ผิงถิงสั่งม่อหรานให้เก็บเสบียงไว้ให้เพียงพอใช้แค่วันเดียวเท่านั้น ตอนนี้ทหารไป๋หลันกำลังเดินทางมาถึงในไม่ช้านี้ บอกให้ม่อหรานเผาน้ำและเสบียงให้หมดอย่าให้เหลือ รวมทั้งอาวุธ และเต็นท์ ที่เกินก็เผาทำลายให้หมด และเผาศพทหารและคนที่นอนล้มตายให้หมดบนยอดเขา...ม่อหรานสงสัยก็ถามผิงถิง เผาแล้วจะดีเหรอ

เผาหมดเลย....ผิงถิงบอกทุกวินาทีต่อจากนี้ไปเราต้องทำให้ไป๋หลันเห็นว่าต้าจิ้นรวมตัวกันอยู่และมีกิจกรรมที่ทำแบบวางแผนไว้แล้วอย่างดี จะทำให้ทางไป๋หลันนิ่งเพื่อหยุดดูท่าที ดูสถานะการณ์ปัจจุบันก่อนที่จะลงมือทำอะไรต่อไป (ถ่วงเวลา)

ด้านในเต็นท์ เป๋ยเจียอยู่กับฮ่องเต้ต้าจิ้น พี่ชาย ฮอ่งเต้บอกให้เข้ามาใกล้ๆ แล้วก็กระซิบบอกเป๋ยเจียว่า ข้าทำตามสัญญาที่ข้าให้ไว้กับเจ้า ข้ารอเจ้ามา 2 ปีแล้ว..........เป๋ยเจียบอกพี่ชายให้หยุดพูดเถิด ท่านต้องพักมากๆ ข้าสัญญาว่าข้าจะพาท่านออกจากที่นี่ โลกนี้จะกลับมาสงบสุขอีกและข้าจะพาท่านกลับต้าจิ้นอย่าง

ปลอดภัย พระราชวังต้าจิ้นที่ที่เราสองคนเติบโตมาด้วยกัน.....

ฮ่องเต้--- ข้ากลับไปไม่ได้อีกแล้ว ไม่สามารถกลับไปอีกแล้ว เป๋ยเจียข้าอยากพบผิงถิงอีกซักครั้ง

เป๋ยเจียเดินออกมาหาผิงถิงถามผิงถิงว่าเจ้าหนาวมั้ย...ผิงถิงเห็นเป๋ยเจียก็พูดขึ้นประมาณว่า ข้าได้ยินท่านเรียกฮ่องเต้ว่าพี่ชาย ผิงถิงบอกตอนนี้ทหารไป๋หลันกำลังมาและเฮ่อเซียเหมือนสัตว์ป่าดุร้ายกระหายเลือด ตอนนี้ฮ่องเต้ป่วยมากและต้าจิ้นต้องการใครซักคนเป็นผู้นำ หน้าที่นี้เป็นของท่านใช่มั้ยเป๋ยเจีย ท่านต้อง

แบกรับไว้ ต่อจากนี้ไปพวกเราคงไม่สามารถจะมีชีวิตอยู่อย่างอิสระได้ .........เป๋ยเจียบอกผิงถิงว่าพี่ชายข้าอยากพบเจ้า เจ้าไม่ต้องกลัว... ผิงถิงเข้ามาหาฮ่องเต้ ฮ่องเต้บอกทุกคนให้ออกไปขอคุยกับเป๋ยเจียกับผิงถิงโดยลำพัง....

ผิงถิงข้ารู้ว่าหลายปีที่ผ่านมานี้เจ้าต้องลำบากมากที่ต้องอยู่ข้างกายเป๋ยเจีย เจ้าเป็นถึงเทพธิดาพิณแห่งต้าจ้ิน แต่เป็นเพราะข้า ข้าทำให้ต้าจิ้นล่มสลาย ....ผิงถิงบอกข้าไม่สนใจลาภยศตำแหน่งนั้นหรอก มีไม่มีไม่ใช่เรื่องสำคัญ ขอแค่ให้ฮ่องเต้มีสุขภาพดีมีอายุยืนยาว ตราบใดที่ท่านยังมีชีวิตอยู่นั่นก็หมายถึงต้าจิ้นยังไม่

ล่มสลายยังคงอยู่ต่อไป.....ฮ่องเต้บอกตอนนี้โชคชะตาของต้าจิ้น ราชวงศ์ต้าจิ้นเหลือเพียงคนเดียวคือเป๋ยเจีย ไม่มีใครอีกแล้วที่จะเหมาะสมกว่าฉูเป๋ยเจีย เขาเป็นทั้งแม่ทัพที่ยิ่งใหญ่และเป็นผู้นำที่ดี (ฮอ่งเต้จับมือผิงถิง ) ข้าขอร้องเจ้าผิงถิงโปรดช่วยเป๋ยเจีย ช่วยประชาชนต้าจิ้น (ผิงถิงน้ำตาคลอ แล้วพยักหน้า)......ฮ่องเต้

ถอนหายใจโล่งอก แล้วบอกให้ราชินีดูมดูม เป็นผู้อ่านราชโองการ...

"ฮ่องเต้ได้ทำผิดพลาดและตอนนี้กำลังได้รับการลงโทษจากสวรรค์  ทหารไป๋หลันฆ่าฟันประชาชนต้าจิ้นล้มตายมากมายอย่างเลือดเย็น ฮ่องเต้สมควรได้รับการตำหนิ   ฉูเป๋ยเจียเป็นของขวัญพิเศษจากพระเจ้าและจะนำต้าจิ้นไปสู่่ความยิ่งใหญ่ ฉูเป๋ยเจียจะเป็นผู้นำต้าจิ้นในฐานะฮ่องเต้คนใหม่" ....ฉูเป๋ยเจียรับราช

โองการ....ในขณะเดียวกันหลังจากได้ยินราชโองการของตัวเองจบแล้ว ฮ่องเต้ก็ล้มลงขาดใจตาย............(ทหารด้านนอกก็เชียร์ฮ่องเต้เป๋ยเจียกันเสียงดังไปเรื่อยๆ)

ไป๋หลัน

วันเกิดขององค์หญิง องค์หญิงให้คนรับใช้เตรียมอาหารให้ตนเองกับเฮ่อเวีย (องค์หญิงถือขวดสีเขียวๆ ยาพิษแน่ๆ)..

..ตงจั๋วเข้าไปบอกเฮ่อเซียว่าองค์หญิงเชิญเฮ่อเซียไปฉลองวันเกิดกับองค์หญิง ตงจั๋วบอกเฮ่อเซียทำไมองค์หญิงช่างโหดร้าย (ตงจั๋วเดาเรื่องวางยาเหมือนกันเน้อะ มีความคิด) ...เฮ่อเซียบอกมีคนมากมายคอยจับตาพวกเราอยู่ พวกเราไม่สามารถจะทำผิดพลาดได้ข้าจะไปตามคำเชิญขององค์หญิง  เจ้าหนวดมาถึงและบอกเฮ่อเวียว่าองค์หญิงไม่ได้วางกับดักไว้บริเวณนั้น นี่เป็นโอกาสที่ดีที่ท่านจะกำจัดองค์หญิงซะ...(แหงะ)

เฮ่อเซียบอกองค์หญิงเป็นภรรยาข้าตอนนี้ก็กำลังอุ้มท้องลูกข้าอยู่  เจ้าหนวดเตือนเฮ่อเซียว่าถ้าองค์หญิงคลอดลูกเมื่อไหร่ ลูกชายองค์หญิงจะได้เป็นฮ่องเต้ของไป๋หลัน นั่นหมายถึงท่าน(เฮ่อเซีย) ท่านจะไม่มีอำนาจเหลืออยู่ ถูกแย่งอำนาจไป....เฮ่อเซียบอกวันนี้เป็นวันเกิดของนางข้าไม่อยากได้ยินเรื่องนี้....หนวดคุกเข่าขอร้องให้เฮ่อเซียกำจัดองค์หญิงซะ องค์หญิงที่หมากตัวสุดท้ายที่ถ้าเฮ่อเซียกำจัดแล้ว อำนาจทั้งหมดจะตกอยู่ในมือท่านทั้งหมดในไป๋หลัน....เฮ่อเซียบอกข้าจะไม่ฆ่าองค์หญิงตราบใดที่องค์หญิงไม่ฆ่าข้า....หนวดรีบเตือนอีก ท่านจำไม่ได้เหรอ เหตุการณ์ล่าสุด องค์หญิงทำอะไรกับท่าน (จัดนักฆ่ามารอฆ่า)......

เฮ่อเซียเดินเข้ามาหาองค์หญิง ...องค์หญิงพูดขึ้นประมาณว่าข้ารู้ว่าท่านยุ่งมาก ข้ายังเกรงว่าท่านจะไม่มีเวลามา ...เฮ่อเซียบอกวันนี้เป็นวันเกิดองค์หญิงข้าต้องมาแน่นอน ......องค์หญิงบอกเฮ่อเซียนั่งลง...เฮ่อเซียบอกข้าขอให้องค์หญิงมีสุขภาพที่แข็งแรงและสาวสวยอย่างนี้ตลอดกาล....องค์หญิงขอบคุณเฮ่อเซีย เฮ่อเซียเห็นหน้าองค์หญิงกังวลก็ถามว่ามีอะไรหรือเปล่า องค์หญิงบอกสถานการณ์ตอนนี้เหมือนกับพวกเราคุ้นเคยและเป็นคนแปลกหน้าในเวลาเดียวกัน...นานมากแล้วที่เราสองคนไม่ได้นั่งดื่มเหล้าด้วยกัน....ข้าขอบคุณท่านที่ท่านไม่ให้ใครมารบกวนข้า (ขังกักบริเวณชิมิ)....เฮ่อเซียถือรูปขึ้นมาบอกนี่เป็นของขวัญวันเกิดองค์หญิง....องค์หญิงเปิดรูปดูเห็นเป็นรูปมงกุฏ..เฮ่อเซียอธิบายข้าทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับท่านในวันแต่งงานของเรา วันหนึ่งข้าจะให้ท่านได้เป็นราชินี สวมมงกุฏราชินี ข้าออกแบบเสร็จเรียบร้อย ตอนนี้ให้ช่างนำไปทำโดยใช้เครื่องประดับที่มีค่ามากที่สุดในโลก คุณภาพดีที่สุดในโลก ข้าทำตามสัญญา

องค์หญิงบอกมงกุฏสวยงามมากข้าชอบมาก.....ก่อนที่ท่านพ่อข้าจะสวรรคต ท่านเก็บเหล้าไว้ให้ข้าขวดหนึ่ง สำหรับไว้ให้ข้าในวันแต่งงาน แต่ในวันแต่งงานข้าตื่นเต้นมากไปหน่อยเลยลืมไป วันนี้เป็นวันเกิดของข้า ข้าอยากจะดื่มเหล้านี้กับท่าน....เฮ่อเซียบอกเอาซิเราดื่มกัน ...องค์หญิงบอกข้ายังจำได้วันที่เราได้พบกัน ท่านเป็นรักแรกพบของข้า ข้าบอกตัวเองว่าวันหนึ่งข้าจะแต่งงานกับผู้ชายที่เหมือนท่าน....(องค์หญิงตั้งเหล้าไว้ตรงหน้า ).

...เฮ่อเซียระวังตัวอยู่ก็ไม่ดื่มแก้วที่องค์หญิงตั้งใจรินให้...กลับนำไปมอบให้องค์หญิงแทน...องค์หญิงน้ำตาคลอ ยกเหล้าขึ้นดื่ม แล้วถามเฮ่อเซียว่าท่านคิดชื่อลูกไว้แล้วหรือยัง....เฮ่อเซียบอกข้าคิดไว้แล้ว ชื่อ "อู่อุ้ย" ดีมั้ย  ข้าต้องการให้ลูกของเรามีชีวิตที่ไม่ต้องมีความวิตกกังวลและอิสระ ....องค์หญิงเห็นด้วย...เป็นชื่อที่ดี....องค์หญิงนำราชโองการมาวางให้เฮ่อเซีย ....สามีข้าดีใจสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตข้าคือคืนนั้นที่ท่านแวะเข้ามาหาข้าในเต็นท์ (ตอนพบกันครั้งแรก) ที่เราพบกันครั้งแรก........

เริ่มเรื่องก็มีวน วน ไปตอนท้ายของตอนที่แล้ว ...ส่งฮ่องเต้ต้าจิ้นไปสู่สุขคติ...

หยางเฟิ้งได้รับจดหมายจากผิงถิง ผิงถิงบอกในจดหมายว่าผิงถิงกับเป๋ยเจียเดินทางโดยไม่ได้หยุดพักเพื่อรีบไปพบกับแม่ทัพรู่แห่งต้าเหลียง ด้วยความช่วยเหลือของแม่ทัพรู้ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางไว้อย่างดี และตอนนี้ก็กำลังร่วมมือกันวางแผนสู้รบกับเฮ่อเซีย   ขอบคุณเจ้ามากที่ช่วยดูแลลูกชายข้าให้ในระหว่างที่

เหตุการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเช่นนี้ เจ้าควรพาเด็กๆ และท่านหมอมาที่ต้าเหลียง พวกเราจะได้พบกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา...

ฉางเสี่ยวถามหยางเฟิ้งว่าจดหมายของท่านแม่ข้าใช่มั้ย หยางเฟิ้งยิ้มแล้วบอกว่าเจ้าเดาถูกแล้วฉางเสี่ยว เก่งมาก.....แม่เจ้าเขียนจดหมายมาว่านางได้พบกับท่านพ่อเจ้าแล้วและเพื่อนเก่าหลายคน ทุกอย่างกำลังดำเนินไปด้วยดีและพวกเราจะได้พบกันเร็วๆ นี้....

ฉางเสี่ยว----ใครคือพ่อข้าอะ

หยางเฟิ้ง---ท่านพ่อของเจ้าเป็นวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่

ฉางเสี่ยว---พ่อข้ายิ่งใหญ่มากขนาดไหนเหรอ

หยางเฟิ้ง---ท่านพ่อเจ้าเป็นวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่มาก ท่านพ่อเจ้าเป็นคนที่ทุกคนบนโลกนี้รู้จักและเป็นคนที่ประชาชนฝากความหวังไว้ ........ (หยางเฟิ้งยิ้ม) ข้าก็ไม่รู้ว่าทำไมข้าบอกเจ้าเช่นนี้ เพราะบอกยังไงเจ้าก็ไม่เข้าใจหรอก (แหง่ววว) เอาเป็นว่าฉางเสี่ยวเจ้ารู้ไว้แค่ว่าท่านพ่อของเจ้าเป็นวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ ยิ่งกว่าพ่อเจียง

ยี่..เจ้าจำที่ข้าบอกได้มั้ยฉางเสี่ยว (ฉางเสี่ยวพยักหน้า)...เอาล่ะพวกเราไปหาทางหมอกัน จะได้เตรียมตัวออกเดินทาง

ไป๋หลัน

หนวดมารายงานเฮ่อเซียว่าฮ่องเต้ต้าจิ้นสวรรคตแล้ว แต่ก่อนตายเขาได้มอบบัลลังก์ให้ฉูเป๋ยเจีย ...เฮ่อเซียถามหนวด จริงเหรอ ซือหม่าหงส์ยกบัลลังก์ให้ฉูเป๋ยเจีย...หนวดบอกจริงแท้แน่นอน เขาแต่งตั้งฉูเป๋ยเจียด้วยตัวเองก่อนที่จะตาย.....เฮ่อเซียหงุดหงุด..ยกบัลลังก์ให้ฉูเป๋ยเจีย ฉูเป๋ยเจีย ฉูเป๋ยเจีย...หลายปีมานี้เจ้าฉู

เป๋ยเจียหลบซ่อนตัวยังกับลูกเต่าหดหัว...นี่ถึงเวลาแล้วซินะที่เจ้ากับข้าจะได้สู้กันซะที....หนวดบอกนี่เป็นโอกาสอันดีที่พวกเราจะไปรบกับต้าจิ้น เพราะตอนนี้ทั้งต้าจิ้นกำลังไว้ทุกข์ อยู่ในช่วงโศกเศร้า.... เฮ่อเซียบอกหนวดจะไปสู้กับฉูเป๋ยเจียตอนนี้เป็นแผนที่ไม่ดี....พวกเราไปตีเหยียนก่อนเนี้ยแหละเป็นแผนที่ดีที่สุดใน

ตอนนี้... เมื่อเราสยบต้าเหยียนได้ ฉูเป๋ยเจียจะหมดหวังเรื่องความช่วยเหลือ....

ทางด้านผิงถิงและแม่ทัพฉู กำลังวางแผนทำสงครามกันอยู่กับพวกแม่ทัพ... ทหารเข้ามารายงานว่าเฮ่อเซียรู้ข่าวที่ฉูเป๋ยเจียขึ้นครองราชย์แทนฮ่องเต้ต้าจิ้นแล้ว และวางแผนจะทำสงครามกับฉูเป๋ยเจียให้ตายกันไปข้างหนึ่ง.....เฮอ่เซียทำลายบ้านเมืองและฆ่าคนของเรามากมาย พวกเราจะไม่ยอมพวกเราจะขอสู้กับเฮ่อเซีย 

ร่วมมือกับท่านแม่ทัพฉูเพื่อปกป้องต้าจิ้น

ผิงถิงบอกเย็นไว้โยม ..ใจเย็นๆ ท่านแม่ทัพ พวกเราต้องอดทน ตอนนี้ไป๋หลันจะยังไม่มารบกับเราเร็วๆ นี้หรอก (ทุกคนทำหน้างง).......ผิงถิงอธิบายต่อ เฮ่อเซียมีเป้าหมายที่จะครองต้าเหยียนให้ได้มากกว่ามาสู้กับพวกเราตอนนี้ เขาต้องการกำจัดเหยียนก่อน ..ถึงแม้พวกเราอยากจะช่วยต้าเหยียน พวกเราก็ไม่มีคนมาก

พอที่จะรบได้...... ข้ารู้จักเฮ่อเซียดี เขาจะต้องเข้าไปกำจัดต้าเหยียนเพื่อที่จะตัดความช่วยเหลือเรา และเมื่อเขาทำสำเร็จ (ได้ต้าเหยียน) เฮ่อเซียก็หวานหมูจะครองใต้หล้านี้ง่ายนิดเดียว.........ถ้าเฮ่อเซียมารบกับฉูเป๋ยเจีย เฮ่อเซียรู้ว่า คนของต้าเหยียนจะส่งเสบียงและยามาช่วยทัพฉูเป๋ยเจียเพื่อสู้กับเฮ่อเซีย...ดังนั้นเฮ่อเซียได้

ต้าเหยียน ฉูเป๋ยเจียจะขาดกองหนุนที่จะช่วยเหลือ

ในขณะเดียวกันถึงแม้ว่าพวกเราต้องการไปช่วยต้าเหยียน ต้าเหยียนไกลมากคนเราก็ไม่มีไม่พอ ดังนั้นช่วงนี้พวกเราต้องช่วยกันระดมพลให้ได้มากที่สุด  ถึงแม้เฮ่อเซียจะได้เปรียบและมีทหารในมือมากกว่าพวกเราเยอะ แต่ในประวัติศาสตร์ก็มีให้เห็นอยู่ที่ฝ่ายที่อ่อนกว่า มีทหารน้อยกว่าสามารถเอาชนะข้าศึกที่แข็งแกร่ง

ได้...ผิงถิงยิ้มแล้วพูดต่อ....แล้วพวกเราจะเป็นอีกเหตุการณ์หนึ่งในประวัติศาสตร์ที่ฝ่ายที่กำลังพลน้อยกว่าอ่อนแอกว่าจะเป็นฝ่ายชนะฝ่ายที่แข็งแกร่งกว่าไม่ได้เชียวหรือ ...

ตอนกลางคืน ผิงถิงเดินออกมาข้างนอกพบแม่ทัพฉูเป่าขลุยไม้ไผ่อยู่ ...ผิงถิงบอกเป๋ยเจียว่าเสียดายจริงๆ ที่พิณของข้าแตกหักไปแล้ว ข้าไม่สามารถร่วมบรรเลงเพลงกับท่านได้อีกแล้ว...เป๋ยเจียสัญญา (อีกละ) กับผิงถิงว่าถ้าเสร็จศึกเมื่อไหร่ ข้าจะหาพิณที่ดีที่สุดอันอื่นมาให้เจ้า.... ผิงถิวพูดต่อประมาณว่า โลกนี้ช่างไม่

แน่นอน เปลี่ยนแปลงไปทุกวัน ไม่มีวันที่โลกของเราจะสงบสุขได้ตลอดกาล ...ในช่วงที่เราสองคนอยู่ที่บ้านสวนไผ่กัน ข้าอยากให้เวลานั้นเป็นเวลาที่ยาวนาน และข้ากลัวว่ากลางคืนท่านจะจากข้าไป...ในช่วงเวลาที่เราแยกจากกันข้ามักจะพูดคุยกับดวงจันทร์และนึกถึงความหลังของเราสองคน และข้ามักจะสงสัยว่าข้าทำ

อะไรผิดไป ข้าพลาดเรื่องอะไรไป.. (ก็พลาดเวลาที่จะได้อยู่ด้วยกันไง แต่ก็แค่ 3 ปีเอง บ่นทำไมนิ ทำไปแล้ว ..อ้าว ขอโทษคร๊าฟฟ อิน รำคาญผิงถิง)...ตอนนี้ข้ารู้แล้ว ข้าตระหนักดีว่าข้ารักท่านมากข้าต้องการจะอยู่เคียงข้างท่าน ความสุขที่ยิ่งใหญ่ของผู้หญิงคือการได้อยู่กับผู้ชายที่รักมากที่สุด..ข้ารักท่านมาก ข้ารักเป๋

ยเจีย ข้าเข้าใจแล้วว่าขอแค่เราได้อยู่ด้วยกันทุกๆที่ก็จะมีความสงบสุขในใจ.....

ไป๋หลัน

ทหารของเฮ่อเซียเข้ามารายงานเฮ่อเซียว่า ฉูเป๋ยเจียกับไป๋ผิงถิงรับสมัครทหารทั่วราชอาณาจักร..มีคนไปสมัครเยอะเลยเพราะข่าวที่ฉูเป๋ยเจียได้ขึ้นเป็นฮอ่งเต้แทนฮอ่งเต้ต้าจิ้นที่สิ้นพระชนม์ไป พวกเขาจะมารบกับท่าน...เฮ่อเซียหัวเราะ...ข้ารู้ว่าผิงถิงเดาว่าข้าไม่มีเวลาไปทำอะไรพวกเขาตอนนี้...(รู้ทันไปหมด)...เฮ่อเซียสั่ง

ทหารได้รีบชนะศึกกับต้าเหยียนให้ได้ ฆ่าให้หมด...ข้าเฮ่อเซียสาบานว่าในวันที่ข้าได้ครองใต้หล้าคือวันที่เจ้าฉูเป๋ยเจียและไป๋ผิงถิงจะต้องแยกจากกัน (คนหนึ่งต้องตายคนหนึ่งต้องอยู่) ตลอดกาล... (คิดแต่เรื่องดีดีทั้งน้านนนน ).........ทหารบอกเฮ่อเซียว่าตอนนี้ทหารต้องการพักผ่อนบ้างสู้ทุกวันไม่ได้หยุดเลย เฮ่อเซียไม่

อยากได้ยินบอก..รีบไปสยบข้าศึกเดี๋ยวนี้ ตีต้าเหยียนให้แตก..ทหารจึงต้องทำตามคำสั่งเฮ่อเซียทำลายต้าเหยียนให้ราบ....

แม่ทัพฉูเตือนทหารทุกคนให้ระมัดระวังและตั้งเวรยามด้วยในช่วงเวลากลางคืน....แม่ทัพฉูเห็นผิงถิงยังไม่หลับจึงแอบดูก็เห็นผิงถิงกำลังยุ่งศึกษาแผนที่อยู่...แม่ทัพฉูเข้ามากอดผิงถิงทางด้านหลัง (โรแมนติกอะ)......ผิงถิงบอกแม่ทัพฉู ทุกอย่างที่ข้าคิดออก ข้ารู้ว่าเฮ่อเซียก็คิดได้เช่นกัน เขารู้แน่ๆ ข้าไม่สามารถจะทำให้

เกิดความผิดพลาดได้เพราะเพียงสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ที่ผิดพลาดสามารถเปลี่ยนผลของการสู้รบได้ ...แม่ทัพฉูบอกคุณภรรยา เจ้าไม่ต้องทำงานหนักมากขนาดนี้ก็ได้ เจ้ามีข้านะ สามีของเจ้ามีความสามารถแค่เท่าเฮ่อเซียเองเหรอ? (คือจะบอกว่าเหนือกว่าชิมิคะ)....ผิงถิงยิ้มแล้วพูดประมาณว่าไม่ง่ายที่จะชนะเฮ่อเซียตอนนี้แต่

ข้าไม่กลัว......... แม่ทัพฉูบอกผิงถิงให้กลับไปเต็นและพักได้แล้ว......ผิงถิงจับแก้มคุณสามีแล้วบอกว่าข้าไม่สามารถเรียกเวลาย้อนกลับมาได้ ข้าอยากมองหน้าท่านชัดๆ (บ่นอีกละ คิดเองทำเองนิ)... แม่ทัพฉูบอกข้าขอห้ามเจ้าคิดถึงเรื่องเก่าๆ ที่ผ่านไปแล้วอีก ชีวิตมันช่างสั้นนัก ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่รอพวกเราทำ

อยู่..ผิงถิงบอกงั้นเรามาพนันกัน......... ทั่วทั้งไป๋หลันมีแค่เมืองเดียวที่ยังมีน้ำพอที่จะช่วยพวกเขาทำสงครามในครั้งนี้..ท่านเขียนคำตอบในมือข้า ถ้าท่านตอบถูก ข้าจะไปพักผ่อนตามท่านขอ......... (เรื่องกล้วยๆ เสร็จเฮียซิคะ) ...

แม่ทัพฉูเขียนใส่มือผิงถิง "จินโหรว" ...แม่ทัพฉูอุ้มผิงถิงแล้วยิ้มไปกัน เจ้าต้องกลับไปพักผ่อน (อร๊ายยย เราคิดต่อว่ายังไงนะ ).... 

เช้าวันต่อมาแม่ทัพฉูบอกทุกคนถึงแผนการณ์ที่จะเข้ายึดเมืองจินโหรว....ในระหว่างที่กำลังคุยกัน แม่ทัพฮัวได้เดินทางมาถึงและบอกแม่ทัพฉูว่าข้ามาร่วมรบกับท่านสู้กับเฮ่อเซีย..ข้าได้แวะไปหาและรับฮูหยินของแม่ทัพเซ่อยี่ พร้อมเด็กอีก 2 คน และท่านหมอมากับข้าด้วย....แม่ทัพฉูดีใจรีบออกไปหาลูก ข้างนอก 

....หยางเฟิ้งบอกผิงถิงเด็กชาย 2 คนถ้าได้อยู่ด้วยกัน เล่นด้วยกันพวกเขามักมีความสุขตลอดเวลา...ผิงถิงพูดใช่แล้วเหมือนพวกเราเมื่อตอนเด็กๆ ข้าหวังว่าสงครามจะจบสิ้นลงเร็วๆ และเด็กทั้งสองจะได้มีความสุขตลอด 

เด็กๆ เล่นว่าวกันอยู่ แล้วอยู่ๆ ว่าวก็หลุดหายไป แม่ทัพฉูถามผิงถิงว่าคนนั้น (ตัวเล็ก)ใช่มั้ยที่เป็นลูกข้า ฉางเสี่ยว...ผิงถิงบอกใช่แล้วฉางเสี่ยวคือลูกของท่าน...เป๋ยเจียเดินไปหาฉางเสี่ยว.......

แม่ทัพฉู---ฉางเสี่ยวเจ้ารู้มั้ยข้าเป็นใคร

ฉางเสี่ยว---ท่านเป็นคนไม่ดี

แม่ทัพฉู---ข้าไม่ได้เป็นคนเลว มา มานี่มาหาข้า

ฉางเสี่ยว--(ถอยหลัง) --ข้าไม่ได้ต้องการให้กอด ข้าต้องการว่าว

ผิงถิง---ฉางเสี่ยว นี่ไง เขาเป็นวีรบุรุษที่ยิ่งใหญ่ที่เจ้าพูดถึงบ่อยๆ ไง

ฉางเสี่ยว---ไม่ใช่ เขาเป็นคนไม่ดี เขาทำร้ายลุงอาฮั่น

แม่ทัพฉูสังเกตเห็นนกบินอยู่ใกล้ๆ เลยเดินไปเอารังนกมาให้ ในรังมีนกสองตัว....

แม่ทัพฉู--ฉางเสี่ยว ว่าวหายไปแล้ว แต่ตอนนี้ข้าพบบางอย่างที่ดีกว่านะ (รังนก)

ฉางเสี่ยว---ให้ข้าเก็บมันไว้ได้มั้ย

แม่ทัพฉู---ได้แน่นอนอยู่แล้ว

ผิงถิง---ฉางเสี่ยวเรียกพ่อซิ

ฉางเสี่ยว--ไม่ เขาไม่ใช่พ่อข้า

แม่ทัพฉู---(อึ้ง เงียบ แอบผิดหวัง)

ผิงถิง---ฉางเสี่ยวยังเด็กมาก ต้องให้เวลาเขาหน่อยให้เขาคุ้นเคยกับท่านก่อน

ตอนกลางคืนที่โต๊อาหาร ..แม่ทัพฉูมองฉางเสี่ยวตลอด ผิงถิงพยายามให้สองพ่อลูกได้ใกล้ชิดกัน (อุ้มฉางเสี่ยวมานั่งใกล้ๆ แม่ทัพฉู)...ฉางเสี่ยว(ฉลาด) บอกข้าจะตอบคำถามท่าน พูดกับท่านก็ได้ แต่ข้าตอบสั้นๆ ไม่บอกรายละเอียดอะไร.......อาจารย์ของจุ๋ยจวี้ถามผิงถิงกับแม่ทัพฉูว่ารู้มั้ยว่าจุ๋ยจวี้อยู่ที่ไหน...แม่ทัพฉู

ตัดสินใจบอกอาจารย์จุ๋ยจวี้ว่าจุ๋ยจวี้ตายแล้วในป่าเพื่อช่วยปกป้องผิงถิง....ทุกคนบนโต๊ะอาหารเศร้ากันหมด (ดูหน้าม่อหราน).....บรรยากาศเงียบ อึมครึม

ทางด้านเฮ่อเซียสั่งให้แม่ทัพซ้าย - ขวา เตรียมตัวพร้อมรบ ตอนนี้เหล่าขุนนางต้าเหยียนต่างขวัญหนีดีฝ่อ เหล่าขุนนางประชุมกันและตัดสินใจว่าควรสวามิภักดิ์ต่อเฮ่อเซีย......ทหารเข้ามารายงานว่าเฮ่อเซียอยู่ข้างนอกประตูแล้วและประกาศว่าถ้าพวกเราไม่ยอมสวามิภักดิ์ เขาจะนำทหารบุกวันพรุ่งนี้......แม่ทัพลู่เค่อออก

มาพบเฮ่อเซีย...เฮ่อเซียทักทายไม่ได้พบกันนานนะ พวกเจ้า(ทหาร) ถอยไป นี่เป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างข้ากับแม่ทัพลู่เพื่อนเก่าข้า ....(ภาพอดีตตอนที่แม่ทัพลู่ปล่อยเฮ่อเซียให้หนีรอดไป)...เฮ่อเซียบอกแม่ทัพลู่ ข้าให้โอกาสท่านถ้าสวามิภักดิ์ต่อข้าข้าจะไว้ชีวิตเจ้า...แม่ทัพลู่บอกไม่มีทาง เข้ามาเลย....เสร็จเฮ่อเซียอีกหนึ่ง 

ตายอนาถ......... ทุกคนในวังต้าเหยียนต่างตกใจกลัวเฮ่อเซีย..