นิยายเรื่องนี้ ผู้แต่งใช้นามปากกว่า เฟรชกั่วกัว แต่งตอนเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ เป็นนิยายที่พอคนอ่านจบแล้วต้องขอให้ผู้แต่งแต่งเล่ม “เยียวยา” ขึ้นมา เรียกว่า “ตำนานรักเหนือภพ ภาค 2 (ภาคพิเศษ) )ถึงแม้ว่าภาคแรก (3เล่ม) จะให้จบแบบสะใจคนอ่านไปแล้วก็ตาม ยังต้องตามรักษาความรู้สึกคนอ่านกันต่อ (ก่อนรวมเล่มผู้แต่งแต่งแล้วโพสออนไลน์ คนเลยได้อ่านเยอะตั้งแต่ยังไม่รวมเป็นเล่มออกขาย) แต่โดยส่วนตัวชอบแบบสมบูรณ์แล้วที่จบในครั้งแรกที่แต่งออกมา (คิดว่าผู้แต่งอ่านหนังสือน่าจะแทบหมดห้องสมุดของมหาวิทยาลัย เพราะมีเกร็ดและคำพูดสำคัญของหนังสือและนิยายเล่มอื่นๆ มาให้เห็นในผลงานเยอะมาก และคิดว่าน่าจะได้อ่านทไวไลท์ เพราะตอนดูดเดือดบรรยายได้ดีมาก งานศิลป์ๆ)

ขอให้ลบภาพซีรี่ย์ออกไปก่อนนะ (สำหรับคนที่เคยดูซีรี่ย์) วันนี้ขอหยิบแค่ประเด็นเรื่อง “ความรัก” ของฮวาเชียนกู่ (ในเล่มนิยาย)มาพร้อมกับ คำพูดต่างๆ ของตัวละครที่ มันช่างเสียดแทง ฉึกฉึก ลงไปในความรู้สึกจริงๆ แต่ยังไงก็เป็นความเห็นส่วนตัวนะจ๊ะ เพื่อนๆ ที่ได้อ่านนิยายเรื่องนี้ อาจจะคิดแตกต่างกัน

“ฮวาเชียนกู่” เป็นตัวละครที่ทั้ง 6 ภพภูมิ และ 1 องค์กรอิสระ รัก เพราะเนื้อแท้เป็นคนจิตใจดีจริงๆ มีความมานะอุตสาหะ เป็นเทพองค์สุดท้ายกลับชาติลงมาเกิดแต่ชะตาชีวิตโคตะระ อาภัพพพพพ (พ ล้านตัวว) ตัวละครเด่นๆ ในนิยายที่รัก ฮวาเชียนกู่ ก็มี

- ไป๋จือฮว๋า (ฮีซึนมากยึดมั่นธรรมเนียม ผิดคือผิด ถูกคือถูก (ศิษย์กับอาจารย์รักกันไม่ได้) เราอ่านแล้วคิดตามเราคิดว่าไป๋จื๋อฮว๋าไม่รู้นะว่าจริงๆ แล้ว “รัก” คืออะไร เวลาที่รักแล้ว ต้องทำอย่างไร (ในนิยายช่วงท้ายๆ เรื่องที่ไป๋จือฮว๋า กลับมาจากไปหาเชียนกู่ ไป๋จือฮว๋าบอกกับศิษย์น้องว่าจะไปบำเพ็ญตบะเพื่อให้บรรลุรู้แจ้งว่ามรรค คืออะไร รัก คืออะไร) ความรักของไป๋จือฮวาเริ่มจาก รักแบบเป็นลูกศิษย์ก่อน ฮีลำเอียงนะ ศิษย์ตัวเองฮีสร้างร่างเซียนให้ฮวาเชียนกู่ตั้งแต่รับเป็นศิษย์ละ ตัดเส้นเอ็นเลาะกระดูกแล้วต่อใหม่ (อั๊ยย่ะ เหมือนวิชาย้ายเส้นเอ็นของเส้าหลินเน้อะ แต่ไป๋จือฮว๋านี่เซียนวิถีเต๋า) จากนั้นให้เชียนกู่ดื่มยาวิเศษสตาฟร่างเซียนไว้ที่อายุ 14 ปี หน้าตาร่างกายไม่โตขึ้นร่างนี้ตลอด ส่วนไป๋จือฮว๋าสตาฟร่างเชียนไว้ที่อายุราวๆ 30 ปี แต่อายุจริงพันปีแล้ว จริงๆ ถ้าไป๋จือฮว๋าสตาฟร่างไว้ที่อายุ 80 คงไม่เกิดนิยายเรื่องนี้ ) ไป๋จือฮว๋าก็สปอยส์เชียนกู่นะ แต่สปอยส์แบบอยู่ในกฏเกณฑ์ ต่อมาความรักแบบชายหญิงก็เกิดจากความใกล้ชิด (คืออยู่ด้วยกันตลอดเวลา เรียน ฝึกวิชา กินข้าว อยู่กันแค่ 2 คน ก็เกิดเป็นความรักแต่ก็ไม่รู้ว่านี่แหละเกิดความรักแล้ว คือไม่รู้ว่าเรียกว่า “รัก” ) ลงโทษเชียนกู่ก็คนละครึ่งตลอด คือไม่ว่าจะลงโทษหนักแค่ไหนตัวเองก็รับด้วยครึ่งหนึ่ง แล้วก็ตามไปรักษาเชียนกู่ อยากให้อยู่ใกล้ๆ เชียนกู่อยู่ในคุกก็ได้ ตกนรกก็ได้ ฮีก็ส่งตัวครวญครางไปดูแล ตัวเองก็มองจากญาณ คือขอให้ได้เห็น ได้รู้ว่าอยู่ตรงนั้นตรงนี่ (ออกแนวซาดิส) ใช้ตบะชีวิตตัวเองปิดผนึกพลังมารเทพของเชียนกู่ คือถ้าเชียนกู่ใช้พลังมาร ไป๋จือฮว๋าสูญสิ้นตบะที่บำเพ็ญมาตลอดพันปี ณ จุดนี้แอบเห็นใจไป๋จือฮว๋า แต่ยังไงก็ไม่พูด ว่า “รักเชียนกู่” ถึงแม้ ณ จุดที่แน่ใจชัวร์ละว่าตัวเองรักเชียนกู่มาก แต่สิ่งที่ฮีพูดให้เชียนกู่นี่ อืมมมมม (ตอนจบถึงโดนสมน้ำหน้าสะใจสำหรับผู้อ่านกันไปปป) ขอให้อ่านเองนะจ๊ะ...ความรักของเชียนกู่ที่มีต่อไป๋จือฮว๋าส่วนตัวคิดว่าเป็นแบบ “เคารพรัก (มากกกกก)” ไป๋จือฮว๋านี่น่าจะเรียกว่าเหนือกว่ารักนะ คือเขาบอกเชียนกู่ประมาณว่า (บอก)รักเชียนกู่ไม่ได้เพราะเชียนกู่สำคัญกับชีวิตเขามาก (แต่เชียนกู่อยากได้ยินไป๋จือฮว๋ายอมรับว่ารักอะ คือมันคลุมเครือ) ... ตอนใกล้จบของเรื่องมันใช่อ่ะ ฮวาเชียนกู่ ถามไป๋จือฮว๋าว่าถึงอย่างไรท่านก็จะไม่ยอมรับว่ารัก(เชียนกู่)ใช่มั๊ย ถ้าเช่นนั้นท่านมีสิทธิ์อะไรมาตายพร้อมข้า (ไป๋จือฮว๋าหลังจากฆ่าเชียนกู่ด้วยกระบี่เวทนาแล้วก็ทำลายญาณตัวเองเพื่อให้ดับสูญตามเชียนกู่) ฮวาเชียนกู่สาบเลย (พูดเป็นภาษาจีนมันสวยงามมากเลย)  

“ข้าขอสาปท่านในนามของเทพ ชั่วชีวิตนี้ ชั่วนิจนิรันดร์ ไม่แก่ ไม่ตาย ไม่เจ็บ ไม่ดับสูญ” “By my power as a Goddess, I shall place a curse on you. In this life, and for eternity. You will never grow old, never die, never be wounded, never perish” 

ยังอึ้งไม่พอ โดนต่ออีกฉึก “ I have never regretted anything I had done, but if I could choose again, I would never want to fall in love with you” (ทุกอย่างที่ข้าได้ทำลงไปในชีวิตนี้ ข้าไม่เคยนึกเสียใจ แต่ ถ้าทุกอย่างสามารถย้อนคืนกลับมาใหม่ได้ ข้าจะไม่วันรักท่านอีก) 

- ตงฟางอวี้ชิง (เป็นญาติกับตงฟายปุ๊ป้ายปะนะ อิอิ ล้อเล่นไม่ใช่แน่แค่แซ่เดียวกัน) ตัวละครตัวนี้เป็นคนที่ไป๋จือฮว๋ากลัวที่สุด กลัวในที่นี้คือเรื่องความรักกับฮวาเชียนกู่นะไม่ใช่ฝีมือ ตงฟางอวี้ชิงเป็นประมุขหออี้ชิว (องค์กรอิสระอยู่นอก 6ภพภูมิ) เกิดและตายมาหลายร้อยชาติ และไม่เคยลืมเรื่องในแต่ละชาติที่ผ่านมาเลย (จะเรียกว่ากรรมหรือพรสวรรค์ดี?) และเกิดใหม่กี่ชาติหน้าตาจะเหมือนเดิมตลอด ตัวละครตัวนี้เข้าใจได้นะคือด้วยความที่เกิดตายมาหลายร้อยชาติ แถมจำได้ทุกชาติอีกมันก็เกิดความเบื่อหน่ายขึ้นมา พอมาเจอฮวาเชียนกู่ ด้วยความรู้และรอบรู้ที่มีมาหลายร้อยชาติคำนวณวันเดือนปีเกิดแล้วเฮ้ยย ผู้หญิงคนนี้ดวงทำไมอาภัพอับโชคขนาดนี้ ก็เกิดความอยากรู้ขึ้นมาเชียนกู่อยากทำอะไรก็ตามใจคอยช่วยเหลือ คือฮวาเชียนกู๋อยากไปไหน อยากเป็นศิษย์ใครก็บอกวิธีไป ด้วยส่วนตัวตงฟางไม่เชื่อถือพวกเซียนพวกเทพอะไรอยู่แล้ว แค่อยากรู้ว่าเมื่อเซียนอยู่กับคนที่ดวงแย่มากขนาดนี้จะเป็นอย่างไร แต่พอช่วยไปช่วยมา ดันสงสารเพราะเชียนกู๋จิตใจดีมากเป็นคนดีจริงๆ เกิดเป็นความรัก รู้สึกผิดละ เพราะรู้เรื่องราวและรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นแต่ไม่เคยห้ามมีแต่ช่วยให้เข้าไปตกอยู่ชะตากรรมนั้น คราวนี้ตงฟางเลยหมุนกลับแบบ 360 องศาจะแก้ไขละแต่มันสายไปแล้วอะ พอเชียนกู่ตกไปอยู่ในนรก ตงฟางใช้เวลาสองปีในการตามหาพอรู้ว่าอยู่ไหนก็ต้องช่วย เลยต่อรองกับอาถรรพ์ของหออวี้ชิวเอาชีวิตแลกชีวิตให้อายุสั้นทุกชาติและไม่ตายดีทุกชาติ แลกกับการช่วยเชียนกู่ออกมาจากนรกแดนรกร้าง (เฮ้อ) เท่านี้ยังไม่หน่ำใจ ตงฟางขอยืมอายุตัวเองในชาติถัดไปมา 5 ปี เพื่อขอให้ได้อยู่กับเชียนกู่ 1 ปี ยังไม่หน่ำอีก ตอนตายที่รับฝ่ามือพลังของหมัวเหยียนแทนเชียนกู่ได้ปิดตาเชียนกู่ไม่อยากให้เห็นตอนดวงวิญญาณสลายเพราะตงฟางจะอนาถตายไม่หล่อเลยไม่อยากให้เชียนกู่เห็นให้จดจำแต่ที่หล่ออยู่ (นายแมนมาก) เชียนกู่พูดเลย “ข้าจะไปกับเจ้าตงฟาง ข้าจะไปกับเจ้าจะปล่อยมือจากทุกอย่าง ไม่สนใจอาจารย์ ไม่สนใจอะไร จะมีแต่ตงฟาง ” ไป๋จือฮว๋าได้ยินแล้วหนาว แถมตอนสุดท้ายของเรื่องเชียนกู่แลกร่างเทพกับลิ้นให้กับอาถรรพ์หออวี้ชิวเพื่อให้ตงฟางหลุดพ้นจากคำสัญญาของตงฟางที่มีกับหออวี้ชิว (ไป๋จือฮว๋ากลัวเข้าขั้นจิต) (เชียนกู่ให้ร่างเทพกับหออวี้ชิวไปแล้วทำให้เชียนกู่ไม่สามารถกลับมาเกิดได้ ต้องดับสลายตลอดกาล) ...... ความรักที่เชียนกู๋มีต่อตงฟางอวี้ชิงเป็นความรักแบบครอบครัวส่วนตัวคิดว่าเป็นแบบชายหญิงเลยนะ แบบปกติอ่ะ

- ชาเซียนโม่ ประมุขภพมาร ภพปีศาจ ควบสองภพเลย (คนนี้แหละน่าจะเกี่ยวข้องกับตงฟางปุ๊ป้าย เพราะสวยมากแต่เป็นผู้ชายนะ งามเลิศศัตรูงงงวย ตบะแข็งกล้าบำเพ็ญเพียรมาเป็นพันปี) คู่แข่งทางฝีมือสู่สีกับไป๋จือฮว๋า ตัวละครนี้เป็นที่รักของคนอ่านนะ โดยเฉพาะเรา ถ้าเราเป็นเชียนกู่ เราจะเลือกชาเชียนโม่ อยู่ด้วยต้องมีความสุขมาก ตามใจทุกอย่างไม่สนถูกผิดรักสวยรักงาม ชอบส่องประจกบำรุงความงาม.....ชาเชียนโม่เริ่มรักเชียนกู๋ โดยเริ่มจากความรักแบบพี่ชายมีให้น้องสาว เพราะรู้สึกเสียใจ (มีปม) ที่แต่ก่อนไม่ดูแลชิงหลี น้องสาวแท้ๆ ของตัวเองให้ดี ตัวเองมัวแต่อยากมีพลังมารเทพเลยละเลยไม่สนใจน้องสาว ทำให้น้องสาวต้องตาย คือมาช่วยไม่ทัน น้องสาวฆ่าตัวตาย พอมาเจอเชียนกู๋ (เซียนกู๋ถูกสตาฟร่างเซียนไว้ที่อายุ 14 ดูเป็นเด็กตลอดเวลา) เลยเอ็นดูเรียกเป็น “ตัวเล็ก” เชียนกู่เรียกชาเชียนโม่ว่า “พี่สาว” คือไม่รู้ว่าเป็นผู้ชายเพราะสวยมาก ด้วยความผูกพันชาเชียนโม่เปลี่ยนจากความรู้สึกรักแบบน้องสาว เป็นความรักแบบหนุ่มสาว แต่เชียนกู่ดันฝังใจว่าชาเชียนโม่เป็นผู้หญิงเป็นพี่สาวไปแล้วความรู้สึกเลยไม่เปลี่ยน แต่เชียนกู่ตามใจชาเชียนโม่มากกกกกกกก แหมกระทั่งก่อนที่ชาเชียนโม่เหนื่อยกำลังจะหลับไหลไปตลอดกาลในศึกที่มาช่วยเชียนกู๋เพื่อช่วยร่างเก่าของมารเทพยั่วเหยีย ชาเชียนโม่จูบเชียนกู่กันต่อหน้ากองทัพ 6 ภพภูมิเลย ...ตอนจบเรื่อง เชียนกู่ใช้พลังของเทพช่วยให้ชาเชียนโม่ฟื้นก่อนเชี่ยวกู่จะตาย (คือไม่ช่วยตั้งแต่มีพลังมารเทพเพราะไม่อยากให้ชาเชียนโม่เห็นตอนตัวเองเป็นมาร อยากให้จำแต่ภาพของเชียนกู๋ที่สตาฟร่างที่ 14 ปี) ...ชาเชียนโม่รักเชียนกู่มากให้ทุกอย่างไม่ต้องมีเหตุผล (ถ้าอ่านจากเรื่องนี้พวกมารน่าจะหมายถึงพวกที่ไม่มีกฏเกณฑ์ทำอะไรตามใจตัวเองตลอด เพราะชาเชียนโม่ดีมากอะไม่เห็นว่าจะมารตรงไหนในเรื่องนี้) ชาเชียนโม่เป็นตัวละครที่สำคัญมากคือหลังจากที่ฮวาเชียนกู่ถูกไป๋จือฮว๋าฆ่าตายด้วยกระบี่เวทนาแล้ว ความมีสามชีวิตเจ็ดจิตของฮวาเชียนกู่ ถูกจูหร๋านช่วยแลกไว้ได้เพียงจิตเดียว ชาเชียนโม่เก็บดวงจิตนี้ไปรักษา 200 ปี ก่อนไป๋จือฮว๋าจะตามเจอชาเชียนโม่ (แน่นอนว่าไป๋จือฮว๋าเป็นบ้าไป 200 ปี อิอิ สะจายย) .....เชียนกู๋รักชาเชียนโม่แบบพี่ชายนะ

- จูหร๋าน จริงๆ คนนี้เป็นตัวละครที่เราชื่นชมคนแต่งเรื่องนี้มากเลย คือจูหร๋านเป็นคนที่เห็นแก่ตัวมากๆ เลวเลยแหละ เพื่อความเป็นใหญ่ทรยศอาจารย์ (หมัวเหยียน) อยากได้พลังมารเทพ(ย้อนไปก่อนหน้าเชียนกู่หลายร้อยปี) เป็นคนที่ชิงหลีน้องสาวของชาเชียนโม่รัก แต่มาหลอกชิงหลีเพื่ออาวุธเทพของชาเชียนโม่ มีความโลภเยอะถูกหมัวเหยียนลงโทษด้วยน้ำสระโลภ(หน้ายับเยิน) แล้วเตะลงนรกไป เลยได้มาเจอกับเชียนกู่ตอนเชียนกู่ถูกส่งมายังนรกแดนรกร้าง สภาพเชียนกู่ตอนที่ถูกส่งลงมานรกก็กึ่งตายอะ ถูกตะปูสลายวิญญาณ 81 ตัว ถูก100 กระบี่ตัดอาลัย ถูกกรอกน้ำจากสระไร้รักพูดไม่ได้ตาบอด หน้าตายับเยิน พิการ (แต่เชียนกู๋มีร่างเทพ คือเป็นเทพกลับชาติมาเกิด และมีพลังมารเทพในร่างกายแต่ถูกปิดผนึกไว้โดยไป๋จือฮว๋า อาการความพิการเลยรักษาได้เอง แต่ตากับหน้ากับลิ้น ที่เกิดจากน้ำสระไร้รัก รักษาเองไม่ได้) ตัวครวญครางที่ไป๋จือฮว๋าส่งมาดูแลเชียนกู่ในนรกพานางมาหาจูหร๋าน จูหร๋านนี่เห็นเชียนกู่นี่ไม่ได้คิดจะช่วยนะ กะปล่อยตาย ทรมานเพิ่มอีก ผลักตกเหวอีก คือไอ้นี่น่าตบกะโหลก อย่างนี้แหละเรียกว่ามารชัวร์ (ในความคิดเรา) ไม่มีความเมตตาเลย แต่ด้วยความที่เคยเป็นศิษย์อันดับหนึ่งของเซียนหมัวเหยียนศิษย์พี่ของไป๋จือฮว๋ามาก่อนวิชาตบะกล้าเลยต่อมารู้ว่าเชียนกู่มีพลังมารเทพ ก็เห็นโอกาสที่จะออกมาจากนรกละ เลยช่วยรักษาตาให้เชียนกู่ แล้วก็เตรียมการทุกอย่างที่จะทำพิธีออกจากนรก คือจูหร๋านเก่งเรื่องใช้วิชาต้องห้ามแทบจะทุกอย่าง (ดีนะที่ถูกจำกัดด้วยความเป็นมนุษย์ธรรมดา(มีแค่ร่างเซียน)ทำให้ใช้ได้ไม่เต็มที่) วิชาต้องห้ามที่จะทำให้ออกจากนรกได้คือต้องใช้ดวงวิญญาณ 3000 ดวง + พลังมารเทพ เพื่อเปิดประตูนรกให้ออกไปได้ จูหร๋านก็ไปเกณฑ์คน เซียน ต่างๆ ที่ถูกลงโทษให้อยู่นรกมาหลอกว่ามีทางพาออกไปละ จริงๆ จะเอาดวงวิญญาณพวกนี้มานั่นแหละ (เลวมะอะ) ........... แต่อย่างไรก็แล้วแต่เชียนกู๋ไม่ยอมใช้พลังมารเทพเพราะไม่ต้องการฆ่า 3000 ชีวิตเพื่อให้ตัวเองได้ออกจากนรก ....................... ต่อมาตงฟางอวี้ชิง ลงมานรกพร้อมประโยคสุดธรรมดา แต่เราคนอ่านบอกเลยน้ำตาร่วง “กู่โถว ข้ามารับเจ้ากลับบ้าน” ................จูหร๋านนี่ไม่รู้ว่ารักเชียวกู๋ตอนไหนแต่มาแน่ใจตอนที่เซียนโม่ปิง บอกจูหร๋านว่าเชียนกู๋เห็นจูหร๋านสำคัญกว่า 6 ภพภูมิ “6 ภพภูมิยังไม่สำคัญเท่าเจ้า” คิดว่าจูหร๋านน่าจะตอนนี้แหละที่แน่ใจละว่ายังไง ............ เอาเป็นว่าจูหร๋านคนนี้แหละที่ยอมเอาชีวิตของตัวเองแลกกับดวงจิตของเชียนกู่ แต่ด้วยความที่เป็นคนธรรมดา (มีร่างเซียน) ก็แลกเก็บมาได้แค่ 1 จิต เท่านั้น ......... ซึ้งอะ.... ไป๋จือฮว๋าว่ารักเชียนกู๋แถมมีร่างเซียนแล้วก็มีคำสาบของเชียนกู่ให้เป็นอมตะ ยังอึ้งตกตะลึงอยู่ สงสัยเหมือนกันว่าไป๋จือฮว๋าน่าจะแลกดวงจิตของเชียนกู่ได้เยอะนะเพราะเป็นอมตะอ่ะ (แต่นิยายเน้อะ) ....เชียนกู่รักจูหร๋านแบบคนเดียวที่ช่วยตอนที่อยู่ในสภาพที่เลวร้ายที่สุด รักแบบพึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน

- เชวียนหยวนหล่าง ตัวละครตัวนี้ตอนเจอฮวาเชียนกู่ ครั้งแรกที่เชิงเขาเหมาซาน ตอนนั้นเป็นองครัชทายาทศิษย์ของเซียนเหอตง สำนักไทไป๋ (แต่ในซีรี่ย์ให้ไปเป็นศิษย์ฉางหลิวที่เดียวกับเชียนกู่เฉยเลย ไม่ได้นะไม่ได้นะ ) นิสัยหยิ่งมาก เอาแต่ใจไม่กลัวใครเพราะนอกจากฮองเต้แล้วก็ไม่กลัวใครพูดกับอาจารย์หรือกับเซียนอื่นๆ นี่เหมือนเพื่อนกันเลยแล้วก็ไม่คารวะใครด้วย เป็นเพื่อนคนแรกของเชียนกู่ ตอนเจอกันหยวนหล่างคิดตลอดว่าเชียนกู่เป็นผู้ชาย เจอแต่ละครั้งสภาพเชียนกู่ไม่มีความสวยเลย โดนพิษอ้วนดำเป็นลูกหมูบ้าง เป็นเด็กผู้ชายมอมแมมบ้าง คือตัวละครตัวนี้ทำคนอ่านงงเหมือนกันว่ารักเชียนกู่ได้ยังไงงงงงงงงงงงงงงงงงงง แต่รักมากรักแบบฝังใจให้หยกวารีเชียนกู่ (เสี้ยวที่มี) ตั้งแต่เจอครั้งแรก แล้วก็พอตอนหลังรู้ว่าเชียนกู่เป็นผู้หญิง ฮีดีใจสุดสุด บอกจะยกขบวนอันยิ่งใหญ่ไปสู่ขอเชียนกู่ที่ฉางหลิว (อืมมชายรักชาย?? ) ไม่ว่าหยวนหล่างจะอายุมากขึ้นเท่าไหร่เชียนกู่ก็ยังเด็กอายุ 14 เหมือนเดิม แต่ผู้แต่งคงมีคำถามเหมือนกันเลยเปรยๆ ไว้ว่า หยวนหล่างเองก็อยากรู้เหมือนกันว่าเชียนกู่โตจะหน้าตารูปร่างเป็นอย่างไร (ตงฟางเองก็อยากเห็นตอนเชียนกู่โต แต่คนที่เห็นเชียนกู่โตเป็นสาวมีเพียง คนที่มีชิวิตอยู่ตอนที่นางเป็นมารเทพ ชาเชียนโม่เองก็ไม่เห็นเพราะตอนเชียนกู่เป็นมารเทพชาเชียนโม่หลับ เอ๊ยย) ตงฟาง(ผู้รู้ทุกเรื่อง) บอกเชียนกู่ว่า เนื่องด้วยเชียนกู่เป็นเทพมีอิทธิพลมารบกวนโชคชะตาทำให้หยวนหล่างซึ่งจริงๆ มีสัญญาและผูกพันธ์กับชิงสุยเป็นคู่กันมา 3 ชาติถูกรบกวน ..หยวนหล่างนี่เป็นตัวแทนภพมนุษย์ หยวนหล่างขึ้นครองราชย์เป็นกษัตริย์ต่อจากบิดารักเชียนกู่มาก สั่งทหารหันอาวุธไปทางพวกเซียนตอนสงคราม 6 ภพภูมิเพื่อช่วยเชียนกู่ (แต่ทำอะไรไม่ค่อยได้นะ คือเป็นแค่มนุษย์อะ) ..........เชียนกู่รักเชวียนหยวนหล่างแบบเพื่อน

- เซียนโม่ปิง เทพเซียนชั้นสูงเทียบเท่ากับไป๋จือฮว๋า หน้าตา(คาดว่า)น่าจะเหมือนกันอย่างมากด้วย แต่ใครถูกตัวไม่ได้คือใครที่ถูกตัวเซียนโม่ปิงจะถูกดูดพลังชีวิตจนตาย (อืมมเป็นตั้งแต่เกิด ผู้แต่งว่างั้น ) มีความสำคัญตอนท้ายเรื่อง (แตกต่างจากในซีรี่ย์โดยสิ้นเชิง) เซียนโม่ปิงเป็นที่หวาดกลัวของสำนักเซียนอื่นๆ โดนกล่าวหาว่าเป็นมารด้วย เพราะใครอยู่ใกล้ไม่ได้ ก่อนที่จะหายสาบสูญไปถูกพวกสำนักเซียนอื่นๆ ผูกตัวเซียนโม่ปิงกับผู้หญิงที่เขารักคู่กันพลังชีวิตของผู้หญิงที่เขารักจึงหมดไปและตายไปในที่สุด ตั้งแต่นั้นเลยหายสาบสูญ มาโผล่ตอนที่หมัวเหยียนเซียนที่เป็นศิษย์พี่ของไป๋จือฮว๋าต้องการให้ฮวาเชียนกู่ที่เป็นมารเทพแล้วตาย เพราะรู้ว่าเชียนกู่รักไป๋จือฮว๋าแล้วเซียนโม่ปิงมีหน้าตาเหมือนกับไป๋จือฮว๋า แบบเรียกง่ายๆ ว่าแผน “ชายงามที่รัก” เซียนโม่ปิงตอนหมัวเหยียนตามเจอแล้วขอร้อง ก็รับปากว่าจะช่วยเพราะหมัวเหยียนเล่าแต่ว่ามารเทพเลวๆๆ ยังไง ทุกภพต้องจบสิ้น ต้องฆ่าๆๆๆๆ พอเซียนโม่ปิงมาหาเชียนกู่ เอ่อจริง เชียนกู่มีความสุขมากแต่ก็รู้ว่าไม่ใช้อาจารย์หรอก อยากได้พลังชีวิตก็ตามปล่อยพลังเทพมารไหลไปก็ไหล แต่เซียนโม่ปิงดันอยากรู้ว่าฮวาเชียนกู่เป็นใครมีอดีตเป็นมาอย่างไร เลยใช้พลังเซียนเข้าไปดูอดีตของเชียนกู่ เอาละซิ ก็รักซิครับ จิตใจดีมากชีวิตน่าสงสารอาภัพขนาดนี้ เซียนโม่ปิงชวนหนีเลย ปล่อยวางเถอะไปใช้ชีวิตอยุ่อย่างสงบด้วยกัน ขัดขวางเชียนกู่ไม่ให้ไปกับจูหร๋าน (ตอนศึก 6 ภพภูมิครั้งสุดท้าย) แต่เชียนกู่สะกดเซียนโม่ปิงไว้แล้วยังรักษาอาถรรพ์ของเซียนโม่ปิงที่เข้าใกล้ใครไม่ได้คนนั้นต้องตายให้อีก ให้โอกาสเซียนโม่ปิงได้มีโอกาสมีคนรักอีกหากเจอใครที่รัก คนนั้นเข้าใกล้ก็จะไม่ตายแล้ว (ประเสริฐอะ) ..........เชียนกู่รักเซียนโม่ปิงแบบเพื่อนมนุษย์ด้วยกันนี่แหละ ถึงจะหน้าเหมือนอาจารย์ก็ไม่ได้รักเคารพแบบที่มีให้อาจารย์ ........... เหมือนบททดสอบเน้อะ

จริงๆ มีอีกหลายคนนะที่รักเชียนกู่ แต่บทบาทไม่เยอะเท่าไหร่ ไม่ว่าจะเป็น 

- ซั่วเฟิง คนนี้เป็น 1 ในอาวุธเทพ ที่มีตบะญาณกลับมาเกิดแต่ยังไม่สมบูรณ์ไม่มีหน้า ต้องใช้ผ้าปิดหน้าตลอดเวลา ในซีรี่ย์ให้รักกับหนีมั่นเทียน ซึ่งถ้าอ่านนิยายจะเป็นไปไม่ได้เลย ซั่วเฟิงรักคนเดียวเท่านั้นคือรักเชียนกู่ เพราะในอาวุธเทพทั้งสิบชิ้น เชียนกู่เมื่อชาติที่แล้ว (เป็นเทพร่างเจ้าแม่หนี่วา) ใช้พลังปิดผลึกไว้มีเลือดของเชียนกู่ตั้งแต่เมื่อหลายพันปีก่อนเพราะฉะนั้นผูกพันธ์กับเชียนกู่คนเดียวแน่นอน (มีความซึ้ง อ่านเองนะจ๊ะ)

- อวิ๋นอิ๋น ศิษย์สำนักเหมาซานที่ต่อมาฮวาเชียนกู่มอบตำแหน่งเจ้าสำนักเหมาซานให้สืบต่อ มีมุมซึ้งๆ เยอะ (อ่านเองนะจ๊ะ)

มาดูความบังเอิญของตัวคนแสดงในซีรี่ย์ อีตาที่แสดงเป็นอาจารย์ไป๋จือฮว๋านี่นอกจากจะทำร้ายจิตใจ ตงฟางปุ๊ป้ายของเดี๊ยนในกระบี่เย้ยยุทธจักรแล้ว ยังตามมาทำร้ายจิตใจของฮวาเชียนกู่ อีกในตำนานรักเหนือภพ คนแสดงเป็นคนเดียวกัน  

ส่วนนางเอก ฮวาเชียนกู่ มาเล่นเรื่องตำนานรักเหนือภพแล้ว ยังตามไปต่อใน the legend of Chusen (Xhu xian) แสดงเป็นปี้เหย้าตัวละครที่เรารักมากอีกตัวหนึ่ง (แต่ยังไม่ฉายนะ รอชมพร้อมประเทศจีน) แถมชื่อจีนสองพยางค์ท้ายชื่อเดียวกับเราอีก ถ้ายืมเวทมนต์กับของวิเศษจากตำนานรักเหนือภพได้ xhu xian ภาค 2 มีเฮ แน่....

.......... พอมาดูในซีรี่ย์ ก็ไม่ได้ผิดหวังอะไร เพราะการสร้างเป็นละครหรือหนัง ตามปกติหนังจีนมันต้องสร้างปมขึ้นมาอยู่แล้ว ในซีรี่ย์ปี 2014 สร้างปมให้ตงฟางอวี้ชิงตามแก้แค้นพวกเซียนเพราะพวกเซียนฆ่าพ่อของตงฟางอวี้ชิง (อะนะ) สร้างให้นางเอกฝังใจกับพี่โม่ (เซียนโม่ปิง) ตั้งแต่เริ่มเรื่องทำให้ต้องตามไปเป็นศิษย์ที่ฉางหลิวเพื่อความหวังว่าจะได้เจอกับเซียนโม่ปิง (ไปนู้นนน) แต่มั่นใจได้ว่าคนที่ดู (และไม่เคยอ่านนิยาย) ต้องด่าไป๋จือฮว๋ากระจายเรื่องความใจร้ายใจดำที่ทำกับฮวาเชียนกู่ เพราะคนที่ดูจากละครอย่างเดียวจะมีความเข้าใจตัวละครน้อยกว่า บางคนอาจถึงกับไม่เข้าใจเลย.... ในนิยายนะไป๋จือฮว๋าทำโหดกว่าในละครอีกแต่อ่านไปก็โกรธไป๋จือฮว๋าไม่ลงนะ ....... เป็นอีกเรื่องที่เชียร์ให้อ่านมากๆ เลยสำหรับคนที่มีการอ่านเป็นงานอดิเรก เป็นนิยายที่ถึงอ่านจบแล้วก็กลับมาอ่านอีกได้หลายๆ รอบเรื่อยๆ นะ

ซีรี่ย์เรื่องนี้ฉายที่จีนยอดคนดูทะลุ 20,000 ล้านวิว (20 Billions)

จำนวนตอนทั้งหมดมี 60 ตอน ฉายที่จีนช่องหูหนานตัดเหลือ 58 ตอน

นำเข้ามาฉายในไทยตัดเหลือ 48 ตอน

Create Date : 24 ตุลาคม 2559
Last Update : 26 ตุลาคม 2559 16:09:43 น.		5 comments
Counter : 19079 Pageviews.
Share Tweet