สวัสดีเจ้า

ที่นี่...สถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศลาว



ตระการตาขนาดเลย เห็นภาพสุดท้าย

(อ้ายปิ๊กมาฮับน้องโตยเจ้า ใคร่ไปผ่อเมืองลาว สักเตื้อ)

สบายดี๋ค่ะ.....

...ตามมา (ติดๆ) แอ๋วหลวงพระบางด้วยคนค่ะ
ขอบใจหลายเด้อ

โอ้ว!ดูแล้วนึกถึงตอนไปเที่ยวลาวเลย แต่เราไม่ได้ไปที่หลวงพระบางไปถึงแค่เวียงจันทน์อย่างเดียวอ่ะ

ชอบอ่านเรื่องเกี่ยวกับหลวงพระบางค่ะ เพราะเคยไปแล้วประทับใจมาก อยากจะกลับไปใส่บาตรข้าวเหนียว และใช้เงินเป็นแสนๆกีบอีก เหมือนจะรวยเลย

ภาษาลาวถ้าเล็งดีๆก็อ่านออกนะคะ
จะคล้ายๆภาษาไทย

^ ^

ว้าว หลวงพระบาง เมืองมรดกโลก อยากไปมานานแล้วครับ แต่หาโอกาสไม่ได้สักทีเลย ชอบที่ผู้คนยังไม่มีวัตถุนิยมเข้าไปมาก ชอบคนนุ่งผ้าซิ่นครับ เวลาเห็นตามทีวีแล้วประทับใจมากเลยครับ

วันนี้อ่านแล้วก็เหงาๆเศร้าๆตามอารมณ์เจ้าของบล็อกจริงๆ
ดีค่ะนอกจากอ่านเพลินแล้วยังได้ความรู้ไปด้วย แถมยังแฝงอัตถชีวประวัติต้นตระกูลเจ้าของบล็อกเลย....

เวลาอ่านบล็อกอ้ายฤทัยทำให้นึกถึงครูไพลิน กาญจนภานุพันธ์(รร.จักรคำคณาทร ลำพูน) เวลาท่านไปต่างประเทศ ท่านชอบเขียนหนังสือเล่าได้สนุกมาก เห็นภาพ ยังกะได้ไปเที่ยวตามและได้ความรู้จริงๆ และจำหน่ายเพื่อหารายได้เข้าโรงเรียนด้วยค่ะ ...(เล่าให้ฟังเพราะเห็นว่าอ้ายฤทัยน่าจะรวบรวมทำพ็อคเก็ตบุคได้ ...จะตามมาเป็นแฟนคลับพ็อกเก็ตบุคเน้อ อิอิ)

ประเทศลาว เหมือนจะเงียบๆ และยังคงความเป็นลาวได้อย่างดีเยี่ยมนะคะ ไม่มีวัฒนธรรมจากประเทศอื่นเข้ามาเหมือนบ้านเรา ส่วนตัวแล้วว่าอย่างนี้แหละดีคะ ได้เห็นถึงตัวตนจริงๆของประเทศนั้นๆ ซึ่งเค้ายังคงความเป็นตัวเองอยู่จนถึงทุกวันนี้ และภูมิใจที่เป็นอย่างนี้ ธรรมชาติดีคะ
แต่ จขบ.ดูจะเงียบๆเหงาๆ สงสัยจะคิดถึงใครอยู่รึเปล่าคะ
อิอิอิอิ ล้อเล่นจ้า ยังงัยก็มีความสุขมาก ๆ นะ

สวัสดีครับ ทุกท่าน

บทนี้ก็อาจดูเงียบเหงาไปบ้าง...

บางทีตัวหนังสือก็อาจเป็นตัวแทนของความรู้สึกของคนเขียนในช่วงนั้นได้เหมือนกัน..

จนบางครั้ง เราอาจจับความรู้สึกของคนเขียนได้มากกว่าเนื้อหาของบทความที่เขียนซะอีก...


งึมๆๆๆ

ผมอาจเขียนยาวไปหน่อยนะครับ อย่าเบื่อไปซะก่อนเน่อ

.
..

ปล.ผมไปหลวงพระบาง 2 ครั้ง ทั้งสองครั้งแม้ว่าดูจะแตกต่างกัน แต่ยังคงรักษาความเงียบไว้ได้เป็นอย่างดี และผมก็ยังคงรักเมืองนี้เช่นเคยครับ

ยังไม่เคยไปแต่ก็หลงรักเมืองนี้เข้าเสียแล้ว

ชอบโต๊ะกับเก้าอี้ไม้ที่นั่งกินกาแฟหน้าโรงแรมจัง สวยถูกใจ แบกกลับมาเป็นของฝากหน่อยได้มั้ยครับ

อยากไปเหมือนกันค่ะ
ความจริงตอนนี้ควรจะอยู่เสียมเรียบ
แต่คณะติดขัดบางประการ
เลยชวนกันปล่อยผ่านไปก่อน

โกศ เห็นในภาพก็ยังเฉยๆ
เคยได้เห็นของจริง
เห็นแล้วขนลุกยังไงก็ไม่ทราบ

อื๋ม.........คุณมีอะไรๆในอดีตที่นั่นเยอะเลยเนอะ เสียดายที่ตอนนี้เรายังไม่มีโอกาสกลับไปหาอดีตแบบคุณเท่าไหร่

-----------------------------------------------------------------------------------------
นี่ก็ลุ้นๆอยู่ ถ้างานที่เมืองไทย ยัง ศก. เป็นแบบนี้ จะขอไปทำงานที่ลาวน่ะ ลูกน้องที่เป็นกรรมกรบางส่วนเขาขอไปลาวได้แล้ว ไปทำที่เขื่อน้ำเทินน่ะคุณ แต่เรายังไม่มีวี่แววเลย ว่าจะขอไปลาวได้มั่ง
-----------------------------------------------------------------------------------------

คุณสบายดีนะคะ ไม่ได้มาเยี่ยมตั้งนาน ที่นู่นคงหนาวเต็มทีแล้วสิ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ

วันหยุดไปเที่ยวไหนอีก คราวนี้?

เที่ยวเผื่อกันด้วยนา วันหยุดยังต้องทำงานเลย ไปชดเชยใส่ปีใหม่ 5555

วันหยุดไม่ได้ไปเที่ยวไหนครับนายช่าง

เพราะผมถือคติที่ว่าท่องเที่ยววันธรรมดา คุ้มค่าที่สุด

ส่วนวันหยุด เราควรอยู่บ้าน...

..แต่จะว่าไป ก็ไม่ได้ค่อยได้ไปไหนอยู่แล้วล่ะครับ

ช่วงนี้งานเยอะเหรอ..ดูท่าทางยุ่งๆ (เดาเอา )

...
..

บล็อกดูเหงาๆจังเลย...

วันนี้หนูก็ซึมๆ(อย่างที่เล่าให้ฟังไปแล้ว)...

แต่เอาเหอะ - - ชีวิตต้องดำเนินต่อไปแหละ...

รู้สึก เจ้าของบ๊อก จะเหงาเกินไปหรือเปล่า
อะไรก็เลยดูเศร้าสร้อยไปหมด แต่ขอติอยู่นิดหนื่งก็คือการเอาหลวงพระบางไปเปียบเทียบกับเชียงใหม่ในหลายๆช่วง
ทุกสิ่งย่อมมีความเป็นตัวของตัวเองเพราะมันไม่มีอะไรเหมือนกันในโลกหรอกค่ะ และไม่มีอะไรแทนกันได้ . ขอฝากถึง เจ้าของบ๊อกค่ะ จาก คนลาวคนหนื่ง