หมู่ ๑ ตำบลบ่อทอง อำเภอกบินทร์บุรี จังหวัดปราจีนบุรี
บ้านปากน้ำตั้งขึ้นมา พ.ศ. เท่าไหร่ไม่มีใครทราบ จากคำบอกเล่าของผู้เฒ่าผู้แก่เล่าให้ฟังว่า เดิมอพยพ มาจากเวียงจันทร์ (ประเทศลาว) มีผู้เฒ่าผู้แก่หนีเข้ามาประเทศไทยเป็นจำนวนมาก และในการอพยพสมัยนั้น มีผู้เฒ่าเป็นผู้นำ อพยพ ๕ คนคือ
๑ ผู้เฒ่าหมื่นกล้า
๒ ผู้เฒ่าสกล
๓ ผู้เฒ่าชำนาญ
๔ ผู้เฒ่าหมื่นหาญ
๕ ผู้เฒ่าหลวงราช
ผู้เฒ่าทั้ง ๕ คนนี้มีความสำคัญเป็นอย่างมาก ซึ่งทั้ง ๕ คนนี้ได้นำพระแก้วมาจากเวียงจันทร์ เข้ามาด้วยมี ๕ องค์ คือ
๑ พระแก้วมรกต
๒ พระแก้วไพทูรย์
๓ พระแก้วนิลกาฬ
๔ พระแก้วประคำ
๕ พระแก้วมณีรัตน์
เมื่ออพยพเข้าอยู่นั้น ได้มาตั้งหมู่บ้านอยู่ที่สระหนองใหญ่ ต่อมาแต่ก็มีโรคร้ายเกิดขึ้น ที่ชาวบ้านเรียกว่าโรคห่า ในครั้งนั้นมีคนล้มตายเป็นจำนวนมาก ชาวบ้านเลยแตกหมู่แตกพวกหนี ออกจากบ้านหนองใหญ่ ตั้งกันอยู่คนละหมู่บ้าน เช่น บ้านเหล่า บ้านญวน บ้านบึง บ้านหม้า บ้านตูม บ้านประดู่ บ้านวังหิน บ้านข่า แต่ละหมู่บ้านไม่สมบูรณ์ขาดปัจจัยหลายอย่างสิงสำคัญคือน้ำ ต่อความต้องการของชาวบ้านและสัตว์เลี้ยง
ดังนั้นแต่ละหมู่บ้านจึงปรึกษากันให้มาอยู่รวมกันใหม่เป็นหมู่บ้านเดียวกัน ที่ลำน้ำพระปรง บริเวณที่ แควพระปรง ไหลรวมกันกับแควพัดสทึง เรียกว่าหมู่บ้านปากน้ำมาจนทุกวันนี้


เล่าประวัติโดย คุณตามี เหมละคร อายุ ๘๗ ปี
สืบสวนประวัติโดย ผู้ใหญ่ สัญญารักษ์ คำสอน
๑ มิย. ๕๖

         
          ประวัตหลวงพ่อเหลือง วัดบ้านปากน้ำ ต.บ่อทอง อ.กบินทร์บุรี จ.ปราจีนบุรี
หลวงพ่อเหลือง ท่านเป็นคนทางอีสาน จ.อุบนราชธานี ท่านได้เดินทางมาอยู่กับญาติที่ย้ายมาจากเวียงจันทร์ จนได้มาพบที่ บ้านปากน้ำ ลุ่มน้ำพระปรง ท่านได้รวบรวมแรงงานที่มีจิตใจรักศรัทธาพุทธศาสนา สร้างที่พักสงฆ์ ขึ้นที่บริเวณ ทุ่งบ้านม้า เป็นที่ผูกม้า ป่าช้าเก่า ปัจจุบัน คือ ป่าชุมชน สาธารณะประโยชน์ และได้สรั้าง หอสวดมนต์มีเสาใหญ่และสูง ทำวัตรเช้าเย็น ให้ชื่อว่า ศาลาสินน้ำ ซึ่งในฤดูฝน เนื่องจากเป็นที่พื้นทองนา น้ำจึงทัวมขัง จึงได้ทำสะพาน จากกุฏิหรือที่พักสงฆ์ ไปยังศาลาสินน้ำ
 
        ต่อมาได้เกิดโรคห่า โรคระบาด จากหมู่บ้านสู่หมู่บ้าน จึงได้ประชุมปรึกษากัน เพื่อทำการย้ายหมู่บ้าน ให้ห่างจากที่เดิม และหมู่บ้านอื่นๆ 

        มาอยู่ในที่ปัจจุบัน ได้มีชาวบ้านบริจากที่ให้ 2 ท่าน ส่วนหนึง่ที่วัด ส่วนหนึ่งที่โรงเรียน ปัจุบัน หลวงพ่อเหลืองและชาวบ้าน จึงได้ทำกายย้ายวัด ส่วนหนึ่งมีไม้เก่าๆมาด้วยเป็นเสาต้นใหญ่ๆ มากมายหลายต้น และ หอระฆัง สูงเทียมต้นมะพร้าว

        ได้สร้างหอสวดมนต์ ที่ทำวัตรเช้าเย็น ได้แล้วเสร็จในวันที่ วันเสาร์ ที่ 8 พฤษภาคม พศ. 2480 ตรงกับแรม 13 ค่ำ ปีฉลู และได้ตั้งชื่อวัดว่า วัดเหลืองทองรังษี หรือวัดบ้านปากน้ำ เพราะสายน้ำสองสายไหลรวมกัน เป็น ต้นลุ่มน้ำพระปรง และมีท่าวัด สำหรับสงฆืน้ำพระ ต่อมาที่วัดได้มีการขุดบ่อ ด้วยจอบเสียม เพื่อเป็นแหล่งน้ำใช้ในงานวัด ปัจจุบันได้ถูกถมทำโรงอาหารโรงเรียนแล้ว

ปัญญาคโม ภิกษุ แสวง 2505 ผู้บันทึก

Create Date : 05 กรกฎาคม 2556
Last Update : 16 พฤศจิกายน 2565 6:40:55 น.		0 comments
Counter : 3078 Pageviews.
Share Tweet