คนเราจะต้องพลาดซ้ำๆ กี่ครั้ง ถึงจะรู้ว่าสิ่งที่ทำมันไม่มีทางออก?




บางคนพลาดครั้งเดียว เจ็บครั้งเดียว ก็เก็บเป็นประสบการณ์ไปทั้งชีวิต
พยายามแล้วพยายามเล่า เพื่อที่จะไม่ให้ชีวิตวนลูปเหมือนเดิม

บางคนต้องวนซ้ำๆ แล้วก็ต้องเจ็บซ้ำๆ พลาดซ้ำๆ
ทุกครั้งที่พลาด ก็ภาวนาให้ครั้งใหม่ดีขึ้น
แต่สุดท้าย ก็เดินกลับไปที่วังวนเดิมๆ



"ทำไม่ได้ ทำใจไม่ได้ ขออยู่แบบนี้ แค่แบบนี้เหมือนเดิม จะไม่เรียกร้องอะไร"
มันเป็นคำพูดของคนจนตรอกคนหนึ่ง ที่พูดออกไปเพื่อรั้งเอาไว้
ทั้งที่ความจริงในใจ มันทำไม่ได้หรอก


อย่างที่เคยบอกไว้ ความรักเป็นเรื่องของคนสองคนที่จะต้องเข้าใจกัน
หากแตกเป็นสาม ก็ไม่เคยเห็นว่าใครจะอยู่รอด
ที่ว่าไม่เรียกร้อง ถึงเวลาก็ทนไม่ได้ ทำใจไม่ได้อยู่ดี


ไม่ว่าจะมาที่หนึ่ง หรือมาที่หลัง ก็เจ็บซ้ำๆ เท่ากันกับความมักง่ายของใครคนหนึ่ง





"คบเพราะเงิน กับคบเพราะรัก ควรจะเลือกอะไร"
ถามทำไม? ในเมื่อใจตัวเองก็มีคำตอบ ในเมื่อคนที่เลือกคือตัวเอง



"ขอแค่มันไม่ไปไหน ไม่มีใครเพิ่ม ไม่ต้องเลิกกับแฟน แต่ขอให้เหมือนเดิม"
ทนได้ แต่ขอแค่เหมือนเดิม พอเห็นเขาไปกับแฟน ก็กลับเป็นคนที่ทุรนทุราย

อยากถามว่ามีสิทธิ์อะไร ในเมื่อตัวเองเป็นคนที่เลือกจะไม่มีตัวตน
เข้าใจความรู้สึกนะ แต่อยากให้เข้าใจโลกมากกว่านี้




จริงหรอที่ทนได้ ถ้าทนได้ทำไมต้องเจ็บ ทำไมต้องไม่พอใจ
ในเมื่อเราไม่มีสิทธิ์อะไรเลยตั้งแต่แรก


อยากพูดแรงๆ ให้เขาเข้าใจ แต่เข้าใจว่า ณ วินาทีนี้คนที่เผชิญเรื่องใหญ่ๆ แบบนั้น
ก็แค่ต้องการใครซักคน ที่นั่งอยู่ข้างๆ และรับฟัง
แม้ว่าอยากจะพูดให้เขาเห็นทางออกจากมุมมองคนนอก
แต่ทำได้แค่รับฟัง แล้วอยู่ข้างๆ ในเมื่อเราเลือกที่จะอยู่เป็นเพื่อน
เราก็ต้องอดทน และรอให้เขาตัดสินใจเลือกในมุมของเขาเอง

ใครจะตัดสินชีวิตใครได้ นอกจากตัวเขาเอง
สุดท้าย ไม่ว่าเขาจะเลือกอะไร ผิดหรือถูก เราก็พร้อมจะเป็นเพื่อนเหมือนเดิม
แม้ว่าเลือกครั้งใหม่ จะเศร้าเหมือนเดิม เราก็จะอยู่ที่เดิมจริงๆ






:::::::::


เมื่อวานคิดเรื่องนี้แทบจะทั้งวัน ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่เรื่องตัวเอง
มันคงจะไม่เศร้าเท่านี้ ถ้าหากเรื่องมันไม่ใหญ่เกินไปจนพูดไม่ได้
กี่ครั้งที่เห็นและรับรู้เรื่องราวแบบนี้ ไม่มีครั้งไหนที่พูดไม่ออกเท่าครั้งนี้เลย


กลับมาคิดว่า อ้อออ นี่ตัวเราเองโชคดีขนาดไหน ที่ไม่เคยมีอะไรแบบนี้
กับคำพูดบางคำที่เพื่อนพูดมา มันเหมือนกับว่า 'แกไม่เข้าใจหรอก แกไม่ใช่ฉัน'
โอเค ไม่เข้าใจ เพราะไม่เคยมีประสบการณ์แบบนั้น ไม่รู้ และไม่คิดจะทำ



เพราะสุดท้ายถึงจะเป็นคนดีแค่ไหน ก็รักตัวเองมากพอ ที่จะไม่ทำร้ายตัวเอง
รักตัวเองมากพอ ที่จะไม่ดึงตัวเองให้ตกต่ำและไร้ค่า
ถึงเป็นคนไม่สูงค่า แต่ก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองต้อยต่ำ ไร้ค่าให้คนดูหมิ่น

เกิดมาเป็นคน เรียนมาขนาดนี้ กว่าจะผ่านแต่ละวันมาได้ มันก็ไม่ง่าย
สัญญากับตัวเองว่า จะเก็บเรื่องนี้ไว้สอนตัวเอง 
และหวังว่า เพื่อนคนนั้นจะผ่านเรื่องนี้ไปได้อย่างสวยงาม
พร้อมทั้งฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ควรจะเดินในทางไหนที่ถูกต้องและเหมาะสม




คนเราอายุเท่ากัน ไม่ได้หมายความว่าจะคิดได้เท่ากัน
มันขึ้นอยู่กับสถานการณ์และมุมมอง
ดังนั้น เราเข้าใจ แต่ยังภาวนาให้เขาคิดได้
ขอพระเจ้าคุ้มครอง