วันแรกที่รู้ตัว
อยากจะกรี๊ด เบาๆ เมื่อได้รับข้อความจากเจ้าหน้าที่ภาควิชา
"อาจารย์ได้ทุนนะคะ ประกาศเมื่อกี้ "
ข้อความสั้นๆที่เจ้าตัวคนส่ง พี่ต่อ คงไม่รู้ว่ามีความหมายกับ อาจารย์อย่างเรามากขนาดไหน
ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน ตอนที่ เริ่มทำงานปีแรก คิดเสมอ ว่าอยากก้าวหน้า
ตอนแรก เป็นอาจารย์คนเดียวประจำหน่วยมาสองปีแล้ว ดีที่มี อาจารย์จบมาใหม่ไม่งั้น เราคงไม่ได้ไปซักที ในขณะที่ อาจารย์คนอื่นๆ ก็ ไปเรียนกัน จนเหลือแต่เราซึ่งน่าจะอายุมากที่สุด ที่เพิ่งจะได้ไป
มันก็ใช่อ่ะนะ มันไม่เหมือนกับ วันแรก ที่ได้ทุน ก็รอบนี้มันรอบที่สาม แต่ เป็นรอบที่ประทัับใจมากเพราะได้รับความช่วยเหลือจากอาจารย์
ตอนแรก อาจารย์ก็คงไม่อยากให้ไปหลายปี แต่ทำยังไงได้หล่ะ ก็ ดันเขียนขอไป สองปี และไปสหรัฐอเมริกาด้วย
ต้องทำอะไรอีกมากมาย
1.เตรียมเอกสาร CV ยื่นไปมหาวิทยาลัย 2.เตรียมเอกสารเพื่อนำแมวเข้าประเทศ สหรัฐอเมริกา 3.เตรียม ทำ Thesis จบ อีกใบนึง 4.จ่ายเงินค่าเดินเอกสาร ยกเลิก โทรศัพท์ อินเตอร์เนตที่ร้านเรา 5.ขายรถ และให้เช่าอาคารพานิชย์ 6.ซื้อกระเป๋าเดินทางใหม่ ไม่ได้ไปต่างประเทศยาวๆแบบนี้นานแล้ว 7.เช็ค วีซ๋า เพราะต้องยื่นเป็นวีซ๋าดูงาน ไม่ใช่วีซ่า B1 เหมือนเดิมอีกแล้ว (วีซ๋าเดิมเหลืออีก ตั้งสามปีกว่าจะหมดอายุ) สงสัยต้องมานั่งเขียนบล็อก เพื่อทบทวน สิ่งที่ต้องทำ แต่ละวันจะได้ไม่ลืม
คราวที่แล้วไปอเมริกา กลับมา ด้วยความเศร้า คราวนี้ขอให้ กลับมาพร้อม Certificate สองใบก็พอแล้ว
คงไม่ได้ติดต่อแจน เพราะแจนคงแต่งงานแล้ว สู้ต่อไป
Create Date : 08 พฤศจิกายน 2555 |
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2555 21:28:21 น. |
|
4 comments
|
Counter : 720 Pageviews. |
|
|
ระหว่างนี้คงต้องยุ่งแน่ๆเลย
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
แล้วรู้รึยังค๊ะว่าเดินทางเมื่อไหร่
ดุแลตัวเองรักษาสุขภาพดว้ยนะคะ