|
|
ดุ๊กดิ๊ก หมาน้อย จะอยู่ในใจเราตลอดไปนะ
ดุ๊กดิ๊กเป็นหมาพุดเดิ้ลสีขาวดำ ตัวแรกของผม ผมไปรับเค้ามาจากเพื่อนของอาที่เลี้ยงหมาเยอะมาก ๆ เค้าเป็นหมานิสัยดี น่ารัก ขี้ประจบ รับมาตอนอายุประมาณ 8 เดือน ก้อรักษาโรคต่าง ๆ กันไปคับ จนเค้าน่ารักขนสวย ผมก้อย้ายออกมาซื้อคอนโดอยู่ ก้อมีแต่พ่อกับแม่ที่ดูแลเค้า มีบ้างที่พ่อกับแม่ไปต่างจังหวัดต้องเอาเค้ามาฝากไว้กับผม ทุกวันนี้เค้าอายุ10ปีแล้ว ผมเริ่มมองเห็นความเปลี่ยนแปลงจากหมาน้อยที่ร่าเริง ขี้เล่น วิ่งเร็วเหมือนจรวด เปลี่ยนเป็นเดินช้า ชอบนอน ไม่ค่อยเห่า
ผมเคยคิดว่าเค้าเป็นหมาแข็งแรงมากที่สุด เพราะให้อาหารสุนัขมาตลอด จนวันนี้เค้าเริ่มป่วย ด้วยโรคที่ผมยังรู้ไม่แน่ชัด (เพราะผมไม่เคยพาไปหาหมอด้วยตัวเองคับ) มีแต่พ่อที่คอยดูแลพาเค้าไปหาหมอ ถ้าเค้าฟังผมรู้เรื่องผมอยากบอกเค้าว่าเราขอโทษที่ไม่มีเวลาดูแล (ผมทำงานทุกวัน) พรุ่งนี้เราจะพาดุ๊กดิ๊กไปหาหมอนะ ไปตรวจให้ละเอียดเลยว่าเป็นอะไรกันแน่ แล้วเราจะได้รักษาอย่างถูกวิธีซักที
ผมตัดสินใจพาเค้าไปหาหมอในคืนวันที่14ครับ ไปถึงรพ.สัตว์ ประมาณเกือบห้าทุ่ม วัดไข้ ชั่งน้ำหนัก คำแรกที่หมอพูดออกมาคือลิ้นเค้าคล้ำจัง หมอบอกว่าต้องเอ็กซเรย์ดูว่ามีอะไรในช่องท้อง(ท้องดุ๊กดิ๊กบวมมาก) ผมก้อโอเค หลังจากฟิล์มเอ็กซเรย์ออกมาปรากฎว่าดุ๊กดิ๊กมีน้ำท่วมปอด หัวใจโต ต้องADMIDเพื่อให้อ็อกซีเจน และให้ยาในทันที ผมร้องไห้แบบไม่อายหมอเลยครับ แต่ก้อต้องยอมให้เค้านอนที่นั่น ผมพยายามพูดกับเค้า ว่าเราพาดุ๊กดิ๊กมารักษานะ ดุ๊กดิ๊กต้องหายนะ จะได้กลับไปอยู่ด้วยกัน ถ้าดิ๊กออกจากรพ.ไปอยู่กับเราตลอดเลยนะไม่ต้องไปบ้านแม่แล้ว แล้วหมอก้อพาเค้าไปให้อ็อกซิเจน ผมก้อไปบอกเค้าอีกว่าอยู่ที่นี่นะ เด๋วพรุ่งนี้มาเยี่ยม เค้าก้อรับรู้นะคับ เค้าเอามือเค้ามาเกาที่กรง ผมน้ำตาไหลตลอดเลย
ประมาณตีหนึ่งผมก้อโทรไปถามอาการ เจ้าหน้าที่บอกว่าเค้ายังนั่งเหมือนเดิมไม่ยอมนอน ผมก้อเลยตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนตีสี่ครึ่งเพี่อถามอาการเค้า ผมโทรไปเจ้าหน้าที่ให้รอประมาณหนึ่งนาทีแล้วกลับมาบอกผมว่า"เค้าเสียแล้วค่ะ" ใจสลายเลยครับ ผมร้องโวยวายออกมาว่าเป็นไปได้ไง ผิดตัวหรือเปล่า เค้าบอกว่าไม่ผิดค่ะ ผมโยนโทรศัพท์ทิ้งเลย จากนั้นก้อรีบเปลี่บนเสื้อผ้าไปรพ.ทันทีคับ
น้ำตามันออกมาจากไหนไม่รู้ ผมร้องไห้ตลอดทาง พอไปถึงก้อเห็นดุ๊กดิ๊กนอนอยู่บนเตียงคลุมด้วยผ้าสีเขียว ผมเข้าไปกอดเค้าแล้วก้อร้องไห้อยู่อย่างนั้น
จนแฟนผมจัดการเรื่องค่าใช้จ่ายเสร็จจึงพาเค้ากลับไปที่บ้านแม่ที่พุทธมณฑล ที่บ้านผมตอนนี้เค้าไปเยี่ยมน้องสาวที่เชียงใหม่กันหมดครับ ปกติแล้วดุ๊กดิ๊กจะต้องได้ไปด้วยทุกครั้ง แต่ตั้งแต่เค้าเริ่มไม่สบายแม่ผมเลยบอกว่าไม่อยากพาเค้าไปทรมาน ก้อเลยมาฝากผมไว้ที่คอนโด
เค้าเสียตอนเกือบตีสี่ครับ ผมยังจำภาพที่เค้าเอามือเกากรงตอนที่ผมจะกลับได้อย่างแม่นยำ ผมอยากบอกเค้าว่า เราขอโทษนะที่ไม่ได้อยู่ดูใจดุ๊กดิ๊ก หลับให้สบายนะ ไปอยู่บนสวรรค์ เราจะไม่ลืมดุ๊กดิ๊กเลยเราสัญญา
ท้ายสุดผมขอบคุณพ่อกับแม่ที่ดูแลดุ๊กดิ๊กให้ผมอย่างดีมาตลอด ขอบคุณตาของผมที่รักดุ๊กดิ๊ก ยอมให้ดุ๊กดิ๊กเข้าห้องนอน ขอบคุณน้องสาวที่กลับมาบ้านทีไรก้อจะคอยอาบน้ำให้เค้า ขอบคุณแฟนที่น่ารัก เป็นกำลังใจให้ผมและดุ๊กดิ๊ก ช่วยจับเค้าใส่เสื้อตอนที่เค้าเสียแล้ว ขอบคุณน้องไข่ต้มหมาน้อยชิวาวา ที่ไม่เคยหวงอาหาร นม ที่นอน ยอมให้พี่ดุ๊กดิ๊กทุกอย่าง
เราจะเก็บดุ๊กดิ๊กไว้ในใจเราตลอดไปนะเราสัญญา หลับให้สบายหมาน้อย
  
");} ");}
| Create Date : 15 เมษายน 2550 |
| Last Update : 8 กันยายน 2553 17:01:27 น. |
|
6 comments
|
| Counter : 862 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: *พิณ* วันที่: 15 เมษายน 2550 เวลา:17:33:17 น. |
|
|
|
โดย: Punk Lover วันที่: 21 พฤษภาคม 2550 เวลา:20:32:23 น. |
|
|
|
| โดย: nongthee IP: 124.120.165.103 วันที่: 3 มิถุนายน 2550 เวลา:9:14:52 น. |
|
|
|
| โดย: ออย IP: 125.25.211.91 วันที่: 25 พฤศจิกายน 2550 เวลา:12:22:56 น. |
|
|
|
| โดย: ผมเอง IP: 125.24.183.181 วันที่: 22 เมษายน 2551 เวลา:12:06:42 น. |
|
|
|
| |
|
|
น้องม๋าคือเพื่อนทุก เวลา ไม่ว่ายาม ทุกข์ ยามสุข
ไปดีน่ะค่ะ ดู๊กดิ๊ก...
Pl. เตือนใจตัวเอง ไว้ด้วยค่ะ หากน้องม๋าเป็นไร ผิดสังเกตุนิดหน่อยจะรีบพาไปหาหมอทันที เลย... เศร้า