อดีตของเราแม้จะไม่มีใครรู้ แต่มันก็จะอยู่กับเราตลอดไป...
 
เมื่อเราตัดสินใจเลิกวิว 1

หลังจากที่เราเริ่มขายวิวเราก็ทำมาเรื่อยๆ คุณอาจจะคิดว่าเราทำมันมานาน แต่จริงๆแล้วไม่ใช่ เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นยังไม่พ้นเวลาที่เราเรียนอยู่ปีหนึ่งด้วยซ้ำ เพราะมันมีเรื่องที่ทำให้เราตัดสินใจเลิกทำซะก่อน..



ช่วงเทอมแรก เพราะเรามัวแต่เที่ยวแม้ว่าเราจะกลับบ้านช่วงเสาร์อาทิตย์ในตอนแรกๆ แต่พอหลังๆเราก็เริ่มไม่กลับ ทำให้แม่เริ่มสงสัยว่าเราไปทำอะไร ดังนั้นพอเทอมสองเราก็เริ่มกลับบ้านให้บ่อยเกือบทุกอาทิตย์ ยกเว้นเวลาช่วงสอบที่เราจะไม่กลับ มีอยู่วันนึงที่เรากลับบ้าน เราก็ประสบอุบัติเหตุจนขาหัก มีคนที่เห็นเหตุการณ์เค้าช่วยพาส่งโรงพยาบาล เพราะรถคันที่ชนหนีไปแล้ว พอถึงโรงพยาบาลพยาบาลก็ช่วยโทรติดต่อญาติให้ ส่วนตัวเราก็ต้องเข้าเฝือกหมอก็ให้นอนอยู่ที่โรงพยาบาล ช่วงที่เรานอนรออยู่ในห้อง สักพักแม่เราก็เปิดประตูเข้ามา เราเห็นแม่เราน้ำตาเต็มหน้า แม่วิ่งเข้ามากอดเราแล้วก็ร้องไห้ แม่ถามเราว่าเจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า เราบอกแม่ไปว่าแค่ขาหักอย่างเดียว แม่ก็กอดเราร้องไห้ไม่เลิก แม่บอกว่าแม่กลัวว่าเราจะเป็นอะไรไป เรายังจำได้ดีว่าแม่พูดว่า”ถ้าหนูเป็นอะไรไปแล้วแม่จะอยู่ยังไง” พอถึงจุดนั้นเราเลยทนไม่ไหวร้องไห้ไปกับแม่ด้วย เรากอดกันร้องไห้ เป็นครั้งแรกที่เรารู้สึกว่าแม่ก็รัก แม่เป็นห่วงเรา



Create Date : 12 มกราคม 2550
Last Update : 12 มกราคม 2550 15:13:15 น. 8 comments
Counter : 700 Pageviews.  
 
 
 
 
 
 

โดย: za (za_jii ) วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:15:31:25 น.  

 
 
 
เรื่องคุณเศร้านะ......จะเป็นกำลังให้ จ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา..........
................

 
 

โดย: วีร์ (Wiizento ) วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:15:37:08 น.  

 
 
 
คุณ hirome มาอัพบล๊อคพอดี เรารีบปาดเข้ามาไปหน่อย แฮะๆ เอาใหม่นะคะ สู้ๆๆๆๆๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม ดีใจจังเลยแม่ลูกเข้าใจกันแล้ว เราคิดอยู่แล้วละคะว่ายังไงๆคุณแม่คุณก็ต้องรักและเป็นห่วงคุณ ไม่มีแม่คนไหนไม่รักลูกหรอก คะ รักคุณแม่ให้มากๆนะคะ
 
 

โดย: za_jii (za_jii ) วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:15:38:17 น.  

 
 
 
อุ้ยยยย อย่าทำให้คุณแม่ห่วงอีกนะ ดูแลตัวเองดีๆค่ะ
 
 

โดย: จิ๊บ (มดน้อยในไร่ส้ม จิ๊บๆ ) วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:18:03:55 น.  

 
 
 



สงสารคุณแม่ค่ะ
 
 

โดย: icebridy วันที่: 12 มกราคม 2550 เวลา:19:14:20 น.  

 
 
 

บอกรักแม่ทุกวันนะครับ
เราก็ทำ

เราคุยกับแม่ได้ไม่กี่นานก็ทะเลาะกันทุกที
แต่เรารู้ว่าที่เรากับแม่ทะเลาะกันเพราะ
มันเกิดการคาดหวังในตัวกันและกัน
เพราะรักกันมากไปหน่อย แห่ะๆ
แต่ก็เถอะนะ
เราลาออกจากการเป็นลูกไม่ได้
แม่เราก็ลากออกจากการเป็นแม่เราไม่ได้
นั่นแหละ ลูกๆก็เป็นต่ออยู่เห็นๆ

 
 

โดย: kee (ปลุ่ย ) วันที่: 7 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:11:26:34 น.  

 
 
 
เป็นกำลังใจให้อีกคนคะ มองข้างหน้ายาวๆ นะค่ะ สู้ๆ เรายังมีคนที่รักเราอยู่ (เช่น แม่ เป็นต้น)
 
 

โดย: พิณไพเราะ IP: 210.246.72.114 วันที่: 8 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:19:51:04 น.  

 
 
 
your mom love u na ka

you're not alone ka
 
 

โดย: Sandpiper IP: 124.121.40.17 วันที่: 11 กุมภาพันธ์ 2550 เวลา:18:46:21 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

hirome
 
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ไม่รู้จะแนะนำตัวอะไรแต่อยากจะบอกว่า ก่อนที่เราจะตัดสินใจทำอะไรลงไป ขอให้คิดให้ไกล ถึงผลที่มันจะได้รับ คิดถึงคนที่รักเรา ถ้าคิดไม่ออกก็อย่าลืมว่าอย่างน้อยยังมีพ่อกับแม่เสมอ อย่าทำเหมือนเราเลยที่กว่าจะรู้ตัวมันก็สายไปแล้ว เราไม่สามารถกลับไปแก้ไขอดีตที่ไม่สวยงามได้ เพราะอย่างนั้นอย่าเลือกทำสิ่งที่จะทำให้คุณเสียใจภายหลังจะดีกว่า
[Add hirome's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com