ไป๋ผิงถิงและเหล่าแม่ทัพต้าจิ้นช่วยกันตรวจและรวบรวมอาวุธและโล่ห์ แม่ทัพบอกผิงถิงว่าเรามีพอสำหรับทหารทุกคน ผิงถิงบอกอืมใช่ก็เรามีทหารอยู่แค่ห้าร้อยคนเองไม่ได้มีห้าพันคน แม่ทัพต้าจิ้นตกใจ ฮะ จริงเหรอท่านเรามีทหารแค่ห้าร้อยคนเอง ผิงถิงบอกข้าจะให้ทหารท่านทั้งห้าร้อยคนนี้ เมื่อเฮ่อเซียเข้ามาโจมตีจิ

นโหรว ท่านแม่ทัพจงช่วยป้องกันเมืองและพาประชาชนอพยพไป ไม่ว่าอย่างไรข้าจะอยู่ที่นี่ อยู่ที่จินโหรว...

ทางด้านแม่ทัพฉูกับพานลู่แอบลอบเข้ามาในค่ายทหารของแม่ทัพฉีเทียน แม่ทัพฉีเทียนกำลังนั่งอ่านจดหมายจากเฮ่อเซีย เฮ่อเซียสั่งให้แม่ทัพฉีสืบเรื่องการตายของแม่ทัพจูและจับคนร้ายให้ได้ ถ้าแม่ทัพฉีทำไม่ได้ต้องถูกลงโทษตามกฏทหาร...แม่ทัพฉีสูดหายใจยาวๆ หลังจากอ่านข้อความของเฮ่อเซียแล้ว แม่ทัพฉีบอก

ให้ทหารไปบอกทหารที่มาส่งจดหมายจากเฮ่อเซียว่าตอนนี้ทหารของข้าเกิดป่วยเป็นโรคประหลาด ต่างไม่มีแรงไม่สามารถจะออกไปรบได้ ...ทหารเตือนแม่ทัพฉี ท่านแม่ทัพงั้นก็หมายถึงท่านกำลังขัดคำสั่งเฮ่อเซียซิ...แม่ทัพฉีบอกเจ้าบอกเฮ่อเซียเหมือนที่ข้าบอกเจ้านี่แหละ แล้วคืนนี้ไม่ต้องให้ใครเข้ามารบกวนข้า ข้าต้อง

การอยู่คนเดียว....หลังจากทหารออกไปแล้ว แม่ทัพฉีรินเหล้าใส่แก้ว แล้วได้ยินเสียงฝีเท้า...แม่ทัพฉีตะโกนข้าบอกแล้วไงห้ามใครหน้าไหนเข้ามารบกวนข้าคืนนี้ ออกไปซะ...แม่ทัพฉูรับแก้วเหล้าของแม่ทัพฉีไว้ได้และเดินมานั่งตรงข้ามกับแม่ทัพฉี (ฉู กับ ฉี คุยกัน)

ท่านแม่ทัพฉูเป๋ยเจีย... ท่านมาที่นี้ทำไม ท่านไม่กลัวข้าฆ่าท่านด้วยดาบของข้างั้นเหรอ หากข้าตะโกนคำเดียว ทหารของข้าจะต้องกรูกันเข้ามาและฆ่าท่าน หากข้าจับตัวแม่ทัพฉูเป๋ยเจียได้ ไป๋หลันก็จะไม่มีสงครามแล้ว.... แม่ทัพฉูรินเหล้าใส่แก้วและบอกแม่ทัพฉีว่าท่านพูดถูกแล้ว ถ้าท่านจับข้าฉูเป๋ยเจียได้ท่านก็กำจัด

ศัตรูภายนอกได้ แล้วศัตรูภายในละท่านจะทำอย่างไร....แม่ทัพฉีถามท่านหมายความว่าอย่างไร แม่ทัพฉูบอกท่านคงรู้สถานการณ์ดีกว่าข้าแน่นอน เฮ่อเซียเป็นคนโหดร้ายอำมหิตและชอบการฆ่าเป็นที่สุด ท่านดูท่านอำมาตย์กุ่ยเป็นตัวอย่างซิ และตอนนี้เฮ่อเซียก็จัดการพวกขุนนางในวังที่เห็นต่างจากเขาออกไปหมด

แล้ว..นี่ท่านแม่ทัพฉีจะเชื่อฟังคำสั่งของคนอย่างเฮ่อเซียจริงๆ เหรอ ท่านไม่เคยคิดเรื่องนี้เลยเหรอ ท่านต้องการเห็นทหารของไป๋หลัน แม่ทัพฉูเลื่อนแก้วเหล้ามาตรงหน้าแม่ทัพฉี  "ท่านทนดูคนของไป๋หลันออกมารบและตายเพื่อคนอื่น (เฮ่อเซีย) คนนอก เช่นนั้นเหรอ".....

ภาพย้อนความหลังตอนผิงถิงคุยกับแม่ทัพฉู.....พูดกันเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างแม่ทัพฉีและเฮ่อเซีย เฮ่อเซียเป็นคนระมัดระวังตัวเป็นอย่างยิ่ง เขาต้องการส่งแม่ทัพฉีเทียนมาตรวจดูเหตุการณ์ที่เมืองจินโหรว ด้วยความจงรักภักดีต่อราชวงศ์ไป๋หลันของแม่ทัพฉี หากแม่ทัพฉีเห็นว่าแม่ทัพฉูอยู่ที่จินโหรว เขาต้องสู้กับแม่

ทัพฉูแน่นอน เมื่อทั้งสองฝ่ายที่สู้กันเจ็บ เฮ่อเซียจะเป็นคนได้ประโยชน์สูงสุดในการทำสงคราม...พวกเราต้องส่งข้าวผสมยาพวกนี้ไปให้ทัพแม่ทัพฉีเพื่อจะหยุดกองทัพเขาไว้ จากการเดินทางมาจินโหรวตามคำสั่งเฮ่อเซีย...ณ จุดนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างแม่ทัพฉีและเฮ่อเซียจะต้องสั่นคลอน เพราะกองทัพของแม่ทัพฉีไม่

สามารถรบได้ เฮ่อเซียจะต้องส่งกองทหารอื่นมาอาจเป็นทหารต้าจิ้นและต้าเหลียง ดังนั้นพวกเราจะได้กองทัพเสริมเหล่านี้มาช่วย (กล่อม) และหากเราได้ทัพของแม่ทัพฉีตัดสินใจมาช่วยเราอีก เราจะมีกองทหารขนาดใหญ่ขึ้นมาต่อสู้กับเฮ่อเซีย....แต่ทั้งสองคนก็สรุปเหมือนกันคือการจะเกลี้ยกล่อมแม่ทัพฉีเทียนให้มาร่วม

มือด้วยนั้นยากมาก...

(ต่อ) แม่ทัพฉูถือแก้วเหล้ายื่นให้แม่ทัพฉีเทียนแต่แม่ทัพฉีก็ยังทำท่าลังเลและบอกแม่ทัพฉูให้รีบออกไปอย่างเร็ว...ข้าไม่เห็นด้วยกับท่านแม่ทัพฉูแต่ข้าสัญญาว่าคืนนี้จะไม่มีใครทำอะไรท่านและจะไม่ให้ใครรู้ว่าคืนนี้เกิดเรื่องอะไรขึ้น......

.ทางด้านพานลู่สังเกตเห็นว่ามีทหารคุ้มกันบริเวณพื้นที่ใกล้น้ำอยู่มากผิดสังเกต เลย

ชวนแม่ทัพฉูไปดูว่ามันมีอะไร....ทั้งสองคนพบได้แม่ทัพเซ่อยี่ถูกล่ามโซ่ติดกับเสาหลักข้างกำแพง แม่ทัพฉูจัดการตัดโซ่ออกและช่วยกันกับพานลู่พาแม่ทัพเซ่อยี่ออกไป..

เซ่อยี่และหยางเฟิ้งวิ่งเข้ามากอดกัน หยางเฟิ้งบอกเซ่อยี่พวกเราเข้าบ้านกันเถอะแต่เซ่อยี่ไม่ยอมเดิน (มือจับมือ ) หยางเฟิ้งหันมามองเซ่อยี่ เซ่อยี่ส่ายหน้าและบอกยังกลับบ้านไม่ได้ ข้ามีสิ่งสำคัญที่ต้องไปรีบทำ...ผิงถิงบอกเซ่อยี่ว่าเราควรฉลองที่ท่านกลับมาท่านเข้าไปข้างในก่อนเถอะ..แม่ทัพเซ่อยี่บอกข้าไม่สามารถทำ

เช่นนั้นได้.

เฮ่อเซียตัดสินใจเข้าโจมตีเมืองจินโหรว.....

แม่ทัพเซ่อยี่เดินทางมาถึงค่ายทหารของต้าเหลียงที่เหลืออยู่ ประชาชนที่บาดเจ็บและเหล่าทหารต่างจำแม่ทัพเซ่อยี่ได้ ทุกคนดีใจ.......แม่ทัพเซ่อยี่มาพบกับแม่ทัพรู่ฮานถามว่าเจ้าพร้อมจะออกศึกกับข้าแล้วใช่มั้ย...รู่ฮานบอกข้าพร้อม ตลอดเวลาที่ท่านหายไปข้าพยายามทิ้งร่องรอยให้ท่าน ท่านจะได้หาพวกเราพบ ข้าเชื่อ

ว่าท่านต้องกลับมาสู้อีกครั้ง...แม่ทัพเซ่อยี่เดินนำทหารออกมายังลานกว้าง แล้วขึ้นเวทีตะโกนประมาณว่า...เราชาวต้าเหลียงเป็นคนกลัวตายใช่มั้ย ..ผู้คนต่างตอบว่า "ไม่" แม่ทัพเซ่อยี่พูดต่อ ถึงแม้พวกเราจะสูญเสียทุกอย่างไปแล้วแต่พวกเราชาวต้าเหลียงยังมีชีวิตอยู่ ข้าเซ่อยี่สาบานข้าจะสู้เพื่อต้าเหลียงจนกระทั่งเลือด

หยดสุดท้าย ..........ผู้คนก็ตะโกน "ข้าจะสู้เพื่อนต้าเหลียง" ข้าจะสู้เพื่อต้าเหลียง สู้เพื่อคนที่พวกเรารัก สู้เพื่อครอบครัวของเรา".......

ม่อหราน (เดินเท่ห์) เข้ามาในท้องพระโรงต้าจิ้น ประกาศว่าฮ่องเต้ได้สวรรคตแล้ว อย่างไรก็ตามสวรรค์ไม่เคยทอดทิ้งต้าจิ้น และสวรรค์ส่งฉูเป๋ยเจียให้เป็นฮ่องเต้คนใหม่ และตอนนี้ท่านกำลังต่อสู้ทำสงครามกับเฮ่อเซียอยู่..... พวกขุนนางร้องไห้ "ดีจริง สวรรค์ไม่ทอดทิ้งต้าจิ้น"...

ทางด้านแม่ทัพฉูได้รับรายงานข่าวว่าทัพของเฮ่อเซียจะเดินทางมาถึงในอีก 3 วัน แม่ทัพฉูรู้ว่ากว่าแม่ทัพเซ่อยี่จะพาทหารต้าเหลียงมาถึงก็ใช้เวลาอีก 3 วันเหมือนกัน....พานลู่เดินเข้ามาหาแม่ทัพฉูบอกว่าผิงถิงฝากเสื้อคลุมมาให้ท่าน.....แม่ทัพฉูนึกถึงภาพที่คุยกับผิงถิง...ตอนที่ยืนมองดูเมืองจินโหรว ผิงถิงบอกถ้าเฮ่อ

เซียมาเมืองจินโหรวนั้นคือเรามีโอกาสที่จะชนะสงคราม ได้โปรดเชื่อข้า ข้ามั่นใจ....

ในเมืองจินโหรว ผิงถิงนำชุดขาวมาแจกจุ๋ยจวี้และหยางเฟิ้ง บอกถ้าทุกอย่างเป็นไปตามแผนการณ์ เฮ่อเซียจะต้องเข้ามาโจมตีเมืองเร็วๆ นี้ ตั้งแต่นี้ไปพวกเราใส่ชุดขาวเพราะถึงแม้ว่าคนที่เรารัก (สามี) จะตายพวกเราก็ไม่มีเวลาได้ร้องไห้...

......หยางเฟิ้งนึกถึงเซ่อยี่บอกข้าเสมอ เขาเป็นแม่ทัพใหญ่แห่งต้าเหลียงเขาไม่สามารถทนเห็นประชาชนลำบากแสนสาหัสได้ หยางเฟิ้งให้สัญญาไว้กับเซ่อยี่ว่าจะรอเขากลับมา รอที่บ้านพร้อมลูกชาย...

....ผิงถิงนึกถึงแม่ทัพฉู ที่คุยกันพวกเราต้องชนะศึกครั้งนี้เท่านั้น พวกเราแพ้ไม่ได้ ได้โปรดเชื่อใจข้านี่จะเป็นครั้งสุดท้าย (ที่เราจะแยกจากกัน)...แม่ทัพฉูบอกสัญญากับข้าว่าเจ้าจะต้องมีชีวิตอยู่.....

ตอนกลางคืน ผิงถิงบอกแม่ทัพให้เตรียมอาวุธให้พร้อมให้ทุกคนมีรบ แต่แม่ทัพบอกตอนนี้ยังมีไม่ครบเลย....ทหารของพวกเราหลบอยู่ด้านหลังเมืองจินโหรว...ผิงถิงบอกแผนของพวกเราจะชนะได้มีทางเดียวคือเฮ่อเซียต้องเข้ามาในเมืองจินโหรว....

....ผิงถิงถามฉางเสี่ยวว่ากลัวมั้ย....ฉางเสี่ยวถามผิงถิงว่าทำไมพวกเขา

จะต้องสู้กันด้วย ถ้าพวกเขาไม่สู้กัน ท่านพ่อก็ไม่ต้องไป ฉางเสี่ยวบอกข้าจะคุ้มครองท่านแม่แทนท่านพ่อเอง......

วันต่อมาเฮ่อเซียส่งตงจั๋วให้มาดูแม่ทัพฉีเทียน ตงจั๋วมาถึงเห็นแม่ทัพฉูกำลังสู้รบกับแม่ทัพฉีเทียนอยู่ ตงจั๋วรายงานต่อเฮ่อเซียว่าเขาเห็นด้วยตาตัวเองว่าแม่ทัพฉูเป็นคนมาโจมตีแม่ทัพฉีเทียน...เฮ่อเซียบ่นทำไมแม่ทัพฉีไม่ทำตามคำสั่งตน (ไปบุกจินโหรว) แต่กลับมาสู้กับฉูเป๋ยเจียแทน ...แม่ทัพบอกมีสิ่งปนเปลื้อนมากับ

ข้าว ที่เป็นเสบียงอาหารลำเลียงมาทหารเกิดอาการผิดปกติ มันไม่ใช่ยาพิษแต่มันทำให้พวกทหารอ่อนแอ หมดแรงไม่สามารถสู้ได้ แม่ทัพฉีบอกเฮ่อเวียด้วยว่าแม่ทัพฉูมาหาตอนกลางคืนเพื่อนชวนให้เข้าร่วมด้วยแต่เขาปฏิเสธไป ดังนั้นแม่ทัพฉูเป๋ยเจียจึงเข้ามาโจมตี แค้นใจที่ข้าไม่เข้าร่วม...แม่ทัพฉีสาบานว่าทุกอย่างที่

พูดคือความจริง หากท่านไม่เชื่อข้าจะใช้ชีวิตเป็นเครื่องพิสูจน์ (จะฆ่าตัวตาย) เฮ่อเซียบอกตอนนี้ข้ามีทหารสามแสนคน และถึงแม้ท่าน (แม่ทัพฉี) จะไปร่วมมือกับฉูเป๋ยเจีย ยังไงก็ไม่มีทางชนะข้า........(ดูถูกอีก)

ผิงถิงประชุมอยู่กับเหล่าแม่ทัพ และบอกว่าตอนนี้แผนกำลังเดินไปด้วยดี เฮ่อเซียกำลังเข้ามาติดกับแล้ว แผนการณ์จะสำเร็จหรือไม่ ขึ้นอยู่กับพวกท่านแล้ว (ฝากด้วย) ..........เหล่าแม่ทัพบอกข้าสัญญาถึงแม้ต้องแลกด้วยชีวิตข้าจะทำแผนนี้ให้สำเร็จ

ทางด้านพานลู่ กำลังประชุมกับทหารไป๋หลันในเต็นของพานลู่ว่าหากทัพของไป๋หลัน(เฮ่อเซีย)เข้ามาใกล้ ก็จะทำตามแผนโดยสร้างกองทหารปลอมๆ ไว้......แม่ทัพฉูสั่งพานลู่ให้กลับไปเมืองจินโหรวเพื่อคุ้มครองผิงถิง....

แม่ทัพฉูนำทหารประมาณหนึ่งพันคนไปตีทหารไป๋หลันทีละกอง ...เฮ่อเซียได้รับรายงานข่าวถึงกองทัพพันคนของแม่ทัพฉูว่าพยายามจะตีทัพไป๋หลัน...แม่ทัพบางคนของไป๋หลันที่ประชุมอยู่ด้วยพูดขึ้นประมาณว่าจะทำได้ยังไง แม่ทัพฉูมีคนนิดเดียวคิดจะมาสู้กับพวกเรานี่เท่ากับมาตายชัดๆ...แม่ทัพฉูร่วมทัพมาด้วยมั้ย 

..เฮ่อเซียบอกฉูเป๋ยเจียไม่มาด้วยหรอกมันเสี่ยงเกินไปและผิงถิงคงไม่ยอมเสี่ยงอะไรแบบนี้ ..เฮ่อเซียสั่งให้ทหารจัดการกองทัพมดนั่นซะ..(เดาผิดแล้วยู เฮ่อเซีย)

ที่จินโหรวผิงถิงมองท้องฟ้า จุ๋ยจวี้ถามผิงถิงว่าท่านมองอะไร ผิงถิงบอกตอนนี้ฝนอาจจะตกที่ตรงที่เป๋ยเจียอยู่ จุ๋ยจวี้ถามมีโอกาสที่ทัพแม่ทัพฉูจะชนะมั้ย ผิงถิงถามจุ๋ยจวี้เจ้ามีความเชื่อมั่นศรัทธาในตัวเป๋ยเจียมากเท่าไหร่ล่ะ .....จุ๋ยจวี้บอกข้ามั่นใจในตัวพี่เป๋ยแต่ทหารของเฮ่อเซียมีจำนวนมากเหลือเกิน เกินกำลังของฝ่าย

เรา....ผิงถิงบอกข้าเชื่อมั่นในตัวเขาข้ามั่นใจว่าเขาต้องทำได้.....ผิงถิงพยายามข่มตนเองให้อยู่ในความสงบ สุขุมรอบคอบ ข้าจะต้องหยุดสงครามให้ได้ให้ความสงบสุขกลับคืนมา....

แม่ทัพฉูฆ่าแม่ทัพไป๋หลันคนนึงตาย แต่ยังไงก็ยังมีทหารไป๋หลันมากมายล้อมอยู่ โดยเฉพาะทหารโล่ห์ แม่ทัพฉูสู้ด้วยความยากลำบาก โชคดีที่พานลู่พร้อมกองทหารไป๋หลัน(ของพานลู่) มาถึงพอดีก็ช่วยกันตีทหารโล่ห์แตก.... แม่ทัพฉูถามพานลู่ว่าเจ้ากล้าทิ้งผิงถิงมาได้อย่างไรเจ้าควรอยู่ที่จินโหรวเพื่อคุ้มครองผิงถิง

...พานลู่บอกผิงถิงสั่งให้ตนนำทหารออกมาช่วยท่านรบและให้บอกท่านว่าไม่ว่าศึกจะแพ้หรือชนะทุกอย่างขึ้นอยู่กับแม่ทัพฉูเป๋ยเจีย...มีทางเดียวที่จะป้องกันเมืองจินโหรวให้ปลอดภัย คือท่านแม่ทัพฉูเป๋ยเจียต้องชนะ........ (เฮีย รักเมียมาก เมียพูดมาอย่างนี้ เฮียจะแพ้ได้ไง ... )

ทางด้านเมืองจินโหรว ผิงถิงนั่งเล่นพิณอยู่บนหอคอยบนประตูเมืองคนเดียว (คุ้นๆ นะฉากนี้) ...เพลงเดิมที่เคยเล่นประจำสมัยเด็กๆ เฮ่อเซียใจลอยคิดถึงอดีต ที่มีความสุข เวลาที่มีด้วยกันที่ตำหนักจิ้งอัน นึกถึงคำสัญญาตอนเด็กๆ ที่เคยมีให้กัน.....ผิงถิงเล่นพิณจบ ก็เปิดประตูเมืองเดินออกมา....

เฮ่อเซีย---ไม่ได้พบกันนานนะผิงถิง นี่เจ้าฉูเป๋ยเจียไม่เป็นห่วงเจ้าเหรอ ทิ้งให้เจ้าอยู่คนเดียวแบบนี้

ผิงถิง---ข้าได้ยินว่าท่าน (เฮ่อเซีย) กำลังจะมา ข้าจึงออกมาตั้งใจมาเชิญท่านเข้าไปดื่มเหล้า รำลึกความหลังกันซักหน่อย

เฮ่อเซีย---(เหล่มองเข้าไปในเมือง) ในเมืองดูคึกคักดีนะ

ผิงถิง---เป็นเทศกาลพระจันทร์ ตามปกติแล้วทุกคนต้องฉลองกับคนในครอบครัว

เฮ่อเซีย---ข้าอยู่ในเวลารบ หากข้าดื่มก็เท่ากับข้าทำผิดกฏ (แหงะ กลัวอะดิ)

เฮ่อเซียขี่ม้ามาตรงหน้าผิงถิงแล้วดึงผิงถิงขึ้นม้า..

เฮ่อเซีย---ถ้าข้าจับเจ้าไปกับข้าตอนนี้ ฉูเป๋ยเจียต้องจอมจำนนต่อข้าแน่

ผิงถิง---ฉูเป๋ยเจียเป็นฮ่องเต้ของต้าจิ้น ฉูเป๋ยเจียจะไม่ยอมจำนนต่อท่านเพียงเพราะผู้หญิงหรอก ในทางตรงกันข้าม หากท่าน(เฮ่อเซีย)ทำร้ายผู้หญิงที่ไม่มีอาวุธอย่างข้าตั้งแต่เริ่มต้น บรรดาทหารเหล่านั้นทุกฝ่ายคงดูถูกท่านแน่นอน

เฮ่อเซีย---(ยิ้ม) ไม่มีใครบนโลกนี้ที่จะชนะการปะคำพูดกับไป๋ผิงถิงได้หรอก..เจ้าเห็นมั้ย มองทหารของข้าซิข้าใช้เวลา 3 ปีฝึกพวกเขาอย่างหนัก ตอนนี้เปรียบเทียบกับฉูเป๋ยเจีย ฉูเป๋ยเจียอ่อนแอและเจ้าควรรู้ว่าใครแข็งแรงกว่า ..

ผิงถิง---ท่านแข็งแกร่งขึ้นมาก็เพื่อสนองตอบความเห็นแก่ตัวของท่าน ข้ากับฉูเป๋ยเจียเป็นสามีภรรยากัน ข้าจะรักเขาชั่วชีวิตของข้า อย่ามาเสียเวลาพูดเกลี้ยกล่อมข้าเลย

เฮ่อเซีย---(หัวเราะ) สามี..... ผู้หญิงมักจะคุกเข่า ยอมก็เพราะความรัก..ตอนนี้ฉูเป๋ยเจียได้เป็นฮ่องเต้แล้วไม่ช้าก็เร็วเขาก็ต้องมีผู้หญิงอื่นๆ อีกในชีวิตเขา เมื่อถึงเวลานั้นฉูเป๋ยเจียก็จะมีสนมมากมาย ฉูเป๋ยเจียจะรักแต่เจ้าไป๋ผิงถิงอย่างนั้นหรือ เจ้าจะรับการอกหักไหวมั้ย..ผิงถิงนี่เจ้ามีโอกาสแล้วหากเจ้าไปกับข้าข้าสัญญาข้าจะให้ชีวิตที่สงบสุขและหรูหราต่อเจ้า

ผิงถิง--- (ยิ้ม) ชีวิตที่สงบและหรูหราไม่ใช่สิ่งที่ข้าต้องการ หลังจากสงบศึกแล้ว ข้าต้องการอยู่อย่างสงบจริงๆไม่ต้องการเด่น

เฮ่อเซีย---เจ้าคิดว่าข้าควรทำเช่นใดหากทหารของข้า พลาดพลั้งฆ่าเจ้าตายในระหว่างโจมตีเมือง 

ผิงถิง---ท่านก็อย่าเข้ามาโจมตีเมืองซิ รับรองว่าไม่เกิดกรณีนี้แน่

เฮ่อเซีย---ผิงถิงข้าไม่ต้องการให้เจ้าตาย

ผิงถิง---เฮ่อเซีย ท่านเป็นบุคคลสำคัญและควรจะอยู่แนวหลังไม่ใช่แนวหน้า ท่านไม่จำเป็นต้องเข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องกับการโจมตีจินโหรว (หลอกล่อเต็มที่) ท่านจะได้รับอันตราย

เฮ่อเซีย---ผิงถิง ถึงแม้ว่าเจ้าต้องตายเจ้าก็ไม่ต้องการจะไปกับข้าเช่นนั้นหรือ

ผิงถิง---นายท่าน หากท่านไม่ต้องการจะเข้าไปในเมือง งั้นข้าก็จะไปตามทางของข้า

เฮ่อเซีย---ผิงถิง ถึงแม้ว่าข้าจะดื่มเหล้าไม่ได้ (อยู่ในหน้าที่) แต่ข้าก็ยังมีทหารที่ได้รับบาดเจ็บ ข้าจะให้พวกเขาเข้าไปสนุกสนานกับเทศกาลในเมือง

ผิงถิง---เมืองจินโหรวยินดีต้อนรับทหารท่านทุกคน

.....เฮ่อเซียสั่งให้ตงจั๋วทำสองเรื่องคือ หนึ่งให้ทหารที่ได้รับบาดเจ็บเข้าไปในเมือง ไปเชคดูว่ามีอะไรน่าสงสัยบ้าง ส่วนคำสั่งที่สองให้ทหารที่เก่งๆ เข้าไปในเมืองตอนกลางคืนเพื่อไปสอดแนม

....ทหารมารายงานผิงถิงว่าทหารของไป๋หลัน(พวกเจ็บ) เข้ามาในเมืองแล้ว นี่หมายถึงเฮ่อเซียตกหลุมพรางพวกเราแล้ว ตอนกลางคืนผิงถิงสร้างกับดักขึ้นสร้างเรื่องผีและวิญญาณผู้คนที่ล้มตาย ทำให้พวกทหารไป๋หลันกลัววิ่งหนีกันไปหมด.....พอตอนเช้า เฮ่อเซียมารอผิงถิงที่ทางเข้า ผิงถิงออกมาต้อนรับเฮ่อเซีย เรียกเฮ่อเซียเต็มยศ เฮ่อเซียบอกเรียกข้าแบบนี้ดูห่างเหิน เหมือนข้าเป็นคนต่างบ้านต่างเมืองเลยนะ.....เฮ่อเซียตกลงรับคำเชิญผิงถิงเข้ามาในเมืองจินโหรว ทั้งสองเดินเล่นในเมืองด้วยกัน....เฮ่อเซียบอกผิงถิง "ข้ารู้นะว่ารอบๆ เมืองนี้มีทางใต้ดินอยู่ ข้าเจ็บปวดมากที่ต้องใช้วิธีจากตำราต่างๆ ที่เราเรียนด้วยกันมาตอนเด็กๆ เพื่อมาสู้กันเอง...ผิงถิงถามเฮ่อเซีย "ท่านยังเชื่อใจข้าอยู่มั้ย" เฮ่อเซียตอบข้าเชื่อใจเจ้าผิงถิงแต่ข้าจะไม่เดินลึกเข้าไปอีกแล้วแม้แต่ก้าวเดียวข้าจะมาพบเจ้าอีกวันพรุ่งนี้..................เฮ่อเซียรีบเดินออกจากเมือง...ผิงถิงรู้ละว่า ที่เฮ่อเซียเดินออกไป หมายถึงวันพรุ่งนี้เฮ่อเซียจะเข้าโจมตีเมืองจินโหรว...

ที่ค่ายทหารของเฮ่อเซีย ทหารรายงานเฮ่อเซียว่าแม่ทัพที่นำทัพของข้าศึกนั้นคือ ฉูเป๋ยเจียแน่ๆ ...ข่าวนี้ทำให้แม่ทัพไป๋หลันวิพากษ์วิจารณ์กัน (กลัว หวั่นใจ) เฮ่อเซียบอก ฉูเป๋ยเจียไม่ได้อยู่ในเมืองจินโหรว งั้นส่งกองทัพไปอีกสองกองไปโจมตีฉูเป๋ยเจียทั้งสองด้านแยกกันโจมตี ฉูเป๋ยเจียจะต้องตายภายใต้โล่ห์ของทหารไป๋หลั่น

กลับมาในเมืองจินโหรว ผิงถิงผูกผ้าขาวไว้ที่แขนทหารทุกคนและบอกทุกคนว่าต่อจากนี้ไปพวกเราเป็นครอบครัวเดียวกัน พวกเราสู้ศึกครั้งนี้ด้วยเป้าหมายเดียวกันคือป้องกันเมืองจินโหรวจนกว่าทหารของพวกเราจะกลับมา

แม่ทัพฉูล่อให้เฮ่อเซียติดกับดัก ตงจั๋วสังเกตเห็นว่ามีแม่ทัพคนอื่นๆ อีกนอกจากฉูเป๋ยเจีย ตงจั๋วเตือนเฮ่อเซียว่าควรให้ทหารหยุดโจมตีแม่ทัพฉูเพราะทหารเราเหนื่อยมาก ส่วนทหารทางโน้นสู้แบบถนอมแรงไว้แต่เฮ่อเซียไม่ต้องการฟัง สั่งให้ฆ่าฉูเป๋ยเจียให้ตายให้ได้...ทหารกองอื่นๆของจินโหรวเดินทางมาถึงช่วยกองทหารของแม่ทัพฉูไว้...ผิงถิงฝากคำพูดมากับแม่ทัพที่นำทหารจากจินโหรวไปช่วยแม่ทัพฉูว่าไม่ต้องเป็นห่วง ถึงแม้ว่าผิงถิงจะมีแค่ทหารร้อยเดียว ก็จะรอจนกว่าฉูเป๋ยเจียจะไปถึง ถ้าผิงถิงไม่สามารถรอได้ ได้โปรดดูแลลูกชายเราให้ดี...... (เฮียติดสปีด ฆ่าไม่หยุด กลัวไปหาคุณภรรยาไม่ทัน)....ม่อหราน พานลู และ เซ่อยี่พากองทัพมาถึงพอดี เฮ่อเซียเหมือนถูกล้อมไว้ทุกด้าน และแล้วแม่ทัพฉีเทียนก็นำทหารมาถึงแต่มาช่วยฉูเป๋ยเจียไม่ได้มาช่วยเฮ่อเซีย....