BlogGang.com : : มดส้มจ่อย - คำสารภาพของนักศึกษา2551

อย่าลังเล เพราะถ้าลังเล จะกระโดดได้ไม่ไกลและไม่แรงพอ

Group Blog

All Blogs

คำสารภาพของนักศึกษา2551

ครับ...ผมขอสารภาพ
ผมทราบตามผิดวินิจฉัย
ทุกกระทำจริงแท้ผมแน่ใจ
ดังจะกล่าวต่อไปให้ท่านฟัง

ครับ ... ผมเข้ามา
ลอยหน้าลอยตาท้าความหวัง
ในมหาวิทยาลัยชื่อดัง
เสริมชีวิตพังพังอย่างตั้งใจ

ผมเข้ามาบ่มเพาะความเหมาะสม
เพื่อสังคมข้างหน้าวันฟ้าใหม่
เร่งระดมปริญญามาเร็วไว
เพื่อเกรียงไกรเกียรติกระดาษอำนาจเงิน

ผมพบว่า เสรี มีชีวิต
ผมจึงคิดรู้เรียนเพียรผิวเผิน
ใช้ชีวิตตามนิยามความบังเอิญ
เพื่อเพลิดเพลินบนราคาประชาชน

ครับ ... ผมโกงกินประเทศชาติ
เอาเปรียบราษฎร์รุนแรงแสวงผล
สุขสบายป่านปีนตีนเหยียบคน
ที่ทุกข์ทนบนทางเถื่อนเกลื่อนเมืองไทย

..............................
....................................
...................................
....................................?

ไม่ ... ผมไม่ฝัน
หมดมุ่งมั่นสรรค์สร้างทางสดใส
เพียงลองลองเล่นเล่นเย็นเย็นใจ
ณ ขอบรั้วมหา'ลัยที่ผมรัก!!

สังเกตได้ว่างานเขียนของเรายังไม่ได้มาตรฐาน ...
ไม่สิ ยังไม่ถึงมาตรฐานเลยเสียมากกว่า
...แต่ว่า
ก็อยากจะทำต่อไป
อยากจะก้าวต่อไป
ก้าวสั้น ก้าวยาว ก้าวไปเหยียบกองขี้หมาบ้าง
แต่ก็เป็นการก้าวไปข้างหน้ามิใช่หรือ?

และต่อให้ย่ำกับที่ หรือถอยหลังลง
ก็ยังดีกว่าหยุดนิ่งให้กล้ามเนื้อมันฟ่อฟีบตีบตันไปมิใช่หรือ? ...