ยามว่าง ไม่ว่าง ก็วาดรูป^^
Group Blog
 
All blogs
 
บทเรียนที่ได้จากริมทางเท้า

ปกติคนเราน่าจะมีทางเดินที่ต้องเดินผ่านทุกวัน หรือเดินผ่านจนรู้สึกเฉย ๆ กับทางเส้นนั้น ๆ ไปแล้ว

เราก็มีทางที่ว่าเหมือนกันค่ะ เป็นทางเท้าที่เราเลือกที่จะเดินผ่านไปยังป้ายรถเมล์ที่ต้องขึ้นประจำ แม้จะมีทางที่เดินไปป้ายอื่นที่สั้นกว่า แต่ทางเส้นนี้จะผ่านต้นไม้ และดอกไม้ที่เราเองก็ไม่รู้ว่ามันเป็นดอกอะไร แต่ยามเช้าได้มองมันพร้อมกับมองท้องฟ้า ก็ทำให้เราสดชื่นขึ้นได้เหมือนกันนี่นา

และทางเส้นนี้ก็จะมีคน ๆ นึงซึ่งเราจะเจอประจำเกือบทุกครั้ง แต่เค้าไม่เหมือนคนธรรมดาทั่ว ๆ ไป...

เค้าเป็นคนสติไม่ปกติค่ะ

เราก็ไม่รู้ว่า เค้าไม่ปกติมากน้อยแค่ไหนนะ แต่เค้าก็เดินเส้นทางเดียวกับที่เราเดิน และก็มีสิ่งที่ทำอยู่ประจำด้วยนั่นคือ เดินถือถุงพลาสติกใส่ของกิน คาดว่าคงมีคนให้มา เพราะทุกห่อยังไม่ได้แกะเลย หลังจากนั้นเค้าก็จะมานั่งใต้ต้นไม้ริมถนนใกล้ ๆ กับป้ายที่เราต้องมารอ บางครั้งเค้าก็แกะถุงแล้วกิน บางครั้งเค้าก็นั่งลงแล้วเหม่อมองนิ่งไปข้างหน้าอยู่นาน

แต่ช่วงสัปดาห์ก่อน เราเพิ่งสังเกตว่า เสื้อผ้าสีปอน ๆ ที่เค้าใส่อยู่มันขาดกระรุ่งกระริ่งแล้ว และเราก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้ว่า เราเห็นเค้ามา 4 ปีแล้ว และเค้าก็ใส่ชุด ๆ นี้มาตลอด 4 ปี ผ้าบริเวณไหล่ข้างนึงเก่าเปื่อยจนจะขาดออกจากกัน แต่กางเกงที่เค้าใส่อยู่ ผ้าด้านหน้ากับด้านหลังแยกออกมาจนมองเผิน ๆ เหมือนเค้าใส่กระโปรงยาวผ่าหน้าผ่าหลัง

เราค้นตู้เสื้อผ้าเรา หวังว่าจะมีเสื้อ กางเกงเอวยางยืด ที่เค้าพอจะใส่ได้มั่งมั้ย แต่ก็ไม่มี เพราะเราตัวเตี้ยกว่าเค้าแยะ เสื้อที่มีก็เล็กด้วย มองไปที่ผ้าเช็ดเท้าที่ re-used จากเสื้อเก่าของพ่อ สภาพยังดีกว่าที่ชายคนนั้นใส่หลายเท่าเลย

วันรุ่งขึ้น เราเห็นเค้าเดินอยู่ข้างหน้าห่างจากเราไปไม่กี่เมตร ถุง ๆ นึงในหลาย ๆ ถุงที่เค้าถืออยู่มีเสื้อ กับกางเกงผู้ชายด้วย คงมีคนใจดีให้เค้ามาแน่ ๆ

แต่จนแล้วจนรอด วันรุ่งขึ้น เค้าก็ยังคงใส่เสื้อผ้าชุดเดิมอยู่ดี เค้านั่งใต้ต้นไม้พร้อมทั้งจับผ้าตรงไหล่ที่ใกล้จะขาดออกจากไหล่อยู่แล้วให้อยู่ในสภาพดี จนมาวันนี้ เราเดินตามเส้นทางเดิม มองไปที่ต้นไม้ต้นนั้น เห็นเค้านอนคุดคู้อยู่พร้อมชุดเก่าของเค้า เราขึ้นรถเมล์สายที่เราขึ้นประจำ เลือกนั่งเก้าอี้ตำแหน่งเดิม ๆ ที่ชอบนั่งแล้วมองไปที่ท้องฟ้าที่วันนี้มีเมฆฝนครึ้ม ๆ ตั้งเค้ามาแต่ไกล

เราคิดถึงเรื่อง ๆ นึงขึ้นมา เมื่อปีก่อน ตอนที่เรานั่งรอที่ป้ายนี้ ชายสติไม่ปกติคนนี้กำลังหยิบขนมที่ได้มากินอยู่ ป้าคนนึงที่นั่งข้าง ๆ เรามองเค้า แล้วหันมาพูดกับเราว่า "คนบ้านี่กินได้ด้วยเนอะ" ไวเท่าความคิด เราบอกป้าคนนั้นทันทีว่า "ก็เค้าเป็นคนนี่คะ"

เราก็ไม่รู้ว่า คนอื่นมองเค้ายังไงนะ เพราะยังไงเค้าก็เคยเป็นคน ๆ หนึ่งที่เหมือนคนธรรมดาทั่วไปแหล่ะ เพียงแต่ด้วยเหตุการณ์อะไรซักอย่างที่ทำให้เค้ากลับกลายเป็นสิ่งแปลกปลอมในสังคมไปจนได้ แต่เราคิดว่า นี่อาจจะดีกับเค้าก็ได้ การที่คนเราทุกข์มากมายก็เกิดจากการคิดมากมายด้วยเหมือนกัน และตอนนี้เค้ามีความคิดที่เราคงไปคิดแทนเค้าไม่ได้ด้วยเช่นกันค่ะ เหมือนเรื่องเสื้อผ้า ในตอนแรกที่เราเห็นเค้ามีเสื้อผ้าชุดใหม่ เราคิดเป็นอย่างแรกว่า เค้าคงจะเปลี่ยนเป็นชุดใหม่ชุดนี้แน่นอน แต่แล้วก็ไม่ใช่... ดูเหมือนเค้าไม่ได้สนใจเลยว่า เสื้อผ้าที่เค้าใส่อยู่ มันจะเก่าขาดขนาดไหนก็ไม่สำคัญงั้นแหล่ะ

ท้องฟ้าที่เรามองดูตอนนั่งรถเมล์ผ่าน ยังไงก็ท้องฟ้าเดิม แม้วันนี้จะมีเมฆ และมีทีท่าว่า ฝนจะตก ตึกที่ดูเหมือนจะพยายามสร้างให้สูง ๆ ตัดกับท้องฟ้า พอมองแล้วนึกย้อนกลับมาว่า คนเรานี่ตัวเล็กนิดเดียวเอง เมื่อเทียบกับสิ่งที่เรากำลังมองอยู่ไกล ๆ ตา

คนที่เปลี่ยนไปเป็นคนไม่ปกติ ก็คงเหมือนท้องฟ้า ยังไงก็ยังคงเป็นท้องฟ้าอยู่ดี เพียงแต่ว่า เค้าคงไม่อาจกลับไปเป็นท้องฟ้าสีสวย ๆ ที่คนทั่วไปชอบได้อีกแล้วเท่านั้น

แต่เรื่องนี้ทำให้เราคิดว่า บางทีคนที่เราคาดไม่ถึงว่าจะสอนอะไรเราได้ กลับช่วยย้ำความคิดที่บางทีเราก็ลืมไปในบางขณะได้เหมือนกัน...

นั่นคือ...ความสุขเกิดได้เพราะเรายินดีกับสิ่งที่เรามี ไม่วุ่นวายกับความคิดมากมาย เราไม่ต้องเป็นเหมือนชายคนนั้นหรอกนะคะ แค่มีความสุขกับทุกขณะที่เรายังดำเนินชีวิตอยู่ก็เพียงพอ นั่นเป็นความสุขที่หาได้ง่ายที่สุดในชีวิตเล็ก ๆ ของคนเรานั่นเองค่ะ




Create Date : 27 มิถุนายน 2549
Last Update : 24 มีนาคม 2552 14:57:39 น. 8 comments
Counter : 267 Pageviews.
Share

 
อ่านแล้วอึ้งเลยค่ะ
ขอปรบมือให้กับคำพูดของคุณที่ว่า " เขาก็คนนี่คะ" นั่นแสดงถึงพื้นฐานจิตใจที่ดีของคุณเลยค่ะ
หลายต่อหลายครั้ง ที่อิฉันมองคนพวกนี้ อิฉันกลับรู้สึกว่า แม้เค้าจะผ่านความโชคร้าย และ ความโหดร้ายของชีวิตมาแล้ว แต่ ณ ตอนนี้ เค้าโชคดีที่สุด ที่จดจำมันไม่ได้ เหมือนที่เรายังจำได้ และ ต้องเผชิญหน้าอยู่กับมัน


โดย: นางกอแบกเป้ วันที่: 27 มิถุนายน 2549 เวลา:13:34:22 น.  

 
รู้สึกกัวเวลาเค้าเดินมาใกล้ แต่ก็รุ้สึกสงสารเวลาฝนตก

เค้าจะหนาวมั๊ย เราซิแค่โดนฝนนิดหน่อยยังจะตาย

ละเค้าละนอนตากฝน ไม่มีบ้าน ไม่มีผ้าห่มอุ่น

อ่านละรู้สึก ว่ามีคนแย่กว่าเราอีก



โดย: นางฟ้าตกสะพาน วันที่: 27 มิถุนายน 2549 เวลา:15:13:49 น.  

 
: : อย่าอยู่อย่างอยาก : :(P2 Warship)

ฉันต่อเรือด้วยหัวใจ
เตรียมพร้อมเดินทางไป
ท่องทะเลดูสักที
คลื่นลมนั้นรุนแรงรู้ดี
แต่เสียงหัวใจที่มี
บอกฉันให้ลองออกไปเผชิญกับมัน

หากอยากเห็นพื้นแผ่นดินสดใส
แต่ไม่ยอมลอยเรือข้ามไป
ปล่อยเรือไว้อย่างนั้น
แล้วอีกเมื่อไรจะถึงฝั่งฝัน
ต้องขอไปตามใจซักวัน
ออกตามฝันซักที

ในบางครั้งมันต้องเสี่ยง
แม้รู้ว่ามีเพียงเศษเสี้ยวที่จะสมหวัง
แต่หากเสียงหัวใจร้องดัง
เกิดมามีเพียงหนึ่งครั้ง
ลองใช้ครั้งหนึ่งกับฝันให้มันได้รู้

หากอยากเห็นพื้นแผ่นดินสดใส
แต่ไม่ยอมลอยเรือข้ามไป
ปล่อยเรือไว้อย่างนั้น
แล้วอีกเมื่อไรจะถึงฝั่งฝัน
ต้องขอไปตามใจซักวัน
ออกตามฝันซักที

มีใครเคยบอกไว้ว่า
อย่า อยู่ อย่าง อยาก
เลือกแล้วต้องลองให้รู้
แม้คลื่นลมจะแรงจะขอนั่งเรือไปสู่
ตรงโน้นให้รู้ไป

หากอยากเห็นพื้นแผ่นดินสดใส
แต่ไม่ยอมลอยเรือข้ามไป
ปล่อยเรือไว้อย่างนั้น
แล้วอีกเมื่อไรจะถึงฝั่งฝัน
ต้องขอไปตามใจซักวัน
ออกตามฝันซักที

หากอยากเห็นพื้นแผ่นดินสดใส
แต่ไม่ยอมลอยเรือข้ามไป
ปล่อยเรือไว้อย่างนั้น
แล้วอีกเมื่อไรจะถึงฝั่งฝัน
ต้องขอไปตามใจซักวัน
ออกตามฝันซักที


โดย: เข้ามากอดเข่า จิบชา หน้าคอมรออ่านครับ IP: 58.9.43.10 วันที่: 29 มิถุนายน 2549 เวลา:11:28:14 น.  

 
ลืมล็อคอินแฮะ..ขอโทษทีนะครับ


โดย: เป็นประจำ (ปล.รักคนอ่าน ) วันที่: 29 มิถุนายน 2549 เวลา:11:37:39 น.  

 
เอ่อ "คนบ้านี่กินได้ด้วยเนอะ" อันนี้สะอึกค่ะ เค้าคิดยังไงตอนพูดออกมาเนี่ย

ว่าแต่เจ้าตัวในเมาส์นี่ตัวไรคะ แอปเปิ้ล? มะเขือเทศ? น่ารักดี


โดย: froggie IP: 125.24.67.185 วันที่: 1 กรกฎาคม 2549 เวลา:8:52:05 น.  

 
แล้วแบบเราจาเข้าข่าย คนสติไม่ดีป่าวอ่ะกั๊บ

จำเสื้อยืดตัวนึง ที่ผมใส่อยู่บ่อยๆ ได้มั้ย
เสื้อยืดสีขาว คอกลม ที่เขียนลายเสื้อเอง
เป็นรูป ไชนนิ่งกันดั้ม อ่ะครับ

เสื้อตัวนี้อายุ10ปีกว่าแล้ว รอบคอเปื่อยยุ่ย
มีรอยขาดเป็นริ้วๆ ตามตัวก็มีรูพรุน สีที่ลงไว้
ก็ซีดจาง ...แต่ทุกวันนี้ก็ยังใส่อยู่เลย

ว่าแต่ว่า เจอแบบนี้ ก็น่าเป็นห่วงนะ เคยเห็น
ตอนที่อารมณ์เขาขึ้น ออกแนวอาละวาดได้ด้วย

แล้วก็ว่าแต่ว่า...ตกลงได้ไปดูหนังแบบที่มี
ความสุข กะคนที่บอร์ดโน้นแล้วยังอ่ะ
ข้อมูลมันขาดหายไปน่ะ ไม่ก็ผมตกข่าวอ่ะ


โดย: tap1 วันที่: 3 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:28:28 น.  

 
ตามไปเยี่ยมเราถึงที่ แบบนี้ต้องตามมาหลอกหลอน
แบร่รรรรรรรรร...


โดย: tap1 วันที่: 3 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:30:31 น.  

 
ขอบคุณพ่อแม่ ที่ทำให้เราเกิดมาปกติ แม้จะไม่รวยล้นฟ้า
มีเงินทองมากองให้ แต่ก็สามารถเลี้ยงเรา ส่งเสียเราได้ทุกวันนี้


โดย: roger (thelegendary ) วันที่: 5 กรกฎาคม 2549 เวลา:12:05:35 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

killerqueen
Location :
กรุงเทพ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

ถ้า up blog แสดงว่าว่างมาก แต่ถ้าไม่ว่างแต่ยัง up แสดงว่า อู้งานเท่านั้นค่ะ
ยินดีต้อนรับทุกคนจ้า ^O^♥ cursor
Friends' blogs
[Add killerqueen's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.