลับไม่ได้ไปจุดไฮไลท์อย่าง Mt.Rokko เหมือนคนอื่นเค้า แต่หายห่วงได้เพราะมีแพลนกลับไปเก็บตกเรียบร้อยแล้วค่า 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 35 คน [