สวัสดีครับ

วันนี้วันอังคาร พบกันตามนัด อาจจะมาสายหน่อยนะครับ เนื่องจากมีภารกิจมากมายเหลือเกิน ทั้ง ๆ ที่ปิดเทอมแล้ว

แต่ที่คณะ ( ทันตแพทยศาสตร์ ) ไม่มีปิดเทอมกะชาวบ้านเขาหรอกครับท่าน เปิดตลอดกาล

หลังจากงานรับเสื้อกาวน์ที่ผ่านมา ก็มีการสอบเพื่อเตรียมความพร้อมก่อนขึ้นไปทำฟันให้กับผู้ป่วยจริง ๆ เสียที

การสอบนี้เรียกกันง่าย ๆ ว่า "สอบขึ้นคลินิก"

การ "ขึ้นคลินิก" ก็คือการไปปฏิบัติงาน ( รักษาผู้ป่วย ) นั่นเอง

สถานที่ก็คือ "ตึกคลินิกรวม" ที่คณะนี่แหละครับ ไม่ใช่อื่นไกล

คณะทันตแพทยศาสตร์จุฬาฯ นั้นพิเศษกว่าคณะทันตแพทยศาสตร์กว่าที่อื่นอยู่อย่างหนึ่งก็คือ เรามีโรงพยาบาลเป็นของเราเอง เรียกว่า

โรงพยาบาลคณะทันตแพทยศาตร์ จุฬาฯ

และแยกเป็นเอกเทศ ไม่ยุ่งเกี่ยวหรืออยู่ใกล้กับคณะแพทยศาสตร์แม้แต่น้อย ( แต่เราอยู่ใกล้โรงพยบาลตำรวจ 555+ )

ต่างกับคณะทันตฯ ของมหาวิทยาลัยอื่นอยู่บ้าง ที่คณะทันตฯ มักจะอยู่ติดกับคณะแพทย์ และเรียนร่วมกับคณะแพทย์หรือ ใช้สื่อการเรียนการสอนร่วมกันในบางวิชา


ว่าง ๆ เดี๋ยวจะมาเล่าให้ฟังเกี่ยวกับเรื่องนี้ละกัน และจะแถมให้ด้วยว่า กว่าจะเป็นหมอฟันนั้นเขาเรียนกันอย่างไร ยากลำบากแค่ไหน หึหึ


วันนี้ขอฝอยเรื่องน้ำท่วมก่อนละกัน

เห็นเขาว่ากันว่าเป็นน้ำท่วมที่หนักที่สุดในรอบ 60 ปีเลยทีเดียว

ก็คิดว่าน่าจะเป็นอย่างนั้นเหมือนกัน

ที่บ้านเคยน้ำท่วมครั้งหนึ่ง

ใครที่ไม่เคยถูกน้ำท่วมบ้านคงไม่รู้รสชาติว่าเป็นอย่างไร

เรื่องที่ลำบากที่สุดคือ เรื่องปากและเรื่อง ( ถ่าย ) ท้อง

เรื่องปากบางทีก็ไม่ลำบากเท่าเรื่องถ่ายท้อง ขออภัยเถอะครับท่านเจ้าประคุณรุนช่อง จะขี้จะเยี่ยวแต่ละทีนี้ลำบากมาก ๆ จะถ่ายลงน้ำก็ไม่ได้ประเดี๋ยวมันจะไหลย้อนมาหาเรา

ทำนองว่าทำอะไรไว้อย่างไรก็ได้อย่างนั้นนั่นแหละครับ

อีกอย่างหนึ่ง ห้องน้ำนี้ต้องรีบหาเศษผ้าไปอุดคอห่านไว้ ไม่งั้นจะมีวัตถุของเรา ๆ ทั้งหลายลอยออกมาจากที่นั้นได้ เหอ ๆ

ไปไหนก็ไม่ได้ ติดแหงกอยู่แต่ในบ้าน

นั่นก็ยังไม่เท่าไหร่ ครับ

หลังจากน้ำท่วมนั่นแหละจะรู้ว่านรกมีจริง

ตอนขนของขึ้นมันก็สนุกดีอยู่ ไม่ค่อยเหน็ดเหนื่อยเท่าไหร่ เพราะมันกลัวน้ำจะท่วม ร่างกายมันหลั่งสารอะไรต่อมิอะไรมาช่วยให้มีพละกำลัง

แต่ตอนขนของกลับนี่สิครับ เฮ้อ ! แทบไม่อยากจะขนเลยทีเดียว บางทีก็คิดเล่น ๆ ว่า จะขนลงมาทำมั้ย ! ในเมื่อเดี๋ยวปีหน้ามันก็ท่วมเหมือนเดิมนั่นแหละ ต้องขนกันอีกอยู่ดี

ขนของย้ายไปย้ายมานี่มันสนุกซะที่ไหนกัน


ยังครับอย่าคิดว่าความทุกข์ระทมข่มขืน เอ๊ย! ขมขื่น ( ขำจั๊ง :P อิอิ ) จะจบเพียงเท่านี้ ยังมีสิ่งที่เลวร้ายกว่านี้อีก
ซึ่งก็คือ การทำความสะอาดพื้นบ้านครับท่าน

บ้านใครเป็นบ้านไม้ชั้นเดียวยกสูงก็ดีไป

แต่ถ้าเป็นบ้านแบบสมัยนิยมอย่างปัจจุบันที่เป็นสองชั้นชั้นล่างเป็นพื้นปูนนั่นแหละ ขัดกันขี้แตกหละครับ

กว่าจะไสขี้โคลนออกไป กว่าจะล้างแล้วล้างอีกล้างอีกก็ล้างแล้ว มันก็ไม่เสร็จซักกะที เหนื่อยเอาการ

นึก ๆ ไปก็เห็นคุณของบรรพบุรุษ ท่านรู้ดีว่าบ้านเมืองเรามันอยู่ที่ลุ่ม หน้าน้ำน้ำจะท่วม ท่านก็ทำเรือนยกพื้นสูงเสีย

มีเรือผูกเสาบ้านไว้ น้ำท่วมมาทีก็ไม่เดือดร้อนอะไร ถ้ามันไม่ท่วมมิดหลังคาเสียอย่าง อยู่ได้สบาย ๆ ไม่ต้องขนของขนอะไรให้วุ่นวาย ( เพราะคงไม่มีบ้านไหนเก็บของมีค่าไว้ใต้ถุนโล่ง ๆ ของบ้านกระมัง )

แถมหน้าร้อนก็นอนสบายเพราะมันโปร่ง ลมพัดสะบัดปลิวแลโกรกโชกโชยมาทีนึงก็เย็นไปที ไม่ต้องมี แอร์คอนดิชั่นหรือพัดลงพัดลมให้รกบ้านรุงเรือน มีพัดไม้ไผ่สานลายงาม ๆ อันเดียวก็เกินพอ

นึกไปบางทีก็สมน้ำหน้าตัวเองดีเหมือนกัน

ตามตูดฝรั่งเสียดีนัก ไม่ดูภูมิประเทศบ้านเกิดเมืองนอนของตนเอง

คนโบราณเขาทำอะไรไว้มันดีแล้ว มันเป็นภูมิปัญญา เขาสังเกตสังกามาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่

...นะ มาถึงตรงนี้อย่างไรก็ไม่ทราบ พอแล้วครับท่าน เหนื่อย หุหุ

Create Date : 17 ตุลาคม 2549
Last Update : 12 พฤศจิกายน 2549 16:50:36 น.		11 comments
Counter : 431 Pageviews.
Share Tweet