จุดอ่อนอย่างหนึ่งของมนุษย์ผู้
เจริญแล้ว (วัดด้วยการมีกติกา ระบบ ระเบียบในสังคม)
ก็คือการยึดติดกับกฎกติกานั้นแบบ 'คาบไม่ปล่อย'
เคยไหมที่คุณไปใช้บริการของหลายองค์กรที่มีกำหนด
เปิดทำงานเวลา 09.00 น. คุณไปก่อนเวลาและรอที่เคาน์เตอร์หน้าประตู
แม้ว่าเจ้าหน้าที่มาทำงานแล้ว
แต่ไม่ยอมทำงาน จนเข็มวินาทีแตะเลข
09.00 น. เจ้าหน้าที่จึงเริ่มขยับเขยื้อนกาย
มนุษย์เงินเดือนไม่น้อยชอบทำตัวเป็นหุ่นยนต์ที่ถูกตั้ง
โปรแกรมไว้ หากไม่ถึงกำหนดเวลาทำงาน ลานที่ฝังตัวจะยังไม่ทำงาน
สัจธรรมหนึ่งของการใช้ชีวิตในสังคมมนุษย์ก็คือ กฎเกณฑ์กติกาใดๆ
ก็ตามที่มนุษย์เป็นผู้สร้างนั้นลบทิ้งได้เสมอ
แต่ไม่ค่อยมีใครยอมเข้าใจสัจธรรมนี้ (หรือเพราะมันเป็นสัจธรรม ไม่ใช่กฎ?)
แปลก! กลัวขาดทุน แต่ไม่กลัวเสียเวลา
คน
เรามีเวลาในโลกนี้เฉลี่ยราว 60 ปี หมดไปกับการเล่นก่อนวัยเรียนราว 5 ปี
การเรียนราว 20 ปี เหลือเวลาอีกเพียง 35 ปี
หักเวลาเกษียณหรือนอนรอความตายอีก 10 ปี หักเวลาพักผ่อน นอนหลับ
สร้างครอบครัว ขับรถ ฯลฯอีกครึ่งหนึ่ง ก็เหลือเวลาทำงานจริงๆ
แค่สิบสองปีครึ่ง หรือราว 4,500 วัน
หรือประมาณหนึ่งแสนหนึ่งหมื่นชั่วโมงเท่านั้น
ไม่ยาวเมื่อเทียบกับเวลาของโลก หรืออายุของสัตว์บางชนิด
ต้นไม้บางพันธุ์
แต่ยาวพอสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ
นี่
คือเวลาที่จะสร้างความแตกต่างกันระหว่างมนุษย์แต่ละคน
เพียงรู้จัก
ประหยัดเวลา เก็บเกี่ยวมันเพิ่มจากช่วงยามที่ผ่านไปอย่างไร้ค่า
ก็อาจเพิ่มจำนวนชั่วโมงแก่ชีวิตได้อีก เพียงวันละสิบนาทีก็ได้เวลา
'สร้างความแตกต่าง' ในชีวิตเพิ่มมาอีกถึงสองพันกว่าชั่วโมง
และมากกว่านี้อีกหลายเท่าหากรู้จักเก็บเวลาที่ไม่จำเป็นต้องใช้ใส่กระปุก
ออมสินแห่งชีวิต
เลิกเสียเวลาไปกับเรื่องขยะ เช่นนินทา บ่น
ด่า โทรศัพท์คุยเล่น ท่องเน็ตขยะ
แค่ลดละเลิกเวลาพวกนี้ลงบ้างก็ได้เวลามาเยอะแยะ
ความหมาย
ของ 'ตรงเวลา'
ไม่ใช่ซื่อสัตย์กับนาฬิกา แต่ซื่อสัตย์กับเวลาที่เรามี
เงินทองมี
น้อย ก็ไม่เสียมันไปกับค่าใช้จ่ายที่ไม่จำเป็น
เช่นเดียวกัน
เวลามีน้อย ก็อย่าโยนมันทิ้งไปเปล่าๆ
ทำอะไรสักอย่าง
แต่อย่าอยู่เฉยๆ
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
