ซือหยียนถูกหมินเฟิงซ้อมทำร้าย คนของแม่หมินเต๋อไปพบจึงพามารักษาตัวที่นี่ ซือเหยียนไอจนกระอักเลือด หมอมาดูแล้วแม่หมินเต๋อบอกเว่ยหยาง แต่ก็ส่ายหัว (ไม่รอด) ซือเหยียนเสียใจที่ทำไม่ดีต่อเว่ยหยางจึงขอโทษเว่ยหยาง แล้วเล่าว่าฉิหยุนรั่วไม่ยอมให้ลูกของซือเหยียนลืมตาดูโลกจริงๆ ต่อไปนี้เว่ยหยางจะมีแค่ไป๋จื่อเท่านั้นแล้วขอให้ไป๋จื่อดูแลเว่ยหยางให้ดี แล้วก็พูดว่าถ้าชาติหน้ามีจริงต่อให้ต้องเกิดเป็นทาสก็ขอให้ได้มีโอกาสมารับใช้เว่ยหยางอีก ขอให้เว่ยหยางอภัยให้ เว่ยหยางบอกข้าไม่เคยตำหนิเจ้า ข้าอภัยให้เจ้า แล้วซือเหยียนก็หมดลมหายใจ......
หมินเฟิงบอกฉิหยุนรั่วประมาณว่าไม่ตอ้งเป็นห่วงข้าจัดการเรื่องทุกอย่างได้หมดเกลี้ยงเกลา หมินเต๋อกับเว่ยหยางมาแอบได้ยินจึงสรุปได้ว่าหมินเฟิงฆ่าซือเหยียนและคงไม่มีความผิดเพราะถือว่าเป็นลูกชายคนโตตระกูใหญ่ เว่ยหยางบอกยังไงหมินเฟิงก็ต้องได้รับโทษอย่างสาสม...
ฉางเล่อนั่งเหม่ออยู่ในห้อง ฉิหยุนรั่วเข้ามาหาและให้กำลังใจฉางเล่อประมาณว่าถึงวันนี้เจ้าจะแพ้แต่ต้องลุกขึ้นมาให้ได้ เจ้าเป็นลูกใครไม่ต้องกลัว เหตุการณ์นี้ขอให้เจ้าจำไว้เป็นบทเรียน ...ตอนนี้ตัวแทนจากในวังและคนสำคัญของเมืองมาแสดงความยินดีกับเว่ยหยางเจ้าต้องแต่งตัวสวย ออกไปทักทายคนอื่นๆในงาน เจ้าต้องสวยที่สุด...ในงานเลี้ยงทุกคนกำลังคุยกันสนุกสนานโดยเฉพาะแม่ของฉางรู่กำลังหน้าบานเพราะคุณนายต่างๆ ก็ชมฉางรู่อยู่ พอทุกคนเห็นฉางเล่อ พวกคุณหญิงคุญนายก้อบอกแม่ฉางรู่ว่าต้องไปทักทายละ ทุกคนก็ชมฉางเล่อว่าสวยมาก สวยจริงๆ สวยที่สุดในเมืองผิง ฉิหยุนรั่วแอบยิ้มดีใจ ....ฉางรู่ก็ไม่มีใครสนใจอีกเลย...แม่หมินเต๋อกับหมินเต๋อมาถึงในบริเวณงาน หมินเต๋อไม่เห็นเว่ยหยางเลยบอกแม่ว่าจะไปตามหาเว่ยหยาง
สวยเลือกได้ เบลอใส่ซะเลย ...
...ส่วนเว่ยหยางมานั่งเหม่ออยู่ข้างบ่อน้ำ องค์ชายหนานอันจะทำเซอร์ไพร์สเลยเข้ามาเงียบๆ เรียกเว่ยหยาง เว่ยหยางตกใจจะตกลงไปในบ่อ แต่หนานอันคว้าไว้ได้ หนานอันเองจะตกลงบ่อน้ำแทน แต่เว่ยหยางก็ช่วยไว้...หนานอันก้มลงเก็บปิ่นปักผมของเว่ยหยางขึ้นมา เว่ยหยางจะรับปิ่นมา แต่หนานอันไม่ไห้จับแขนเว่ยหยางแล้วเสียบปิ่นปักผมให้......พอดีหมินเต๋อมาถึงพอดีก็รีบมาช่วยเว่ยหยางให้ออกมาจากหนานอัน โดยบอกว่าแขกมาพร้อมกันแล้วต้องพาเว่ยหยางไปร่วมงานแล้ว.....เว่ยหยางถูกหมินเต๋อดึงวิ่งออกมา หมินเต๋อพูดประมาณว่าเจ้าไปคุ้นเคยกับองค์ชายหนานอันได้ไง อย่าไปคบพวกองค์ชายมาก พวกเขาไม่เห็นชีวิตคนอื่นมีค่าหรอก (คงนึกถึงองค์หญิง 8 ในคาบองค์ชาย) เว่ยหยางก็พูดประมาณหมินเต๋อเจ้าคิดมากไปแล้ว ไม่ต้องกังวลข้าไม่มีอะไรไม่คิดอะไรกับหนานอันหรอก แล้วก็แซวหมินเต๋อว่า ทำไมเจ้าเรียกข้าแต่ เว่ยหยาง เว่ยหยาง เว่ยหยางทั้งวัน ไม่เบื่อบ้างเหรอ เมื่อไหร่จะเรียกข้าว่าพี่สาวซักที....หมินเต๋อก็บอกประมาณฝันไปเถอะ
ในงานเลี้ยง พวกคุณหญิงคุณนาย (ปากดี) ทั้งหลายก็กำลังนินทาเว่ยหยางอยู่ประมาณว่าถูกเลียงมาในป่า ไม่มีการอบรมไม่มีความเป็นกุลสตรี ได้ตำแหน่งมาจากจักรพรรดิ์คงฟลุ๊คมากๆ ไม่มีใครเหมาะสมเท่าฉางเล่อ เว่ยหยางได้ยินแต่ก็ไม่พูดอะไรเดินเข้ามาในงาน พอทุกคนเห็นเว่ยหยางเดินเข้ามาข้างในพวกคุณหญิงคุณนายก็วิจารณ์กันว่า อุ๊ยสวยดูดีมีสกุลมีมารยาท สวยงามมาก พ่อเว่ยหยางก็แนะนำเว่ยหยางให้รู้จักกับเพื่อนๆ พ่อ ....หนานอันเข้ามาในงาน ฉางซือรีบเข้ามาทำความเคารพแต่หนานอันไม่ใส่ใจ จากนั้นคนใช้ก็ประกาศว่าองค์ชายผิงอันกํบองค์ชายเกาหยางมาถึงแล้ว..ทุกคนก็ต้อนรับ เกาหยางเอาปิ่นของขวัญมาให้เว่ยหยาง เว่ยหยางขอบคุณเกาหยาง แต่เกาหยางบอกไม่ตอ้งขอบคุณข้าหรอกท่านแม่ข้าฝากมา (มเหสี จำปิ่นที่นางเลือกได้มั้ย ตกลงเว่ยหยางได้) ...เว่ยหยางบอกทุกคนว่าตอนนี้มีผู้ประสบภัยพิบัติมากมาย ตนไม่มีแก่ใจจะมานั่งทานอาหารและฟังเพลง ขอเชิญทุกท่านไปลอยประทีปกันข้างนอกเถิด...เกาหยางสังเกตว่าหนานอันสนใจเว่ยหยาง.........ในบริเวณลอยกระทง..ฉางเล่อรีบเข้ามาหาเกาหยางแล้วพูดประมาณว่า ข้าต้องขอโทษที่ทำให้องค์ชายเกาหยางผิดหวัง ข้าเสียใจ...เกาหยางไม่ได้มองที่ฉางเล่อ แต่มองหาเว่ยหยางแต่ก็พูดกับฉางเล่อว่าไม่เป็นไรไม่ต้องขอโทษข้าหรอก แล้วเกาหยางก็รีบเดินออกไปพร้อมกับบ่นว่า..ข้าจะผิดหวังในตัวเจ้าได้อย่างไร ในเมื่อข้าไม่เคยหวังอะไรในตัวเจ้าเลย ...........(เสียดายฉางเล่อไม่ได้ยิน )...
ฉากลอยกระทงสวยดี
เกาหยางเดินมาลอยกระทงคู่กับเว่ยหยาง ตอนเว่ยหยางกำลังหลับตาอธิษฐาน แล้วกระทงก็ลอยคู่กัน....หวานๆ ไป......ฉางรู่นำกระทงมาให้หนานอัน หนานอันพูดขอบคุณแม่นางฉางรู่ ฉางรู่ดีใจมากที่หนานอันจำชื่อตนเองได้ จึงบอกว่าดีใจที่องค์ชายจำชื่อได้ หนานอันก็บอกว่าข้าย่อมจำได้เพราะท่านเป็นน้องสาวของเว่ยหยาง ข้าไม่ลอยกระทงหรอก ท่าน(ฉางรู่) ลอยให้สนุกเถิด แล้วหนานอันก็เดินออกไป....ฉางรู่รำพึงทำไมท่านไม่จำข้าได้เพราะเราเคยเจอกันมานานแล้ว (ประมาณว่าอยากให้จำได้ตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก)............. อยู่ๆ คนก็โวยวายขึ้นมาเพราะมีร่างของซือเหยียนลอยมา หมินเฟิงตกใจมาก เว่ยหยางกับไป๋จื่อก็ทำเป็นตกใจ หลีเสี่ยวหราน ก็สั่งคนให้เอาซือเหยียนขึ้นมา เว่ยหยางก็พูดดังๆ ว่าเอ๊ะซือเหยียนไปอยู่เป็นเมีย(น้อย)ของหมินเฟิงแล้วนี่ทำไมมาอยู่ที่นี่แล้วทำไมเสียชีวิต ฉิหยุ่นรั่วรีบบอกว่าจะเป็นไปได้ยังไงเว่ยหยางซือเหยียนเป็นคนใช้ของเจ้า จะมาเป็นเมียของหมินเฟิงได้ยังไง ทุกคนอย่าเชื่อ ....เว่ยหยางก็เล่าเหตุการณ์ว่าซือเหยียนเป็นเมียหมินเฟิงแน่นอนเพราะท่านพ่อ (หลีเสี่ยวหราน) รับปากให้รางวัลเว่ยหยางแล้วเว่ยหยางขอพ่อให้ซือเหยียนได้เป็นเมียและไปอยู่ที่ห้องของหมินเฟิง....ฉิหยุนรั่วสังคนให้เอาร่างซือเหยียนไป แต่ไป๋จื่อรีบไปเปิดแขนของซือเหยียนเพื่อโชว์รอยแผลที่ถูกหมินเฟิงทำร้าย ทำให้ทุกคนต่างก็วิพากษ์วิจารณ์ว่าหมินเฟิงโหดร้าย....ทำร้ายซือเหยียนที่เป็นเมียตัวเอง....
หลังงานเลี้ยงจบตัดมาที่วังของเกาหยาง เกาหยางนั่งคิดถึงเว่ยหยาง เห็นคนสนิทเข้ามาพอดีเลยให้มานั่งตรงข้ามว่าถามว่า เจ้าเคยมีความรักมั้ย เคยชอบใครมั้ย แล้วเคยคิดถึงใครมั้ย (ประมาณนี้) ทุกคำถามคนสนิทของเกาหยางตอบว่าไม่เคย เกาหยางเลยว่าคนสนิทว่า ในเมื่อเจ้าไม่เคยมีเรื่องพวกนี้เลยซักนิดแล้วคราวที่แล้วเจ้ามีหน้ามาให้คำปรึกษาข้าได้ไงเหรอ ......แล้วเกาหยางก็เดินจากไป..
ตัดมาที่พระราชวัง...จักรพรรดิ์อ่านรายงานแล้วขว้างทิ้ง ตำหนิเสนาบดีหลีว่า นี่ลูกชายเจ้าทำถึงขั้นนี้เชียวหรือ ส่วนรวมทำให้เกิดเรื่องใหญ่ จลาจลหนัก ส่วนตัวฆ่าเมีย(น้อย) ตัวเองอย่างโหดเหี้ยม นี่เจ้าสอนลูกเจ้ายังไง เอาล่ะข้าจะสั่งสอนลูกชายเจ้าแทนเจ้าเอง แล้วก็สั่งทหารให้หมินเฟิงถูกเนรเทศออกไปจากเมืองผิงและห้ามเหยียบเข้ามาอีกตลอดชีวิต เสนาบดีหลีต้องจำยอมรับราชโองการ (ทำไรไม่ได้)......แล้วจักรพรรดิ์ก็ตำหนิหนานอันว่าเป็นเพราะเจ้าแนะนำหมินเฟิงสุดเลวมาให้ข้ารู้จักและให้ตำแหน่ง เจ้าแย่มากดูคนไม่เป็น หนานอันเสียหน้ามาก กลับมาถึงที่พักก็คว้ากระบี่มารำระบายความโกรธ แล้วก็บ่นประมาณว่าไม่น่าดึงมัน (หมินเฟิง) เข้ามาช่วยทำงานเลยแทนที่จะดีมีผลงานกับทำให้จักรพรรดิ์โกรธอีก แล้วก็คิดว่าต้องหาวิธีอื่น กะเล็งเว่ยหยางนั่นแหละ แต่คนสนิทไม่เข้าใจตอนแรกเลยถามหนานอันว่า ท่านจะแต่งงานกับหลีฉางเล่อใช่มั้ย หนานอันตอบแบบเจ้าคิดว่าจักรพรรดิ์จะอนุญาตให้ข้าแต่งกับฉางเล่อเหรอ (สร้างเรื่องซะขนาดนี้) ข้าว่าผู้หญิงบางคนเป็นดั่งไข่มุก สวยดูมีค่าแต่ไม่น่าจดจำ แต่ผู้หญิงบางคนดูธรรมดา ไม่มีอะไร แต่ฉลาด เก่ง ข้าสนใจผุ้หญิงแบบนี้มากกว่า.................................ทหารมานำตัวหมินเฟิงไปจากคฤหาสน์ตระกูลหลี
เว่ยหยางจุดเทียนไว้อาลัยให้ซือเหยียน ไป๋จื่อเข้ามาหาเว่ยหยาง และรายงานว่าหมินเฟิงถูกทหารนำตัวไปแล้ว หมินเฟิงฆ่าซือเหยียนอย่างโหดร้าย เว่ยหยางเปรยๆ ว่าหมินเฟิงต้องได้รับการลงโทษอย่างสาสม ซือเหยียนต้องได้รับการแก้แค้น ...เว่ยหยางนึกถึงคำสาบานของซือเหยียน แล้วพูดประมาณว่าขอให้เจ้าอย่าห่วง ไปสู่สุขคติ เพราะหมินเฟิงต้องได้รับการลงโทษจากสาสม............ตัดมาที่หมินเฟิงอยู่ในกงกำลังเนรเทศไปจากเมืองหลวง ..จินเถาออกมาฆ่าหมินเฟิงตาย....ตัดมาที่คฤหาสน์ตระกูลหลี ฉิหยุนรั่วพยายามขอร้องให้หลีเสี่ยวหรานหาทางช่วยหมินเฟิง หลีเสี่ยวหรานบอกข้าทำอะไรไม่ได้เพราะจักรพรรดิ์สั่งเอง ฉิหยุนรั่วก็พูดประมาณว่าถ้าเจ้ากลัว (ตระกูลหลี) ตระกูล ฉิหยุนของข้าไม่กลัว ...หลีเสี่ยวหรานดึงสติฉิหยุนรั่วว่าเจ้าจะบ้าแล้วเหรอ.....ฉิหยุนรั่วชี้หน้าเว่ยหยางและบอกว่าเว่ยหยางเป็นต้นเหตุทุกอย่าง นางกาลกิณี บลา บลา บลา....เว่ยหยางก็ทำหน้าใสๆ (หนูไม่รู้)...คนใช้เข้ามารายงานว่าหลีหมินเฟิงถูกฆ่าตายระหว่างทางแล้ว ฉิหยุนรั่วเสียใจร้องไห้หนักมาก....
หมินเต๋อมาคุยกับเว่ยหยางและถามว่าเว่ยหยางเป็นคนวางแผน (ในวันลอยกระทง) ใช่มั้ย เว่ยหยางบอกว่าใช่ ต้องแก้แค้นให้ซือเหยียน หมินเฟิงเลวมากมันสาสมแล้ว แต่ถ้าไม่คิดว่าหมินเฟิงจะตาย (ขัดใจคอนิยายอย่างแรง ในนิยายไม่มีอะไรที่เว่ยหยางจะไม่รู้ทำเองวางแผนเองทุกอย่าง แต่ในซีรี่ย์ใสๆ สวยๆ มากเกิน) หมินเต๋อก็บอกว่าต่อไปเจ้าต้องระวังตัวให้มากขึ้น ฉิหยุนรั่วคงไม่ปล่อยเจ้าไว้ แต่เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงเจ้ามีข้าอยู่ข้าจะปกป้องเจ้าเอง เว่ยหยางหัวเราะ หมินเต๋อบอกข้ามีอะไรจะให้แล้วก็เอาตุ๊กตาแกะสลักมาให้เว่ยหยาง (แกะเป็นเว่ยหยาง) บอกว่าทำเอง เว่ยหยางขอบคุณและพูดประมาณว่าชอบมากเลยข้าไม่มีใครให้ของขวัญมานานแล้ว...หมินเต๋อยิ้มมีความสุข
ทางด้านฉิหยุนรั่วก็ร้องไห้กอดเสื้อผ้าของหมินเฟิงอยู่ ฉางเล่อนำซุปมาให้........
ตอนที่ 13
ฉิหยุนรั่วร้องไห้คร่ำครวญถึงหมินเฟิง ฉางเล่อนำซุบเข้ามาให้กินฉิหยุนรั่วก็ปัดตกพื้นและพร่ำบอกฉางเล่อให้จดจำวันนี้ให้ดี หมินเฟิงตายเพราะเว่ยหยาง เจ้าต้องให้เว่ยหยางชดใช้เป็นสองเท่า ชีวิตของหมินเฟิงต้องใช้ชีวิตเว่ยหยางมาไหว้ ฉางเล่อรับปาก..
หนังหน้าคุณแม่ ดีจริงๆ ชมนะ
ฉางรู่นั่งดื่มชาอยู่ แม่ฉางรู่เข้ามา แล้วก็คุยกันเรื่องหมินเฟิง แม่ฉางรู่ดีใจที่ในที่สุดฉิหยุนรั่วก็โดนสวรรค์ลงโทษ (แล้วก็นึกถึงตอนที่โดนตบ) ฉางรู่ให้คนสนิทปิดประตูแล้วพูดประมาณว่าสายของป้ารั่วมีอยู่เต็มคฤหาสน์อย่าพูดดัง แม่ก็พูดประมาณแม้กระทั่งเขตของพวกเราข้าพูดยังต้องระวังอีกเหรอ หึ ฉิหยุนรั่วนางทำให้ข้ากับท่านพี่ (สามี) ไม่ได้พบหน้ากันอีกเลย (น่าจะถูกส่งไปทำงานอยู่ที่เมืองอื่น หรือเปล่านะ) คราวนี้ลูกชายฉิหยุนรั่วมาตายไป ช่างสาสมกับนางจริงๆ แล้วก็ถามฉางซือว่าทำไมวันนี้อยู่ห้อง ไม่ไปอยู่กับป้ารั่ว ฉางซือบอกตอนนี้ป้ารั่วเศร้าโศก อาละวาดทุกคนทุกวัน ตนไม่ไปให้โดน หรอก แล้วก็พูดขึ้นว่าพวกท่านว่าจริงมั้ยที่คนใช้พูดกันว่าการการของหมินเฟิงเป็นฝีมือของเว่ยหยาง ฉางรู่กับแม่ฉางรู่ก็พูดประมาณเจ้าอย่าไปเชือพวกคำนินทาของคนใช้มาก แต่ฉางซือบอกว่ายังไงการตายของหมินเฟิงก็ดูแปลกๆ อยู่ดี ต้องมีอะไรแน่ๆ....
แม่ของเว่ยหยางข้องใจเรื่องลอยปานแดงที่ข้อมือเว่ยหยาง จึงให้คนสนิทไปตามหมอมา แล้วถามหมอว่าเป็นไปได้มั้ยที่ปานแต่กำเนินจะเพิ่งมาปรากฏตอนโต หมอบอกคนโตขึ้นปานอาจจะเปลี่ยนขนาดหรือเปลี่ยนสีได้ แต่ถ้าเพิ่งมาเกิดขึ้นตอนโตเลย ไม่เคยมีมาก่อนในชั่วชีวิตที่เป็นหมอมา แม่เว่ยหยางขอบคุณและให้คนสนิทไปส่งหมอ...แต่หมอดันมาเจอซุนหมิงคนสนิทของฉิหยุนรั่วก่อน เลยโดนพาไปหาฉิหยุนรั่ว ฉิหยุนรั่วถามเรื่องราวจากหมอแล้ว ก็มาคิดประมวลดูแล้วก็พูดว่าต้องเป็นเพราะเว่ยหยางแน่นอน มีสิ่งปกติกับเว่ยหยาง (นึกถึงตอนจับมือเว่ยหยาง มือนิ่มเนียนสวย และความรู้ที่เว่ยหยางทำแผนช่วยเหลือผู้ประสบภัยพิบัติ)..ต้องสืบให้ได้ ต้องฆ่าเว่ยหยางให้ได้...
ทางด้านองค์ชายเกาหยางคิดถึงเว่ยหยางแต่ไม่มีทางออกเพราะเว่ยหยางทำตัวแปลกไป สั่งคนสนิทให้เตรียมม้าเพราะเครียดจะไปบ้านตระกูลหลี คนสนิทเลยถามว่าท่านจะไปงานศพของลูกชายเสนาบดีหลีใช่มั้ย องค์ชายบอกว่าใครอยากจะไปเคารพศพคนไม่ดีคนนั้น คนสนิทเลยอ๋อออ ท่านจะไปพบแม่นางหลีเว่ยหยางละซิ? ท่านยังไม่ยอมวางมืออีก ท่านไม่อายเหรอ (ไม่ตามตื้ออยู่ได้) เกาหยางยกฝ่ามือขึ้นมากแล้วบอกให้ดูมือ แล้วก็ผลักหัวคนสนิทซะ (น่ารักดี)... ตัดมาที่บ้านตระกูลหลี หลีเสี่ยวหรานให้การต้อนรับองค์ชายเกาหยาง จากนั้นบอกว่ายังมีภาระกิจที่ต้องจัดทำสำหรับงานศพหมินเฟิงไม่อาจอยู่เป็นเพื่อนได้ เกาหยางก็บอกท่านตามสบายข้ามีคุณชายเหลี (หมินเต๋อ) อยู่เป็นเพื่อนแล้วไม่ต้องห่วง หลังจากหลีเสี่ยวหรานไปแล้ว เกาหยางก็มองหาเว่ยหยาง จนหมินเต๋อถามว่าท่านมองหาอะไร องค์ชายบอกเปล่า ข้าแค่.........แล้วก็วิ่งไปทางสวน แล้วก็มาเห็นเว่ยหยางกำลังชมดอกไม้ (มีโมเมนต์อีกละ )... ตะลึงกันไปทั้ง 3 ฝ่าย ^_^
อร๊ายยยยย ฉากแบบนี้ เราจะไม่ทน 5555
อะจึ๋ยยย
ตะลึง
คนสนิทฉางเล่อไปบอกฉางเล่อว่ามีแขกมาตอนแรกฉางเล่อก็ไม่สนใจแต่พอได้ยินว่าเป็นองค์ชายเกาหยางก็บอกให้คนสนิทช่วยแต่งตัวให้สวย.....แล้วรีบออกเอาพิณไปที่สวนเช่นกัน ในขณะที่หิมะตก เกาหยางและหมินเต๋อยังตะลึงอยู่นั้น เกาหยางก็วิ่งมาหาเว่ยหยาง แล้วจะปัดแก้มให้เพราะมีหิมะติดอยู่แต่เว่ยหยางถอยหลบ เกาหยางชะงัก เว่ยหยางบอกมีธุระต้องทำขอตัว เกาหยางก็พูดประมาณว่าข้าเพิ่งมาถึงเจ้าก็มีธุระซะละ ตอนนี้แม้แต่ขายื่นแขนไปสุดแขนก็ยังไม่ถึงตัวเจ้าเลย (ประมาณน้อยใจ)..แล้วเสียงพิณของฉางเล่อก็ดังขึ้น คนสนิทฉางเล่อทำเป็นกระซิบบอกฉางเล่อผู้ทำสวยๆ ว่าไม่เห็นเกาหยาง ว่าเกาหยางอยู่ที่นี้ ฉางเล่อรีบทำความเคารพเกาหยาง และชวนเกาหยางเล่นพิณ หมินเต๋อเลยรีบสนับสนุนว่าเคยได้มีโอกาสฟังเสียงพิณที่เกาหยางบรรเลงกับฉางเล่อ เหมือนได้ฟังเพลงจากสวรรค์ประทานมา (อันนี้ชง เพื่อกันท่า นะ คิดว่า) ..องค์ชายเกาหยางเลยยื่นมือไปให้ฉางเล่อแล้วบอกตกลงเรามาบรรเลงพิณกัน..เว่ยหยางเห็นทั้งสองเล่นพิณกันอย่างไพเราะก็รีบเดินออกไป ไป๋จื่อตะโกนเรียกเว่ยหยาง ทำให้เกาหยางเห็นว่าเว่ยหยางเดินไปแล้ว เลยทิ้งฉางเล่อ วิ่งตามเว่ยหยางไป...ฉางเล่อโกรธ+เสียใจ เลยปัดพิณตกพื้นสายขาดกระจุย .หมินเต๋อหันหลังมามองฉางเล่อ (แบบเท่ห์ๆ น่ารักๆ )...
เพลงของเราสองคน
ชอบภาพนี้ของหมินเต๋อ
เกาหยางวิ่งตามเว่ยหยางมาทันแล้วก็ถามประมาณว่าเจ้าเป็นอะไร ทำไมเดินหนีมาซะเฉยๆ แบบนี้ เว่ยหยางบอกข้าไม่รู้จะอยู่ทำไม ข้าเห็นท่านกับฉางเล่อกำลังบรรเลงเพลงกันอย่างไพเราะแล้วจะให้ข้าทำอะไร แล้วก็พูดประมาณท่านมีฐานะสูงส่ง ห่างไกลจากข้ามาก ถึงแม้ว่่าข้าจะได้รับแต่งตั้งเป็นยอดหญิงแห่งอันผิง ท่านคิดว่ามันเพียงพอให้เราได้คู่ควรกันเหรอ ( ประมาณถึงแม้ตอนนี้จะมีตำแหน่งนิดหน่อยแต่ฐานะก็ยังห่างไกลกันมากอยู่ดี)....เว่ยหยางจะไปเกาหยางไม่ให้ไปจับข้อมือเว่ยหยางไว้ เว่ยหยาง ดุมากบอก ปล่อยมือข้าเดี๋ยวนี้ ข้าบอกให้ปล่อย ตอนแรกเกาหยางไม่ปล่อย เว่ยหยางต้องย้ำอีกครั้ง ปล่อยมือข้า!!! คนสนิทมองกันตะลึง (ประมาณว่าเว่ยหยางลืมตัวว่าพูดกับใครอยู่ ดุองค์ชายได้ไงจ๊ะ)....
ในห้องเว่ยหยาง ไป๋จื่อ (น่ารักมาก) บอกเว่ยหยางว่าเว่ยหยาง "หึง" เกาหยางที่เล่นพิณคู่ฉางเล่อ เว่ยหยางบอกไม่มีทางจะหึงได้ไงไม่ได้คิดอะไร ไป๋จื่อเลยแซวว่าอ๋อท่านไม่ได้หึงท่านไม่ได้คิดอะไรกับองค์ชายแแล้วท่านเก็บพัดไม้ไผ่ขององค์ชายไว้ทำไม (พร้อมวิ่งไปหยิบมา) เว่ยหยางพูดบิดเบือนไปว่าข้าลืมไปแล้วว่ามีพัดขยะนี้อยู่ ไป๋จื่อทวนคำ อ๋อพัดขยะงั้นข้าจะทำลายมันแทนคุณหนูนะคะ เว่ยหยางรีบห้าม "เจ้ากล้าเหรอ คุกเข่า ถ้าเจ้ายังพูดอีกข้าจะให้เจ้าแต่งงานออกไปพรุ่งนี้" ไป๋จื่อเลยบอกว่าข้ากลัวแล้ว แล้ววิ่งออกไปจากห้อง ตอนวิ่งก็ตะโกนไปด้วย ท่านหึง ท่านกำลังหึง......เว่ยหยางนั่งมองพัดแล้วก็คิด....พยายามตัดใจ เดินเอาพัดไปเก็บไว้ในกล่อง ตอนเก็บพัดมีคนแอบมองดู (หงส์ลั่ว นักฆ่าผู้หญิงคนของฉิหยุนรั่ว)..
ทางด้านเกาหยางกำลังยืนหัวเราะบ้าง หยุดคิดบ้าง หัวเราะบ้าง อยู่คนเดียว จนเสด็จแม่เดินเข้ามา เกาหยางปอกส้มให้เสด็จแม่แล้วถามว่า มีคนๆ หนึ่งข้ากับเขาเราเป็นเพื่อนกัน แต่แล้วตอนนี้เขาก็ทำตัวเปลี่ยนไปพยายามหลบหน้า แล้วก็ผลักไสอยู่ตลอดเวลา ทำอะไรก็ไม่ถูกใจ (ประมาณนี้) ท่านแม่ว่าเขาคิดยังไงกับข้า เขาทำอย่างนั้นทำไม พระมเหสีรับส้มไปกินแล้วบอก "หวาน" เกาหยางก็บอกว่าไม่ได้หมายถึงส้ม ข้าหมายถึงเขาคนนั้น แม่เลยบอกว่าที่ข้าพูดก็ไม่ได้หมายถึงส้ม ข้าหมายถึงเจ้ากับเขา "หวาน" เจ้าชอบคิดถึงเขาใช่มั้ย อยากเห็นหน้าเข้าตลอดเวลาใช่มั้ย อยากไปหาอยากอยู่ใกล้ตลอด ได้ยินเสียงก็มีความสูข? เกาหยางถามอ้าวท่านแม่ทำไมรู้ละ ...แม่เลยบอกเขาเป็นผู้หญิงละซิ งั้นเจ้าก็ตกหลุมรักเธอละล่ะ ....เกาหยางก็ "ฮ่ะะะะ อะไร ข้ารักนางเหรอ" แม่ก็เลยถามว่าเป็นคุณหนูตระกูลไหน..เกาหยางหลุดปากไปว่าตระกูลหลี แล้วก็อุ๊บบบ อายเดินออกไป...พระมเหสีก็รำพึงรำพัน ลูกจูของแม่โตแล้วจริงๆ เอ๊ะคุณหนูตระกูลหลี ต้องเป็นหลีฉางเล่อแน่นอน แล้วก็ยิ้ม................. (โถ้วว คุณแม่)
หงส์ลั่วส่งข่าวมาให้ฉิหยุนรั่วว่าเว่ยหยางตัวจริงตายแล้ว เว่ยหยางที่อยู่ในบ้านตอนนี้เป็นตัวปลอม ฉิหยุนรั่วยิ้มร้ายแล้วก็วางแผนกำจัดเว่ยหยาง...........ฉิหยุนรั่วมาเอาใจ ดูแลและนวดให้ท่านยา ท่านย่าขอบใจและแสดงความเสียใจที่ต้องเสียหลานชายไป ทำไมหลานข้าต้องมาเสียชีวิตก่อนข้าซึ่งเป็นคนแก่เสียอีก ..ฉิหยุนรั่วเลยบอกทุกคนว่าจะพาทุกคน (ผู้หญิง) ในบ้านไปค้างที่วัดเพื่อทำบุญสวดมนต์ขอพรให้มีแต่เรื่องดีๆ เกิดขึ้น ท่านย่าเห็นด้วย เว่ยหยางรีบบอกทุกคนว่าขออยู่ดูแลท่านย่าเอง แต่ท่านย่าบอกให้เว่ยหยางไปด้วย...ฉิหยุนรั่วยิ้ม..วันเดินทางมาที่วัด ทุกคนพร้อมที่หน้าประตูเว่ยหยางทักหมินเต๋อว่ามีแต่ผู้หญิงไปทำไมคราวนี้เจ้าถึงไปละ หมินเต๋อตอบประมาณว่าข้าก็ไม่ได้อยากจะไป (แหงะ) แต่ข้าว่าทุกครั้งที่ข้าไปไหนกับท่านจะมีอันตรายเกิดขึ้นทุกครั้ง ข้าเลยคิดว่าครั้งนี้ก็ไปด้วยน่าจะดีกว่าท่านแม่ข้าก็อยากให้ข้าไปอยู่แล้ว..เว่ยหยางก็บอกหมินเต๋อว่าข้ารู้เจ้าเป็นห่วงข้า (หมินเต๋ออาย) แล้วเว่ยหยางก็ควงแขนหมินเต๋อ ข้ารักเจ้าที่สุดเลยน้องชายที่น่ารักของข้า ..หมินเต๋อสลัดแขนออกจากเว่ยหยางแล้วบอกว่า ใครบอกว่าข้าเป็นน้องชายเจ้า เจ้ากับข้าไม่ได้มีความเกี่ยวข้องอะไรกันทางสายเลือดเลยนะ อย่ามาเรียกข้าว่าน้องชาย ..เว่ยหยางหัวเราะแล้วก็ล้อหมินเต๋อ หมินเต๋อเดินหนีไป ฉางรู่จึงบอกเว่ยหยางว่าพวกเราก็ไปกันเถอะ แล้วขบวนก็เดินทางไปวัด...
ที่วัดฉางเล่อกับฉิหยุนรั่วมาถึงแล้วก็สั่งให้บรรดาคนใช้ไปเตรียมสถานที่ (จะบริจาคของ)และเอาของไปเก็บที่ห้องพักในวัด จากนั้นก็คุยกับฉิหยุนรั่ว ฉิหยุนรั่วก็พูดประมาณไม่ให้ฉางเล่อกังวลเพราะทุกอย่างแม่วางแผนเตรียมการพร้อมไว้หมดแล้ว......ด้านเว่ยหยางพบกับจินเถา จินเถาขอให้เว่ยหยางพามาอยู่ข้างกายเพราะไม่ต้องการแยกจากกันอีก เว่ยหยางพาจินเถามาขออนุญาตกับฉิหยุนรั่ว ฉางเล่อไม่อยากรับจินเถาเพราะมีกระบี่และดูน่ากลัว จินเถาบอกขอมอบกายถวายชีวิตดูแลเว่ยหยางเพราะเว่ยหยางเคยช่วยชีวิตไว้ ถ้าผิดคำสามารถขอให้ไม่ตายดีแล้วก็ตัดหินขาด ฉางเล่อตกใจ ฉิหยุนรั่วอนุญาต จินเถาจึงได้อยู่กับเว่ยหยาง..............ฉางเล่อถามแม่ว่าทำไมอนุญาตก็เท่ากับว่าเว่ยหยางมีพวกมากขึ้น ฉิหยุนรั่วบอกเห็นจินเถาลักษณะแบบนี้ไม่น่าจะซื่อสัตย์อะไรเท่าไหร่หรอก ข้าจะให้ทั้งสองคนทำงานร่วมกัน อีกไม่นานก็จะกำจัดทั้งคู่ออกไปได้ไม่ต้องห่วง ......
ที่วัด ทั้งองค์ชายหนานอัน องค์ชายเกาหยางก็มา เพราะต่างก็ได้ยินว่าผู้หญิงของตระกูลหลีเดินทางมาสวดมนต์ขอพรพระที่นี่ ...เกาหยางพยายามชวนเว่ยหยางไปทำพิธีสวดมนต์จุดเทียนด้วยกัน แต่เว่ยหยางปฏิเสธบอกว่านัดกับหมินเต๋อไว้เรียบร้อยแล้ว แล้วก็ไปดึงหมินเต๋อไป ...เกาหยางเลยรีบวิ่งตามไป ฉางเล่อก็ตามเกาหยางไป เหลือหนานอันยืนอยู่ ฉางรู่รีบเดินเข้ามาแล้วบอกว่าที่วัดนี้มีดอก (ชื่ออะไรไม่รู้ 55 ) หาชมได้เฉพาะที่วัดนี้อยากพาองค์ชายไปชม หนานอันเลยไปกับฉางรู่....แล้วฉางรู่ก็พูดให้หนานอันคิดอีกล่ะ..ประมาณว่า..ท่านรู้จักดอกกล้วยไม้ (อืมม ไม่แน่ใจแต่เป็นพวกกาฝาก ต้นไม้เล็กๆ) ชนิดนี้มั้ย หนานอันบอกไม่รู้จักทำไมเหรอ ฉางรู่ก็พูดต่อประมาณว่ามันเป็นต้นไม้เล็กๆ ที่อาศัยอยู่บนต้นไม้ใหญ่ จะประสานเกาะเกี่ยวกันแน่นกับต้นไม้ใหญ่จนแยกไม่ออก มันเจาะอาหารและดูดน้ำจากต้นไม้ใหญ่ จนกระทั่งต้นไม้ใหญ่ตายลง แต่ต้นกล้วยไม้ (ต้นไม้เล็กๆชนิดนี้) ยังมีชีวิตอยู่อย่างดี........หนานอันคิดตามแล้วมองหน้าฉางรู่ ฉางรู่รีบบอกหนานอันว่า ข้าพูดอะไรโหดร้ายไปหรือเปล่า...หนานอันบอกเจ้าพูดกฏการเลือกผู้รอดชีวิตตามธรรมชาติอยู่ จะโหดร้ายได้อย่างไร.....(นางจะสื่อว่าอะไร? บอกแผนเพื่อให้ได้เป็นรัชทายาท หรือจะบอกว่าตัวฉางรู่ถึงจะไม่โด่งดังมีชื่อเสียง ก็สามารถช่วยหนานอันได้? หรือเลือกข้าข้าจะดูดให้ต้นไม้ใหญ่ตาย 5555 )...
ฉางเล่อพยายามตามเกาหยาง ฉางซือจึงเห็นเกาหยางพยายามวิ่งก็เลยถามว่าเมื่อตอนเด็กๆ ข้าจำได้ว่าองค์ชายเกาหยางชอบพี่ฉางเล่อขนาดเอ่ยปากว่าโตขึ้นจะแต่งงานกับพี่ฉางเล่อ แล้วทำไมตอนนี้เหมือนท่านไม่สนใจพี่ฉางเล่อละ องค์ชายก็บอกว่าขอแม่นางหลีอย่าได้ใส่ใจกับคำพูดตอนเด็ก ของข้าเลยยังเด็กมากก็พูดไปไม่ได้คิดอะไร ตอนนี้โตแล้วก็อย่าไปใส่ใจมันเลย ฉางเล่อหน้าเสีย แล้วก็ทวนคำ...อย่าไปใส่ใจมัน(คำพูดนั้น)เลย...เกาหยางหลบฉางเล่อไปอีกทางกับคนสนิท
เว่ยหยางพาหมินเต๋อหลบจากเกาหยางมาได้ หมินเต๋อบ่นประมาณว่าทำไมพวกองค์ชายไม่มีอะไรทำหรือไงมาตามเจ้า (เว่ยหยาง) อยู่ได้ เว่ยหยางบอกเขาไม่ได้มาตามข้าหรอก หมินเต๋อบอกที่ข้าเห็นตามแน่นอน เจ้าชอบองค์ชายเหรอเว่ยหยางรีบปฏิเสธบอกไม่ชอบแน่นอนเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง หมินเต๋อบอกเป็นห่วงเพราะเจ้าไม่ แต่พวกเขาต้องชอบเจ้าแน่นอนจะห้ามยังไง เว่ยหยางบอกหมินเต๋อว่ามีวิธีรับมือ..จากนั้นคนรับใช้มาตามให้เว่ยหยางกับหมินเต๋อไปช่วยแจกของหน้าวัด ..ที่หน้าวัดทุกคนก็มาช่วยกันบริจาคของให้คนยากคนจน ..ก็มีป้าคนหนึ่งมาจากหมู่บ้านที่เว่ยหยางตัวจริงเคยอยู่ มาถามหาเว่ยหยาง ฉิหยุนรั่ว (แผนนาง) เลยรีบออกมาเรียกเว่ยหยางให้มาพบกับผู้หญิงชาวบ้านคนนั้น...พอป้าชาวบ้านเห็นก็ชี้หน้าบอกนี่ไม่ใช่เว่ยหยางนี่ ไม่ใช่แน่นอน ...ทุกคนก็งง...ฉิหยุนรั่วหันไปมองเว่ยหยางแล้วบอกว่า ข้าหวังว่าเจ้าจะมีคำอธิบายที่ดีให้พวกเรานะ.............
ถึงกับชี้หน้ากันเลยทีเดียว
ฉิหยุนรั่วกลับมาบ้าน หลีเสี่ยวหรานเข้ามาในห้องแล้วถามว่าเจ้าเรียกข้ากลับมาบ้านด่วนขนาดนี้และเจ้าถึงกลับยกเลิกการทำบุญมีเรื่องอะไร ฉิหยุนรั่วก็ใส่ไฟเรื่อง เว่ยหยางคนนี้ต้องเป็นตัวปลอมแน่นอนหลีเสี่ยวหรานก็งงๆ แล้วพูดประมาณเดี๋ยวค่อยมาสอบถามก็ได้ แต่ฉิหยุนรั่วรีบบอกไม่ได้ต้องไต่สวนเลยเพราะมีองค์ชายหนานอัน กับองค์ชายเกาหยาง อยู่ในเหตุการณ์ด้วย (อ้าง) ทั้งสององค์ชายก็สงสัยเป็นอย่างมาก เราต้องทำให้เรื่องราวทุกอย่างกระจ่าง และอย่าลืมว่าตอนนี้เว่ยหยางได้รับตำแหน่งจากฮ่องเต้เองเลยให้เป็นยอดหญิงแห่งอันผิง เท่ากับเป็นการหลอกจักรพรรดิ์ด้วย โทษหนัก...หลีเสี่ยวหรานเลยบอกว่าเรื่องรับโทษไม่ต้องห่วงข้าจะปล่อยให้เว่ยหยางไปแก้ตัวต่อหน้าจักรพรรดิ์เอง (ไม่เกี่ยวกับพวกเรา) ......(โถ้วววว คุณพ่อง)
ทางด้านเว่ยหยางกับจินเถาและไป๋จื่อถูกกักบริเวณอยู่ที่ห้อง เว่ยหยางรู้ล่ะว่าต้องแผนของฉิหยุนรั่วแน่ๆ แล้วก็รอเรียกไปไต่สวนที่ห้องโถงใหญ่...............
ตอนที่ 14
จินเถาบอกเว่ยหยางว่าจะไปฆ่าพวกยามที่เฝ้าหน้าประตู และฉิหยุนรั่วซะจะได้หมดเรื่อง เว่ยหยางห้ามไว้และบอกว่าถ้าทำอย่างนั้นก็เท่ากับเดินเข้ากับดักของฉิหยุนรั่ว เว่ยหยางจับมือไป๋จื่อถามไป๋จื่อว่าเจ้าเชื่อว่าข้าเป็นตัวปลอมมั้ย ไป๋จื่อบอกไม่เชื่อ แต่ถึงแม้เว่ยหยางจะเป็นอะไร ไป๋จื่อก็จะซื่อสัตย์และอยู่ข้างเว่ยหยางตลอดไป เว่ยหยางขอบใจไป๋จื่อ
ทางด้านดับเบิ้ลเลว + พ่อ กำลังคุยกันพ่อสั่งให้คนนำตัวเว่ยหยางไปสอบสวนที่ห้องโถง เป็นเวลาเดียวกับคนมารายงานว่าองค์ชายหนานอันและเกาหยางมาถึงแล้ว พ่อรีบออกไปต้อนรับ ส่วนฉิหยุนรั่วยิ้มพูดกับฉางเล่ว่า องค์ชายทั้งสองช่างมาได้เวลาเหมาะสมจริงๆ ถ้าองค์ชายไม่มาพ่อของเจ้าอาจไม่เอาผิดเว่ยหยางถึงแม้จะเป็นตัวปลอม เพราะเป็นที่โปรดปรานของจักรพรรดิ์แล้ว แต่ถ้ามีองค์ชายทั้ง 2 มาร่วมด้วย ยังไงเว่ยหยางตัวปลอมก็ไม่มีทางเลือก มีทางเดียวเท่านั้นคือตาย ข้าจะให้เว่ยหยางได้ชดใช้ชีวิตแก้แค้นให้พี่ชายเจ้า
ในห้องโถงมีการนำตัวหญิงชาวบ้านมาชี้ตัวเว่ยหยาง นางชี้บอกเว่ยหยางคนนี้เป็นตัวปลอม----เกาหยางสังเกตุเห็นฉางเล่อยิ้มกระหยิ่ม ดีใจก็แปลกใจ (มันต้องมีอะไรแน่ๆ) เว่ยหยางบอกทุกคนว่าไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้ เพราะปกติแล้วไม่ออกจากบ้านเลยไม่รู้จักใคร ฉิหยุนรั่วจึงให้นำ มนุษย์ป้าวันนั้นออกมา เว่ยหยางมีท่าทางตกใจเล็กน้อยแต่ทำเฉยๆไว้ ฉิหยุนรั่วพูดข่มขู่มนุษย์ป้าว่าให้พูดความจริง ไม่เช่นนั้นไม่แค่เจ้าจะเดือดร้อนครอบครัวของเจ้าด้วย เกาหยางมองหน้าฉิหยุนรั่วเพราะพูดจาข่มขู่พยาน...มนุษย์ป้าก็รับปากว่าจะพูดความจริง พ่อเว่ยหยางถามป้าหลิวว่ารู้ักผู้หญิงที่นั่งข้างๆ มั้ย ป้าหลิวบอกรู้จักซิเพราะป้าเกาบ้านอยู่ใกล้กัน แล้วก็ถามป้าหลิวต่อว่าแล้วผู้หญิงคนข้างๆ ที่ยืนอยู่นั่นล่ะ ป้าหลิวก็ตอบว่าก็คุณหนูรองหลีเว่ยหยางไง ป้าเกาที่นั่งข้างๆ ก็โวยวายว่าเจ้าจะบ้าเหรอนี้ไม่ใช่คุณหนูรองหลีเว่ยหยางซักหน่อยเจ้าโกหกเดี๋ยวเจ้าต้องโดนตัดลิ้น ป้าหลิวก็ร้องบอกข้าไม่กล้า ข้าไม่กล้า พ่อเว่ยหยางทุบโต๊ะแล้วบอกว่าบังอาจ พูดความจริงมาเดี๋ยวนี้---ป้าหลิวเลยบอกว่าข้าจะพูดความจริงที่จริงแล้วผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เว่ยหยาง--เว่ยหยางจึงแทรกว่าอ้าวป้าทำไมท่านถึงพูดใส่ร้ายข้าแบบนั้นล่ะ เกาหยางก็ว่าป้าหลิวประมาณว่าเจ้าจะมาโกหกสร้างเรื่องไม่ได้นะต้องพูดความจริงเท่านั้นไม่งั้นจะถูกลงโทษ---มนุษย์ป้า(หลิว) เหล่ไปมองหน้าเว่ยหยาง
หมินเต๋อป้อนเม็ดทานตะวันฉางซือ แบบ เบาเบา...
ด้านนอก หมินเต๋อ จินเถา ฉางรู่และฉางซือรออยู่ด้านนอก จินเถาต้องการบุกเข้าไปแต่หมินเต๋อห้ามไว้บอกว่าข้างในมีองค์ชายอยู่ตั้ง 2 พระองค์บุกเข้าไปแบบนี้ไม่ได้ช่วยอะไรเว่ยหยางได้ แถมยังจะทำให้เดือดร้อนหนักมากกว่าที่เป็นอยู่ จินเถาจึงหยุดสติอารมณ์ ฉางซือพูดโพล่งขึ้นมาประมาณว่าเนี้ยนะถ้าเว่ยหยางเกิดเป็นตัวปลอมขึ้นมา ต้องถูกสั่งประหารแน่นอนเพราะถือว่าหลอกลวงเบื้องสูงไม่รอดแน่ และเว่ยหยางคนนี้ก็แปลกข้าว่าเป็นตัวปลอมแน่เลยหมินเต๋อก็เข้ามาว่าฉางซือว่าหุบปากซะ ฉางซือโกรธหมินเต๋อจึงว่าหมินเต๋อประมาณว่าเจ้าเป็นอะไร ทำไมข้าจะพูดไม่ได้ อ๋อเจ้ามีความสัมพันธ์พิเศษที่พูดไม่ได้กับเว่ยหยางใช่มั้ย หมินเต๋อเลยกระแทกจานที่ใส่เม็ดทานตะวันสาดกระจายเต็มหน้าฉางซือ พร้อมบอกว่าถ้าเจ้าไม่หยุดจะไม่ใช่แค่ เมล็ดทานตะวันที่จะโดนหน้าเจ้านะ...(เดี๋ยวจะจัดให้หนักกว่าเดิม)...ฉางซือโกรธแต่ก็ไม่พูดอะไร
ข้างในห้องโถง เว่ยหยางบอกป้าหลิวให้พูดความจริงเจ้ารู้ใช่มั้ยว่าความผิดฐานโกหกเบื้องสูงเป็นไง ป้าหลิวบอกข้าไม่กล้าโกหก เว่ยหยางคนนี้เป็นตัวปลอม---พ่อเว่ยหยางชี้ไปที่เว่ยหยางแล้วถามป้าหลิวว่าแล้วคนนี้ที่แท้เป็นใคร ป้าหลิวตอบว่าไม่รู้แน่ชัดเว่ยหยาง(ตัวจริง) พามาและตอนที่ตระกูลหลีส่งคนไปรับตัวเว่ยหยางตัวจริงตายแล้วข้าเลยปล่อยเลยตามเลยเชื่อนางให้นางมาเพราะกลัวความผิวที่คุณหนูรองตาย---พ่อเว่ยหยางก็ถามป้าหลิวว่าเจ้ามีหลักฐานยืนยันมั้ย ป้าหลิวบอกร่างของคุณหนูรองถูกเผาและฝังไว้หลังบ้านข้า----พ่อเว่ยหยางจึงสั่งให้คนไปขุดมาตามที่องค์ชายหนานอันเห็นด้วย หนานอันบอกให้ลองดู (หน้าเว่ยหยางกังวล) พ่อเว่ยหยางประกาศบอกเด๊่ยวเราจะได้รู้กัน ตอนนี้ให้นำตัวเว่ยหยางไปขังไว้ ห้ามใครเข้าใกล้เด็ดขาด
ทางด้านฉางเล่อกับฉิหยุนรั่วนั่งคุยกัน (ตอนรอคนไปขุดศพ) ฉางเล่อถามแม่ว่าท่านรู้ได้อย่างไรว่าเว่ยหยางคนนี้เป็นตัวปลอม ฉิหยุนรั่วบอกว่าข้า "เดา" เอาเพราะแผนช่วยผู้ประสบภัยพิบัติ ไม่มีทางเลยที่หญิงบ้านนอกไร้การศึกษาแบบเว่ยหยาง(ตัวจริง) จะเขียนได้ข้าจึงสั่งให้หงส์ลั่วไปสืบความจริงที่หมู่บ้านนั้น คนทั้งหมู่บ้านไม่มีใครเคยเห็นเว่ยหยางคนนี้เลย-----ซุนหมิง(คนใช้) ก็พูดขึ้นว่าตอนแรกป้าหลิวก็ไม่ยอมบอกแต่พอข้าเอาปิ่นปักผมของลูกป้าหลิวให้แกดู แกถึงยอมเล่าความจริงทุกอย่าง..(ขู่กันชัดๆ)...ฉางเล่อถามแม่ว่าแล้วท่านพ่อจะพิสูจน์จากศพได้อย่างไร ศพมันพูดไม่ได้ (เฮ้อ ฉางเล่อ โง่จริงจัง) ฉิหยุนรั่วยิ้มบอกไม่ต้องกังวลแม่เตียมวางแผนไว้หมดแล้ว ฉางเล่อตาวาวแล้วมองไปข้างนอกเห็นเกาหยางเดินผ่านที่พักตนจึงบอกแม่ให้พักผ่อน (ข้าขอไปตามผู้ชายก่อน ..) .ข้าก็จะไปพักผ่อนเช่นกันแล้วก็ลาฉิหยุนรั่ว แล้วรีบตามเกาหยางไป
เกาหยางมายืนมองที่คุมขังเว่ยหยางเห็นยามเฝ้าเต็มไปหมด ฉางเล่อเดินตามมาถึงก็ร้องเรียกองค์ชายเกาหยาง ทำให้เว่ยหยางได้ยินจึงเดินมามองที่ประตูสบตากันกับเกาหยางแล้วก็ปิดประตูเพราะแม่เว่ยหยางเข้ามานำอาหารมาให้เว่ยหยางกกิน เว่ยหยางถามแม่ว่าเข้ามาได้อย่างไรแม่บอกไป๋จื่อจัดการพูดกับทหารให้---เว่ยหยางเรียก "แม่ จริงๆ แล้วข้า..." แม่ตัดบทไม่ต้องพูดอะไร ข้าเห็นว่าฉิหยุนรั่วคอยแต่เฝ้าหาเรื่องเจ้าตลอดเวลาม้นเป็นข้าแท้ๆ ข้าต้องขอโทษเจ้าด้วย...แม่กำลังส่งถ้วยน้ำให้เว่ยหยางยามก็ตะโกนว่าหมดเวลาละ ออกไปได้ แม่เว่ยหยางตกใจทำน้ำหกใส่แขนเว่ยหยาง แม่เว่ยหยางเห็นปานแดงที่แขนข้างขวาของเว่ยหยางก็เงียบไป แล้วเดินออกไปเงียบๆ..
ฉางเล่อเจ้าควรเข้าใจอะไรง่ายๆ หน่อยนะ...
ฉางเล่อเดินมาคุยกับเกาหยางหน้าเรือนคุมขังเว่ยหยาง..
เกาหยาง-- เจ้า(ฉางเล่อ)เป็นคนอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ใช่มั้ย
ฉางเล่อ--ทำไมองค์ชายถามข้าเช่นนี้ละ ท่านคิดว่าข้าใส่ร้ายเว่ยหยางเหรอ
เกาหยาง--เจ้าไม่ได้ทำงั้นเหรอ?
ฉางเล่อ--เราเติบโตมาด้วยกัน ท่านเห็นข้าเป็นคนประเภทนั้นอย่างนั้นเหรอ เป็นเว่ยหยางต่างหากที่หลอกลวงทุกคน แฝงตัวเข้ามาในตระกูลหลีเพื่อผลประโยชน์ ใครจะรู้ต่อไปนางจะทำอะไรบ้าง ท่านไม่ว่าเว่ยหยางแต่ท่านตำหนิข้า องค์ชายท่านลำเอียงเกินไปแล้ว
เกาหยาง-- พวกเรายังไม่รู้ความจริงว่าเป็นเช่นใด แล้วจะมาพูดถึงผล ได้อย่างไร
ฉางเล่อ--แล้วถ้ามันเป็นความจริง (เว่ยหยางเป็นตัวปลอม) องค์ชายจะยังเชื่อเว่ยหยางอีกมั้ย
เกาหยาง--ถึงแม้ว่าจะเป็นความจริง (ตัวปลอม) ข้าเชื่อว่าเว่ยหยางมีเหตุผลของเธอ และเว่ยหยางไม่เคยทำร้ายใคร...และถ้าเป็นเจ้า (ฉางเล่อ) จริงๆ ที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ข้าจะไม่ยอมนิ่งดูดายแน่ (ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่) (เกาหยางจ้องหน้าฉางเล่อ แล้วก็เดินออกมา) ฉางเล่อตะลึงแล้วรีบวิ่งตามเกาหยาง
ฉางเล่อ--องค์ชาย ข้าจำได้ตอนเราเป็นเด็กๆ ท่านสัญญากับข้าว่าจะแต่งงานกับข้าอย่างแน่นอน ตอนนี้ข้าขอทวงสัญญานั้น...
เกาหยาง--(ก้มหน้า) ข้าเสียใจแม่นางหลี ข้าขอโทษหากคำพูดของข้าตอนเด็กมีอิทธิพลกับเจ้าถึงเพียงนี้ ได้โปรดอภัยให้ข้า
ฉางเล่อ-- ท่านมาเล่นพิณกับข้าบ่อยๆ และพูดคุยเล่นกับข้าบ่อยๆ พวกเรามีความสุขกันมาก องค์ชายลืมเรื่องราวของเราหมดแล้วเหรอ
เกาหยาง--ความจริงแล้วข้าแค่ชื่นชมที่เจ้าเล่นพิณได้ไพเราะ นี้ข้าทำให้เจ้าเข้าใจผิดเหรอ
ฉางเล่อ-- เข้าใจผิด? ตลอดเวลาหลายปีมานี้ท่านบอกว่าข้าเข้าใจผิด ควรพูดใหม่ว่าท่านเปลี่ยนใจต่างหาก เพราะเว่ยหยาง..
เกาหยาง-- เกี่ยวอะไรกับเว่ยหยาง?
ฉางเล่อ-- ทานลบความทรงจำวัยเด็กแสนหวานของพวกเรา เราเป็นคู่ที่เหมาะสมกิ่งทองใบหยกที่สุด ท่านผิดคำสัญญากับข้าเพระเว่ยหยาง ทำไม? นางเป็นแค่ลูกสาวคนใช้ในบ้าน ไม่มีอะไรคู่ควรกับท่านเลย
เกาหยาง--ระวังคำพูดด้วยแม่นางหลี ข้าขอโทษที่ทำให้เจ้าเข้าใจผิด ขอโทษที่คำพูดข้าทำให้ทานทุกข์ใจ ขอให้เจ้าจงลืมซะ เพื่อชีวิตจะได้มีความสุข
ฉางเล่อ-- ความสุขของข้าเหรอ ความสุขของข้าคือได้ครองคู่กับองค์ชาย..(โอ้วววฉางเล่อตรงดี) ข้าตัดสินใจมานานแล้วข้าจะไม่มีใจให้ใครนอกจากองค์ชายคนเดียว ...(แล้วก็วิ่งไป)
หนานอันเดินมาหาเกาหยางแล้วก็พูดประมาณว่านี่เจ้าปฏิเสธแม่นางหลีฉางเล่อเหรอ เจ้านี่ช่างเป็นผู้ชายที่โชคดีจริงๆ หญิงที่สวยที่สุดของเมืองเพียบพร้อมทุกอย่างรักเจ้า เกาหยางบอกหนานอันอย่าล้อข้าเล่นเลย...หนานอันถามเกาหยางหากความจริงปรากฏว่าเว่ยหยางเป็นตัวปลอมโทษทานหลอกลวงจักรพรรดิ์ชีวิตนางคงไม่รอดตอนนี้มีเพียงพ่อนางคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยนางได้ แล้วเจ้าจะทำอย่างไร เกาหยางตอบว่าอย่างไรก็ตามข้าเชื่อใจหลีเว่ยหยาง ข้าจะหาวิธีรับมือกับเรื่องนั่น (จักรพรรดิ์) ภายหลัง...แล้วเกาหยางก็เดินออกไป...คนสนิทของหนานอันถามหนานอันว่าเกาหยางจะทูลขอจักรพรรดิ์เพื่อเว่ยหยางจริงเหรอ หนานอันบอกนั้นเป็นสิ่งที่ดีที่สุดและก็ดีมากต่อข้าด้วย จักรพรรดิ์จะปล่อยให้คนที่เห็นแก่ผู้หญิงมาปกป้องประเทศได้อย่างไร (ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์)...
ถ้าจะตื้อขนาดนี้....ฉางรู่นะฉางรู่
ฉางรู่เข้ามาคารวะทักทายหนานอัน แล้วฉางรู่พูดประมาณวาเกรงใจองค์ชายจริงๆ ปกติก็ภาระกิจเยอะอยู่แล้วยังต้องมาเสียเวลาเพราะเรื่องของตระกูลหลีอีก หนานอันบอกไม่เป็นไร แล้วเจ้าคิดยังไงกับเรื่องเว่ยหยาง ฉางรู่บอกประมาณว่าข้าไม่กล้าออกความเห็น แต่เท่าที่ข้าอยู่ร่วมกับนางมาข้าว่านางมีการศึกษาดีแตกต่างจากหญิงชาวบ้านนอกทั่วไป แต่นางสามารถทำให้จักรพรรดิ์และองค์ชายทุกคนโปรดได้ในเวลาอันสั้นมาก ข้า(ฉางรู่) ก็ยินดีและปลาบปลื้มที่มีญาติที่ฉลาดและดีอย่างนาง----- หนานอันทวนข้อความของฉางรู่ที่ว่า เว่ยหยางถูกเลี้ยงและเติบโตที่บ้านนอกห่างไกลยังมีการศึกษาและฉลาดขนาดนี้ นางเป็นคนชนิดพิเศษจริงๆ.. ฉางรู่ก็พูดต่อว่าพวกเราจะได้รู้ว่าเว่ยหยางเป็นใครเร็วๆ นี้....หนานอันมองหน้าฉางรู่ (ชื่นชม ?)
ก็ไม่ได้อยากจะลงนะรูปนี้...
ที่ห้องโถง หมอมาชันสูตรศพที่คนไปขุดมา บอกว่านี่เป็นศพของคนอายุ 16 ทุกคนก็วิจารณ์ เว่ยหยางรีบบอกว่าคนที่ต้องการใส่ร้ายเว่ยหยางสามารถทำยังไงก็ได้กับศพ ท่านพ่อโปรดพิจารณาด้วย ฉิหยุนรั่วจึงลุกออกมาจากที่นั่งมาดูที่ศพ แล้วก็ร้องโวยวายว่าท่านพี่ท่านมาดูซินี่เป็นศพของเว่ยหยางจริงๆ ข้าจำได้กำไรปรจำตระกูลหลีที่แขนนางข้าให้นางไว้ตอนเกิด---เว่ยหยางตกใจแต่ควบคุมสติไว้ปฏิเสธว่าไม่เคยมีกำไรนี้แน่นอน ท่านพ่อได้โปรดให้ความเป็นธรรม---พ่อบอกเว่ยหยางว่าห้ามเรียกข้าว่าพ่อ จนกว่าเรื่องสอบสวนจะเสร็จสมบูรณ์ ...ฉิหยุนรั่วได้ทีรีบสั่งให้คนมาลากตัวเว่ยหยางไปทรมานเพื่อจะได้รับสารภาพ...เกาหยางไม่ยอมบอกหยุดนะห้าม...แต่ฉิหยุนรั่วก็ไม่ยอมและพ่อเว่ยหยางก็เห็นด้วยกับฉิหยุนรั่วให้คนมาลากตัวเว่ยหยางไปทรมาน เว่ยหยางตะโกนบอกให้ดูที่เท้าศพ มี 6 นิ้ว แล้วก็ถามพ่อเว่ยหยางว่าตอนเกิดมาข้ามีอะไรผิดปกติหรือไม่ พ่อบอกไม่มี เว่ยหยางบอกงั้นศพนี้ก็ไม่ใช่เว่ยหยางแน่มีคนใส่ร้ายข้า ศพมี 6 นิ้ว พ่อก็บอกศพนี้ไม่ใช่เว่ยหยางแน่ๆ เพราะตระกูลหลีไม่เคยมีใครมี 6 นิ้วมาก่อน---เว่ยหยางได้ทีเลยรุกต่อ ท่านพ่อมีคนต้องการใส่ร้ายข้า ท่านพ่อจำได้จริงๆ เหรอว่ามีคนใส่กำไรให้ข้าตอนข้าเป็นเด็กจริง---พ่ออึ้ง---ข้าอย่างถามท่านแม่ใหญ่ (ฉิหยุนรั่ว) กำไรนี้ท่านบอกว่าเป็นของท่านให้มา แล้วจะมาอยู่กับศพปลอมได้ยังไง? --ทุกคนก็มองหน้าฉิหยุนรั่ว ประมาณว่าฉิหยุนรั่วทำเรื่องนี้ใส่้ร้ายเว่ยหยางแน่เลย พ่อก็เหล่ฉิหยุนรั่วด้วย...(ประมาณนี่สร้างเรื่องชิมิ)..ฉิหยุนรั่วรีบพูด ท่านพี่ท่านคิดว่าข้าทำเรื่องใส่ร้ายเว่ยหยางเช่นนั้นหรือ---เกาหยางรีบบอกว่าคนทำต้องใกล้ชิดและรู้เรื่องราวของคนในตระกูลหลีดีมากๆ--เราต้องหาตัวคนผิดมาลงโทษให้ได้...พ่อเว่่ยหยางหันไปที่ป้าหลิว เจ้าต้องเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังแน่นอนถ้าเจ้าไม่พูดความจริง ข้าจะให้เจ้าตายไม่ดี-----ในขณะเดี่ยวกันเว่ยหยางก็นึกถึงตอนที่ให้จินเถาไปสลับร่างศพ และบอกจินเถาว่าต้องไมม่เชื่อว่าคนพวกนีจะพบร่างเว่ยหยางเพราะข้าเป็นคนเผาและทำศพให้เว่ยหยางเองกับเมือ -----ฉิหยุนรั่วรีบใส่ร้ายป้าหลิวว่าเป็นเพราะป้าหลิวคนเดียวที่ทำให้คนอื่นเข้าใจผิดตน (ฉิหยุนรั่ว)...ฉิหยุนรั่วบอกป้าหลิวให้พูดความจริงมาโกหกทำไมตอนนี้ทุกคนต่างก็คิดว่าข้า (ฉิหยุนรั่ว) เป็นคนใส่่ร้ายเว่ยหยาง มีคำอธิบายดีดีมั้ย ..ป้าหลิวชี้ไปที่เว่ยหยาง บอกข้าต้องขอโทษที่ข้าทำไปเพราะนาง (เว่ยหยาง)ฉลาดมากขนาดข้าพูดความจริงยังเอาผิดทำอะไรนางไม่ได้เลย ข้าเลยต้องอ้างเรื่องศพขึ้นมา...ในขณะนั้นก็มีคนเดินเข้ามาในห้องโถง...
แย่งเหนียง (แม่) กัน...
เป็นเว่ยหยางปลอม (หน้าเหมือนกันอย่างกับคนเดิมมาเล่น ^_^) เว่ยหยางปลอมเดินเข้ามา หลีเสี่ยวหรานถามว่าเจ้าเป็นใคร--เว่ยหยางเห็นเว่ยหยางปลอมก็ตกใจ ---เว่ยหยางปลอมเรียกท่านพ่อ ข้าเว่ยหยางเป็นตัวจริง ลูกของท่าน....เว่ยหยางคิดในใจเป็นไปไม่ได้ข้าเห็นกับตาว่าเว่ยหยางตายและข้าเป็นคนเผาเว่ยหยางและฝังศพให้นางเองเป็นไปไม่ได้ที่นางจะมาอยู่ตรงนี้ (เหมือนเป็นตัวโกงเลยนะเว่ยหยาง) ....ป้าหลิวกับป้าเกาจึงรีบสนับสนุนว่านี่แหละคุณหนูรองตัวจริง...เกาหยางถามป้าหลิวประมาณว่าอ้าวแล้วเมื่อกี้เจ้านำศพปลอมนั้นเข้ามาให้พวกเราชันสูตรทำไมถ้าเจ้ารู้ว่านางยังมีชีวตอยู่..ป้าหลิวบอกว่าข้าแค่ต้องการให้เรื่องจบเร็วๆ โปรดเชื่อข้าคนที่ยืนนั้น (เว่ยหยาง) เป็นตัวปลอม ส่วนคนที่คุกเข่าอยู่นั่นคือตัวจริง.....เว่ยหยางก็รีบพูดว่าเจ้า(ป้าหลิว ป้าเกา) พูดโกหก ทำไมต้องให้ร้ายข้า เจ้ารู้อยู่แก่ใจว่า.....(กำลังจะหลุดปากว่า เจ้ารู้อยู่แก่ใจว่าเว่ยหยางตัวจริงตายแล้ว!! ) ฉิหยุนรั่วหูผึ่งรีบถามว่า เจ้าจะพูดว่าป้าหลิวรู้อยู่แก่ใจเรื่องอะไร.....เว่ยหยางไม่ตอบแต่หันไปถามเว่ยหยางตัวปลอมว่าแท้จริงแล้วเจ้าเป็นใครกันแน่ ทำไมมาพูดโกหกที่นี้ เจ้ามีแผนการอะไร ท่านพ่อต้องไม่เชื่อผู้หญิงคนนี้พูดนะ..........แม่เว่ยหยางเดินเข้ามาในห้องโถง เว่ยหยางตัวปลอมก็เรียกท่านแม่ข้าเว่ยหยางไงล่ะ แล้วก็ดราม่าร้องไห้ดีใจที่ได้พบแม่ผู้ให้กำเนิด---แม่ก็ยังงงๆ ไม่รู้ว่าใครอะไรยังไง ฉิหยุนรั่วก็เชียร์ใหญ่ว่าคนนี้(เว่ยหยางปลอม)หน้าตาเหมือนเจ้ามาก ส่วนเว่ยหยางหน้าตาไม่เหมือนเจ้าเลย คนนี้(ตัวปลอม)ต้องเป็นลูกเจ้าแน่ๆ...เว่ยหยางตัวปลอมพูดข้าเป็นลูกท่านจริงๆ แล้วก็เข้าไปกอดแม่เว่ยหยาง แม่เว่ยหยางแอบมองหลังหูแล้วก็มองไปเห็นตาของฉิหยุนรั่วมองเว่ยหยางอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ (เสร็จแน่ๆๆ) แม่เว่ยหยางเลยบอกทุกคนว่าคนนี้ (เวยหยางตัวปลอม) เป็นตัวปลอม ลูกข้าถึงแม้จะไม่ได้เลี้ยงมาโตขึ้นหน้าตาจะเป็นอย่างไรไม่รู้ แต่ลูกข้ามีปานแดงที่แขนขวา แล้วก็เปิดแขนเสื้อของตัวปลอมดู ------------คนนี้ไม่มี แม่บอกแล้วก็เปิดแขนเสื้อของเว่ยหยางทุกคนเห็นปานแดงที่แขนขวา---ทุกคนจึงสรุปว่าเว่ยหยางเป็นตัวจริง---เว่ยหยางรอด----พ่อเว่ยหยางให้คนจับตัวเว่ยหยางตัวปลอมไปขังรอการไต่สวย เว่ยหยางอยากให้สอบสวนเลยจะได้รู้ว่าใครเป็นคนอยู่เบื้องหลังใส่ร้ายเว่ยหยาง ---พ่อบอกไว้ข้าจะสอบสวนเองทีหลัง ตอนนี้เกรงใจองค์ชายที่ต้องมายุ่งวุ่นวายเสียเวลากับเรื่องภายในของตระกูลหลี-----เกาหยางถามเสียงดุมากกับเว่ยหยางปลอมว่าเจ้าเป็นใครทำไมมาให้ร้ายเว่ยหยาง.......ฉิหยุนรั่วทำเป็นเข้าไปจับตัวตัวปลอมให้สัญญาณว่าเดี๋ยวข้าจัดการเอง----แล้วให้คนเอาตัวปลอมไปขัง---------หนานอันขอตัวกลับวัง ชวนเกาหยางไปด้วยแต่เกาหยางยังไม่ไป----ฉิหยุนรั่วรีบตีหน้าดีกับเว่ยหยางมาจับมือเว่ยหยางแล้วบอกประมาณว่าเว่ยหยางไม่ต้องห่วงนะพ่อกับแม่จะหาความจริงให้เจ้าเองในเรื่องนี้เอง.. (เกาหยางมองตากันกับเว่ยหยาง----พ่อเว่ยหยางมองตาแบบมีเรื่องแน่กับฉิหยุนรั่ว---)
สงสัยฉันเหรอ...ฉันไม่แคร์ (ฉิหยุนรั่วไม่กล่าวไว้)...
หนานอันกำลังเดินจะกลับวัง ฉางรู่มาดักพบ (เฮ้อออ อ่อยแรง) ฉางรู้บอกรู้ว่าหนานอันกำลังจะกลับเลยมาส่งเสด็จ--หนานอันถามฉางรู่ประมาณว่าตอนนี้ความจริงคือเว่ยหยางยังคงเป็นญาติเจ้า เจ้ารู้สึกกับเรื่องนี้อย่างไร...ฉางรู่ตอบว่าคนฉลาดสามารถเอาตัวรอดได้แม้ยามคับขัน..คนไม่ฉลาดไม่มีความสามารถเอาตัวรอดไม่ได้ถึงแม้จะเป็นตัวจริงก็ไร้ความหมาย----(พยายามโชว์ฉลาด--) อะไรเป็นความจริงเวลานี้ก็ไม่มีความหมายอะไรแล้ว---หนานอันชมฉางรู่ว่าข้าไม่คิดว่าแม่นางฉางรู่จะฉลาดขนาดนี้ มาวันนี้ข้าประจักษ์แล้ว ไว้พบกันใหม่นะ---ฉางรู่ดีใจทวนคำ รอจนกว่าจะพบกันครั้งต่อไป...
ไม่สวยแล้วยังเลวอีก...
ฉิหยุนรั่วรีบมาห้องขังของเว่ยหยางปลอม เว่ยหยางปลอมคือหงส์ลั่วใช้วิชาปลอมตัวนั่นเอง ฉิหยุนรั่วเอาผู้หญิงคนอื่นมาให้หงส์ลั่วปลอมหน้าเป็นเว่ยหยางแล้วสร้างสถานะการณ์ว่าเว่ยหยางตัวปลอมฆ่าตัวตาย..
จินเถากับเวยหยางคุยกันเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น จินเทาบอกต้องเป็นคนที่มีวิชาปลอมตัวสูงส่งแน่ๆ ปลอมตัวมา ต่อไปต้องระวังมากขึ้น--เว่ยหยางชมเกาหยาง(แบบอาย) ที่เกาหยางช่วยตลอด แต่จินเถาพยายามขัด และเตือนเว่ยหยางว่าอย่าหลงไปชอบหรือคิดอะไร เพราะยังไงสองแคว้นก็เป็นศัตรูกัน--เกาหยางมาพอดี เกาหยางบอกเว่ยหยางว่าเจ้าไม่ต้องห่วงนะข้าจะต้องหาคนเบื้องหลังที่ใส่ร้ายเจ้ามาให้ได้ เว่ยหยางบอกขอบคุณ (แต่ไม่ต้อง) แต่เรื่องนี้ขอให้เป็นเรื่องภายในของตระกูลหลี ท่านพ่อสามารถจัดการได้ แล้วเว่ยหยางก็เดินจากไป...(เกาหยางโดนเท...อีกแล้ว)
มาที่ห้องของฉิหยุนรั่วเดินคุยมากับฉางเล่อ ฉางเล่อบ่นว่าเกาหยางต้องตกหลุมรักเว่ยหยางแล้วแน่ๆ ถ้าเว่ยหยางได้แต่งงานกับเกาหยางละ ตนจะทำยังไง...ฉิหยุนรั่วบอกเจ้าคิดอะไรโง่ๆ ใครจะยอม ยังไงพระมเหสีก็ไม่มีวันยอม--อีกอย่างตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าใครจะได้เป็นรัชทายาทเจ้าไม่ต้องคิดมาก อาจจะไม่ใช่เกาหยางก็ได้ ฉางเล่อบอกถึงเกาหยางจะไม่ได้เป็นรัชทายาทข้าก็ตัดสินใจไปแล้วว่าข้าจะแต่งงานกับองค์ชายเกาหยางคนเดียว--พ่อเว่ยหยางเดินเข้ามาแล้วก็ "ตบ" หน้าฉิหยุนรั่ว ฉางเล่อตกใจ พ่อบอกให้ฉางเล่อออกไป ฉางเล่อกลัวเลยออกไป..
พ่องนี้ก็ตบหน้าเมียต่อหน้าลูก...
หลีเสี่ยวหรานตำหนิฉิหยุนรั่วว่ามีคนมารายงานว่าเว่ยหยางตัวปลอมฆ่าตัวตายไปแล้ว เป็นฝีมือเจ้าใช่มั้ยที่ต้องการจะปิดเรื่องให้เงียบ อย่าคิดว่าข้าไม่รู้เรื่อง อย่าคิดว่าจะหลอกข้าได้นะ ที่ผ่านมาถึงเจ้าทำผิดข้าก็อดทนเอาหูไปนาเอาตาไปไล่ แต่ครั้งนี้เจ้าก่อเรื่องใหญ่ อย่าถือว่าเจ้าเป็นลูกสาวคนโตของตระกูลฉิหยุนที่ยิ่งใหญ่แล้วข้าจะกลัวนะ เจ้ารู้มั้ยพวกเราต้องระวังตัว ถึงแม้จะยิ่งใหญ่แต่หากทำอะไรพลาดไป ไม่เฉพาะแต่ตำแหน่งและหัวของข้า ทุกคนในตระกูลหลี รวมทั้งตระกูลฉิหยุนก้ออาจจะโดนประหารหมดไปด้วย เจ้าควรคิดให้มากมาก---เจ้าก็เห็นตอนนี้ลูกชายคนเดียวของเราก็ตายไปแล้วเจ้าควรจะยอมรับได้แล้ว..ฉิหยุนรั่วรีบบอกให้ข้ายอมรับว่าลูกชายเราถูกฆ่าตกรรม แล้วคนที่ฆาตกรรมลูกชายเราก็คือเว่ยหยางนี้แหละ----ข้าผิดอะไร ทุกสิ่งทุกอย่างที่ข้าทำก็เพื่อท่านพี่ และเพื่อลูกเราทั้ง 2 คน--พ่อเว่ยหยางถอนหายใจแล้วบอกฉิหยุนรั่วว่าตอนนี้คงยากที่จะทำให้เชื่อว่าเจ้าไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการใส่ร้ายเว่ยหยาง เพื่อความเชื่อใจและเคารพของคนในบ้านข้าจะให้น้องสะไภ้ 2 เป็นผู้ดูแลกฏทุกอย่างภายในบ้านแทนเจ้า...ฉิหยุนรั่วโวยวาย ไม่นะงั้นข้าก็ไม่สามารถเดินเชิดได้สมศักดิ์ศรีในบ้านละซิ---หลีเสี่ยวหรานบอกให้ฉิหยุนรั่วอดทนทำตัวดีดี อยู่เงียบๆ ไปซักพักหนึ่ง---แล้วก็เดินจากไป--ฉิหยุนรั่วโกรธมาก แต่โกรธเว่ยหยางนะ---
โอ้วววว ...ความจริงเป็นสิ่งโหดร้าย
เว่ยหยางมาหาแม่--แม่ถามว่าแท้จริงแล้วเจ้าเป็นใครบอกข้ามา เว่ยหยางมีปานแดงจริงแต่มีที่หลังหูไม่ได้มีที่แขวนขวา เว่ยหยางถามแม่ว่าทันรู้มานานแล้วทำไมท่านไม่บอกคนอื่นเรื่องนี้ แมม่บอกผู้หญิงอีกคนก็ตัวปลอมเช่นกันเพราะไม่มีปานแดงที่หลังหู เว่ยหยางหยิบเอาหยกของเว่ยหยางมาให้แม่ แม่จำได้ก็ดีใจและรีบถามเว่ยหยาง เจ้าบอกข้ามาทำไมเว่ยหยางไม่มาหาข้าเกิดอะไรขึ้น--ข้าก็ว่าต้องมีอะไรไม่อย่างนั้นเว่ยหยางต้องมาหาข้าแน่นอน---เว่ยหยางบอกแม่ว่าเว่ยหยางตัวจริงตายแล้ว แม่ตกใจมากแล้วถามต่อว่าแล้วทำไมเจ้ามาแทน เจ้าต้องการอะไร---เว่ยหยางบอกเว่ยหยางตัวจริงช่วยชีวิตข้าข้ายังไม่ได้ทดแทน ความปราถนาเดียวของเว่ยหยางคือให้ข้าดูแลท่านแม่ให้ดีที่สุด...ท่านแม่คนที่ฆ่าเว่ยหยางคือฉิหยุนรั่ว.....
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 149 คน [