ตูนเริ่มจากราชบุตรเขยเจ้าสำราญก่อน ตอนซื้อมาอ่านไร้ซึ่งความคาดหวังใดๆทั้งสิ้น คิดแต่จะลองให้โอกาสนักเขียนไทยดูอีกซักที (ทั้งที่เจ็บมาซ้ำๆ) สุดท้าย คุณหนมปังก็ทำให้เรามีความหวังเรืองรองทีเดียว ตูนผู้ซึ่งนิยมนิยายที่พระเอกนางเอกแปลกๆอยู่แล้ว เรื่องนี้ทั้งไต้หยี่ทั้งองค์หญิงเจียงจูคาแรคเตอร์ไม่ธรรมดาเลย ตูนชอบความเป็นธรรมชาติของตัวละครอื่นๆต่อเพศสภาพของทั้งคู่ด้วย แบบที่ก็รู้ๆอยู่ว่านางเป็นหญิง แต่ไม่อ่ะ สักพักก็ลืม โห เริ่ศล้ำความเป็นเจ้าฮะมาก ในด้านการดำเนินเรื่อง ผู้เขียนถ่ายทอดแบบกระชับฉับไวมากกกกก ซึ่งจุดนี้ปลื้มลืม ทั้งประเด็นหลักประเด็นรองเก็บครบหมด งานเรียบกริ๊บ คือดีอ่ะ

พอจบเรื่องอาหยี่ ความคาดหวังในตัวนักเขียนไทยที่แทบมอดดับไปก็ลุกโชนโชดช่วงชัชชวาลขึ้นอีกครั้งดั่ง Calcifer ได้รับขอนไม้ต่อชีวิต มีพลังเคลื่อนย้ายปราสาทได้เลยทีเดียว คืนเดียวกับที่อ่านจบก็กูเกิ้น, ไลค์เพจสามสิบบุ้ค aka สนพ.ทวีสานส์, สั่งออเดอร์นางซินทั้งสามเล่ม (พันสอง), แล้วเช้ามาก็วิ่งไปโอนเงินเลยคับ หลังจากของมาถึง ข้าพเจ้าก็ใช้เวลาเสพสองวันจบ

ความรู้สึกตอนอ่านคือเหมือนอ่านงานแปลอยู่อย่างที่หลายๆคนคอมเม้น มีสำนวนแปลเยอะเช่น By all mean นี่ใช้เยอะมาก แต่เห้ย ไม่น่าเกลียดเลย ในแง่โรแมนติกถึงจะแอบคิดว่าให้นางเอกแก่กว่านี้หน่อยดีมั๊ย คือแนวคิดนางไม่เหมือนอายุสิบหกสักนิด แต่ก็นั่นแหล่ะ เลยทำให้มันไม่ค่อยดูผิดกฏหมายสักเท่าไหร่ในสายตาเรา อีกฉากที่ชอบคือเพลงตอนเต้นรำ ตูนปลื้มทำนองและเสียงเปียโนของเพลง So Close มากเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว พอเห็นเนื้อที่คุณหนมปังแปลเอาไว้นี่ได้ยินเสียงเปียโนคลอมาเลยครับ นิ้ดดนึงคือ เพลงนี้มันเอื้อมากก ถ้าคุณหนมปังจะเอาเนื้อมันมาขยี้ซ้ำตอนนางเอกไปลาพระเอกท้ายเล่มสอง แต่แบบที่เป็นอยู่ก็โอเครับได้ค่า

ถ้าพูดถึงประเด็นหลักประเด็นรองที่ผู้เขียนเสนอ (ตามประสามนุษย์เราอดเปรียบเทียบไม่ได้) ตูนพบว่าราชบุตรเขยเก็บงานเนี้ยบกว่า เช่น ตอนต้นเล่มสามของนางซินที่พาเราเข้าไปพันพัวในหัวของแฟร้งค์อยู่นานมาก แต่มันไม่พี้ค ไม่ตูมตามเหมือนที่เราคาดหวังแฮะ แต่เป็นเรื่องธรรมดาอยู่แล้วที่งานเขียนที่มาทีหลังต้องเนี้ยบกว่า แค่นี้ก็ดีจนน้ำตาจะไหลละ

คอมเม้นของแม่ที่อ่านควบคู่ไปกับเราทั้งสองเรื่องคือตัวละครเยอะเว่อร์ นางจำไม่ค่อยได้ที ซึ่งเป็นปกติมนุษย์ที่ไม่เสพซีรี่ย์ฝรั่งเรื่องยาวที่เกิดเคสสั้นๆแบบทับซ้อนกันตอนละสองสามเคสอย่างเราๆอยู่แล้ว (แอบคิดว่าคุณหนมปังเป็นแฟนซีรี่ย์แนวเดียวกะเราแน่นแน่) ซึ่งวิธีแก้เรื่องตัวละครเยอะนี่ง่ายมาก ถ้าเป็นพวกสมองซีกขวาโตกว่า ก็ขอเชิญให้หากระดาษเอสามมาวาดชื่อร่างแผนผังความสัมพันธุ์ลงไป แต่ถ้าเป็นมนุษย์ที่ใช้สมองซีกซ้ายมากกว่า เช่นตูนเป็นต้น ก็ให้แปะชื่อกะหน้าคนที่รู้จัก (ดาราก็ได้) ไว้ในหัว แค่นี้ก็ไม่มีวันลืมละคับ อีกอย่างที่นางคอมเม้นคือหนังสือจะหนักไปไหน นางนอนอ่านไม่สะดวก ซึ่งอันนี้ตูนช่วยอะไรนางไม่ได้จริงๆ -..-