Bloggang.com : ปลาเอ๋อ - เฮ้อ...งานก็เยอะ คนก็งี่เง่า

เหตุและผลของเวลา เปลี่ยนแปลงโลกให้เป็นไป..แล้วนับประสาอะไร...กับใจคน

เฮ้อ...งานก็เยอะ คนก็งี่เง่า

เหนื่อย...งานกองทับหัว สะสางของเก่าก็ยังไม่แล้วไม่เสร็จ
เจอของใหม่ทับเข้ามาเรื่อยๆ
แบบว่า...ใจคอจะไม่ให้เวลาเคลียร์ของเก่าบ้างเลยรึไง

********************************

กับแฟนก็เหมือนจะไม่ค่อยลงรอยกัน
เขาบอกให้เราปรับเข้าหากันคนละครึ่ง
อืม...พูดง่ายจังนะ
ที่พูดมาเนี่ย อย่างกับไม่เคยทำงั้นล่ะ
แล้วถ้ามันทำได้...มันคงไม่ยืดเยื้อเป็นปัญหาเดิมๆ
ได้นานเป็น 7 ปีแบบนี้หรอก

เขาว่าเราไม่ปรับตัว....ฮ่าๆๆ โทษที ทุกวันนี้ ไอ้ที่เราเห็นสิ่งที่มันเป็นไป
ก็ไม่ได้ต่างอะไรกันเลย....
จะให้ย้อนคำคืน...เขาก็คงจะเถียงกลับ ว่าเขาปรับแล้ว

สรุปคืออะไร เราปรับแล้ว แต่เขาไม่เห็นเอง
เขาปรับแล้ว แต่เราไม่เห็นเอง
หรือว่า...ปรับแล้วทั้งคู่ แต่ก็ทำไม่สำเร็จทั้งคู่

ดังนั้นเมื่อวานฉันถึงได้ถามเขา
ว่า....แล้วถ้าฉันปรับตัวไม่ได้...เธอจะทำยังไง

แล้วก็กลายเป็นฉันหาเรื่องซะงั้น
เบื่อ...ขี้เกียจจะถกเรื่องเดิมๆ ซ้ำซาก
ก็เลยหยุดพูด แล้วก็ไม่พูดกับใครสักคน

*********************************

วันนี้เพื่อนก็ส่งเมสเสสมาพ้ออีก
เฮ้อ...เรื่องมันมาจากเมื่อวาน ที่ฉันอารมณ์เสีย
เลยไม่คุยกับใคร รวมทั้งหล่อนด้วย

และวันนี้ ฉันก็ทำงานเหนื่อยมาก เซ็งมาก
กลับบ้านมา ฉันนั่งอ่านนิยาย ฉันไม่รับโทรศัพท์ใครทั้งนั้น
ฉันอยากพักๆๆ ก่อนที่จะหยิบงานขึ้นมาทำต่อ

แล้วหล่อนก็ส่งเมสเสสมาบอกประมาณว่า
ช่วงนี้จะไม่ออนเอม เพราะทำใจไม่ได้ ที่โดนฉันรำคาญ เสียใจ
อะไรไม่รู้ ยาวเหยียด

รู้แต่ หงุดหงิดมาก ขวางๆๆ ไปหมด
ทำไมคนรอบข้างถึงพากันงี่เง่าไปซะหมดแบบนี้

ฉันรู้เธอขี้เหงา เธอขี้น้อยใจ เธอขี้งอน เธอละเอียดอ่อน เธอชอบคิดมาก
เธอติดเพื่อนมาก เธอแคร์เพื่อนมาก เธอห่วงเพื่อนทุกอย่าง
ฉันรู้แค่...ถ้าเมื่อไหร่ที่ฉันเงียบ ฉันหยุดคุย
ฉันมัวแต่สนใจอย่างอื่น มัวแต่ทำงาน ไม่ว่างคุยกับเธอ
เธอก็จะออกอาการ กระซิกๆๆ เพราะเธอขี้เหงา ขี้น้อยใจ ขี้งอน บลาๆๆ ข้างต้น

แล้วเธอที่คบกับฉันมาตั้งนาน เธอไม่รู้เหรอ ว่าฉันเป็นคนยังไง

ฉันมันก็นิสัยไม่ดี ไม่สนใจเรื่องหยุมหยิม
แว่บนั่นแว่บนี่ไม่เคยจะมานั่งจด นั่งจำ นั่งรายงาน
มีเรื่องให้คุยก็คุย ใ้ห้บ่นก็บ่น ไม่มีไรให้พูดถึงก็เงียบ อยู่มันเงียบๆ
ไม่ชอบคุยโทรศัพท์ ไม่ชอบร้องไห้ให้ใครฟัง
โกรธใครก็โกรธไม่นาน ใครโกรธ ใครงอนก็ไม่เคยสนใจไปง้อ
อารมณ์ก็แปรปรวน พอบ้าเข้า เบื่อคน เบื่อหมา เบื่อแมว
ก็อยากอยู่มันลำพังเงียบๆ คนเดียว

เฮ้อ...ก็ไม่เข้าใจชีิวิต ว่านี่มันอะไรหนักหนาวะ

ฉันไม่ได้ตอบเมสเสส ไม่รู้จะทำให้เธอเข้าใจได้ยังไง
เพราะฉันมันคนคิดน้อย
ถ้าฉันพูดอะไรออกไป...แค่เล็กน้อย ตามแบบของฉัน
เธอที่เป็นคนคิดมาก ก็คงคิดไปไกลกว่าที่ฉันคิดไว้อยู่ดี

ป่านนี้คงนอนร้องไห้กระอืดๆ อยู่ในห้อง ไม่ก็กินสปายจนเมาแล้วปล่อยโฮๆ
เหอออ...นี่ฉันก็เป็นผู้หญิงนะ...ทำไมฉันไม่ละเอียดอ่อน
พอที่จะปลอบใจ...พอที่จะง้อใคร...พอที่จะรักษาน้ำใจใครสักคน ได้เลยนะ

ไม่ใช่ฉันไม่แคร์เพื่อนนะเฟ้ย
โอเค...ยอมรับทุกประการ ว่าฉันมันนิสัยทุเรศมาก
ตรงที่รู้ทั้งรู้ว่าเพื่อนมันแคร์เราขนาดไหน ติดหนึบเราขนาดไหน
ฉันก็ยังเรื่อยๆ เปื่อยๆ ไม่สนใจ สบายๆ ทำตามใจตัวเองไปเรื่อยๆ
แถมยังไปหงุดหงิด ไปรำคาญเพื่อนบ่อยๆ เวลาที่มันงอนเอางอนเอา

ฉันก็บอกได้ไม่มากว่ะ บอกง่ายๆ ตามสไตล์ฉันได้ไหมละ
ว่า...ไอ้คนอย่างฉัน...ที่มันขี้รำคาญ ที่มันไม่ค่อยสนใจอะไร
ถ้าฉันไม่แคร์จริงๆ....ฉันไม่พูดคำว่ารำคาญออกมาหรอก
ถ้าฉันไม่แคร์จริงๆ....ฉันจะไม่หงุดหงิดหรือรู้สึกรำคาญใจ อะไรทั้งนั้น

Get ไหม...เหอ...

Create Date : 15 กันยายน 2552

Last Update : 16 กันยายน 2552 0:01:02 น.

1 comments

Counter : 220 Pageviews.