สงกรานต์ในมุมมองของเด็กผู้หญิงที่สวมแว่นกันแดดอันโต จ้องเป๋งผ่านเลนส์สีน้ำตาลเข้มไปยังถนนข้างทาง จากหน้าต่างรถข้างหลัง ที่นั่งด้านซ้าย หันหน้าเฉียงออก 45 องศาไปข้างนอก


เบื้องนอก ได้ยินเสียงเพลงเปิดดังไม่เกรงใจใคร แต่ก็ไม่มีใครอยากจะเกรงใจใครอยู่แล้ว สีหน้าทุกคนพร้อมสนุกสนานไปกับเพลงดังๆ ดนตรีดัดแปลงเหล่านั้น ผู้คนที่ร้อยวันพันปี นั่งอยู่ในบ้านเงียบเชียบ กลับลุกออกมาเต้นอวดโชว์ฝีไม้ลายมือกันริมทางที่รถวิ่งกันขวักไขว่ ไม่อายสายตาใคร


เด็กผู้ชายวัยรุ่นคนหนึ่งยืนจังก้าขวางถนนไว้ ยกมือขึ้นห้ามรถที่วิ่งตรงมาอย่างไม่กลัวตาย ฉันว่าถ้าจับเด็กพวกนี้ตรวจแอลกอฮอล์สงสัยจะมีมากกว่า 50 มก.แน่ๆ แต่ช่างเหอะ ตราบใดที่เขาไม่ขับ ฉันจะไปว่าอะไรได้

สายตาคู่นั้นมองจ้องรถเราตาเป็นมันเสมือนเห็นเหยื่อกำลังเข้ามาติดกับ

วันสงกรานต์ เหยื่ออันโอชะสำหรับคนกำลังเล่นน้ำ ก็คือ คนตัวแห้ง และ รถแห้ง ไอ้เรื่องที่ว่าเหยื่อจะยอมเปียกหรือไม่ยอม ดูจะไม่มีความหมายทั้งนั้น

พ่อเราค่อยๆชะลอรถ กึ่งบ่นกึ่งเปรย แต่ไม่มีแววโกรธขึ้งไม่พอใจปะปน
"รถเรานี่โดนน้ำทุกปีเลยนะ"
"ก็เราเอาคันนี้ไปเที่ยวทุกปีนี่คะ พ่อ"

ปัง! โครม! และอีกสารพัดเสียงที่ดังขึ้นระหว่างการตะลุมบอน หลังหลุดออกมาจากจุดนั้น รถของเราที่พ่อเพิ่งเช็ดมันวับก็กลายเป็นรถสีน้ำตาลเทา ที่มีคราบขาวๆเป็นก้อน และคราบน้ำจับเป็นหย่อม ดูกะดำกะด่างสุดๆ


นึกแล้วก็หวนถึงบล็อกของพี่เอ๋ นิ้วกลม
นั่นสินะ ปะแป้งให้รถคนอื่นอย่างไม่เต็มใจนี่
ถือเป็นสงกรานต์แบบ"ไทยๆ"หรือเปล่านะ
-----------------------
ประเพณีนี้ อยู่คู่คนไทยมานานเท่าไร เราก็ไม่รู้เหมือนกัน


เปล่า ไม่ได้อยากรู้ หรือต้องการคำตอบอะไรหรอก พอดีว่าจากที่นั่งด้านหลัง มองผ่านแว่นกันแดดอันเดิม ทะลุผ่านไปหลัง กลุ่มวัยรุ่นที่กำลังเล่นน้ำอย่างเมามัน เราก็เห็นผู้ใหญ่กลุ่มหนึ่งกำลังนั่งคุยนั่งกินอาหารกันอย่างสบายใจ มองลูกหลานเล่นน้ำด้วยรอยยิ้มในลูกตา

เมื่อหลายปีก่อน-อาจจะเป็นสิบปี-เราเชื่อว่าพวกเขาคงเป็นหนึ่งในบุคคลที่ถือปืนฉีดน้ำ ขันน้ำ แป้ง ดินสอพอง เป็นอาวุธประจำกาย วิ่งไล่ล่าเพื่อนฝูง ที่บัดนี้ก็นั่งอยู่ข้างๆกันนี่แหละ อย่างสนุกสนานไม่แพ้เด็กๆที่กำลังวิ่งกันอยู่เนี่ยแหละ


วันเวลาเปลี่ยนไป จากคนเล่น ก็กลายเป็นมาคนดู


เคยอ่านเรื่องอะไรก็ไม่รู้ นานมาแล้ว ที่กล่าวถึงเรื่องยิปซี มิใช่ยิปซีที่เป็นชนเผ่า แต่หมายถึง ลูกหลานชาวอเมริกัน ที่ทำตัวเป็นยิปซี คล้ายๆว่าต้องการจะค้นหาตัวเอง ใช้ชีวิตแปลกแหวกแนวไปจากที่พ่อแม่ต้องการไปไกลสุดกู่


หากเรื่องทำนองนี้เกิดที่เมืองไทย รับรองว่าต้องมีคุณๆทั้งหลายออกมารณรงค์กันอย่างจ้าละหวั่น ป้องกันมิให้เด็กไทยเสื่อมเสีย เดินหลงผิดทางไปมากกว่านี้ แต่พอดีเป็นไอ้กัน เมืองที่ไม่มีใครสนใจเรื่องของใครมากไปกว่าเรื่องของตัวเอง คำตอบที่ได้ก็เลยเป็นแค่


"ช่างเขาเหอะ ชีวิตใครก็ของมัน อีกอย่าง ไม่เคยเห็นใครเป็นยิปซีจนอายุ 40 สักที"

นึกถึงยิปซีแล้วหันมามองกลุ่มวัยรุ่นและบรรดาผู้ใหญ่กลุ่มที่ "สร้างสรรค์" ผลงานศิลปะบนรถของเราอีกครั้ง

บางทีนี่อาจจะเป็นเรื่องเดียวกัน

เรื่องของการเติบโต*

ps. เปล่า anti นะคะ แค่เสนอมุมความคิด ที่จริงถ้าไม่คิดอะไรมาก น้ำเย็นๆ ก็ทำให้รถเย็นดีค่ะ
แต่แป้งนี่ ทำคุณพ่อบ่น - เครียด - เช็ดรถ 55+
กลัวสีมันจะกัด ประมาณนั้นมั้งคะ

เวลาโดนปาแป้งใส่รถที เสียงมันก็น่ากลัวไม่หยอกเหมือนกัน ใจหายยังก๊ะรถจะบุบ

Create Date : 14 เมษายน 2551
Last Update : 14 เมษายน 2551 1:59:11 น.		4 comments
Counter : 287 Pageviews.
Share Tweet