มันก็ธรรมดานะ เรื่องไม่ค่อยน่าสนใจ อ่านๆ ก็ข้ามๆไป เพราะอย่างที่บอก ส่วนนึงเอาไว้อ่านเตือนใจถ้าอ้วนขึ้นมาอีก 

รูปแรกเห็นความเป็นแหนมไหม ??? เนี่ยหล่ะเลยไม่อยากถ่ายรูปเลย 

พอหลังงจากกลับจากนิวยอร์ก (Central Park) อันนี้ก็บอกตรงๆเลยว่า สุดจะเซ็ง 

ไม่โพสรูปตัวเองลงเฟสเลย 5 ปีที่มี เฟสบุคมา (เพิ่งทำ Lookback แล้วดูตัวเองนะ) เอิ่ม 

ผญ คนที่หุ่นดีๆคนนั้น คือใคร ฮ่าๆ 

รูปซ้าย หนัก 69 ไง รูปขวา หนัก 63 ตั้งแต่ เดือนธันวา จนถึงปลายเดือน มกราคม 

น้ำหนักลดลงมา หกกิโล ก็ไม่มากนะ ถ้าเทียบกับ การออกกำลังแบบ Cardio  รวมกับการลดแป้ง 

กินแต่พวก Whole Wheat และออกกำลังกายอย่างบ้าคลั่ง (วันละสามชม) 

นั่นยังไม่ใช่รูปปัจจุบันนะ นั่นคือรูปเดือนมกราคม 

ตอนนี้ ณ วันนี้ หนัก 61  อีก แค่สามกิโล และเวลา อีก สามอาทิตย์ เราจะทำได้ไหมนะ 

คิดแล้วก็เครียดเหมือนกัน แต่ 

วันนี้ ลองไปอ่านกระทู้ห้องลดน้ำหนักในพันทิปนะ ทำไม แต่ละคน คิดแต่จะลดน้ำหนัก

มีเยอะมาก บางคน เสนอขายอาหารเสริมซะงั้น กินเข้าไปเอง มันต้องออกกำลังนะ 

จะว่าแก่แล้วก็ไม่ได้ เพราะตั้งแต่ กรกฏาปีที่แล้ว ถึงปัจจุบันนี้ จาก 74.7 ก็ลดลงมาเหลือ 61 ได้อ่า 

อีกไม่กี่ปี อิชั้นก็จะหลักสี่แล้วค่ะ ต้องรีบลดก่อนหล่ะ กลัวเป็นโรคต่างๆตามมา ทั้งเข่าทั้งมะเร็ง ทั้งเบาหวานความดัน (มีกรรมพันธุ์ด้วยอ่ะ ) 

แต่ ....​วันนี้มีข่าวร้าย 

มันก็ลำบากใจนะ ที่เป็นคนชอบทำกับข้าว แล้วกินไม่ได้ ต้องให้น้องชาย(น้องที่เรียน Ph.D) ที่นี่ มาชิม อาหารให้ วันนี้ทำ 

1.มัสมั่นไก่

2.ไก่อบสูตรคุณบ่งบ๊ง

3.ชีสเค้ก 

คุณเชื่อไหมว่า เราไม่ได้ กินอะไรเลย ชิมน้ำเฉยๆ ว่ารสชาติอร่อย เพราะพรุ่งนี้เราจะเลี้ยงเพื่อนสนิทชาวอเมริกัน !! ท่องเอาไว้ค่ะ มันอ้วน เคยกินมาแล้วทั้งนั้น 

สรุปว่า คุณน้อง ชิมมัสมั่นไก่ไปสองน่อง และไก่อบไปหนึ่ง อุ๊ต๊ะ วัยรุ่นก็ดีอย่างนี้หล่ะ เผาผลาญดีกว่า 

ส่วนป้า ขอหลีกก่อน ขออนุญาตไปถ่ายรูปชีสเค้กที่เพิ่งเสร็จ (สูตรคุณบ้านเนิ่นน้ำ) 

บล็อกหน้าจะลงรูปปัจจุบันตอน 61 ละกันเนาะ