Bloggang.com : แมวกับพระจันทร์ - ละลายทรัพย์ที่แหล่งการ์ตูนรอบสถานีอุเมดะ..

ละลายทรัพย์ที่แหล่งการ์ตูนรอบสถานีอุเมดะ..

10 October 2012

วันนี้เราไปเที่ยวที่อุเมดะกันอีกรอบค่ะ
สืบเนื่องมาจากเราอยากไปช้อปริลักคุมะมากกก และพี่มิกกี้กับแก้วบอกว่าแถวๆอุเมดะมีร้านการ์ตูนที่ขายทุกอย่างอยู่ ทำให้เราเกิดอาการอยากไปเยี่ยมชมขึ้นมาค่ะ ฮ่าๆ วันนี้หลังจากไปหาหมอที่โรงพยาบาลกับพี่มิกกี้ตอนสายๆแล้ว พวกเราสามคนจึงออกเดินทางไปอุเมดะด้วยกันสามคนฮับ

(จะว่าไปคือความจริงไปแค่สอง.. พี่มิกกี้แกจะไปดูคอนเสิร์ต the GazettE แถวๆชิมไซบาชิฮะ)

พอมาถึง พี่มิกกี้เลยแยกตัวไปต่อรถ ส่วนเรากับแก้วก็เดินเล่นในสถานีกันต่อไป จนเจอร้านหนังสือคิโนะคุนิยะในสถานี เลยสอยอาร์ตบุ๊คของแอนนิเมเรื่องแอเรียตตี้มาเล่มนึงค่ะ Smiley

จากนั้นหญิงแก้วก็นำทางเดี๊ยนไปยังต้นกำเนิดมนุษย์สายพันธุ์โอตาคุ อะหึหึ..
ห่างจากสถานีอุเมดะไม่มากเท่าไรค่ะ เดินไปได้ ใช้เวลาแค่ประมาณสิบนาทีเอง.. แล้วเราก็จะเจอสิ่งนี้

จากนั้นก็จะมีบันไดลงไปชั้นใต้ดิน(? รึเปล่าก็ไม่รู้ อาจจะเป็นเนินก็ได้นะ) เราก็พบร้านดังกล่าวเจ้าค่ะ ร้านใหญ่พอสมควร แถมข้างหน้ามีตู้กาชาปองเป็นสิบๆยี่สิบตู้ประดับไว้ยั่วกิเลสด้วย ข้าพเจ้าเลยกดท่านเนียนโกะเซ็นเซย์จากนัตสึเมะมาสี่ตัวรวดเดียว โฮะๆๆ

มีเรื่องฮันเตอร์ฮันเตอร์ด้วยนะเออ คุราจังของช้านนน แอร๊ยยยยย (> <,)
(บ้ามาตั้งแต่มอหนึ่งค่ะ นานแสนนานมาก... สิบปีพอดี)

หลังจากเสียทรัพย์ไป.. เราก็เดินเข้ามาในร้านค่ะ

โอ้มายก้อดดดด ของเยอะมากกก ทั้งการ์ตูนเป็นเล่มๆและของที่ทำให้แฟนคลับซื้อ อาทิแฟ้ม แก้วน้ำ นาฬิกาปลุกเสียงเหมือนตัวละครในการ์ตูน ชุดคอสเพล เกม ฟิกเกอร์ เน็นดรอยด์ พวงกุญแจ ปฏิทิน ซีดีเพลงประกอบแอนนิเม กาชาปอง(อีกแล้ว) และบลาๆๆ เยอะแยะมาก จนตาลาย @_@

(ชุดคอสเพลชิซึจังจาก Durarara! ก็มีขาย.. แต่ราคาแพงมว๊าก สมควรตัดเองดีกว่า..)

(กระเป๋าผ้าก็มี นี่เรื่อง Prince of Tennis ค่ะ)

เราเสียตังไปกับแฟ้มนัตสึเมะอีกแล้วค่ะ สวยจริงจัง ชอบสีแนวๆสีน้ำแบบนี้ที่สุดเลย

สุดท้ายเราก็หลุดมาจากแหล่งอโคจร(๕๕๕)จนได้ จากนั้นเราก็เดินต่อไปที่ตึก Yodobashi Camera ใกล้ๆสถานีอุเมดะ เพื่อเลือกกล้องให้ท่านพี่มิกกี้ค่ะ นางฝากให้พวกเรามาดูให้เพราะนางทำกล้องถ่ายรูปหายไปตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้ว..

Yodobashi Camera เป็นตึกขนาดใหญ่ที่ขายแต่อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ชั้นล่างขายพวกอุปกรณ์มือถือ แท็ปเลต เราเสียตังไปอีกห้าร้อยเยนเพื่อติดฟิล์มให้โทรศัพท์มือถือตัวเองค่ะ ส่วนชั้นสองเป็นชั้นอุปกรณ์กล้อง และตู้กาชาปอง(อีกแล้ว.. มันมีทุกที่จริงๆ พอๆกับ Vending Machine เลย) ชั้นสามเป็นต้นไปไม่ทราบว่าเป็นอะไรค่ะ จำไม่ได้เพราะไม่ได้ขึ้นไปดู

(ตู้กาชาปองที่เจอที่นึ่)

หลังจากเดินมาสามชั่วโมง(รวมเวลาหลงทางไปด้วย ที่ไม่กล่าวถึงเพราะไปไหนมาไหนมันก็หลงอะค่ะ ชักจะชิน..ฮ่าาาา) ท้องพวกเราก็เริ่มร้อง พี่มิกกี้บอกว่าเดินไปแถวๆอีกฟากของสถานีอุเมดะ จะเจอตึกกัปปะ(?) ในนั้นมีแต่ร้านอาหารอร่อยๆ เรากับแก้วอยากกินโอโคโนมิยากิ ของขึ้นชื่อของโอซาก้า เลยเดินหาตึกนั้นกันโดยอาศัยจากคำบอกเล่าของพี่มิกค่ะ หลงทางไปอีกราวๆยี่สิบนาทีจนในที่สุดก็เจอจนได้ (= =;)

//เผื่อใครไม่รู้จักกัปปะ กัปปะเป็นปิศาจชนิดหนึ่งของญี่ปุ่น อาศัยอยู่ตามหนองน้ำ ตรงกลางหัวจะล้านและมีน้ำขังอยู่ บริเวณนั้นห้ามแห้งเด็ดขาด ไม่งั้นกัปปะจะสิ้นฤทธิ์ เพราะงั้นถ้าเจอกัปปะ เค้าว่าให้หลอกให้มันก้มหัวให้ได้ เพื่อให้น้ำบนศีรษะไหลลงมาค่ะ

(ป้ายกัปปะโดดเด่นมาแต่ไกล)

(แหงนหน้าขึ้นไปยนตัวตึก จะเจอกัปปะยืนเซ็กซี่ต้อนรับ)

(ข้างในมีบ่อน้ำของกัปปะด้วยนะ กำลังสวีตกันอยู่ด้วย ฮี่ๆ)

ข้างในมีร้านโอโคโนมิยากิอยู่ร้านเดียว พอเดินเข้าไปจะเจอที่นั่งสองแบบ คือหน้าเตาและโต๊ะ(มีแค่สามโต๊ะ) เราสั่งโมเดิร์นโอซาก้าโอโคโนมิยากิ(เพิ่มเส้น) ส่วนแก้้วสั่งโอซาก้าโอโคโนมิยากิธรรมดาค่ะ

(จานใหญ่มากกกก ทานครั้งเดียวอิ่มไปอีกสองมื้อ จานเราสนนราคา 880 เยนค่ะ)

อ้อ ระหว่างทานกันอยู่ คุณลุงโต๊ะข้างๆ(ที่คงได้ยินเราคุยกับแก้วเป็นภาษาไทย)ถามเราว่าเป็นคนไทยรึเปล่าด้วยนะ คุณลุงพูดภาษาไทยได้ด้วย บอกว่าเรียนภาษาไทยมาตอนอยู่มหาลัย อู้ววววว

พอหนังท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อน แต่เรายังหลับไปได้ เพราะต้องเดินทางกลับ แถมพอออกมาข้างนอกก็เผชิญกับอากาศยามค่ำที่เริ่มเย็น ตาเลยสว่างไปโดยปริยายค่ะ

พอดีตอนเดินออกมา ตอนแรกก็กะว่าจะไปร้านหมีริลักคุมะแถวสถานีแล้วกลับหอกันเลยอะนะ แต่พอดีสายตามันเหลือบไปเห็นตึก Tower Record ที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับตึกกัปปะซะก่อน เลยตัดสินใจเดินเข้าไปดูสักหน่อยค่ะ

ตอนแรกเราก็ไม่รู้หรอกนะว่า Tower Record เป็นตึกอะไร แต่พี่มิกกี้ผู้คลั่งไคล้ J-Rock นางมาที่นี่บ่อยเพราะต้องมาซื้อซีดีเพลง ทำให้เรารู้ว่าตึกนี้เป็นตึกที่ขายทุกอย่างเกี่ยวกับเพลง โดยจะมีชั้นนึงทั้งชั้นที่ขายทุกอย่างที่เป็นซีดี พอพวกเราเข้าไปก็ต้องอึ้งกับปริมาณซีดีค่ะ เยอะจริงอะไรจริง มีทุกอย่างเลยทั้งเพลงญี่ปุ่น เพลงสากล เพลงเกาหลี แอนนิเมชั่น(บลูเรย์และดีวีดี) แต่สู้ราคาไม่ไหวจริงๆ สามพันเยนอัพทั้งนั้น ขอยอมแพ้ ดูน้ำลายไหลไปอย่างเดียวก่อนก็แล้วกันนะคะ Smiley

(ดีวีดีเพลงนัตสึเมะ หน้าปกเซนเซย์ สี่พันเยนได้ แอร๊กกกก ลาก่อนนะ รอตอนรวยจะมาซื้อ Smiley

)

(โซน Ghibli Collection　สวรรค์ของช้านนนนน Smiley

)

หลังจากฟินกับโลกส่วนตัวของแต่ละคนเรียบร้อย(โลกการ์ตูนของเรากับโลกเคป็อบของหญิงแก้ว) โดยไม่ซื้ออะไร เพราะถือคติ ดูแต่ตา มือต้องได้ แต่ห้ามซื้อ(ไม่งั้นอาจไม่มีตังเหลือไว้ทานข้าว) เราก็มุ่งหน้ากลับสถานีอุเมดะเพื่อไปร้านน้องหมีค่ะ

(ร้านน้องหมีค่าาาาาา ตั้งอยู่ทางเหนือของสถานีอุเมดะ ทั้งร้านมีแต่ของน่ารักทั้งน้านนน)

ยังไม่พอค่ะ ตอนเดินออกไปจากร้านเพื่อไปสถานี ดันผ่านร้านสตูดิโอจิบลิแบบไม่คาดฝันอีกต่างหาก โฮรกกก รอบสถานีอุเมดะมีแต่แหล่งยั่วกิเลสทั้งนั้นเลย Smiley

(เป็นร้านเล็กๆ ข้างในของแพงมากค่ะ แต่ก็น่ารักมากด้วยเช่นกัน มีตุ๊กตารถแมวจากโตะโตะโร่ด้วย กรี๊ดดดด)

สุดท้ายกลับมาถึงหอ(จนได้)ตอนประมาณสองทุ่มกว่าๆค่ะ เป็นวันที่เหนื่อยและเสียตังไปเยอะมาก(ในความรู้สึก แต่ความจริงยังไม่อาจเทียบเท่าแม้เพียงครึ่งเดียวของท่านพี่มิกกี้ได้ เพราะนางใช้ไปสามหมื่นเยนในวันเดียวเพื่อซื้อของหน้าคอนเสิร์ต!!! โอ้จอร์จ.. เยอะไปไหนคะ)

ของที่ซื้อมาค่ะ