Group Blog
 
All Blogs
 
ยังคงรอคอยใครซักคนหนึ่ง.....

เหมือนชีวิตยังคงขาดบางสิ่งไป เหมือนกับว่าผมยังคงไขว่คว้าบางสิ่งบางอย่าง
ทั้งที่ตัวผมเองคิดว่า ผมคงไม่มีโอกาสจะเจอคนที่เข้ามาใหม่ในชีวิตอีกแล้ว
แต่ทำไมตัวผมเองยังคงอยากจะหาคนคนนั้นให้พบ ยังคงอยากตามหา..... เธอคนนั้น




เป็นช่วงเวลายาวนานเช่นกันสำหรับผม ที่ไม่เคยลืมคนคนนึงออกจากชีวิตได้
ถึงแม้เวลานี้จะยังคงไม่ลืมเธอคนนั้น แต่เวลานี้ เธอคนนั้นคงจะจดจำผมไม่ได้
หรืออาจจะเลือนลางจนไม่มีผมในความทรงจำ เพราะผมเป็นเพียง ของดูเล่นของเธอ
เจ็บช้ำทุกครั้งที่นึกถึงคำนี้ แต่เธอไม่เคยรักกันเลย เธอเพียงสงสารผมเท่านั้น
ผมคงต้องอยู่กับความรู้สึกว่ารักเธอ และยังคงรักเธอ เพราะผมปฏิเสธตัวเองไม่ได้
ว่าผมยังคงรักเธอคนนั้น แม้จะนานเพียงใด แต่ผมเองหวังไว้ว่า.....
ซักวันหนึ่ง ผมจะได้เจอคนที่รักผม และรักผมมากจนยอมรับได้ว่า ผมเองไม่สามารถ
ลืมคนที่ผมรักได้ แม้ซักคนเดียวก็ตาม ผมรักคนที่ผมรัก และเมื่อรักแล้ว จะไม่มีวันลืม
มันช่างทรมานเหลือเกินเมื่อได้รู้ว่า เธอ คนที่ผมรัก ได้ลืมผมไปแล้ว แต่ผม ที่ยังคงรัก
จะรักมั่นเสมอ...... ตลอดไป.......




ร้องไห้ในใจไม่มีใครรับรู้ เก็บซ่อนความรู้สึกอันแสนบอบบางของตัวเอง
ปกปิดด้วยความแข็งแกร่งภายนอก ที่เพียงแต่มีใครซักคน ก้าวเข้ามาพร้อมกับความรัก
มันก็พร้อมจะพังทลายลง หากแต่ความรักนั้น กลับไม่ทำให้ใจที่แช่แข็งอยู่ กลับสดชื่นได้ดั่งเดิม
ทำไมใจจึงเย็นชากับความรัก ทั้งๆ ที่ ใจเราต้องการความรัก ต้องการคนรักซักคน
เข้ามาในทางเดินของชีวิตเรา ทุกครั้งที่คิดแบบนี้ ทำให้ผมรู้สึกว่า สิ่งที่ผมต้องการ
กับสิ่งที่ผมกระทำ มันขัดกัน เพราะกำแพงของตัวเอง ความคิดของตัวเอง มันบอกเสมอว่า
ถ้าเรามีความสุขกับมันมากเท่าไหร่ เมื่อถึงวันที่ต้องเจ็บอีกครั้ง เกินที่ใจจะรับไว้ได้
สิ่งสุดท้ายที่เหลือคือความอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว และเหงาอีกครั้ง ทุกอย่างจะกลับมาจุดเดิม
แต่สิ่งที่ได้รับ บางทีก็เกินที่ความรู้สึกของคนคนนึงอยากจะรับมันเอาไว้
เกินความรู้สึกของใจดวงน้อยๆ ที่บอบบาง เกินที่จะเจ็บช้ำได้อีก ผมคงยังไม่พร้อม.... ที่จะรักใคร




หวังไว้แค่เพียงซักวันหนึ่ง ที่จะมีใครซักคนเข้าใจความรู้สึก เข้าใจว่าผมเองไม่ต้องการจะเสียใครไปอีก
การสูญเสียคนที่เรารักไป ในขณะที่ชีวิตยังคงต้องดำเนินอยู่ มันเกินความรู้สึกของผู้ชายคนนึง
ที่จะต้องรับมันและทนใช้ชีวิตต่อไปเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมายอีกครั้ง การเริ่มต้นใหม่ทุกครั้ง.....
มันช่างทรมาน เหนื่อยล้า และก้าวเดินไป เพื่อพบเจอกับคนใหม่ๆ ต้องเข้มแข็งเพื่อจะชนะความรู้สึกของตัวเอง
สุดท้ายเมื่อเจอกับเธอคนใหม่ ก็ต้องกลับไปเจ็บช้ำ และต้องเริ่มต้นใหม่อีกหน.......

Never Ending Stories,
* ค น พ เ น จ ร * เขียนเมื่อวันที่ 02-04-2005 เวลา 01:56 น.



Create Date : 02 เมษายน 2548
Last Update : 27 เมษายน 2548 13:20:52 น. 18 comments
Counter : 466 Pageviews.

 
เอาใจช่วยค่ะ


โดย: ธูปหอมเทียนสว่าง วันที่: 2 เมษายน 2548 เวลา:6:28:20 น.  

 
น้ำเน่าดีฮ่ะ ตัดใจลืมซะเถอะ สู้โว้ย!!


โดย: หมาร่าหมาหรอด วันที่: 2 เมษายน 2548 เวลา:8:30:09 น.  

 
อาจจะเจอคนใหม่ ที่ใช่ซักวันค่ะ
สู้ต่อไปค่ะ


โดย: อยู่ไกลบ้าน วันที่: 2 เมษายน 2548 เวลา:8:56:28 น.  

 
มีความสุขกับสิ่งที่เลือกนะคะ ลัลล้า~*




...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 2 เมษายน 2548 เวลา:11:00:37 น.  

 
รูปประกอบสวยนะ


ลัลล้า ~*


//ผีเสื้อ


โดย: มรกตนาคสวาท วันที่: 2 เมษายน 2548 เวลา:11:24:15 น.  

 
คุณเขียนเรื่องคนรักได้ซึ้งจัง

ถ้าเป็นดิฉันนะ หากรักใครสักคน

ก็คงจะลืมไม่ได้เหมือนกัน

เพราะ รักแล้ว รักเลย

แต่ทุกสิ่งก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้เสมอ

การยึกติดบางครั้งเป็นความทรมาน

ไม่ยึกติดจะดีที่สุด

เรื่องของความรักพูดลำบากนะ

เอาเป็นว่า

ขออวยพรให้มีคนที่รักคุณได้มาก เท่ากับที่คุณรักเธอ


โดย: รักดี วันที่: 2 เมษายน 2548 เวลา:11:26:15 น.  

 
พี่ตุ้ย.... ความรักนั้นเป็นสิ่งดีนะคะ...

จงมีความสุขที่จะรัก และออกตามหาคนที่ใช่นะคะ

^^*


โดย: I'M NAN วันที่: 2 เมษายน 2548 เวลา:13:14:07 น.  

 
^^ขอให้เจอคนใหม่....แระไม่เจ็บช้ำอีกนะคะ..สู้ๆค่ะ T-T


โดย: Mu_in_love (Mu_in_love ) วันที่: 2 เมษายน 2548 เวลา:18:11:50 น.  

 
ชอบการเขียนครับ

สักวันคงเป็นวันของเราครับ


โดย: วัยรุ่นออสซี่ วันที่: 2 เมษายน 2548 เวลา:21:16:22 น.  

 
ข้าวโอ๊ตคิดว่า . . . คนที่โชคดีเท่านั้นที่จะเจอความรัก

หรือไม่ความรักจะค้นหาพวกเค้าจนพบ

.
.
.
.

แต่ข้าวโอ๊ตไม่ใช่พวกเค้าเหล่านั้น ... อาจไม่ใช่คนที่ความรักค้นพบหรือค้นพบความรัก

แต่...ข้าวโอ๊ตภาวนาขอให้ปอลิ่งใช่...ขอให้ปอลิ่งเป็นคนโชคดีเหล่านั้น

...ความเจ็บปวดมันน่าชิงชังกว่าความตายอีก...





โดย: ladydunce วันที่: 3 เมษายน 2548 เวลา:17:43:47 น.  

 
การรอคอยบางครั้งมันทำให้เราเจ็บปวด
หากการรอคอยนั้น เป็นการรอคอยที่ไร้ค่า


โดย: น.ส.มารร้าย วันที่: 4 เมษายน 2548 เวลา:8:51:26 น.  

 
พี่เขียนดีจังเลย ลัลล้า~*


โดย: *+ขอนลอย คอยรัก+* วันที่: 5 เมษายน 2548 เวลา:9:13:05 น.  

 
ขอให้เจอคนที่ใช่และมีความสุขตลอดไปนะคะ
ปล..ภาพสวยยยย


โดย: prncess วันที่: 10 เมษายน 2548 เวลา:8:41:52 น.  

 
มาสาดน้ำวันสงกรานต์ค่ะ ปะแป้งด้วย เย็นชุ่มฉ่ำๆ ^^




...


โดย: ขอบคุณที่รักกัน (blueberry_cpie ) วันที่: 15 เมษายน 2548 เวลา:12:50:46 น.  

 
มาเยี่ยมชมครับ

ผมรอจนขี้เกียจรอแล้วครับ (กำลังสบายใจกับความโสด)

ไปบล้อกผมบ้างนะครับ


โดย: note-d วันที่: 19 เมษายน 2548 เวลา:8:34:02 น.  

 
ลัลล้า~* เงียบเหงาจังค่า จำวลีนี้ได้มาปีกว่าๆแระ ตั้งกะสมัยอยู่นอกเรื่องใหม่ๆ


โดย: Amani วันที่: 8 ตุลาคม 2548 เวลา:13:21:35 น.  

 
สุขสันต์วันเกิดย้อนหลังนะคะ พี่โปริ่ง
หนูแอดบล็อกไว้แล้วนะคะ
นานๆเจอคนเกิดวันเดียวกันที ลัลล๊า ~ *
พักนี้ไม่ค่อยเห็นพี่โปลิ่งเลยอ่ะค่ะ ไม่มาเล่นเหลิมไทยแล้วหรอคะ?


โดย: a r i t s u m e m o o n (a r i t s u m e m o o n ) วันที่: 29 เมษายน 2549 เวลา:18:26:35 น.  

 
ชอบจังเลยค่ะข้อความตรงที่ว่า....

...ผมรักคนที่ผมรัก และเมื่อรักแล้ว จะไม่มีวันลืม
มันช่างทรมานเหลือเกินเมื่อได้รู้ว่า เธอ คนที่ผมรัก ได้ลืมผมไปแล้ว แต่ผม ที่ยังคงรัก
จะรักมั่นเสมอ...... ตลอดไป......


โดย: PddY IP: 221.128.96.59 วันที่: 28 ตุลาคม 2549 เวลา:21:15:23 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

* ค น พ เ น จ ร *
Location :
บนโลกแถวๆ Antarctica

[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Friends' blogs
[Add * ค น พ เ น จ ร *'s blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.