size=2>บางที่นี่อาจจะเป็นสิ่งสุดท

class=word_break>้ายที่มอบ
ให้เพื่อเป็นที่ระลึก
ถึงเรื่องราวและ

ช่วงเวลาดีๆที่เคยมีให้แก่กัน


เรื่องราวของการเดินทางที่ย

class=word_break>าวนานของหัวใจ
ผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง

กับผู้หญิงที่อ่อนโยน
ฉันผู้ค้นหา
ฉันผู้ค้นหา
ฉันผู้ค้นหา

และเธอ..ผู้รอคอย
และเธอ..ผู้รอคอย
และเธอ..ผู้รอคอย

สองคนที่เจอกันบนเส้นขนาน

เมื่อความในใจจำต้องเปิดเผย..


ความอ่อนหวานที่มีให้กัน
ความอุ่นใจยามใกล้ชิด
และเป็นไปตามทางของมัน

บางอย่างก็งอกงามขึ้นในหัวใจ


แล้วโลกของเราก็เริ่มขึ้น
เมื่อฉันอ่อนล้า เขามีตักให้พิง

แม้จะตัดใจให้ไกลห่าง แต่บางอย่างก็เหนี่ยวรั้ง

จนทำให้เราเหมือนต้องทำร้าย

class=word_break>กันและกันเสมอ

ทั้งที่อยู่ใกล้แต่บางครั้ง

class=word_break>เราก็มองกันไม่เห็น

แต่ความเป็นจริงทำให้ฉันต้อ

class=word_break>งยอมรับ
และเขาก็ไม่อาจปฏิเสธ
เราทั้งคู่ต่างยอมรับ

และต่างต้องทำใจ..

หากเขาต้องปวดร้าว..
ให้รู้ว่าฉันก็เจ็บ
ช้ำ…


เมื่อความเงียบสงัดของหัวใจ

class=word_break>
คล้ายดังบทเพลงแห่งการจากลา

class=word_break>
รักไม่ได้มีไว้ครอบครองเพีย

class=word_break>งคนเดียว

จึงทำได้เพียงวาดไว้ในผืนผ้

class=word_break>าใบในใจเรา

เพื่อตัวเขา
และตัวของฉันเอง


จึงขอหยุดรักไว้ ณ ช่วงเวลาที่มันยังคงแจ่มชัด

class=word_break>ในหัวใจ

แล้วปล่อยให้มันล่องลอยไปเป

class=word_break>็นอิสระอีกครั้ง

และนี่คือบทความบทสุดท้ายที

class=word_break>จะเห็นแก่ตัว
แม้ต้องอำลา
แต่เราต่างก็รู้แก่ใจว่า

“ใครสักคน”
เราต่างหาพบแล้ว แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว
สำหรับความอิ่ม
เอมใจ

ข้อความนี้ จึงขอชี้ทางแสงสว่าง
เพื่อนำเธอ

กลับไปสู่บ้านที่อบอุ่น

Create Date : 03 เมษายน 2553
Last Update : 3 เมษายน 2553 23:31:22 น.		0 comments
Counter : 537 Pageviews.
Share Tweet