• หน้าแรก
• แนะนำหนัง
• อาวุธ
• โลกกีฬา
• ฟิสเนท+เพาะกาย+ฝึกฝนร่างกาย
• มุมมองดำเนินชีวิต
• สภาพสังคม
• my life
• ความรัก
• คำรำพันของผม
• โลกดนตรี

ริคาร์โด โลเปส ลูกผู้ชายแห่งมวยโลกที่ผมไม่เคยลืม วันนี้ขอกล่าวถึง นักมวยสากลสุดยอดขวัญใจของผมที่สุดคนนึง ที่เริ่มมาจากความเกลียดชัง ไปสู่ความนิยมชมชอบและนับถือยอมรับในฝีมือ ชื่อของเขาก็คือ ริคาร์โดโลเปซ  สุดยอดโครตมวยที่สร้างรสชาติซาบซึ้งยัดเยียดให้กับสมองของผม ที่ว่าซาบซึ้งก็เพราะ มันครบรส มีทั้งเกลียดทั้งแค้นทั้งชังทั้งชมชอบและก็ยอมรับในฝีมือ ที่สำคัญแววตากระหายกำปั้นของตานี่มันสุดยอดเป็นอย่างยิ่ง แววตากระหายกำปั้นคืออะไร? มันคือจิตวิญญาณความรู้สึกสนุกกับ เกม! นักมวยนั้นมีหลายประเภท บางคนทำหน้าเหนื่อยใจจะขาด บางคนทำหน้ากัดฟันสู้  แต่สำหรับคนชื่อริคาร์โด้ โลเปซแล้ว ผู้ชายคนนี้ มักทำสีหน้ากระหายและสนุก  แม้ว่าเขาจะเป็นฝ่ายเจ็บแต่ก็มักมีแววตาที่ เหมือนกำลังกินของอร่อย... เหมือนสุนัขพิทบลู ที่ยามกัดกันก็กลับกระดิกหาง พึงพอใจในการคิดว่ากำลังอยู่ในภาวะของเกม เรื่องมันเริ่มจาก ตอนผมเด็กๆและโลเปซยังหนุ่มๆ ตอนนั้นหน้าตาหมอนี่มันช่างกวนตีน เย่อหยิ่งอย่าบอกใคร ทุกครั้งที่มันน๊อกส์ นักชกไทยลงไปรายแล้วรายเล่า  มันจะทำหน้าทรนงดังว่าเป็นเรื่องธรรมดาขี้ประติ๋วมาก ชื่อของมันเริ่มสะกิดต่อม สมอง เมื่อไอ้หมอนี่มันเริ่มน๊อก นักมวยไทยคนแล้วคนเล่า โลเปซเป็นแชมป์สตอร์เวท รุ่นเล็กสุดของwbcในตอนนั้น ผมทั้งหมั่นไส้และลุ้นให้มันแพ้ยับทุกครั้งที่ดูมันชก นักชกไทยไม่ว่าจะเป็นจ้าวสิงห์ทอง ไม่ว่าจะเป็นยอดสิงห์แสงมรกต และนักมวยไทยอีกหลายรายที่ข้ามประเทศไปเจอกับมัน นักมวยไทยหลายรายที่ จัดว่าแน่มาก ยามชกที่เมืองไทยฟอรม์ดีเก่งกาจ แต่ยามเผชิญหน้ากับริคาร์โด โลเปซ กลับกลายเป็นว่า ต่างพากัน โดนมันน๊อกส์ลงแบบสบายๆเบิดร์ๆ นกกระจอกแทบไม่ทันกินน้ำ ไม่เว้นแม้แต่สมาน ส.จาตุรงค์ ก็ยังโดนมันน๊อกส์ยกต้นๆ จะว่าไปแล้วเชิงการชกของโลเปซนั้นเป็นมวยที่มีจุดแข็งที่ลึกล้ำสังเกตุยากมาก ท่าร่างการยืน การย่างเท้าการตั้งกาดร์การออกหมัด ต่างทำออกไป ดูคล้ายว่าไร้พิษสง สไตล์การชกของเขาดูธรรมดาไม่หวือหวาแพรวพราว โลดโผนแหวกแนวแต่อย่างใด หลายสิ่งที่เขาใช้นั้นแทบเป็นเบสิค ของมวยสากลแทบทั้งนั้น แต่จุดแข็งที่ใครๆมักสังเกตุยากก็คือ  นักชกคนนี้มีเบสิคที่ดีมากเข้มข้น เบสิคชั้นครูเลยทีเดียว มันคือสไตล์ของนักชกที่มุ่งเน้นไปกับการพัฒนาขัดเกลา พุ่งตรงไปที่เบสิคล้วนๆ ริคาร์โด้โลเปสนั้น ไม่ใช่มวยที่หมัดหนัก เขาไม่ใช่นักมวยที่อาศัยความหนักของหมัดมาจากกล้ามเนื้อที่ทรงพลัง หรือลักษณะพิเศษในร่างกายแต่อย่างใดไม่ แต่ทว่า หมัดแต่ละหมัดที่เขาปล่อยออกไปนั้น เป็นหมัดที่ล้วนออกมาจากท่าร่าง ที่ถูกหลักตามกฏถ่ายเทฟิสิกส์ อย่างแทบจะเป๊ะๆ เขาคือนักชกที่ออกหมัดได้สวยงาม ขยับท่าร่างได้ถูกต้อง ดุจดั่งนักรำที่เคลื่อนไหวร่างกายได้อย่างไร้ที่ติ การใช้ท่าร่างที่ถูกต้อง การถ่ายเทน้ำหนักและข้อต่อได้อย่างเหมาะเจาะ ผสานกับความแม่นยำและความเร็วของหมัด อันเป็นสิ่งขึ้นชื่อของชายคนนี้เหลือเกิน ว่าเป็นนักมวยที่ออกหมัดแม่นยำ ออกหมัดเร็วออกหมัดคมเคลื่อนไหวได้เนียนตา รวมทั้งยังเป็นนักมวยที่ไล่น้ำหนักหมัด ได้อย่างฉลาด โลเปส เลือกใช้น้ำหนักหมัดอย่างมีแบบแผนไม่ส่งเดช หมัดชุดของเขา มีทั้งต่อยหนักสลับเบา มีจังหวะผ่อนหนักเบาอย่างมีเหตุผล หมัดเด็ดหมัดน๊อก ของเขาหลายครั้งมาจากหมัดที่ลดความหนักลงเพื่อเพิ่มความควบคุมทิศทางแม่นยำ และเพิ่มความเร็ว  ส่งหมัดแบบหนักปานกลางแต่เข้าเป้าเหมาะเจาะ เป็นหมัดอัปเปอร์คัท วงกว้างบิดเอวที่สุดสวย ส่งเข้าปลายคางคู่ชกลงไปนอนหงายรายแล้วรายเล่า เวลาที่ผมเห็นนักชกไทยแต่ละรายที่มีฝีมือดีขึ้น เวทีเจอกับโลเปสนั้น การเดินการก้าว การออกหมัดของนักชกไทยนั้นทำได้ดีทีเดียว รวมทั้งน้ำหนักหมัดลำหักลำโค่นก็ดูดีอีกด้วย นักชกไทยหลายคนไม่ใช่ธรรมดา ชกได้ดีมากทีเดียวดูรัดกุมเป็นอย่างมาก แต่จนแล้วจนรอด มันก็มักจะมีหมัดอันสุดแม่นยำของโลเปส ส่งผ่านเข้าไปที่กรามและคางจนได้ การเจอกับโลเปสนั้น แทบจะเผลอไม่ได้เลยทีเดียว ช่องว่างหรือจุดเผลอเล็กน้อย มักจะทำให้จู่ๆนักชกไทยลงไปนอนกอง แบบที่คนดูอ้าปากค้าง ว่า "อ้าวอะไรกันวะ" ทั้งๆที่รูปเกมนั้นกำลังดูว่าจะมันส์ด้วยซ้ำ เมื่อนักชกไทยบางรายทำท่าว่าจะดี และเริ่มเปิดฉากบู๊เปิดฉากสวนทีไร ก็จะมีหมัดเด็ดฉก โป๊ะ เข้ามาทุกที ผมเองไม่ว่าจะเลื่อนชั้นวัยเรียนไปแค่ไหน วันเวลาผ่านไปกี่ปี โลเปซก็ไม่เสียแชมป์เลยสักที และปีนึงอันแสนทรงจำของผมก็คือ ในที่สุดสุดยอดนักมวยไทยที่หันมาเอาดีทางมวยสากล อย่างโตโต้ ป.พงษ์สว่าง ที่จัดได้ว่า เป็นนักมวยไทยฝีมือสุดยอดเก่งกาจ หาคู่ต่อกรได้ยาก ก็มีผู้จัดการใจถึงนำโตโต้มาชกมวยสากล และจ้างโลเปสมาชกกับโตโต้ที่ประเทศเราจนได้ ผมเองตอนนั้น กะว่างานนี้โลเปสมันต้องเจ็บตัวไม่น้อย แต่แล้วแม่งเอย.....วันนั้นสภาพเวทีเป็นสภาพที่น่าสยดสยองที่สุด พื้นมีแต่รอยเลือด โตโต้ อาบเลือดยังกะอาบน้ำ หน้าตาเละ แทบไปถ่ายหนังสือ191ได้เลย โตโต้ ในยกปลายๆ คล้ายซากศพเลือดอาบเดินได้ โตโต้คือนักชกที่ใจสู้อย่างที่สุด ทั้งที่เดินเข้าหาก็มีแต่โดนชก ไม่ว่าจะชกไปเท่าไหร่ก็ไม่ทันโลเปสเลยสักนิด แต่โตโต้ก็ยังเดินหน้าชนลูกเดียว โตโต้ไม่ยอมถูกน๊อกส์และไม่อยมถอดใจ เลือดกระเด็นเปรอะเปื้อนไปมากเรื่อยๆ พื้นเวที เสาเวที แม้แต่ตัวของโลเปซก็เปรอะเลือดของโตโต้ กันไปอย่างชุ่มฉ่ำ โตโต้ กลายเป็นกระสอบทรายนิ่งๆยืนกัดฟันรับหมัด กรรมการวันนั้น คือกรรมการที่ใจหินเป็นที่สุด วันนั้นโตโต้เฉียด การตายไปแค่1%เท่านั้นจริงๆ ร่างกายหมดสติแล้วแต่ใจยังอยู่ และเมื่อการชกเสร็จสิ้นลง โตโต้นอนหยอดข้าวต้ม โคม่าไปยาวนานเรียกกันได้ว่าเสียมวยไปเลยทีเดียว จากวันนั้น ทำให้ผมรู้ว่าหนังสือมวยที่กองเต็มบ้านเป็นภูเขา เป็นเพราะไอ้หมอนี่มีส่วนอย่างมาก ใช่แล้ว ผมต้องการเห็นความพ่ายแพ้ของมัน แต่อะไรก็หยุดมันไม่อยุ่ โลเปซยิ่งชกยิ่งเก่ง เก่งจนไม่ดัง ไม่เร้าใจและคนเริ่มไม่สนใจเพราะมันเก่งเกินไป สุดท้ายคิวชกของโลเปซก็ถูกดอง นานๆทีจะชกที ตอนนั้นทางฝั่งของนักมวยไทยยังเหลือ รัตนพล ส.วรพิณแชมป์ร่นเดียวกันของสถาบันIBF กับ ชนะป.เปาอินทร์ของWBA ผมเฝ้ารอให้คนเหล่านี้ได้เจอกัน แต่วงการมวยไม่ใช่วงการบอลที่ลิเวอร์พูลจะต้องเจอแมนยูทุกปี คนที่จะรักเป็นแฟนวงการมวยสากลจริงๆ  ใจนั้นต้องแข็งจริงๆ มวยคู่ในฝันบางคู่ต้องรอคอยกันเป็นจะสิบปี ความมันส์ที่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะของแฟนมวยนั่นก็คือ คู่มวยในฝันที่ต้องรอคอยกันหลายปีนั้น พอได้มาโคจรพบกันมันเหมือนสุขสุดยอดที่คุณอัดอั้นรอคอยมานานกำลังสำเร็จผลสมใจ มันเหมือน นักชกสองฝั่ง ที่คุณเห็นพฤติกรรมมาหลายปีติดตามกันมาผูกพัณธ์แล้วผูกพัณธ์เล่า บางทีเชียร์ชื่นชอบทั้งสองคนมานาน บางทีสะสมความแค้นกับมันมานาน แต่พอต่างคนต่างสุดยอดโคจรมาพบกัน แฟนมวยพัณธ์แท้ต่างชื่นใจ กับความรู้สึกสุขซาบซึ้งสมหวัง จนแทบจะน้ำตาซึมกันเลยทีเดียว ในยามที่ฮีโร่ที่ตัวเองชื่นชอบกำลังยืนจ้องหน้ากันบนเวที อย่างไม่น่าเชื่อว่าจะโคจรมาเจอกันได้ รสชาติของความรู้สึกนั้น มันขนลุกอย่างบอกไม่ถูก แต่ละหมัดที่ฮีโร่กำลังแลกกันนั้น ต่างตื่นเต้นไม่กระพริบตา ส่งเสียงเชียร์อย่างตื้นตันจับใจ มันคือเอกลักษณ์พิเศษ ที่เป็นรสชาติเฉพาะตัวของกีฬามวยสากล ที่หาที่ไหนแทบไม่ได้ และในที่สุด เหตุการณ์ผ่านไปหลายปี  ชนะป.เปาอินทร์ต้องเสียแชมป์ให้โรแซนโด อัลวาเรซ นักชกฝีมือดีที่พึ่งแจ้งเกิดรายใหม่ แต่ประสบการณ์นั้นจัดว่า คร่ำหวอด และไอ้เจ้าอัลวาเรซเนี่ย เป็นคนนึงที่ผมตะลึงและแอบเชื่อในใจว่า ไอ้คนนี้แหละที่ฝีมือน่าจะพอลุยกับโลเปซได้ เพราะมันชกแบบละเอียดเนียนแน่น สุดๆ ในรอบหลายปีที่เคยเห็น ชนะ ป.เปาอินทร์ ไม่ใช่มวยขี้ไก่ แต่จัดว่าเป็นสุดยอดเลยทีเดียว คือนักชกที่ประสบการณ์สูงความเก๋าเจนจัด เทคนิคไม้ครูมีเพียบ และครองแชมป์ได้มาอย่างยาวนาน แต่ทว่าในวันเสียแชมป์ให้กับ อัลวาเรซนั้น มันคือสิ่งสุดวิสัยอันหลีกเลี่ยงไม่ได้เลยจริงๆ ชนะ ป.เปาอินทร์ นั้นวันนั้นชกได้ดีมากแล้ว แต่อัลวาเรซมาอย่างเหนือเมฆกว่าจริงๆ จุดแข็งที่สุดของอัลวาเรส คือกาดร์ที่เหนียวแน่นอย่างสุดยอด มันคือกาดร์ที่เจ๋งสุดๆจัดเป็นระดับแรร์ เลยทีเดียว จุดแข็งข้อต่อมาคือ เป็นนักชกที่ชกได้ละเอียดและเก็บทุกเม็ด ทุกโอกาส ไม่ปล่อยผ่าน เป็นนักชกที่ต่อยคู่ต่อสู้ในลักษณะสะสมความเจ็บปวด ใครทนได้ทนไปใครทนไม่ได้หน้าปูดบวมสะสมไปเรื่อยๆโบกมือลา ชนะ ป.เปาอินทร์แพ้แบบสูสี และทำได้ดีที่สุดแล้วแต่แพ้ไปแบบแพ้จริงๆไร้ข้อคาใจอันใด ตอนหลังผู้จัดการของชนะ ป.เปาอินทร์ ส่งฝาแฝดผู้พี่ของชนะก็คือสงคราม ป.เปาอินทร์ที่จัดได้ว่าร้ายกาจเช่นกัน ไปล้างตา แต่ไฟท์นั้น สงครามโดนอัลวาเรซยำเละ หน้าบวมปูดไปหมดอย่างที่แทบไม่เคยตกในสภาพเช่นนั้น  ทำให้ผมยิ่งมั่นใจไปใหญ่ ว่าอัลวาเรซนี่ล่ะคือของจริงที่ฟ้าส่งมาให้มาปะทะกับโลเปส และในภายหลัง โรแลนโด้ อัลวาเรซ ยังน๊อกส์ แชมป์WBAมินิฟลายเวทขวัญใจ ชาวไทยที่เคยได้รับการยกย่องว่าหน้ากลัวแถวหน้าของรุ่น คือ  พิชิต  เด็กของโปรโมเตอร์ทรงชัยนั่นเอง พิชิตในยามขึ้นชกป้องกันแชมป์แต่ละครั้งนั้น ลีลาสวยงาม ฉลาดเข้าทำ ทั้งโปรโมเตอร์และคนพากษรวมถึงแฟนมวยชาวไทยต่างกล่าวชื่นชมกันไม่ขาดปาก แต่สุดท้ายเมื่อพิชิตต้องเผชิญกับโรแรนโด้อัลวาเรสที่ขยับรุ่นขึ้นมาหลังจากได้เคยสอยแย่งแชมป์ รุ่นมินิมั่มเวทอย่างชนะ ป.เปาอินทร์มาแล้ว โรแลนโด้ อัลวาเรสข้ามรุ่นมาเผชิญกับขวัญใจชาวไทยดรีกรีระดับแชมป์มินิฟลายเวทผู้องอาจ สุดท้ายแล้ว พิชิตก็ยังถูกอัลวาเรสมันนีอกส์ จนได้! วันเวลาดำเนินไปในที่สุดก็ถึงวันที่ โครตมวยต้องเจอกับโครตมวย แชมป์ต่างสถาบันต้องเจอกัน เข็มขัดแชมป์แต่ละสถาบันแต่ละรุ่นต่างแบกกันมาเดิมพันกัน แต่วันนั้นเป็นวันที่ทำให้ต้องยอมรับ คนชื่อโลเปซจริงๆ ริคาร์โดโลเปซ ที่ไม่ใช่นักมวยที่ชกโลดโผนหวือหวา พิลึกพิลั่น แต่ชกในรูปแบบมวยสากลขนานแท้ดั้งเดิมจริงๆและ จุดเด่นอยุ่ที่ ความแน่นของหลักมวยสากลนั้น เมื่อเจอคุ่ต่อสุ้ที่เก่งโลเปซก็จะชกเก่งตามไปด้วย วันนั้นใส่กันแบบสุดยอดชั้นครู สมควรทำตำราไปขายกันได้เลย โรแลนโด้อัลวาเรซ มีกาดร์ที่แน่นและจังหวะการตัดสินใจออกหมัดที่เฉียบขาด เก็บทุกรายละเอียด ส่วนโลเปซมีความแม่นยำจากสายตา การคาดคะเน และความเร็วบวกกับเหลี่ยมมวยเป็นจุดสู้ วันนั้นโลเปซรับศึกหนักจริงๆ แม้แต่นักมวยว่องไวอย่างโลเปส ก็ยังถูกพิษหมัดของอัลวาเรสเข้าไปสะสมจนใบหน้าบวมปูด มันคือวันที่โลเปสเจ็บตัวจริงๆ แต่หมัดเบสิคสุดเยี่ยมกระเทียมดอง ของโลเปสก็ตอบโต้ไม่หยุด กาดร์ที่จัดว่าดีสุดดีของอัลวาเรส ถูกหมัดชุดของโลเปสหลอกล่อ จ้วงเข้าบ้างไม่เข้าบ้าง แต่เรียกว่า ต่อยไม่เลิกต่อยไม่หยุด ยิ่งอัลวาเรสป้องกันดีเท่าไหร่ โลเปสยิ่งแจกหมัดเข้าไปแบบไม่อั้น แจกเผื่อกันไปเลย ทำให้มีหมัดเล็ดลอดเข้าไปจำนวนมาก อัลวาเรสใช้หมัดแบบหนักๆเข้าจัดการโลเปส หน้าหงายสะบัดน้ำแตกกระจายกันเห็นๆ แต่โลเปสก็ตอบกลับไปด้วยหมัดเบสิคไม่หนักมากแต่ต่อยตอดตลอด  เคาะซ้ายเคาะขวาอัปเปอร์คัท ใส่คืนเป็นชุด สร้างความอึดอัดให้อัลวาเรสเสียทรงไปมา ครบ12ยกโครตมวยเจอโครตมวยเสมอกันไปในที่สุด วันนั้นแม้ไม่ได้เห็นโลเปซแพ้แต่ในใจผมก็เริ่มยอมรับและชอบ ไอ้จังโก้นี่แล้ว ริคาร์โด้ โลเปสเริ่มซื้อใจผม เขาคือนักชกที่ไม่เคยถอดใจ ไม่เคยทำหน้าหวั่นใจ สายตาของเขามีจิตวิญญาณนักสู้เต็มเปี่ยม เขามีแววตาที่ท้าทาย ความยาก เขาคือบุรุษที่พร้อมเผชิญกับสถานการณ์กดดันได้ทุกที่ เหตุการณ์ผ่านมาอีกยาวนานชื่อของโลเปซคลุกคลีกับผมจนผมโตเรียนใกล้จบมันก็ยังเป็นแชมป์ จนโลเปซเข้าสู่ช่วงขาลงแล้วใกล้เลิกมวยเต็มที ยังไม่มีใครเอาชนะได้ ส่วนอัลวาเรสนั้นกลับกลายเป็นนักมวยฟอมร์ตกไปแล้ว อัลวาเรสเคยมีฝีมือที่สูสีกับโลเปส แต่เขากลับไม่สามารถรักษาฟอมร์รักษาฝีมือความสามารถเหล่านั้นไว้ได้ยาวนาน เขาทำมันเสื่อมถอย แต่ในขณะที่โลเปส ยังร้ายกาจอยู่เสมอรักษามาตรฐานได้อย่างเหนียวแน่น นี่เรียกได้ว่า มันคือความเป็นมือโปร ของจริง!  ในที่สุดวันที่รอคอยมาหลายปีก็มาถึง รัตนพล ส.วรพิน ที่อยู่ในช่วงบั้นปลาย ก็ได้มาเจอกับโลเปซจนได้ รัตนพลถึงจะเป็นนักมวยที่ ไม่รอบคอบ แต่ว่าน้ำหนักหมัด เป็นสิ่งที่มีลุ้นอย่างยิ่ง แต่ในที่สุด หมัดอัปเปอร์คัต เคาะแม่นๆที่โลเปซใช้สยบนักมวยไทยมาหลายราย ไอ้โบ้ รัตนพล ส.วรพิณ ก็ชิมมันเข้าไปจนได้ นอนแง๋แก๋แพ้น๊อกส์ไปจนได้ และไฟต์ที่จะไม่กล่าวถึงไม่ได้เลยคือ ไฟต์ที่ โลเปซต้องเจอกับ โซเลนี่ เปเตโล่ นักมวยทวีปแอฟริกา ที่มาปล้นแชมป์IBFไปจากรัตนพล ส.วรพินถึงเมืองไทย ไฟต์นั้น โลเปซที่อายุมากแล้วสังขารเริ่มถึงขาลง กำลังจะชกทิ้งลาย และสภาพความฟิตที่ไม่สมบรูณ์ นั่นทำให้เป็นไฟต์ที่โลเปซเจ็บตัวแทบจะที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น กางเกงมีแต่รอยเลือดแดงไปหมด ไฟต์นี้โลเปซ ถูกนับ!! โลเปซกำลังจะถูกนักชกรุ่นหลัง ที่หวังปล้นชื่อเสียงเกรียติภูมิทุกอย่างที่สะสมมาของโลเปส ไปสร้างเครดิตให้นักชกรุ่นหลังนั้นได้ชูมือดีใจและจะได้ ขึ้นราคาค่าตัวกันอย่างสะใจ ในขณะนั้น ไอ้ตอนที่ โลเปซนั่งคว่ำหน้างอขี้ก้อง เอามือแตะพื้นฟังกรรมการนับ แววตาหนึ่งของโลเปซ ที่ผมต้องบอกว่าคุ้นมากโครตจะคุ้นก็ฉายแววออกมา เป็นแววตาที่ไม่สนใจความเจ็บปวด เป็นแววตาที่สนใจแต่จะเอาชนะ! แววตาเหมือนเครื่องจักรสังหาร! แววตาที่เขาเคยมีในสมัยหนุ่มแน่น โลเปซแคยเป็นนักมวยหนุ่มสีหน้าทรนงตน ขี้เก๊กกวนโอ๊ยมั่นใจสูง แต่หลายปีหลัง เขาเริ่มมีบุคลิคเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น สีหน้าอารมณ์เริ่มเป็นคนมี่วุฒิภาวะ และเริ่มไฟไม่แรงเหมือนแต่ก่อน และคิวชกก็นานๆครั้ง รวมทั้งมีปัญหาสุขภาพกระดูกข้อมือคอยรบกวนมานานหลายปี แต่ในขณะที่โลเปซถูกชกลงไปนับนั้น แววตาที่เขากำลังมีขึ้นมามันคือแววตา สุดยอดแบบเดียวกับในสมัยก่อน แววตาที่เหมือน เริ่มสนุกกับการเจอของยาก ในที่สุดโลเปซก็ลุกขึ้น กัดฟันอาบเลือด ใจแข็งออกหมัด ตามสไตล์เดิมๆของตัวเอง ออกหมัดไปเรื่อยๆ อย่างมุ่งมั่นอย่างใจเย็น และมีประกายตาแบบสนุกกับเกม จนในที่สุดหมัดเด็ดก็เข้าเป้าส่ง เปเตโล่ ลงไปฟังกรรมการนับสิบได้ในที่สุด วันนั้นกลายเป็นว่าผมเชียร์ โลเปซ ด้วยหัวใจจากใจจริง ความรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั่วหน้า มันแปลกดีนะ ความชมชอบ ที่ฝ่ามาจากความเกลียด ความแค้น ความทิฐิ ความหมั่นไส้ จ้องจะไม่ยอมรับในฝีมือของเค้า ทั้งที่มีแต่ความคิดพวกนั้น แต่ ริคาร์โด้โลเปซ คือนักมวยที่ใช้ฝีมือดิบๆเท่านั้น กรุยทางหยิบยื่น สร้างความยอมรับจากหัวใจ ของผม และในที่สุดประเทศแม๊กซิโกคือประเทศที่ผมชอบและอยากไปที่สุด ขอนับถือ ลูกผู้ชายชื่อริคาร์โด้โลเปซ จะจำไว้ตลอดชีวิต Free TextEditor   Create Date : 26 กันยายน 2552     Last Update : 26 กันยายน 2552 17:57:36 น. Counter : 4681 Pageviews.   9 comment Share Tweet

• Webmaster - BlogGang