เว่ยหยางบอกหมินเต๋อว่ารู้ดีว่าเรื่องระหว่างเกาหยางกับตนนั้น ยังไงก็ไม่มีวันได้เป็นคู่กัน และยังมีอีกหลายอย่างที่ข้าไม่อยากให้เกาหยางรู้ ซักวันนึงข้าจะบอกเจ้านะหมินเต๋อ ดังนั้นอย่าให้เกาหยางรู้เรื่องที่ข้าช่วยชีวิตเลยจะดีกว่า แล้วเว่ยหยางก็เป็นลมหมดสติไป หมินเต๋อรีบอุ้มเว่ยหยางกลับไปที่กระโจม (อุ้มแบบดู
หนักมาก)..ทางด้านฉางเล่อเห็นหมินเต๋อกับเว่ยหยางไปแล้ว ก็รีบมาดูที่หลุมกับดัก ก็เห็นเกาหยางนอนสลบอยู่จริงๆ จึงห้อยตัวโดยใช้เถาวัลย์ที่หมินเต๋อใช้ลงไปด้านล่าง ฉางเล่อเอาเสื้อคลุมของเว่ยหยางที่ใช้คลุมร่างเกาหยางอยู่ออกแล้วเอาไปฝังไว้ตรงมุมอื่นในหลุม (กลบดินพร้อม) จากนั้นเอานิ้วป้ายดินที่พื้นมาป้ายหน้า และกัดนิ้วตัวเองให้เลือดออก เอาเลือดมาแต้มที่ขอบปาก ทำเป็นว่าดูดพิษงูให้เกาหยาง จากนั้นก็เข้าไปกอดเกาหยางทำหลับไป ...พอเกาหยางรู้สึกตัว ฉางเล่อก็แสร้งทำเป็นรู้สึกตัว เกาหยางงงเจอฉางเล่อ ถามฉางเล่อว่าเจ้าช่วยข้าเหรอ ฉางเล่อตอบว่าใช่ แล้วขอร้องเกาหยางว่าอย่าบอกเรื่องที่ตนช่วยชีวิตเกาหยางให้ ใคร ฟังขอให้เก็บเป็นความลับตลอดชีวิต ขอแค่ท่านไม่เกลียดข้า ข้าก็ดีใจแล้ว เพราะตนรู้ดีว่าในหัวใจเกาหยางไม่มีตน ไม่อยากจะฝืนและไม่อยากให้เกิดข่าวลือระหว่างเรา ซึ่งจะเป็นเหตุให้เกาหยางอาจจะต้องแต่งงานกับตนตามความต้องการของแม่เกาหยาง (อืมมมม พูดได้เนียนมากเสแสร้งสุดสุด)..เกาหยางขอบ
คุณฉางเล่อ และรับปากว่าจะไม่บอกใคร..
อย่างนี้เรียก สวมรอย ชิมิ..
ในกระโจมแม่เกาหยาง จักรพรรดิ์ ตงผิงและหนานอัน กำลังคุยกันเรื่องตามหาเกาหยาง ตงผิงรีบพูดให้ร้ายเว่ยหยางว่า เกาหยางหายไปเนี้ยเพราะไปตามล่าจิ้งจอกขาวให้เว่ยหยาง อยากให้เว่ยหยางชนะ และเกาหยางนี่แหละที่ช่วยเว่ยหยางล่าสัตว์ทำให้เว่ยหยางได้แต้มสูงสุด แม่เกาหยางได้ยินก็โกรธมากประมาณว่าหลี
เว่ยหยางอีกแล้ว จักรพรรดิ์บอกว่าตนก็สงสัยว่าเว่ยหยางชนะได้ยังไง แต่ตอนนี้รู้แล้วว่าเป็นฝีมือการช่วยเหลือของเกาหยางนั่นเอง ...หนานอันได้แต่ยืนฟังตงผิงใส่ร้ายเว่ยหยาง (ทำหน้าเบื่อหน่ายแต่ไม่พูดอะไร)
เว่ยหยางสลบนอนอยู่ที่กระโจม เว่ยหยางฟื้นปุ๊บก็ถามถึงองค์ชาย หมินเต๋อบอกให้คนไปตามองค์ชายแล้ว (บอกทางไป) ..ไป๋จื่อรีบวิ่งมาหาเว่ยหยาง ร้องไห้อย่างเป็นห่วงทุกคนต่างดีใจที่เว่ยหยางปลอดภัย ไป๋จื่อรายงานว่าท่านไม่ต้องเป็นห่วงตอนนี้องค์ชายเกาหยางกลับมาแล้้ว หมอหลวงกำลังดูแลอย่างใกล้ชิด เว่ยหยาง
ดีใจ ไป๋จื่อพูดต่อว่าจักรพรรดิ์จะจัดงานเลี้ยงคืนนี้เพื่อฉลองปิดการแข่งขันและฉลองที่เกาหยางกลับมาอย่างปลอดภัย แต่ไม่อนุญาตให้ผู้หญิงเข้าร่วมงาน เว่ยหยางคิดในใจว่านี่เป็นโอกาสสุดท้ายละที่จะได้มีโอกาสเข้าเฝ้าจักรพรรดิ์ แล้วก็ทำสายตามุ่งมั่น....
ฉางเล่อกลับมาถึงกระโจมคนสนิทถามว่าคุณหนูเป็นไงบ้าง ฉางเล่อบอกดี แต่ถามกลับว่าตอนเจ้าลงไปดูเว่ยหยางว่าตายหรือยังนั้นเจ้าเห็นคนอื่นอีกมั้ย คนสนิทบอกว่าไม่เห็น ฉางเล่อย้ำถามอีกครั้ง คนสนิทเลยบอกว่าไม่กล้ามองอะไรเพราะกลัวมาก ฉางเล่อบอกไม่เป็นไรหรอกตอนนี้ดีมากละ ข้าโชคดีจริงๆ แล้วก็บอก
คนสนิทให้เตรียมน้ำให้อาบแล้วตนจะค่อยๆ เล่าให้ฟังว่าเรื่องเป็นยังไง..
หมอหลวงเข้ามาตรวจเกาหยาง ทุกคนอยู่อย่างพร้อมหน้าพร้อมตา (จักรพรรดิ์ หนานอัน ตงผิง แม่เกาหยาง องค์หญิง) หมอบอกว่าเกาหยางปลอดภัยดี พิษถอนได้หมดแล้วมีแค่ร่างกายยังอ่อนแออยู่บ้างเท่านั้นได้พักนิดหน่อยก็หาย แม่เกาหยาง จักรพรรดิ์และองค์หญิงโล่งอก (ตงผิงกับหนานอัน ทำหน้าแบบเสียดาย
ไม่น่ารอด)...ตงผิงรีบออกตัวว่าต้องขอโทษเกาหยางด้วยที่เป็นต้นเหตุให้ไปพบอันตราย (บอกทางว่ามีจิ้งจอกขาว) เกาหยางบอกไม่เป็นไรท่านลุงข้าประมาทเอง แม่เกาหยางก็แทรกขึ้นว่าเจ้า(ตงผิง)พูดเช่นนี้เพราะเกาหยางรอดกลับมาหรอก ถ้าเกาหยางไม่รอดกลับมาเจ้าก็คง..(ดีใจ)..จักรพรรดิ์ข้า(แม่เกาหยาง)ว่าเรื่อง นี้มีเงื่อนงำ ทำไมมีหลุมพรางกับดักอยู่บริเวณนี้ ทำเพื่อเกาหยางเหรอ หรืออาจจะทำเพื่อจะลอบปลงพระชนม์จักรพรรดิ์ก็ได้ ขอทรงสอบสวนด้วย จักรพรรดิ์เห็นดีด้วยเลยสั่งคนให้ไปตรวจสอบเรื่องนี้ (ตงผิงทำหน้า..กลัวความลับแตก)...พอทุกคนออกไปหมดแล้ว แม่เกาหยางก็พูดกับเกาหยางประมาณว่าทำไมเอาชีวิต
ของเจ้าไปแลกกับสิ่งที่ไม่คู่ควร (เว่ยหยาง) เจ้าทำให้ข้าผิดหวังมาก เกาหยางบอกท่านแม่เข้าใจเว่ยหยางผิดแล้วจริงๆ แล้วเว่ยหยางเป็นคนน่ารักมากมาก แม่บอกให้เกาหยางหยุดพูดเพราะตนโกรธที่เกาหยางเข้าข้างเว่ยหยางตลอด และบอกให้เกาหยางหยุดคิดถึงเว่ยหยางได้แล้ว เพราะตอนนี้นางยังไม่เยี่ยมเจ้าเลย เจ้า
ช่วยชีวิตนางไว้ตั้งหลายครั้ง จะไปหวังอะไรกับนาง....แต่เว่ยหยางแอบฟังอยู่ข้างนอกแล้วก็เดินออกไปจากบริเวณนั้น....
ทางด้านตงผิงกับคนสนิทคุยกันเรื่องที่จักรพรรดิ์ให้คนตามสืบเรื่องทำกับดักในครั้งนี้ ตงผิงสั่งคนสนิทให้ไปจัดการให้เนียน ถ้าเรื่องหลุดออกมาก็ให้คนสนิทตายไปด้วยเหมือนที่จะให้ฆ่าทุกคนที่รู้เรื่องนี้ตาย คนสนิทตงผิงรับปาก..........ฉิหยุนหนานเข้ามาดูการทรมานพ่อจินเถา พ่อจินเถาโดยโบยอย่างหนักแต่ก็ไม่ยอม
บอกว่ารายงานลับอยู่ไหน ฉิหยุนหนานสั่งลูกน้องว่าคืนนี้มีงานเลี้ยง คนจะอยู่ด้านนอกน้อยให้มาฆ่าเว่ยหยางซะให้สิ้นซาก ...พ่อจินเถาได้ยิน... คนร้ายเข้ามากะทำร้ายเว่ยหยางแต่เว่ยหยางเอาหมอนวางไว้และคลุมด้วยผ้าห่ม อำพรางว่านอนอยู่ทำให้คนร้ายปักมีดลงไปบนหมอน ไป๋จื่อกับจินเถามาถึงพอดีจินเถาจัดการผู้ร้ายซะอยู่หมัดจำมัดไว้ แล้วบอกไป๋จื่อให้เฝ้าไว้ให้ดี ไป๋จื่อบอกกลัว จินเถาบอกกลัวอะไรถ้ามันขยับเจ้าก็เสียบมันด้วยมีดเลย ไป๋จื่อรับคำ...จิ
นเถาก่อนไปเอาผ้ายัดปากคนร้ายไว้...
ไปฝึกเต้นที่ไหนมา คนดูงง จุง...
ตอนกลางคืนเว่ยหยางมาแอบจัดการนางรำหญิงคนหนึ่งเพื่อตนเองจะได้สวมรอยเข้าไปรำในงาน จะได้มีโอกาสถวายรายงานต่อจักรพรรดิ์...เว่ยหยางฟ้อนรำไปเรื่อยๆ เกาหยางรู้สึกว่าคุ้นมากพยายามจ้อง-..ทางด้านพ่อของจินเถาแสร้างทำเป็นจะรับสารภาพพอคนของฉิหยุนหนานเข้ามาใกล้ก็ทำร้ายจนเสียชีวิตและแยก
ที่คุมขังออกมา-----จนกระทั่งเพลงจบลงเเว่ยหยางที่สวมหน้ากากอยู่รีบเดินมาด้านหน้าแล้วบอกจักรพรรดิ์ว่ามีอะไรจะถวาย ฉิหยุนหนานเห็นว่าเป็นรายงานแน่ๆ เลยโยนลูกดอกพิษไปทำร้ายเว่ยหยาง เว่ยหยางมีแผลบาดเจ็บที่ต้นแขน...ฉิหยุนหนานตะโกนว่าผู้ร้ายแล้วเหาะมากะฆ่าเว่ยหยางแต่พ่อจินเถาเข้ามาขวางไว้ ก่อนทำให้เว่ยหยางรอด จินเถาใส่ชุดดำมารับเว่ยหยางขึ้นม้าไปอย่างรวดเร็ว จินเถากับเว่ยหยางเห็นฉิหยุนหนานฆ่าพ่อของจินเถากับตา....เว่ยหยางบอกจินเถาให้หันม้ากลับไปยังกระโจมเพราะคิดว่าไม่นานฉิหยุนหนานต้องไปตามหาตนที่กระโจมแน่ จินเถาทำตามคำสั่ง.....เว่ยหยางกับจินเถามาถึงกระโจมแล้วพวก ฉิหยุนหนานกับทหารและเกาหยางก็มาถึงกระโจมเว่ยหยางพอดี ฉิหยุนหนานจะบุกเข้าไปแต่เกาหยางห้ามไว้ ฉิหยุนหนานเลยให้ทหารล้อมกระโจมไว้สั่งห้ามใครออกมาจากกระโจมเด็ดขาดฆ่่าให้หมด ....เว่ยหยางส่งเสียงร้องออกมาทำให้ฉิหยุนหนานกับเกาหยางรีบวิ่งเข้าไปในกระโจม ฉิหยุนหนานกับเกาหยางเห็นเว่ยห
ยางกับไป๋จื่อนั่งอยู่บนเตียง เว่ยหยางได้รับบาดเจ็บที่ต้นแขนซ้ายนั่งแบบหมดแรงอยู่บนเตียง เกาหยางเป็นห่วงเว่ยหยางบอกไป๋จื่อไปตามหมอหลวง แต่ฉิหยุนหนานไม่ให้ไป๋จื่อออกไปตามหมอ ถ้าใครออกไปจะต้องตาย เกาหยางโกรธฉิหยุนหนานมาก...ฉิหยุนหนานสั่งทหารให้จับผู้ร้าย (เว่ยหยาง)
เว่ยหยาง----(พูดกับเกาหยางที่กำลังใส่ยา) คนร้ายอยู่ตรงนั้น
จินเถา--- (ผลักคนร้ายให้เดินออกมา) ไป.. (ฉิหยุนหยานเห็นว่าเป็นคนของตัวเองก็ตะหนกเล็กๆ)
เกาหยาง---(ถามคนร้าย) เจ้าเป็นใคร ใครส่งเจ้ามา (คนร้ายชำเลืองไปที่ฉิหยุนหนานแล้วก็กัดลิ้นตัวเองตา)--- ท่านแม่ทัพฉิหยุนหนานท่านไม่ควรรบกวนยอดหญิงแห่งอันผิงอีก --ตอนนี้นางถูกทำร้ายได้รับบาดเจ็บด้วย
ฉิหยุนหนาน---ข้าขอถามท่านหญิงแห่งอันผิงหน่อยว่าบาดแผลตรงไหน ท่านได้มายังไง
เว่ยหยาง---ข้าบาดเจ้บที่ไหล่ คนร้ายทำให้ข้าบาดเจ็บ
ฉิหยุนหนาน---ช่างบังเอิญ(มาก)เสียจริง ที่ท่านมีบาดแผลที่เดียวกับคนร้ายเลย ---องค์ชายท่านคิดว่าเรื่องนี้มันบังเอิญไปมั้ย
เกาหยาง---(หันไปมองเว่ยหยาง)--ท่านหญิงแห่งอันผิงท่านมีคำอธิบายมั้ย
เว่ยหยาง---เมื่อไม่นานนี้คนร้ายบุกเข้ามาทำร้ายข้าด้วยมีด (กระบี่) โชคดีที่จินเถามาทันเวลามาช่วยข้าไว้
ฉิหยุนหนาน---ท่านกำลังคิดว่าข้าโง่งั้นเหรอ
เว่ยหยาง---ถ้าท่านแม่ทัพไม่เชื่อข้า ตามหมอหลวงมาพิสูจน์บาดแผลก็ได้ หมอสามารถบอกท่านได้ดีว่าแผลข้าเกิดจากกระบี่หรือลูกศร-- (เกาหยางให้คนตามหมอ)
หมอหลวง---ท่านหญิงมีแผลเปิดเป็นทางยาวและแคบลง เป็นแผลที่เกิดจากของมีคม
ฉิหยุนหนาน---เป็นไปไม่ได้
หมอหลวง---ข้าวินิจฉัยตามหลักแพทย์เป็นเช่นนั้นจริงๆ ตอนนี้ข้าใส่ยาให้ท่านหญิงแล้ว ปลอดภัยแล้ว เดี๋ยวซักพักก็หาย
จินเถา---ท่านหญิงต้องการพักผ่อนพวกท่านควรออกไปได้แล้ว
เกาหยาง---ท่านมีภาระต้องตามคนร้าย สำคัญมากเชิญท่านก่อน (ฉิหยุนหนาน)---เกาหยางบอกเว่ยหยางให้พักผ่อนเยอะ แล้วถามจินเถาว่าเว่ยหยางออกไปไหนมาหรือเปล่าตอนเย็นจินเถาตอบไม่ได้ไปไหนเลย
พอทุกคนออกไปแล้วเว่ยหยางนึกถึงสิ่งที่บอกให้จินเถาทำ คือเอากระบี่ฟันที่ต้นแขนที่เดียวกับลูกศรของฉิหยุนหนานให้เกิดแผล----ไป๋จื่อบอกข้าจะไปเอาน้ำอุ่นมาให้ ---เว่ยหยางกระซิบบอกจินเถา จินเถาข้าขอโทษข้าทำให้ท่านพ่อเจ้าตาย จินเถาร้องไห้ ข้าไม่ได้เจอหน้าพ่ออีกแล้ว------ทางด้านฉิหยุนหนานกลับกระโจม
ก็โกรธเว่ยหยางระบายกับข้าวของในห้อง รำพึงรำพันว่าเว่ยหยางไม่ธรรมดาจริงๆ แต่โชคร้ายที่เจ้าหลอกข้าไม่ได้หรอก...เจ้าคือองค์หญิงของต้าเหลียง...ลูกน้องฉิหยุนหนานเข้ามารายงาน ฉิหยุนหนานรีบถามก่อนว่าพบรายงานที่ให้หามั้ย ลูกน้องบอกไม่พบ ฉิหยุนหนานโกรธมากฆ่าลูกน้องตาย (บอกไร้ประโยขน์ เลี้ยง เสียข้าวสูก ประมาณนี้).....วันต่อมาจินเถามาแอบดูศพพ่อที่ถูกฉิหยุนหนานแขวนประจานไว้ล่อเว่ยหยางกับจินเถา จินเถาเกือบจะลงไปหาพ่อละ แต่พอดีคนสนิทของหนานอันมาถึงซะก่อน พวกทหารของฉฺหยุนหนานก็รีบยกพวกมาล้อมไว้มากมาย คนสนิทหนานอันโชว์ป้ายของหนานอันทำให้ทหารเกรง คนสนิทของ หนานอันบอกว่าองค์ชายให้มาดูร่างผู้ตาย จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปเปิดคอเสื้อดูเห็นสัญลักษณ์บนร่างของพ่อจินเถา พอดีกับที่คนสนิทของเกาหยางมาถึง ต้องโชว์ป้ายเช่นเดียวกัน พวกทหารฉิหยุนหนานถึงเกรงใจ จางเต๋อส่งสัญญาณให้จินเถาหลบไปเดี๋ยวทางนี้จัดการเอง จางเต๋อบอกทหารว่าองค์ชายเกาหยางสั่งให้
มานำร่างของผู้ตายไปทำพิธีศพ ทางทหารขัดไม่ได้เลยต้องให้จางเต๋อนำร่างพ่อจินเถาไป...
ฉิหยุนหนานมาเข้าเฝ้าจักรพรรดิ์ จักรพรรดิ์ถามว่าเรื่องคนร้ายตามไปถึงไหนแล้ว ฉิหยุนหนานรายงานว่ายังติดตามล่าตัวอยู่อย่างต่อเนื่อง ต้องกวาดล้างให้หมด หนานอันเข้ามารายงานว่าไม่จำเป็นแล้วตนให้คนไปสืบจนรู้ความจริง (คนนำร่างผู้หญิงนักรำเข้ามา) ฉิหยุนหนานเห็นบอกจะเชื่อได้ไงว่าเป็นร่างคนร้าย หนาน
อันให้เบิกตัวหัวหน้าคณะรำมา หัวหน้าคณะรำยืนยันว่านางเป็นนางรำที่คณะที่แสดงเมื่อคืนจริง ฉิหยุนหนานแย้งว่าแค่รู้ว่าเป็นนางรำแล้วจะพิสูจน์ว่าเป็นคนร้ายได้ไงเมื่อคืนนางรำใส่หน้ากากกันทุกคน หนานอันบอกคนร้ายเมื่อคืนถูกลูกศรท่านที่ต้นแขนบาดเจ็บสาหัส นี่(เอาลูกศร) ลูกศรของท่านสลักคำว่าฉิหยุนหนานไว้ ฉิหยุนหนานเห็นก็ตกใจเอ่อใช่จริงๆ ..แต่มันเป็นไปได้ไง แล้วอีกอย่างยังมีถูงนี้ (ถุงผ้าที่ใส่บันทึกลับที่เว่ยหยางจะนำถวาย) ก้อพบที่ศพผู้หญิงคนนี้เช่นกัน ขันทีนำถุงผ้าไปให้จักรพรรดิ์ดูจักรพรรดิ์บอกใช่แล้วถูกต้องนางจะมอบถุงนี้ให้ข้า ฉิหยุนหนานรีบพูดว่าแต่ยังไงก็ตามข้าเกรงว่าจะเป็นแผนของคนร้ายหลอกลวงเราซะมากกว่า ขอให้ข้าได้สืบหาตัวคน ร้ายต่อไปเถอะ หนานอันรีบพูดว่าอย่าเลยท่านพ่อ ตอนนี้ทุกคนต่างเหนื่อยล้าจากการล่าสัตว์แล้วก็มีเรื่องเครียดติดต่อกันมาหลายเรื่อง(เกาหยางหายตัว บาดเจ็บ คนร้ายรอบเข้ามา) หากเรายังทำการสืบหาให้ใหญ่โตต่อไปผู้คนจะแตกตื่นซะมากกว่า...จักรพรรดิ์เห็นด้วยกับหนานอัน จึงให้ยกเลิกการสืบหาคนร้าย (คนที่ ตายที่หนานอันเอาศพมานี่แหละคนร้ายล่ะ) จบ...ไป เตรียมตัวกลับวัง... ฉางรู่กับฉางเล่อมาเยี่ยมเว่ยหยาง ก่อนกลับทั้งคู่อยู่หน้ากระโจม ไป๋จื่อออกมาส่ง ฉางรู่บอกให้ไป๋จื่อดูแลเว่ยหยางให้ดีดี ฉางเล่อแทรกขึ้นมาว่าแปลกจริงเว่ยหยางไปไหนก็บาดเจ็บตลอด คงจริงแล้วที่เว่ยหยางเป็นกาลกิณี (ตัวโชคร้าย) ไป๋จื่อรับปาก พอดีเกาหยางมาถึงฉางเล่อเห็นจึงรีบ(วิ่งเข้าใส่)เดินออกมาตรงหน้าทัก อย่างสวยๆ เกาหยางถามไถ่สารทุกข์สุกดิบของฉางเล่อ ทำให้ฉางรู่แปลกใจมาก ฉางรู่บอกฉางเล่อว่าเราไม่ควรรบกวนเวลาของเกาหยางที่ต้องการมาเยี่ยมเว่ยหยาง ฉางเล่อก็บอกใช่เห็นด้วยงั้นพวกเราไปก่อน....ฉางรู่เดินมากับฉางเล่อก็ถามฉางเล่อว่าความสัมพันธ์ของฉางเล่อกับเกาหยางเป็นอย่างไรกันแน่ เห็นเกาหยาง เป็นห่วงพี่ฉางเล่อมาก (เพราะทุกครั้งไม่เห็นเกาหยางพูดดีเป็นห่วง แต่คราวนี้ถามเยอะ)---ฉางเล่อตอบฉางรู่เสียงแข็งๆ ว่าเจ้าอย่าถามในเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของเจ้า-----แล้วฉางเล่อก็เดินจากไป ทิ้งให้ฉางรู่แค้นใจที่โดนเหน็บ--(สอ ใส่ เกือก ชิมิ)-----ส่วนเกาหยางไม่ได้เข้าไปเยี่ยมเว่ยหยางเพราะไป๋จื่อบอกคุณหนูปวด
คนสนิทของฉิหยุนหนานกำลังคุยกับฉิหยุนหนานอยู่ ฉิหยุนหนานบ่นว่าเกาหยางขัดขวางตนตลอด ช่วยเว่ยหยางสงสัยประกาศตัวเป็นศัตรูกับข้า คนสนิทก็เสริมว่าองค์ชายหนานอันก็สนใจตามหาคนร้ายด้วย ยังได้ศพคนมาพิสูจน์อีก ฉิหยุนหนานพูดขึ้นองค์ชายหนานอันคนนี้เราจะประมาทไม่ได้...ฉางเล่อเดินเข้ามาหา
พี่น้องเขาคุยกันอยู่......
ฉิหยุนหนาน ฉิหยุนหนานส่งสัญญาณให้คนสนิทออกไป ฉิหยุนหนานบอกฉางเล่อประมาณว่าแผนที่จะจัดการกับเว่ยหยางตั้งหลายแผนพลาดหมด เสียเวลาจริงๆ ฉางเล่อถามว่าทำไมล่ะ ฉิหยุนหนานตอบประมาณว่าก็เพราะองค์ชายเกาหยางสุดที่รักของเจ้าขัดขวางตลอด ไม่เช่นนั้นเว่ยหยางตายไปแล้วตั้งหลายครั้ง
ฉางเล่อ---หลีเว่ยหยางทำเสน่ห์ใส่องค์ชายเกาหยาง นางเป็นแม่มด ไม่งั้นนางจะจัดฉากใส่ร้ายข้าได้หลายๆ หนเหรอ หากต้องการจัดการนางต้องวางแผนอย่างดี
ฉิหยุนหนาน--- 5 5 5 ฉางเล่อเจ้าเดี๋ยวนี้เปลี่ยนไปมาก รู้จักวางแผน(ซับซ้อน) มีพัฒนาการดี
ฉางเล่อ--- ข้าหลีฉางเล่อ ข้าจดจำสิ่งที่เว่ยหยางทำไว้กับข้าไม่มีวันลืม ต่อไปนี้ข้าไม่ยอมให้นางหรือใครมาดูถูกข้า มาทำร้ายข้า
ฉิหยุนหนาน---เจ้าคิดว่าไง
ฉางเล่อ---ปกติแล้วเกาหยางจะคอยอยู่ป้องกันภัยให้เว่ยหยาง และถ้าเว่ยหยางได้รับบาดเจ็บเกาหยางก็จะรีบมาดูแล แต่คราวนี้ตอนเดินทางกลับวัง องค์ชายต้องดูแลพระมเหสีและจักรพรรดิ์ไม่มีเวลามาดูเว่ยหยาง เป็นโอกาสอันดีที่เราจะจัดการนาง..... (แล้วฉิหยุนหนานกับฉางเล่อก็มองตากัน..รู้นะคิดอะไรอยู่ ).....
องค์หญิงกับหมินเต๋อพบกันในค่าย หมินเต๋อจำองค์หญิงไม่ได้ จนองค์หญิงต้องบอกว่าจำข้าไม่ได้เหรอ หมินเต๋อถึงจำได้และขออภัยองค์หญิงที่คอยพูดไม่ดีให้ เพราะไม่รู้ว่าเป็นผู้หญิง องค์หญิงบอกอภัย หมินเต๋อพูดดังมากประมาณว่าต้องขอโทษด้วยที่ตอนห้ามเลือดให้ท่านข้าถอดเสื้อท่าน องค์หญิงตีหมินเต๋อบอก
ไม่ต้องพูดก็ได้ แล้วก็อายวิ่งหนีไป ............. (ใส่จริตเต็ม)----หมินเต๋อมาหาเว่ยหยาง เว่ยหยางถามหมินเต๋อว่าพบองค์หญิงแล้วใช่มั้ย องค์หญิงน่ารักนะ ข้าก็ตกใจที่รู้ว่านางเป็นผู้หญิง แต่องค์หญิงไม่ถือโทษเลยเป็นกันเองมากนางบอกว่าเจ้าเป็นเพื่อนนาง หมินเต๋อบอกเพื่อนอะไร นางเที่ยวหลอกข้าและคนอื่นว่าเป็น ผู้หญิงนางดีใจที่เห็นคนอื่นโง่ในสายตานาง เว่ยหยางบอกหมินเต๋ออย่าคิดแบบนั้น หมินเต๋อตัดบทว่าอย่าพูดถึงเลย---แล้วก็ก้อบอกว่าโกรธฉิหยุนหนานที่คอยจ้องแต่ทำร้ายเว่ยหยาง เว่ยหยางบอกหมินเต๋อว่าอย่าทำอะไรฉิหยุนหนานนะเพราะไม่อยากให้หมินเต๋อเข้ามาพัวพันกับเรื่องนี้ ขอให้ตั้งใจปฏิบัติหน้าที่องครักษ์
หลวงให้ดีตามที่แม่หมินเต๋อปราถนา หมินเต๋อบอกเว่ยหยางว่าพูดอย่างนี้ได้อย่างไร ตอนนี้เว่ยหยางเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ที่ข้าคิดว่าเป็นครอบครัวข้า ยังไงข้าก็ต้องช่วยเจ้า นี่ข้าได้ขออนุญาตจักรพรรดิ์แล้วว่าข้าจะดูแลความปลอดภัยให้ครอบครัวในระหว่างเดินทางกลับ ข้าจะได้อยู่ข้างๆ เจ้าดูแลเจ้าได้ตลอด----
องค์ชายหนานอันยืนอ่านรายงานของเสนาบดีหม่า ของแคว้นต้าเหลียง ก็รู้ความจริงเรื่องการมีชีวิตอยู่ขององค์หญิงต้าเหลียงและความผิดของฉิหยุนหนานที่ต้องการยึดครองเหมืองแร่เหล็กเพื่อผลิตอาวุธ องค์ชายหนานอันดีใจบอกต่อไปนี้ฉิหยุนหนานต้องทำงานให้ตน เพราะตนรู้ความลับของฉิหยุนหนานไว้เป็นเครื่อง
ต่อรอง---คนสนิทของหนานอันเข้ามารายงานเรื่องสัญลักษณ์ที่พบบนร่างของพ่อจินเถา หนานอันเห็นก็บอกว่านี่เป็นสัญลักษณ์ขององครักษ์ประจำราชวงศ์ของต้าเหลียง คนสนิทหนานอันบอกหนานอันว่าคนร้ายที่ตายต้องมีความสัมพันธ์กับยอดหญิงแห่งอันผิง เพราะเคยเห็นอยู่ด้วยกัน หนานอันพูดขึ้นว่า เรื่องนี้ไม่
หมินเต๋อคุ้มกันนำขบวนของเว่ยหยางกลับบ้าน แต่ในระหว่างทางพบว่ามีอุบัติเหตุรถม้าคว่ำขวางทางอยู่ ทหารกำลังช่วยกันเคลียร์รถม้าที่บล๊อกถนนอยู่ หมินเต๋อบอกเว่ยหยางว่าดูท่าแล้วคงไม่ดี หากรออยู่ตรงนี้อาจมีอันตรายได้ เว่ยหยางกับจินเถาเห็นด้วยเพราะเกรงว่าจะกลับถึงจวนเสนาบดีหลีไม่ทันค่ำมืด หมินเต๋อ
เลยบอกทุกคนว่างั้นเราไปทางอื่นกัน รีบไปเถอะทุกคนเห็นด้วยจึงเดินทางไปอีกทางหนึ่ง หลีฉางเล่อเปิดม่านขึ้นอยู่เห็นขบวนของหลีเว่ยหยางไปอีกทางหนึ่งก็ยิ้มและหัวเราะเยาประมาณว่าเว่ยหยางเจ้าคิดว่าเจ้าฉลาดแต่ความฉลาดของเจ้านั่นแหละที่จะนำอันตรายมาสู่ตัวเจ้าเอง คนสนิทของฉางเล่อพูดเสริมว่าเดี๋ยวพอหลี
เว่ยหยางตายแล้ว องค์ชายเกาหยางต้องหันมาสนใจคุณหนูฉางเล่อแน่นอน และความลับเรื่องที่แท้จริงแล้วคุณหนูไม่ได้ช่วยองค์ชายเกาหยางก็จะไม่มีใครรู้ แต่มีเรื่องหนึ่งที่ข้าไม่เข้าใจ ทำไมคุณหนูไม่ยอมบอกคนอื่นๆ ว่าคุณหนูเป็นคนช่วยองค์ชายเกาหยาง ฉางเล่อตอบว่าเรื่องที่ข้าช่วยองค์ชายเกาหยางมันมีช่องโหว่
อยู่มากกมาย คนที่ได้ยินข่าวอาจจะเกิดข้อคลางแคลงใจได้ และถ้าเกิดองค์จักรพรรดิ์จับได้ ข้าคงหมดโอกาสได้เป็นหลานสะไภ้ของท่านแน่ๆ เรื่องนี้ต้องทำอย่างช้าๆ ตอนนี้รอหลีเว่ยหยางตายก่อน ข้ามั่นใจว่าข้าสามารถทำให้องค์ชายเกาหยางมารักข้าได้
ทางด้านเว่ยหยางกับหมินเต๋อถูกลอบโจมตีจากกลุ่มนักฆ่าของฉิหยุนหนานมากมาย หมินเต๋อ ทหารและจินเถาสู้กับพวกนักฆ่าอย่างเต็มที่ ทุกคนบอกให้เว่ยหยางวิ่งหนีไป เว่ยหยางวิ่งหนีจนสุดทาง เบื้องหน้าเป็นหน้าผาชันแล้วกำลังจะเสียทีตกลงไปจากหน้าผา องค์ชายเกาหยางเข้ามาช่วยได้ทันซะก่อน เว่ยหยางกลัวเกา
หยางจะมีอันตรายจึงคิดถ่วงเวลาให้เกาหยางหนีโดยการโยนรายงานฉบับปลอมไปยังกลุ่มนักฆ่า นักฆ่าหลงกล แต่เกาหยางก็ไม่ยอมทิ้งเว่ยหยางไป เว่ยหยางบอกเกาหยางว่าท่่านควรรีบไปซะ ถ้าไม่งั้นท่านตายแน่ เกาหยางบอกต่อให้ข้าต้องเอาชีวิตแลกข้าก็ไม่มีวันปล่อยเจ้าไป แล้วก็กระโดดลงหน้าผาไปกับเว่ยหยาง เกา
หยางใช้มีดสั้นช่วยชะลอความเร็วในการตกลงมา จนกระทั่งสามารถยื่นได้บนชะง่อนหิน ทั้งเกาหยางและเว่ยหยางจับมือกันพยายามเดินไต่ลงมาจากหน้าผา เกาหยางบอกเว่ยหยางว่าอย่ามองลงไปข้างล่างเพราะมันสูง....ทางด้านหมินเต๋อ จินเถาและไป๋จื่อ ต่างพยายามตามหาเว่ยหยาง ส่วนจางเต๋อตามหาเกาหยาง จินเถา
พบถุงที่ใส่รายงานหล่นอยู่ก็ตกใจ หมินเต๋อตะโกนเรียกหาเว่ยหยางและร้องไห้ ..
จะหน้าผา หรือหุบเหว ก็ทำอะไรพระเอกนางเอกจีนไม่ได้...
ฉางเล่อกับฉิหยุนหนานนั่งรอคนมารายงานข่าวเรื่องรอบฆ่าเว่ยหยาง ฉางเล่อยกน้ำชาขึ้นคารวะฉิหยุนหนานบอกน้องขอขอบคุณท่านพี่ที่ช่วยฆ่าเว่ยหยางให้ ฉิหยุนหนานบอกไม่เป็นไรอย่าคิดมากเราเป็นพี่น้องกัน ฉางเล่อบอกหากรู้ข่าวว่าเว่ยหยางตายจะจัดงานเลี้ยงขอบคุณฉิหยุนหนานอย่างเป็นทางการ ฉิหยุ
นหนานบอกอย่าเกรงใจกันเลย ข้าขอแค่น้องฉางเล่อช่วยข้าในเรื่องที่ข้าขอเมื่อเจ้าได้เป็นฮ่องเฮาแล้วเท่านั้นก็พอ ฉางเล่อพูดอย่างจริงจังว่าถ้าข้าได้เป็นฮ่องเฮา ตระกูลฉิหยุนก็จะยิ่งใหญ่ด้วยข้าจะทำทุกอย่างเพื่อตระกูลฉิหยุนของเรา ...คนของฉิหยุนหนานวิ่งเข้ามารายงานว่ามีข่าวร้ายแล้ว องค์ชายเกาหยางพลาดตก หน้าผาไปกับหลีเว่ยหยางแล้ว ฉางเล่อกับฉิหยุนหนานตกใจมาก ฉางเล่อถามย้ำว่าองค์ชายเกาหยางเป็นอะไรไปเจ้าว่าตกหน้าผาไปกับเว่ยหยางเหรอ คนของฉิหยุนหนานรายงานต่อว่าเหตุการณ์ชุลมุนเลยพลาดทำร้ายเกาหยางด้วย ฉิหยุนหนานตะโกนสั่งให้ทุกคนออกตามหาองค์ชายเกาหยางให้ได้ ไว้ชีวิตเกาหยางคน เดียวส่วนคนอื่นฆ่าให้หมด คนรับใช้รีบออกไปทำตามคำสั่ง ..หงศ์ลั่วบอกฉิหยุนหนานว่าอย่าเพิ่งร้อนใจ เพราะยังไงเกาหยางและคนอื่นๆ ก็ไม่มีทางรู้ว่าเป็นฝีมือพวกเรา ยังไงก็สาวมาไม่ถึงตระกูลฉิหยุน ฉิหยุนหนานนึกได้จึงบอกใช่แล้ว ไม่มีทางจะสาวมาถึงตัวข้าได้ ฉางเล่อตกใจกลัวฉิหยุนหนานจะไม่ช่วยเกาหยางจึงชัก กระบี่ขึ้นมาจี้ที่คอของฉิหยุนหนาน หงส์ลั่วต้องการช่วยฉิหยุนหนานแต่ฉิหยุนหนานห้ามไว้และให้หงส์ลั่วออกไป ฉิหยุนหนานพยายามชักจูงฉางเล่อให้คิดตาม ประมาณว่าเจ้าคิดดูถึงแม้องค์ชายเกาหยางจะตายไป แต่เจ้าก็ยังเป็นฮ่องเฮา เป็นราชินีได้ ยังมีองค์ชายตงผิง กับองค์ชายเกาหนานอยู่ เขาทั้งสองคนก็สนใจเจ้า ฉางเล่อเจ้าคิดดูดีดีว่าเจ้าอยากเป็นราชินี หรือแค่อยากได้ตั้วบาจู หากเจ้าต้องการตั้วบาจู เจ้าฆ่าข้าด้วยดาบนี้ได้เลย แต่หากเจ้าต้องกางเป็นราชินี เจ้าไม่ต้องกังวลข้านี่แหละจะช่วยเจ้าให้สมปราถนา ฉางเล่อทำหน้าครุ่นคิด ฉิหยุนหนานเลื่อนมือมาเรื่อยๆ จนดึงดาบออกจากมือของฉางเล่อ...ฉิหยุนหนานพูดต่อดาบนี้เป็น อาวุธของผู้ชาย อาวุธของผู้หญิงก็คือความงาม เจ้าควรใช้อาวุธของเจ้า ไม่ใช่มาใช้อาวุธของผู้ชาย...แล้วฉิหยุนหนานก็เดินออกไป ฉางเล่อคิดทบทวนแล้วก็พูดว่า ไม่ ไม่จริง เป็นไปไม่ได้ องค์ชายเกาหยางต้องไม่ตายแน่นอน
ในว้งจางเต๋อมารายงานองค์จักรพรรดิ์กับแม่เกาหยางว่า เกาหยางตกหน้าผาไป จักรพรรดิ์ตกใจและพูดประมาณว่าข้าไม่เชื่อ หลานชายข้าจะมาตายง่ายๆ อย่างนี้ได้อย่างไร สั่งคนออกไปค้นหาให้ทั่ว หากหาไม่พบตัดหัวทุกคน แม่เกาหยางก็ถามว่าแล้วยอดหญิงแห่งอันผิง หลีเว่ยหยางละ จางเต๋อบอกตกหน้าผาไปด้วยกัน
แม่เกาหยางได้ยินก็โกรธ (เป็นเพราะหล่อนอีกแล้ว)....ส่วนจวนคฤหาสน์ตระกูลหลี จินเถาไป๋จื่อกำลังรายงานเรื่องราวของเว่ยหยางต่อท่านย่าหลี แม่เว่ยหยาง และทุกคนในบ้านอยู่ ท่านย่าหลีบอกข้าไม่เชื่อว่าเว่ยหยางจะเสียชีวิตแล้ว แม่ฉางรู่เหน็บจินเถาว่าใครๆก็ว่าเจ้าฝีมือร้ายกาจมาก แต่ทำไมถึงคุ้มครองนายเจ้าไม่ได้ ไร้ประโยชน์จริงๆ แล้วแม่ฉางรู่ก็เรียกเด็กๆ จะให้มานำตัวจินเถาออกไป แต่ท่านย่าห้ามไว้และปลอบใจจินเถา จินเถาบอกท่านย่าหลีว่าขออนุญาตให้ข้าออกไปตามหาเว่ยหยาง ข้ารับรองว่าข้าจะกลับมารับโทษในภายหลัง แม่ฉางรู่พูดแทรกว่า เจ้าจะกลับมาให้ลงโทษในภายหลังงั้นเหรอ (ข้าไม่เชื่อเจ้าหรอก) จินเถาพูดขึ้นว่า ถ้าข้าไม่อยากอยู่ คนของท่านก็ขวางข้าไม่ได้หรอก แม่ฉางรู่โกรธที่โดนย้อน นี่ เจ้า!!!! ท่านย่าอนุญาตให้จินเถาออกตามหาเว่ยหยาง เชื่อความซื่อสัตย์ของจินเถา จินเถาขอบคุณท่านย่าหลี.... ฉางเล่อยืนคิดอยู่ในห้อง ถึงคำพูดของฉิหยุนหนานว่าจริงๆ แล้วตนต้องการอะไรกันแน่ ตั้วบาจู หรือ ตำแหน่งราชินี ถันเซียง(คนสนิทฉางเล่อ) มาตามฉางเล่อไปทานข้าวเพราะไม่ได้ทานอะไรมาหลายวันแล้วตั้งแต่วันที่เกาหยางตกหน้าผา ฉางเล่อบอกข้าไม่หิว ข้าไม่กิน แล้วก็ถามถันเซียงว่า เจ้าว่าเว่ยหยางมีอะไรที่เหนือ กว่าข้าอย่างนั้นหรอ ทำไมองค์ชายเกาหยางถึงยอมใช้ชีวิตตัวเองช่วยเหลือเว่ยหยางครั้งแล้วครั้งเล่า...
เกาหยางกับเว่ยหยางเดินลงมาจนถึงสุดทางหน้าผา เกาหยางเห็นเว่ยหยางเหนื่อยจึงบอกเว่ยหยางว่าตนจะไปหาน้ำและอาหารมาให้ ให้เว่ยหยางรออยู่ที่นี่ แต่พอตั้วบาจูเดินพ้นไปแล้ว เว่ยหยางกลับตัดสินใจหนีจากเกาหยางไปให้ไกล "ตั้วบาจูเจ้าอย่าทำดีกับข้าได้มั้ย เจ้ารู้มั้ยเราสองคนชาตินี้ไม่มีทางที่จะได้เป็นคู่กัน ข้า
ควรไปตั้งแต่ตอนนี้" แล้วเว่ยหยางก็ตัดสินใจรีบเดินไปจากจุดนัดพบ
กลุ่มของทหาร จางเต๋อ หมินเต๋อ และจินเถาต่างก็ตามหาเกาหยางและเว่ยหยางอย่างมากมาย หัวหน้าองครักษ์ประกาศว่าถ้าพวกเจ้าทำงานไม่สำเร็จหัวหลุดจากบ่าแน่ๆ ในขณะเดียวกันก็มีผู้ร้ายนักฆ่าของฉฺหยุนหนาน 2 คน ฆ่าทหารและปลอมตัวเป็นทหารแทน ทุกคนพยายามตามหากันต่อไป ..หมินเต๋อนึกขึ้นได้ว่า
พวกองครักษ์ทีคอยพิทักษ์ตนอยู่ต้องช่วยได้แน่ เลยหลบไปเป่าขลุ่ยเรียกพวกนั้นออกมา แม่ทัพหัวหน้าองครักษ์บอกหมินเต๋อว่าท่านข่าลสั่งไม่ให้ทำอะไรตามที่ท่านขอละเพราะท่านอ่านจดหมายที่ข้าส่งถึง ท่านข่าลไม่พอใจมากกับสถานะที่องค์ชายน้อยเป็นอยู่อย่างนี้ หากท่านไม่กลับไปหาท่านข่าลกับข้าข้าไม่มีวันช่วย หมินเต๋อตัดสินใจบอกหัวหน้าองครักษ์ว่าหากครั้งนี้ท่านสามารถหาเว่ยหยางได้พบ ข้าจะกลับไปยังรั่วหรานกับท่าน หัวหน้าองครักษ์ดีใจแต่ก็ยังพูดกันๆ หมินเต๋อไว้อีกว่า ข้าขอให้องค์ชายน้อยรักษาคำพูดและสัญญาที่มีต่อข้า หมินเต๋อบอกแน่นอน...หมินเต๋อรีบออกไปตามหาเว่ยหยางต่อ คนสนิทของหัวหน้าองค์รักษ์ พิทักษ์หมินเต๋อพูดกับหัวหน้าว่าฟังๆ ดูแล้ว ยอดหญิงแห่งอันผงคนนี้ มีความสำคัญกับองค์ชายน้อยมากจริงๆ (ยอมทุกอย่าง) หัวหน้าองครักษ์บอกหลังจากที่เราพาองค์ชายน้อยไปพบท่านข่าลแล้ว พวกเราค่อยมาสืบเรื่องยอดหญิงอันผิงกันภายหลัง...หมินเต๋อกลับมาพบจินเถาและจางเต๋อบอกทุกคนว่าเขาส่งคนของ เขาไปสืบเพิ่มแล้ว น่าจะเรียบร้อยพวกเรามาตามหาต่อด้านโน้นกันเถอะ นักฆ่าสองคนที่ปลอมเป็นทหารเห็นรอยเลือดบนใบหน้า จึงรีบทำลายหลักฐานและวิ่งไปในทิศนั้นทันที
หนานอันกับฉางรู่นักเล่นหมากล้อมกันอยู่ ฉางรู่พูดขึ้นว่าองค์ชายหนานอันเล่นเก่งมาก ข้าเล่นยังไงก็ไม่มีทางชนะท่านได้เลย หนานอันตอบว่า ไม่หรอก ปกติท่านเดินดีแต่วันนี้ดูแม่นางมีเรื่องรบกวนจิตใจนะ..ฉางรู่ก็บอกว่าข้ากังวลใจ และปราถนาจะให้ญาติข้าปลอดภัย หนานอันประหลาดใจพูดประมาณว่าข้าคิดว่าเจ้า
ไม่ชอบเว่ยหยางซะอีก ฉางรู่บอกข้าจะไม่ชอบเว่ยหยางได้อย่างไร ในหลายปีมานี้นอกจากแม่ข้า ข้าไม่เคยมีใครช่วยเหลือข้า และใจกว้างกับข้าเท่าเว่ยหยางอีกแล้ว ข้าจะอยากให้นางตายได้อย่างไร หนานอันยิ้มแล้วพูดว่าในที่สุดข้าก็เห็นด้านที่อ่อนไหวของเจ้า ฉางรู่ถามหนานอันว่าท่านแปลกใจอย่างนั้นเหรอ หนานอันพูด ต่อประมาณว่าแม่นางฉางรู่มักทำให้ข้าประหลาดใจบ่อยๆ อยู่แล้ว อันที่จริงแม่นางฉางรู่กับข้าเหมาะสมกันมาก (ฉางรู่วิ่งกระโดดไปซบองค์หนานอัน) ฉางรู่รีบพูด "ท่านรู้มั้ยข้ารอวันนี้มานานแสนนาน วันที่ท่านจะเห็นข้า วันที่ท่านจะเห็นว่าข้าคู่ควรกับท่าาน..หนานอันถามฉางเล่อว่า "ข้าส่งสัยอีกอย่างหากต่อไปเว่ยหยาง ทำให้เจ้าเจ็บ โกรธแค้นเจ้าจะทำอย่างไรกับเว่ยหยาง ฉางรู่ตอบประมาณว่า "ใครที่มาขัดขวางทางก็ต้องกำจัดออกไปให้หมด ไม่ใช่เหรอเพคะ? " หรือองค์ชายว่าไม่จริง?" หนานอันมองหน้าฉางรู่..
ช่างคิดนะกิมมิกนี้ ....
เกาหยางวิ่งตามเว่ยหยางจนทัน และถามเว่ยหยางว่าหนีเขามาทำไม เว่ยหยางบอกเกาหยางให้ไปซะ อย่ามาเจอกันอีกเลย เกาหยางทวงบุญคุณว่าเพิ่งช่วยเว่ยหยางเมื่อกี้เอง ตอบแทนอย่างนี้เหรอ เว่ยหยางบอกว่าใครใช้ให้ท่านช่วยล่ะ ท่านช่วยข้ามามากแล้ว จะช่วยข้าจนกว่าท่านจะตายเลยหรือไง แล้วเว่ยหยางก็จะวิ่งไปแต่
เกาหยางจับมือเว่ยหยางไว้แล้วดึงเข้ามากอด พร้อมบอกเว่ยหยางว่าถึงแม้ข้าต้องใช้ชีวิตช่วยเจ้าข้าก็จะไม่ยอมปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด เว่ยหยางสะบัดเกาหยางกระเด็นไป เกาหยางบาดเจ็บเว่ยหยางเห็นจึงเป็นห่วง เดินกลับมาหาเกาหยางท่านเป็นอย่างไรบ้าง เกาหยางมองหน้าเว่ยหยางแล้วบอกว่าถ้าคิดว่าเจ้าชอบข้า แต่ ทำไมเจ้าถึงทำเย็นชากับข้า ข้าไม่เข้าใจ.. เว่ยหยางดึงมือออกจากเกาหยาง
เกาหยาง---คืนนั้นเป็นเจ้าใช่มั้ยที่ปลอมตัวเป็นนางรำเข้ามา เพื่อจะนำรายงานมาถวายท่านปู่ข้า ในรายงานนั้นมีอะไรซ่อนอยู่เหรอ แล้วใครกันที่คอยจ้องทำร้ายเจ้าตลอดเวลา แล้วเจ้ามีความลับอะไรอีก ทำไมเจ้าไม่บอกข้า บอกข้ามาอย่าทำให้ข้ากังวลใจ บอกข้ามาให้หมด (มาเป็นชุดดดดดดด)
เว่ยหยาง---จะต้องให้ข้าทำอย่างไร ท่านถึงจะยอมแพ้ เลิกยุ่งมากับข้าได้
เกาหยาง---ไม่มี ข้าไม่มีทางจะปล่อยเจ้าไปเด็ดขาด (ตอบทันที แมนมาก)
เว่ยหยาง---เอาล่ะ ดีมาก ข้าจะบอกสิ่งที่ท่านอยากจะรู้ต่อไปนี้ --คนที่ส่งนักฆ่ามาคือฉิหยุนหนาน
เกาหยาง---ฉิหยุนหนาน ทำไมเขาต้องติดตามคอยจะเอาชีวิตเจ้า
เว่ยหยาง---ท่านจำได้มั้ยที่ฉิหยุนรั่วพยายามจะสืบว่าแท้จริงแล้วข้าเป็นใครกันแน่ นางเดาถูกต้องข้าไม่ใช่หลีเว่ยหยาง (มือเกาหยางตกลงจากที่จับเว่ยหยางไว้ )
เกาหยาง---แล้วเจ้าเป็นใคร
เว่ยกยาง---ข้าเป็นองค์หญิงแห่งต้าเหลียง (องค์หญิงเดนตาย) ที่ถูกตามล่าตัวอยู่ตอนนี้ คนที่ทุกคนคิดว่าตระกูลข้าปฏิวัติ แต่มันไม่เป็นความจริงเลย มันเป็นการใส่ร้ายโดยการวางแผนจากฉิหยุนหนาน ฉิหยุนหนานต้องการครอบเหมืองแร่เหล็กในเขตต้าเหลียง จึงแต่งเรื่องหลอกลวงองค์จักรพรรดิ์ มันข้าคนในครอบ ครัวข้าทั้งหมดเพื่อจะได้ไม่มีใครบอกความจริงเรื่องนี้กับจักรพรรดิ์ และได้ครองเหมืองแร่เหล็ก ข้าต้องการเข้าเฝ้าจักรพรรดิ์ในงานเลี้ยงเพราะในรายงานมีเรื่องราวการก่อการร้ายของฉิหยุนหนานอยู่ในนั้น ข้าต้องการให้ตระกูลข้าพ้นความผิดจากการใส่ร้าย...เป็นผู้บริสุทธิ์เสียที ปู่ของเจ้าทำลายต้าเหลียงของข้าจนย่อยยับ ทหารของเจ้าทำลายล้างบ้านเกิดของข้า คนของเจ้าอยู่อย่างมีความสุข คนของข้าอยู่อย่างยากลำบาก ตั้วบาจูเจ้ายังคิดอีกเหรอว่าเรื่องของเรามันจะเป็นไปได้อย่างไร แล้วข้าจะตกหลุมรักเจ้าได้อย่างไร (เกาหยางยกมือขึ้นจะปลอบเว่ยหยาง)
เว่ยหยาง--- ข้าเกลียดฉิหยุนหนาน ข้าเกลียดต้าเว่ย ข้าเกลียดปู่ของเจ้า ข้าโกหกท่านมาตลอด และหลอกใช้มาตลอด เจ้าเข้าใจหรือยัง ข้าไม่เคยรักเจ้าเลย ข้าขอให้ต่อจากนี้ไป พวกเราจบสิ้นกัน ตลอดไป ----เว่ยหยางรีบวิ่งหนีไป
เว่ยหยางวิ่งมาได้แป๊บเดียวนักฆ่าของฉิหยุนหนานก็ตามเจอและพยายามจะฆ่าเว่ยหยาง ตั้วบาจูมาช่วยไว้แบบเท่ห์ ทั้งคู่ยิงหน้าไม้ฆ่านักฆ่าทุกคนตาย (อารมณ์มิสเตอร์แอนด์มิสซิสสมิท) --เกาหยางถูกยิงที่ไหล่ เมื่อคนร้ายตายหมดแล้วเกาหยางก็ล้มลงกับพื้น เว่ยหยางตกใจมาก ตั้วบาจูบอกเว่ยหยางว่านี่เราพบกันอีก
ครั้งละนะเร็วจังเลย ข้ายังไม่ทันได้บอกเจ้าเลยว่าข้าไม่มีวันจะปล่อยเจ้าไปจากข้า เว่ยหยางมองตั้วบาจูแล้วพูดว่านี่เป็นเวลาที่จะมาพูดเรื่องนี้เหรอ แล้วก็รีบพาเกาหยางเดินไปหาที่พักรักษาตัว...เว่ยหยางกับตั้วบาจูเดินมาจนถึงบ้านร้างแห่งหนึ่ง เดี๋ยวจะได้เริ่มรักษาบาดแผลให้ท่าน ตั้วบาจูบอกข้าง่วงหรือเกิน (จะหลับ) เว่ยห ยางถามเกาหยางว่าเป็นอะไร มีอะไรผิดปกติเหรอ แล้วตัวบาจูก้สลบไป เว่ยหยางร้องเรียกตั้วบาจู...ทางด้านจางเต๋อยังคงนำทหารตามหาเกาหยางอยู่ ระหว่างทางพบหยกติดตัวของเกาหยางหล่นที่พื้นก้อดีใจคิดว่าองค์ชายต้องรอดแน่ๆ สั่งทหารค้นหาต่อไป.....ส่วนนักฆ่าของฉิหยุนหนานรีบกลับมารายงานฉิหยุนหนาน (ฉางเล่ออยู่ด้วย) ว่าองค์ชายเกาหยางโผล่มาช่วยเว่ยหยางไว้อีกแล้ว และคราวนี้ได้รับบาดเจ็บด้วย พวกตนยั้งมือไม่ทัน ฉางเล่อตกใจรีบถามว่าเกาหยางเป็นอะไรมากมั้ย ---ฉิหยุนหนานโยนมีดสั้นไปฆ่านักฆ่าที่มารายงาน ฉางเล่อเห็นนักฆ่าตายก็หันมาทางฉิหยุนหนาน นี่องค์ชายเกาหยางได้รับอันตรายอีกแล้ว ฉิหยุ นหนานพูดประมาณว่าดูแล้วฉางเล่อจะตกหลุมรักเกาหยางอย่างมาก แต่เสียดายที่เกาหยางไม่เคยเห็นเจ้าในสายตา กลับไปรักหลีเว่ยหยาง ข้าอยากกจะเตือนเจ้าด้วยความหวังดีฉางเล่อ เจ้าให้ความรักกับชายผิดคนแล้ว ฉางเล่อบอกฉิหยุนหนานว่าถ้าเว่ยหยางตายข้าเชื่อว่าองค์ชายเกาหยางต้องมารักข้าแน่นอน ฉิหยุ นหนานพูดประมาณว่าดูเหมือนว่าญาติผู้น้องข้าจะเลือกองค์ชายเกาหยาง ไม่เหลือเป็นราชินีแล้ว ฉางเล่อตอบทันทีว่า "ไม่ ข้าต้องได้ทั้ง 2 อย่าง ข้าต้องได้องค์ชายและได้เป็นราชินี ตอนนี้จักรพรรดิ์แก่มากแล้ว องค์ชายเกาหยางเป็นที่โปรดปรานที่สุด ต่อไปข้าเป็นราชินี ข้าจะช่วยตระกูลฉิหยุนให้ยิ่งใหญ่แน่นอน...หลัง
จากฉางเล่อเดินออกไปแล้ว คนสนิทของฉิหยุนหนานนำจดหมายขององค์ชายหนานอันมาให้ ฉิหยุนหนานประหลาดใจ พอเปิดดูก็ทำตาโต---(หนานอันรู้เรื่องรายงาน)
จางเต๋อนำหยกของเกาหยางมาให้แม่เกาหยางและจักรพรรดิ์ รายงานว่าองค์ชายต้องมีชีวิตอยู่แน่ๆ ถึงแม้จะยังยืนยันไม่ได้ จักรพรรดิ์ถามว่าเว่ยหยางอยู่ด้วยกันมั้ย จางเต๋อบอกคาดว่าน่าจะอยู่ด้วยกัน แม่เกาหยางโกรธมาก (เจ้าอีกแล้วเว่ยหยาง)--ฉิหยุนหนานมาพบองค์ชายหนานอันตามคำนัดในจดหมาย พอเจอหน้า
หนานอันก็มองแม่ทัพฉิหยุนหนาน ฉิหยุนหนานมองแล้วถามว่าท่านมีรายงานเหรอ ---หนานอันทำเป็นพูดเรื่องอื่นบอกวันนี้มีไวน์รสเลิศ ฉิหยุนหนานบอกไม่ต้องอ้อมค้อมท่านต้องการอะไรพูดมาเลย ---หนานอันเบอกท่านแม่ทัพเป็นผู้ฉลาดและปราดเปรื่อง ข้าพยายามทำให้ท่านชอบข้ามาอยู่กับข้าหลายปีแล้ว ข้าคิด ไม่ถึงเลยว่าท่านจะใจกล้าขนาดนี้ ปกปิดเรื่องเหมืองแร่เหล็กและฆ่าล้างราชวงศ์ ฉิหยุนหนานบีบแก้วเหล้าแตกในมือ หนานอันพูดขึ้นดูเหมือนว่าท่านแม่ทัพไม่อยากดื่มเหล้ากับข้าซะแล้ว แต่ข้าอยากให้ท่านดื่ม คนสนิทหนานอันเดินนำแก้วใบใหม่ไปให้ฉิหยุนหนาน และรินเหล้าให้ หนานอันพูดขึ้นว่าทางที่ดีท่าน(ฉิหยุ นหนาน) ควรจะรีบรายงานจักรพรรดิ์เรื่องเหมืองแร่เหล็กในต้าเหลียงเพื่อป้องกันความผิดที่จะตามมา และหาองค์หญิงต้าเหลียงให้พบเร็วๆ เพื่อจะได้จบเรื่องนี้ให้เร็วที่สุด ฉิหยุนหนานพูดขึ้นประมาณว่าข้าคิดไม่ถึงเลยว่าองค์ชายหนานอันที่อยู่แต่เบื้องหลังตลอดจะเป็นคนที่ข้าจะประมาทไม่ได้ละ ดูท่านจากภายนอกแล้วดู ไม่มีอะไรแต่ตัวจริงท่าน(แซ่บมาก) ร้ายมาก หนานอันย้อนว่าในวังหลวงไม่มีใครเป็นตัวของตัวเองจริงๆ หรอก ฉิหยุนหนานจึงบอกหนานอันว่าตนรู้ว่าหนานอันต้องการอาศัยอำนาจของตระกูลฉิหยุนสนับสนุนให้ได้ขึ้นครองบัลลังก์ หนานอันพูดขึ้นว่า งั้นเหรอ ถึงแม้ว่าตระกูลฉิหยุนจะเป็นตระกูลใหญ่แต่ถึงไม้ไม่ช่วยข้าข้า ก็ไม่เสียหายอะไร แต่ทางฉิหยุนซิ เจ้าจะเป็นคนนำภัยพิบัติมาสู่คนในตระกูลนะ (ถ้าเรื่องเหมืองแร่เหล็กแพร่งพรายไปโดนประหาร) ฉิหยุนหนานถามหนานอันว่าแล้วข้าจะไว้ใจท่านได้อย่างไร หนานอันตอบเจ้าไม่มีทางเลือกอื่น (ดังนั้นเจ้าต้องไว้ใจข้า)...ฉิหยุนหนานบอกหนานอันว่าจริงๆ แล้วแค่รายงานฉบับเดียวข้าไม่ กลัวหรอก ทำอะไรตระกูลฉิหยุนไม่ได้ แต่หลีเว่ยหยางเป็นองค์หญิงแห่งต้าเหลียงและเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง นางต้องตายเรื่องถึงจะเงียบ องค์ชายหนานอันหากท่านฆ่าเว่ยหยางได้ ตระกูลฉิหยุนจะรับใช้ท่านจงรักภักดีต่อท่านตลอดไปแต่เพียงผู้เดียว
เว่ยหยางดูแลเกาหยางอยู่ เวยหยางหลับอยู่ข้างๆ เกาหยางตื่นก่อนจึงแกล้งเว่ยหยาง เว่ยหยางตื่นลืมตาแล้วถามเกาหยางประมาณว่า เจ้ารู้แล้วว่าตัวจริงข้าเป็นใคร ข้าโกหกท่านมาโดยตลอด ท่านไม่โกรธข้าเหรอ เกาหยางตอบข้าไม่สนใจหรอกว่าเจ้าจะเป็นใครเจ้าก็ยังคงเป็นเว่ยหยางของข้าเสมอ สำหรับเรื่องฉิหยุ
นหนานเราต้องทำ วางแผนอย่างรอบคอบ เพราะฉิหยุนหนานฉลาดและโหดเหี้ยมมาก ข้ากลับไปวังคราวนี้ข้ามีเรื่องขอท่านปู่ 2 เรื่อง เรื่องแรกข้าจะขอให้ท่านประทานงานแต่งให้กับเราสองคน และเรื่องที่ 2 ข้าจะขอทูลลาไปจากเมืองผิงอัน ไปใช้ชีวิตอย่างสงบสุขกับเจ้า ท่องเที่ยวไปรอบโลก เว่ยหยางยิ้มดีใจ...แล้วทั้งคู่ก็
แม่ฉางรู่คุยกับฉางรู่ ประมาณว่าตอนนี้ฉางเล่อก็ไม่เป็นที่โปรดปราน ส่วนเว่ยหยางถ้าตายได้ก็คงจะดี ต่อไปก็เป็นคราวของเจ้าแล้วฉางรู่ที่จะเลื่อนขั้นขึ้นมาเรื่อยๆ ฉางรู่ถามแม่ว่าเลื่อนขั้นเหรอ ข้าจะทำได้อย่างไร แม่ฉางรู่บอกนี่ไง (เอาเทียบเชิญจากวังมาวางบนโต๊ะ) พระสนม แม่ที่เลี้ยงองค์ชายหนานอันมาจะจัดงานเลี้ยง
เชิญสาวๆ ไปร่วมงานเพื่อพูดคุย ใครๆ ก็รู้ว่างานครั้งนี้ต้องการหาพระชายาให้หนานอัน เจ้าอย่าพลาดเด็ดขาดนะ ฉางรู่ตาเป็นประกายวิ้งๆ ท่านแม่ไม่ต้องเป็นห่วง ข้าต้องทำได้-----วันถัดมาฉางรู่ทำขนมแล้วนำมาแม่เลี้ยงหนานอันแต่พระสนมไม่อยู่นางจึงจะไปหาหนานอันแทน คนสนิทของฉางรู่พูดกับคนใช้ในวังว่า ฉางรู่เป็นเพื่อนสนิทขององค์ชายหนานอันนะ นางทั้งสองเดินมาเงียบๆ (คนสนิทก็ยอฉางรู่ว่าตำแหน่งพระชายาต้องเป็นของฉางรู่แน่นอน)----หนานอันกำลังอ่านรายงานอีกครั้งและคิด คนสนิทหนานอันพูดขึ้นว่าแม่ทัพฉิหยุนหนานยื่นขอเสนอมานั้นองค์ชายจะทำมั้ย (หนานอันทำท่าคิด) คนสนิทก็พูดต่อว่าจริงจริงแล้ว หลีเว่ยหยางปฏิเสธท่านมาหลายครั้งแล้ว เพราะฉะนั้น เราควร...(ฆ่าเลย)......องค์ชายหนานอันปิดกล่องเก็บรายงานอย่างแรก แล้วดุคนสนิทว่าเรื่องนี้ข้าต้องการให้เจ้ามาชี้แนะข้าเหรอ เจ้าออกไปก่อน------- แล้วหนานอันก็เดินเอากล่องไปเก็บในที่ลับ (ฉางรู่แอบดูอยู่) ---(องค์ชายหนานอันดัดคอ เสียงดัง)----- หลี เว่ยหยางที่แท้เจ้าเป็นองค์หญิงต้าเหลียงนี่เอง..
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 149 คน [