ภาพบรรยายอารมณ์ได้ดีจังครับ

คิดถึงกำแพงเพชร

...

ฝากไปทานอาหารร้านบ้านป้า ทางเลี่ยงเมือง สั่งหลนปูทานนะคะ ...อร่อย (พี่สะใภ้ทำ)

อ้อ...ถ้าเข้าห้องน้ำ มีคนแก่ๆ นั่งเคี้ยวหมาก ตัวผอมๆ เล็กๆ อยู่ที่บ้านหลังร้าน ฝากกราบ ย่า ให้จุด้วย อิอิ

นานแล้วไม่ได้ไป

หมอที่อยู่ในภาพมันใครกันหว่า...

เออ..แล้วเมื่อคืน 50 ปี..กลับตอนไหนอ่ะน้อง..

-คุณvinKabees ขอบคุณครับ

-คุณจุ แล้วจะแวะไปทานตามที่ฝากฝังไว้นะครับ...เพราะว่าตระเวณกินร้านอาหารในเมืองหมดทุกร้านแล้ว ส่วนกราบเท้าคุณย่าผมคงไม่กล้าเกรงว่าท่านอาจจะจำได้ ว่าผมเป็นหลานที่พลัดพรากจากกันเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน...อิ..อิ..

-พี่กุมภีณ ไอ้หมอในรูปคือไอ้น้องอัตถ์ครับ ส่วนคืนห้าสิบปีจริงๆแล้ว ไม่ได้กลับหรอกครับแต่ถูกลากไปแถวพระอาทิตย์แล้วหาทางกลับหอศิลป์ไม่ถูกเท่านั้นเอง...

กำลังจะเข้ามาถามว่า หลังใครหว่า คุ้นๆ ที่แท้ก็น้องอัตถ์นี่เอง

ป.ล ออกจากงานไปพระอาทิตย์เหมือนกันเลย ว่าแต่แกอยู่ร้านไหนอ่ะ

แวะมาบอกว่า ข้าวหลาม/กาละแม และกระยาสารท "พี่ใหญ่ กำแพงเพชร" หลัง ธ.กสิกรไทย อร่อยมาก อิอิ

ญาติจุอีกนั่นแหละ// รวมทั้ง ร้านใสสด กุ้งเผา ด้วยน๊า

เด๋ว ถ้าจุไปกำแพง ไปเก็บค่าโฆษณาดีกว่า

อืมมม เห็นแล้วหนาวยังไงอ่าครับ


ไม่ค่อยเหงาครับ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน อาจจะเป็นเพราะอยู่กับหมาที่ขี้เล่นมากๆ เลยมีอะไรทำตลอดมั้งครับ

คุณป้าเจ้าสายฯ ออกจากงานมาก็หมกตัวอยู่ 1000 thanks อ่ะ

คุณจุ. ขยันโฆษณามาก มาก แต่ก้อจะตามไปชิมครับ

พี่ พนจ. ไม่รู้จะอธิบายยังไงอ่ะ เคยเป็นกันหรือป่าวครับ บางทีสิ่งที่เราเห็นมันก็ทำให้เรารู้สึกโหยหาอะไรบางอย่างมากๆน่ะครับ สำหรับผมอาการอย่างนี้มันจะมาพร้อมความรู้สึกหนาวๆหน่ะ

เมื่อไหร่จะอัพบล็อกสักทีคะ

ไม่รู้ว่าคุณหรือเพื่อนน๊า ที่คุมการบูรณะกำแพงเมืองเก่า เคยอ่านน่ะคะ น่าสนใจ อยากรู้ความคืบหน้าค่ะ

( ไม่โฆษณาก็ได้วุ๊ย )