เมื่อให้ ‘พูดถึง’ ใคร
จริงๆคือให้บอกว่าเขา ‘ทำกับคุณอย่างไร’
หรือ ‘ทำให้คุณเกิดความรู้สึกแบบไหน’

เมื่อให้ ‘เล่ารายละเอียด’ เกี่ยวกับใคร
จริงๆคือให้สาธยายว่าคุณ ‘คิดถึงความเป็นเขา’ ตรงไหนบ้าง
หรือเผลอๆก็ ‘สันนิษฐานว่าน่าจะเป็น’ อย่างนั้นอย่างนี้

คุณไม่มีทางเอ่ยข้อเท็จจริงเกี่ยวกับใครได้ครบทั้งหมด
ตอนพูด คุณอาจรู้สึกว่า พูดเท่าที่นึกได้
หรือแค่พูดตามอารมณ์พาไปแบบผ่านๆ
แต่ตอนเสียงพูดของคุณลอยลมไปถึงหูเขา
เขาอาจรู้สึกว่าคุณใจแคบมาก
ไม่เคยรู้จักตัวจริงของเขาเลย แต่กล้าวิจารณ์ซะขนาดนั้น

เมื่ออาศัยใจตัวเองเป็นแว่นส่องใจมนุษย์
เมื่อรู้ซึ้งว่าตัวคุณเองก็มีเวลาน้อยในการทำความรู้จักคน
เมื่อเข้าใจสาเหตุว่าทำไมคุณเองก็ด่วนตัดสินคนอื่นได้
คุณจะให้ความสำคัญกับ ‘เสียงลอยลม’ น้อยลง
ไม่ว่าจะลอยมาแบบต่อหน้าหรือลับหลังก็ตาม

— แนะนำหนังสือ
ชื่อหนังสือ: ติวพ่อขึ้นสวรรค์
เขียนโดย: วีริศ อุโฆษผล
ดาวน์โหลดอีบุ๊กฟรี: //dungtrin.com/tutor 

------------------------------------------------------------------------------------------------------