จางเต๋อพยายามจะคุยกับจินเถา จางเต๋อบอกจินเถาต้องขอโทษที่แต่ก่อนทำให้ไม่พอใจ จินเถาบอกข้าได้ยินล่ะ พูดจบแล้วก็ไปซะ จางเต๋อพูดต่อท่านเนี้ยดูไปแล้วก็สวยดีนะ แต่ความสวยของท่านผู้ชายธรรมดาคนอื่นๆมองไม่ออกหรอกนะ จินเถาชักกระบี่ออกมา จางเต๋อบอกใจเย็นเก็บกระบี่ก่อนเดี๋ยวไม่มีใครยอมแต่ง

เว่ยหยางอยู่ที่ห้องนึกถึงคำพูดของเกาหยาง "เราจะอยู่ด้วยกันตลอดไป ไม่มีวันแยกจากกัน" แล้วก็ทำหน้าเครียดเศร้า จินเถาเดินเข้ามาเห็นไป๋จื่อนอนหลับอยู่จึงหยิบผ้าคลุมไปคลุมตัวให้เว่ยหยางแล้วเตือนเว่ยหยางให้ระวังสุขภาพเพราะอากาศหนาว เว่ยหยางคุยกับจินเถา เว่ยหยางบอกจินเถาว่าเป็นความผิดของข้าใช่มั้ย 

มีม้าเร็วมาจากชายแดน มาถึงประตูเมืองผิง บอกมีเรื่องด่วนต้องรายงาน ประตูเมืองจึงเปิดให้เข้าไป----เกาหยางกำลังดูแลแม่อยู่ หมอบอกตอนนี้พระมเหสีพ้นเขตอันตรายแล้ว เกาหยางขอบคุณหมอและให้คนไปส่งหมอ คนสนิทของพระมเหสีบอกให้เกาหยางไปพักบ้างเพราะดูแลท่านแม่มาทั้งคืนแล้ว เกาหยางบอกไม่

ที่จวนเสนาบดีหลี ท่านย่าโวยใส่ลูกชายว่าอะไรนะ ต้องส่งเว่ยหยางไปแต่งงานเพื่อเป็นฑูตอย่างนั้นเหรอ หลีเสี่ยวหรานก็บอกดูเหมือนว่าต้าสงมีความปราถนาที่จะครองต้าเว่ยของเราในขณะที่คนของเรากำลังฟื้นตัวจากโรคระบาดและภัยพิบัติ ต้าเว่ยไม่พร้อมจะทำศึก ทางสภาที่ประชุมจึงมีมติให้ใช้การแต่งงานเป็นการ

เจริญสัมพันธไมตรี เพื่อยืดเวลาให้พวกเราฟื้นตัวได้ก่อน เว่ยหยางถามว่าแล้วทำไมอยู่ๆ ข้าถูกเลือก พ่อบอกตามปกติแล้วคนที่ถูกเลือกจะเป็นองค์หญิงแต่ครั้งนี้ฉิหยุนหนานได้เสนอให้เลือกผู้หญิงสูงศักดิ์ไปแทน  เขาบอกยอดหญิงอันผิงเป็นขั้นที่ควรไปที่สุด เขาตั้งใจเสนอเจ้า บอกเป็นข้อเสนอที่ดีที่สุด..เว่ยหยางคิดในใจ 

จางเต๋อวิ่งมารายงานเกาหยางว่าต้าซ้งต้องการมาทำศึกกับต้าเว่ยจริงๆ จางเต๋อบ่น มันเกิดอะไรขึ้นกับองค์จักรพรรดิ์ ทำไมตัดสินใจแบบนั้น (ส่งคนไปแต่งงานเพื่อสงบศึก) และจักรพรรดิ์จะรู้จักหลีเว่ยหยางได้อย่างไร ทำไมเลือกนางไป ยิ่งกว่านั้นฉิหยุนหนานเลือกคนในตระกูลหลีไปแต่งงานทำแบบนี้เหมือนเขาต้องการ

ฉางรู่กำลังปักผ้าเช็ดหน้าให้หนานอัน คนสนิทเข้ามาทักฉางรู่ฉางรู่พูดถึงหนานอันอย่างมีความสุข ประมาณว่าหนานอันไม่ชอบอะไรที่ฉูดฉาดเกินไปดังนั้นข้าถึงทำผ้าเช็ดหน้าแบบเรียบๆ ให้กับเขา คนสนิทฉางรู่พูดต่อว่าสวยงามจริงๆ และก็สงสารคุณหนูรอง (เว่ยหยาง) ที่ต้องไปแต่งงานสงบศึก เรื่องครั้งนี้สงสัยว่าคง

เป็นฝีมือของฮูหยินใหญ่ และฉางเล่อ และในที่ประชุมมีแค่องค์ชายเกาหยางเท่านั้นที่ออกหน้าช่วยเว่ยหยาง แปลกมากองค์ชายหนานอันก็ไม่ช่วย  องค์ชายหนานอันไม่ได้มีใจกับเว่ยหยางเหรอ...ฉางรู่มองหน้าคนสนิท แล้วคิด...

จินเถาเข้ามาคุยกับเว่ยหยางชวนเว่ยหยางหนีกันไป เพราะสงครามระหว่างต้าซ้งกับต้าเว่ยไม่เกี่ยวอะไรกับเราสองคน เว่ยหยางบอกว่าท่านพ่อวางกำลังพลไว้ล้อมรอบที่พักหนาแน่นขนาดนี้ และถ้าหากเกิดอะไรขึ้นกับข้า ตระกูลหลีต้องเดือดร้อนทั้งตระกูล ข้าไม่ต้องการแบบนั้น จินเถาบอกประมาณปกติเสนาบดีหลีก็ไม่ดี

องค์หญิงวิ่งมาหาเกาหยางที่หลบอยู่หลังเสา หลังจากเว่ยหยางไปแล้ว องค์หญิงบอกว่าข้านำข้อความของเว่ยหยางมาบอกเจ้า เว่ยหยางบอกว่าหัวใจนางอยู่ที่เจ้า หากเกิดความผิดพลาดขึ้นในการเดินทางครั้งนี้นางจะฆ่าตัวตายไม่ยอมอยู่อย่างทนทุกข์แน่นอน และขอให้เจ้าอย่าไปขอท่านปู่เพื่อนางอีก ขนาดตัวนางอยู่ใน

หมินเต๋อกับองครักษ์เจียวคุยกันอยู่ในป่า องครักษ์เจียวตกใจที่หมินเต๋อจะพายอดหญิงอันผิง หลีเว่ยหยางไปรั่วหรานด้วย เพราะจะเป็นการทำให้ต้าเว่ยกับต้าซ้งขัดใจกับรั่วหรานได้ หมินเต๋อทำหน้ามุ่งมั่นบอกไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นข้าไม่สามารถปล่อยเว่ยหยางให้ไปตกนรกทั้งเป็นได้ 

องครักษ์เจียว---หน้าที่หลักพวกเราคือนำตัวองค์ชายน้อยกลับรั่วหราน ตอนนี้เราต้องทำตามที่องค์ชายน้อยต้องการก่อน---(ลูกน้องวิ่งตามหมินเต๋อไป)----องค์ชายน้อยเป็นห่วงผู้หญิงคนนี้มาก หากเกิดเหตุร้ายกับองค์ชายน้อย ข้าจะไม่ปล่อยนางไว้แน่!!! (จะฆ่าเว่ยหยางอีกล่ะ)

เกาหยางมุ่งมั่นคุกเข่าอยู่ที่ลานซ้อมรบที่เดิมข้ามวันข้ามคืน (ฟังเพลงกันไปเพลินๆ) ทนทั้งแดดทั้งฝน (แม่เกาหยางไม่มาห้ามองค์ชายตามที่จางเต๋อขอ เพราะต้องการให้บทเรียนกับเกาหยาง) จางเต๋อมาคุกเข่าเป็นเพื่อนเกาหยาง-เว่ยหยางคิดถึงเกาหยางมองหินรูปหัวใจ---ทางด้านฉางรู่นำเข็มขัดที่ตนเย็บเองมาให้

องค์ชายหนานอันที่ตำหนักหนานอัน หนานอันทำเป็นดีใจ ฉางรู่บอกจะใส่ให้หนานอันเอง ตอนที่กำลังใส่เข็มขัดให้หนานอันก็ดึงเอวฉางรู่มากอด ฉางรู่อาย ----

หนานอันและคนสนิทนำขบวนเว่ยหยางเดินทางไปส่งยังต้าซ้งระหว่างทาง พบกับคนของต้าซ้ง (จางเฉา) มารอรับ --หนานอันบอกอำมาตย์จางเฉาว่าหวังว่าเราต้าเว่ยกับต้าซ้งจะปรองดองกัน ไม่ทำสงครามกัน จางเฉาบอกแน่นอนองค์ชายพูดถูกต้อง ข้านึกไม่ถึงว่าองค์ชายจะมานำขบวนด้วยตนเอง ข้ามารับและจะร่วม

ทางไปกับท่านจนถึงที่ ในรถม้าคือองค์หญิงที่จะมาแต่งงานใช่มั้ย ขอให้ข้าได้พบนางซักนิดเถิด ข้าจะทักทายนาง --หนานอันอนุญาต อำมาตย์จางเฉาจากต้าซ้งจึงเดินไปที่รถม้า เว่ยหยางเปิดม่านมาให้เห็น อำมาตย์จางเฉาตกตะลึงในความงามของเว่ยหยาง--หนานอันเรียกอำมาตย์จางเฉาหลายครั้งกว่าจางเฉาจะรู้สึกตัว 

แล้วทั้งหมดก็เริ่มเดินทางต่อ----เว่ยหยางในรถม้าเปิดจดหมายของเกาหยางอ่าน "ข้าตั้วบาจูสาบาน ข้าจะปกป้องเว่ยหยางด้วยชีวิต " เว่ยหยางคิดถึงตั้วบาจู คิดในใจ "ตั้วบาจู ท่านอยู่ที่ไหน".....