“หนอนที่น่าเกลียด ยังพัฒนาตัวเอง เป็นผีเสื้อที่น่ารักได้”
“น้ำที่สกปรก ยังพัฒนาตัว เป็นน้ำที่สะอาดได้”คนที่ชั่วร้ายทำไมจะ พัฒนาตัวเองให้ดีเด่นไมได้เล่า”
ท่านเคยได้ยินไหมว่า ค่าของคนอยู่ที่ผลของงาน ค่าของ งานอยู่ที่การกรทำ ค่าของการกระทำอยู่ที่ทำดี ค่าของความดีอยู่ที่มีศีลธรรม ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสรรพสัตว์ทั้งหลาย ล้วนแล้วเกิดมาจากสิ่งไม่สะอาดทั้งนั้น ทั้งหน้าตาผิวพรรณก็ดูไม่ได้ ไอ้พอที่จะดู ได้ก็เพราะไปปรุงแต่งกายลองไม่อาบน้ำสักหนึ่งวัน ไม่ แปรฟันสักสามหน ดูซิจะดูได้หรือเปล่า ในร่างกายมนุษย์ล้วนแล้วเป็นที่สะสมของสิ่งปฏิกูลมากมาย แต่ก็ยังไม่วายเห็นกายว่าสวย อยาก ถามหน่อยว่าระหว่างคนหน้าสวยกับใจทราบกับคนหน้า ทรามแต่ใจสวย จะเลือกใคร ท่านจึงว่า
การพัฒนาที่ถูกวิธีต้องพัฒนาที่ใจของเราเอง ต้องเริ่มกันที่ใจก่อน เมื่อใจงามแล้วอะไร ก็งาม สมดังคำที่ท่านว่า งามใบหน้าลูกค้าชอบใจ งาม กริยาลูกค้าถูกใจ งามวาจาลูกค้าหลงใหล งามบริการลูกค้าบานตะไท จะเห็นว่าความงามสี่อย่างที่ปรากฏออกมานั้น ต้องงามที่ภายในก่อน แล้วจึงแสดงออกมาทาง กายเอง หน้าสวยแต่กริยาไม่งาม ถาม ว่าสวยไหม? จะเอาไปเป็น สะใภ้หรือไม่? ก็ไม่เอา หน้าหล่อแต่พูดจาไม่เอา ไหน ใครเขาจะคบหา ท่านจึง ว่าพื้นฐานของมนุษย์ก็เหมือนกันนั่นแหละ แต่สิ่งที่ ไม่เหมือนกันนั่นก็คือ การพัฒนาด้วยปัญญา อันเป็นที่มา แห่งศีลธรรม ความเหลื่อมล้ำจึงเกิดขึ้น โดยถือหลักแห่งสัจธรรม
ที่มา : พลังพุทธธรรม โดย : สุทธิ ปภาโส ภิกขุ
หน้า : ๕๘ – ๕๙
|