BlogGang.com : : tomtourthai

บันทึกประสบการณ์ ท่องเที่ยว

วันที่ 4 อ่าวฮาลอง ในสายหมอก

ลงรถไฟจากลาวไค ตั้งแต่ตีสี่กว่า เรียก TAXI จากสถานีรถไฟฮานอย กลับไปที่คอนโด สุดหรูของท่านพี่ ฝากกระเป๋า ข้าวของ อาบน้ำอาบท่า มีนัดกับทัวร์เพื่อจะไปอ่าวฮาลอง เวลา 0800 เราออกจากคอนโดนั่ง TAXI ไปโรงละครหุ่นน้ำ สถานที่นัดหมายกับทัวร์ ที่อยู่บริเวณทะเลสาบคืนดาบ

ลงรถแล้วเดินหาเฝอ ทานเป็นอาหารเช้า ร้านบริเวณใกล้ๆ โรงละครหุ่นน้ำนั่นเอง

มีอาหารเช้ารองท้องแล้ว ยังมีเวลาเหลือ ก่อนที่รถจะมารับไปฮาลอง เดินเล่นรอบๆ ทะเลสาบคืนดาบ ดูชาวเวียดนามออกกำลังกาย แถวนั้นมีร้านขายกระเป๋า เป้ หลายร้าน เพิ่งเอาสินค้าออกมาดชว์ คนขายพูดไทยได้ พอดีอยากได้เป้ใบใหญ่ๆ ซักใบ แต่คนขายเค้าเห็นสารรูปเรา ดูท่าไม่มีตังค์ เหมือนเค้าไม่อยากขายเลย ถามราคาว่าเท่าไร ก็ตอบแบบเสียไม่ได้ เหตุนี้จึงอดได้กระเป๋าอีกใบ

รถบัสขนาดเล็ก จุ 25 ที่นั่ง มารับเวลา 0815 มีที่ว่างสำหรับ สี่ที่พอดี แล้วไปรับนักท่องเที่ยวที่โรงแรม แถว OLD QUATER อีกสองคน

แล้วก็มุ่งหน้าไปฮาลอง รถบัสคันเล็ก บรรจุคนเต็ม วิ่งความเร็วไม่เกิน 50 กม.ต่อชม. บนถนนแคบ ที่การจราจรหนาแน่น บ่อยครั้งที่ต้องรอแซงรถบรรทุกขนาดใหญ่ บ่อยครั้งที่รถบรรทุกพ่วงขนาดใหญ่ วิ่งแซงรถเรา

ดังนั้นด้วยระยะทางเพียง 160 กิโลเมตร จึงต้องใช้เวลาเดินทางถึง สามชั่วโมงครึ่ง มีจอดพักครึ่งทาง ให้นักท่องเที่ยว ลงไปเข้าห้องน้ำ ดูสินค้า ประเภทผ้าปัก และของที่ระลึกอื่นๆ

ออกจากที่พักระหว่างทาง ต่อมาอีกประมาณชั่วโมงครึ่ง มาถึงท่าเรือ เพื่อจะลงเรือไปอ่าวฮาลอง ไกด์แจกตั๋วทัวร์ ลงเรือคนละใบ แล้วต้อนลูกทัวร์ลงเรือ

เรือนำเที่ยวออกจากท่า วิ่งเอื่อยๆ ฝ่าสายหมอก ไปยังเกาะแก่งข้างหน้า ของอ่าวฮาลอง มีเรือเล็ก ขายผลไม้วิ่งตาม เพื่อขายสินค้า บรรยากาศอ่าวฮาลอง ว่าคล้ายๆกับ ที่ไปอ่าวพังงามาหยกๆ ต่างกันตรงที่ น้ำลึกกว่า มีเขาหินปูนมากกว่า

เรือมาถึงที่หมายแรก เป็นเป็นเกาะเล็กๆ ตั้งโดดเดี่ยวอยู่ ใช้เป็นภาพในธนบัตร ใบละ 200000 ด่องด้วย มีกระชังปลา จอดแวะให้นักท่องเที่ยว เลือกซื้ออาหารทะเล มีปลา ปลาหมึก ปู กั้ง หอย เราเลือกซื้อ หมึก กับปูม้าอีกสองตัว ให้แม่ครัวทำให้กิน มื้อเที่ยงนี้ ไม่อร่อย ตามปกติ

กินอาหารเที่ยงแล้ว เรือวิ่งออกมาอีกนิดเดียว จอดให้นักท่องเที่ยว เล่นเรือคายัค นั่งเรือชมถ้ำลอด

แล้วก็แล่นต่อไปส่ง นักท่องเที่ยวขึ้นไปชมถ้ำ ส่วนเรือไปจอดรอรับอีกด้านของถ้ำ ภายในถ้ำ นั้นกว้างขวาง ไกด์พยายามอธิบายให้นักท่องเที่ยวฟังว่า หินตรงนั้นเหมือนนั่น เหมือนนี่ เรียกว่าจินตนาการเห็น ก็ว่าไป แต่เวียดนามเค้าเอาแสง สี ใส่เข้าไป ทำให้ถ้ำดูแปลกตาดี ถ้ำเขาบิน หรือถ้ำทางแม่ฮ่องสอนบ้านเรา แต่งบ้างหรือเปล่า ไม่ได้ไปดูมานานแล้ว

ท่ามกลาง อากาศที่หนาวเย็น เรือพากลับเข้าฝั่ง

นั่งรถกลับฮานอย ทรมานจากการนั่งรถ ที่ต้องใช้เวลาถึง สามชั่วโมงครึ่ง กลับถึงฮานอย หิวแล้วด้วย

รถไปส่งนักท่องเที่ยว กลับโรงแรม คณะเราเป็นสุดท้าย ไหงเป็นงั้นไม่รู้ หรือเพราะเราให้ไปส่งที่ ร้านอาหารไทย ที่ร้านบ้านไทย ตามคำแนะนำ ของท่านพี่ ค่อยยังชั่วที่ได้ทานอาหารไทย ก่อนกลับ ได้พูดภาษาไทยกับน้องสาวคนอุบลฯ มาอยู่ฮานอยได้ปีนึงแล้ว และเธอเล่าว่ากำลังจะได้แฟนเป็นหนุ่มเวียดนาม เพียงรอดูใจ สำหรับร้านบ้านไทย มีที่พักด้วยนะ ลดราคาพิเศษ สำหรับคนไทย

บอกตามตรงว่า ไม่ค่อยสนุกเลยทริปนี้ คนเวียดนามเอาเปรียบนักท่องเที่ยวเกินไป (ที่จริงพี่ไทย ก็ไม่ใช่เล่น) อาหารไม่ถูกปาก รถวิ่งช้ามากๆ ไม่หนุกเลย คิดถึงเมืองไทยใจจะขาด ดีนะ ที่มีเบียร์ฮานอยให้เมาได้ตลอดทริปนี้กลับสุวรรณภูมิ โดยสวัสดิภาพ

Create Date : 12 มกราคม 2553

0 comment

Last Update : 15 มกราคม 2553 20:26:08 น.

Counter : 893 Pageviews.

วันที่ 3 อำลา ซาปา เที่ยวลาวไค นอนรถไฟ กลับฮานอย

ตื่นเช้ามา ทานอาหารเช้า ของโรงแรมแล้ว ออกไปหาซื้อของที่ระลึก อีกรอบนึง ทิ้งทวน ก่อนที่จะกลับเก็บของกลับ ลาวไค นั่งรถตู้ เหมือนเมื่อตอนขามา

เราออกจากซาปาตั้งแต่ยังไม่เที่ยง รถมาส่งที่ หน้าร้านอาหาร หน้าสถานีรถไฟลาวไค (เหมือนเค้า จะเป็นใจให้กัน) เจ้าของร้านออกมาต้อนเรา ให้เข้าไปฝากกระเป๋า และกินอาหาร ซึ่งเราก็ยอมมอบตัว ให้เธอเชือด แต่โดยดี สั่งอาหารมากินหลายอย่าง แต่ไม่อร่อย พวกเราเลยต้อง เข้าครัว ทอดไข่เจียว มากิน กับข้าวสวย น้ำปลา เรียกว่าค่อยยังชั่ว กินข้าวไป ฟังเสียงแตรรถยนต์ มอร์เตอร์ไซด์ บีบแตรกัน สนั่น เรียกว่า ได้บรรยากาศเวียดนาม

มีเวลาเหลืออีก 5 ชั่วโมง เรียก TAXI ราคา 25000 ด่อง กับระยะทาง ไม่ถึง 3 กิโลเมตร เพื่อจะได้เห็น ชายแดนเวียดนาม-จีน บรรยากาศ คล้ายแม่สาย เราข้ามไปจีนไม่ได้ เพราะไม่ได้ขอวีซ่ามา แต่คนเวียดนาม ทำบอร์เดอร์พาส ข้ามไปได้

มีห้างสรรพสินค้า แต่ก็ไม่ค่อยมีสินค้า ฝุ่นหนาเชียว ไม่ค่อยมีลูกค้า สรุปว่า ไม่มีอะไรน่าดู เวียดนามนำเข้าสินค้าประเภท กระเบื้องงานก่อสร้างจากจีน กับผลไม้ เยอะมาก จากที่ตาเห็น มีแม่น้ำไหลผ่านชายแดน

ที่เห็นอีกอย่างคือ มีแต่ผู้หญิงทำงาน แต่ไม่ค่อยเห็น ท่านผู้ชายทำงาน มีคนบอกว่าคุณผู้ชาย นั่งจิบชา อยู่ที่บ้าน อันนี้ไม่ยืนยัน

ขากลับไปที่สถานี เราเลือกที่จะเดินเล่น ไปเรื่อยๆ ระยะทางแค่ สามกิโลเอง

ระหว่างที่เดินกลับ สะดุดตากับร้าน เครื่องดื่มข้างถนน ที่แปลกกว่าบ้านเราคือ มีเก้าอี้ตัวเล็ก ให้แขกนั่ง สั่งเครื่องดื่ม มีบริการดูดบ้องยาเส้น เราเลือกนั่งร้านสาวน้อย กับหนุ่มหล่อ ที่มีธุรกิจรับล้างรถ อยู่ด้วยกัน

เดินต่อไป ยังไปเจอตลาดขายเสื้อผ้า เสื้อกันหนาว ของเล่น จากจีนราคาถูกมาก ก่อนที่จะกลับไปที่ร้านเดิม ปักหลักรอเวลาขึ้นรถไฟ

ไปเจอเอาคุณแม่ กับคุณลูกสาว สุดแกร่งจริงๆ ถามดูได้ความว่า เดินทางกัน สองคน แบบแบ๊คแพ็ค ไปจีนแชงกรีล่า มาถึงตรงนี้ สิบหกวันแล้ว กำลังจะนั่งรถไฟไปฮานอย แล้วจะไปหลวงพระบาง ของลาว ก่อนกลับบ้าน จังหวัดเชียงใหม่

บรรยากาศสถานีรถไฟลาวไค ตอนที่มาถึงเป็นเช้ามืด ไม่เห็นอะไรเลย แต่ตอนนี้ เป็นเวลา แค่เที่ยง ผู้โดยสาร กับผู้คนที่จะทำมาหากินกับผู้โดยสาร ยังไม่มากัน ดูเหมือนสถานีร้างผู้คน

บรรยากาศ ตลาดบนถนนหน้าสถานีรถไฟ ยามเย็น ผู้คนเริ่มเยอะมาก มีคนรับจ้างทำความสะอาดรองเท้า กับเร่ขายสินคาพวกไฟแช็คฉายรูปโป๊ได้ ไฟฉายแบบไม่ต้องใช้แบตเตอรี่

ใกล้เวลารถไฟออก ผู้โดยสารไปรอเข้าไปชานชลา แต่เค้าไม่ให้เข้าไปชานชลา เอากุญแจคล้องประตูทางเข้า รอจนกว่าจะถึงเวลา จึงมาไขกุญแจเปิดให้ ขึ้นรถไฟได้ ไม่เปลืองเบียร์เหมือนขามา ขึ้นนอนทันที แล้วเราก็หลับสบายบนรถไฟกลับฮานอย เอาเป็นว่าจบวันที่สาม

Create Date : 12 มกราคม 2553

1 comment

Last Update : 16 มกราคม 2553 7:13:24 น.

Counter : 800 Pageviews.

วันที่ 2 เที่ยวซาปา

ก่อนที่รถไฟจะถึง สถานี 15 นาที น้องสาวที่ดูแลตู้เรา มาเคาะประตูเรียก ให้เรารู้ว่า จะถึงแล้วน๊าจ๊ะ แล้วอีกซักครู่เธอก็มาขอเก็บรองเท้าแตะ คืน เราถึงลาวไค ตั้งแต่ตีสี่กว่าๆ ลงรถมาแล้ว ยังงงอยู่ว่าจะเดิน ไปทางไหนดี เพราะมืดมาก เดินผ่านตู้นอน ของขบวนอื่นๆ ชำเลืองดูตู้ของเขา แสดงว่า ที่เรานอนมานี้ ดีที่สุดแล้ว ของเรามีสิ่งอำนวยความสะดวกมากกว่า เพราะเราเสียตังค์มากกว่า ก่อนถึงทางออก มีโต๊ะจำหน่ายตั๋วไปซาปา ราคาคนละ 30000 ด่องเวียดนาม โต๊ะขายตั๋ว ยังไม่เปิดไฟฟ้า ต้องใช้จุดเทียนขายตั๋ว

คณะเราได้ตั๋วแล้ว คนขับรถตู้ก็พาไปขึ้นรถ แต่ต้องรออีกนาน จนรถไฟอีกขบวนเข้า ถึงจะได้ผู้โดยสารครบตามจำนวน รถถึงจะออกได้ ตอนที่รอนั้น อยากเปลี่ยนเป็นนั่ง TAXI จะได้ออกได้เลย แต่ก็ไม่ทันแล้ว เสียดายตังค์ ตั้งแสนสองหมื่นด่อง

รถตู้ออกจากสถานีรถไฟลาวไค มุ่งหน้าสู่ซาปา ระยะทางแค่ สามสิบกว่ากิโลเมตร วิ่งนานประมาณหนึ่งชั่วโมง ไม่เห็นอะไรเลย เพราะยังมืดอยู่ หมอกลงหนัก ทัศนะวิสัยในการขับรถ แย่มากๆ ถ้าคนขับไม่เจนเส้นทาง คงอันตรายมาก แต่พอใกล้จะถึงซาปา เริ่มสว่างนิดๆ แต่ก็ยังไม่เห็นอะไรอยู่ดี เพราะมีแต่หมอก แล้วก็หมอก

รถตู้มาถึงซาปาแล้ว วนไปส่งผู้โดยสารตามโรงแรมต่างๆ ที่บอกก่อนหน้าแล้ว โรงแรม CHAU LONG HOTEL ที่เราพัก อยู่สุดท้ายเพื่อนเลย คนขับชี้บอกว่า เดินเข้าไปในซอย นิดหนึ่ง

ถึงโรงแรม CHAU LONG HOTEL ฟ้ายังไม่สว่างดี จึงได้รูปโรงแรม บนม่านหมอก

เจ้าหน้าที่ฟร้อน ของโรงแรม บอกว่าเราต้องรอห้อง กว่าจะได้ถึงแปดโมงครึ่ง เมื่อเข้าห้องน้ำ แปรงฟัน แล้ว ก็เลยกินบุฟเฟ่เช้า ของโรงแรมซะเลย

อาหารเช้าของโรงแรม ต้องบอกว่าอาหารไม่ถูกปากเลย ข้อนี้ ขอยืนยันว่า โรงแรมของไทยดูแล นักท่องเที่ยวต่างประเทศ ดีกว่าเยอะ พยายามทานเท่าที่ทานได้ หลังจากมีอะไรรองท้องแล้ว ชักชวนเจ๊ ของคณะไปเดินดูตลาดเช้าของซาปา

ตามถนนที่มีแต่หมอก ร้านต่างๆ ยังไม่เปิดเท่าไร ระยะทางจากโรงแรม แค่ซักร้อยเมตร สองร้อยเมตร น่าจะได้ ถึงตลาด

ที่ตลาด สินค้าก็คล้ายๆ ตลาดแม่สาย เชียงรายบ้านเรา ชาวเขาปลูกผักมาขายเยอะ เขียงหมูมีเป็น ยี่สิบเขียง ไก่มีทั้งที่ สำเร็จแล้วอย่างบ้านเรา แต่ดูเหมือนเค้าชอบไก่เป็นๆ มากกว่า แต่ที่ตั้งใจมาดูให้เห็นกับตา ก็อย่างที่เห็นในภาพ เขียงขายเนื้อ สุนัข ตัวจริง เสียงจริง

อาหารการกิน ก็มีข้าวเหนียวเปล่า ของทอดประเภทแป้งทั้งหลาย ขนมปัง เค้าว่าอร่อย แต่ไม่ได้ลองชิมดู อีกอย่างก็เป็นประเภท เนื้อแดดเดียว ไม่รู้เนื้ออะไรบ้าง

จากนั้น ดูร้านดอกไม้ ที่สวยที่สุด ดอกกุหลาบ โดยเฉพาะสีแดง กุหลาบวาเลนไทม์ สวยมาก ขอเค้าถ่ายรูป แม่ค้าก็ไม่ว่าอะไร

แล้วไปดูสินค้า พวกผ้าฝีมือชาวเขา ผมชอบพวกผ้าม่าน ลายสวยดี เป็นลายแบบชาวเขา พวกเสื้อกันหนาว ของหญิง ชาย และเด็กๆ เป็นสินค้าจากจีน เยอะมาก หลายแบบ ราคาถูกมากด้วย เสื้อหนัง(เทียม) กันหนาวของผู้ชาย ราคาประมาณ สี่ร้อยบาท แม่ค้าจะบอกราคาสูงไว้ก่อน เราต้องต่ออย่างน้อย 60%(ไม่ได้พิมพ์ผิด) เนื่องจากพูดกันไม่รู้เรื่อง ใช้วิธีต่อราคาผ่านเครื่องคิดเลข สนุกดี บางทีต่อเสร็จ เค้าให้แล้ว ยังเห็นว่าแพง เดินหนี ก็ยังมี

พวกสินค้าที่ระลึก "ซาปา" เป็นพวกตุ๊กตาชาวเขามีเยอะ หลายแบบ รวมทั้งพวกผ้าพันคอจากจีน

ช้อปรอบแรกสนุกสนานพอควร กลับไปตั้งหลักที่โรงแรม เข้าที่พัก อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า การท่องเที่ยวซาปา ดีอย่างนึง ไม่ค่อยเปลืองเสื้อผ้า เพราะต้องนอนในรถไฟ ซะสองคืน ก็นอนมันทั้งชุดที่เดินทางนั่นแหละ อากาศเย็น ประมาณ สิบสององศา แปรงฟันอย่างเดียว

อาบน้ำอุ่น ในโรงแรมแล้ว ยามที่น้ำอุ่นสัมผัสกาย แทบชาไปทั้งตัว เวลาก่อนเที่ยง ชักชวนกันออกไปเดินช็อปปิ้งอีกรอบ นอกจากตลาดสดแล้ว ก็มีที่ออกร้านขายของที่ระลึกโดยเฉพาะ บริเวณโบสถ์คริสของเมืองนี้

เลือกร้านทานอาหารมื้อเที่ยง เห็นคนเวียดนามนั่งทาน ของปิ้งย่าง เลยเอาอย่าง เลือกทานหม้อไฟ ไก่ เหนียวมากๆ ไม่มีรดชาด เหมือนเอาไก่ ลงไปต้มเฉยๆ กับเกลือ ใส่ผัก ไม่ต้องใส่เครื่องปรุง ต้องปรุงรสกันนาน ถึงพอทานได้ ให้คิดถึงผัดกะเพราบ้านเรา ใจจะขาด ใครจะมาเวียดนามติดเอาอะไรที่เผ็ด กับน้ำปลา น่าจะเป็นความคิดที่ดี

ก่อนที่จะกินอาหารเที่ยงนั้น เราได้ไปซื้อทัวร์ชมหมู่บ้านชาวเขา ทานเสร็จแล้ว ยังไม่ถึงเวลานัดทัวร์ ไปเดินดูสินค้าที่ระลึก ต่อราคากันสนุกสนาน การซื้อของที่ซาปา หรือที่เวียดนาม เราต้องทำใจ พี่แกโกงทุกรูปแบบ โดยเฉพาะการทอนเงินนี่ ต้องระวังให้มากๆ เค้านึกว่าเราไม่รู้ ก็ทำเป็นทอนขาด เอากำไรเราสุดๆ

พวกชาวเขา จะชอบมาก ถ้าเจอฝรั่ง เรียกว่ากรูกันเข้าไปเลย เหตุที่เป็นเช่นนี้เพราะ หากจะถ่ายรูปเธอในชุดชาวเขา ต้องซื้อสินค้า(ซึ่งบวกแล้ว)จากเธอ ถึงจะถ่ายรูปได้ ก็เลยไม่ได้รูปชาวเขา "ซาปา"มาอวดกัน

จากนั้น ก็กลับไปขึ้นรถ ประมาณว่า เป็นรถ JEEP ออกไปนอกซาปา นิดนึง เส้นทางน่ากลัว เพราะว่าวิ่งผ่านไหล่เขา ด้านนึง เป็นเขา ด้านนึงเป็นเหว แต่ไม่เห็นอะไร หมอกปกคลุมหมด ไม่มีโอกาสได้เห็น นาขั้นบันได จากมุมสูง แบบที่เค้านิยมถ่ายรูปมาให้ดูกัน เริ่มทัวร์หมู่บ้านชาวเขา ซึ่งเป็นไฮไลท์ของการท่องเที่ยว ซาปา แต่น่าผิดหวัง สำหรับคณะของเรา เห็นแต่หมอก บ่ายโมง บ่ายสอง หมอกยังไม่จางซะที เป็นเมืองในหมอกจริงๆ

ตั้งแต่เริ่มออกเดินก็มี ชาวเขา เอาสินค้ามาเสนอขาย บอกไม่เอา เธอก็จะเดินตามอยู่อย่างนั้น มีเด็กหญิงชาวเขาคนนึง เดินตามเราตลอดทาง จนในที่สุด เราต้องใจอ่อนให้เงินเธอไป 5 US$ ถึงยอมไปจากเรา

หมู่บ้านที่เดินไป ภาพที่เห็นก็คือ บ้าน ความเป็นอยู่ชาวเขา เหมือนที่เห็น ที่เชียงราย ต่างกันแค่ นาขั้นบันได

สินค้า OTOP ของที่นี่จะเป็นพวก แกะสลักหิน เป็นรูปต่างๆ เยอะหน่อยก็ เรือใบ

เดินซะเมื่อย ระยะทางประมาณ 6-7 กิโลเมตร แต่ไม่เหนื่อย เพราะว่าอากาศเย็นสบาย แต่ทำเอาหิว(เบียร์) อยากกลับโรงแรมแล้ว ขากลับ รถ JEEP ผ่านเส้นทางเฉียดเหวอย่างขามา แต่คนละทางกัน ดีว่ามองเห็นแต่หมอก แต่ก็น่ากลัวเหมือนกัน

กลับถึงซาปา ที่ประชุมสรุปว่า กินสเต็ก น่าจะดี (เพราะดูรูป ว่าน่ากิน) ที่ไหนได้ สั่งสเต็กหมู กับทีโบน เหนียวสุดๆ บ่นอุบเลย แพงมากๆด้วย

ทนกินต่อไม่ไหว ก็เลยกลับไปกินต่อที่ห้องอาหารของโรงแรม สั่ง มา ม่า จากเมืองไทย ใส่ไส้กรอก แกล้มเบียร์ฮานอย ดื่ม พอจะจำหน้ากันไม่ได้แล้ว ก็แยกกันเข้าที่พัก ซุกตัวเข้าใต้ผ้าห่ม เป็นอันจบวันที่สอง

Create Date : 12 มกราคม 2553

0 comment

Last Update : 15 มกราคม 2553 13:10:05 น.

Counter : 2282 Pageviews.

วันที่ 1 ฮานอย นอนบนรถไฟไป ซาปา

ที่มาของทริปนี้ เพราะว่าบังเอิญจองตั๋วแอร์เอเซีย 0 บาทได้ แต่ต้องเสียค่าธรรมเนียม รวมแล้วไปกลับ ฮานอย-สุวรรณภูมิ สองพันกว่าบาท และก็ว่า จะไปตลุยคนเดียว พอดีพวกพี่ๆ อาสาไปเป็นเพื่อนกัน ก็เลยมีคณะไปรวมสี่คน

อีกอย่างคณะเราโชคดีที่ มีเพื่อนรุ่นพี่เรียนธรรมศาสตร์ รุ่นติดกัน ทำงานอยู่ที่ฮานอย จึงได้รับความสะดวก เป็นอย่างมากๆๆๆๆ

เริ่มตั้งแต่เช้าวันแรก พอถึงสนามบิน นอยไบ เมืองฮานอย เวียดนาม ท่านพี่มารอรับเราตั้งแต่ยังไม่ได้ผ่าน ตรวจคนเข้าเมือง พอผ่านกรรมวิธีเข้าเมืองเสร็จแล้ว

เดินทางเข้าฮานอย โดยรถยนต์ส่วนตัวของท่านพี่ ซึ่งกรุณาเป็น ไกด์กิตติมศักดิ์ อธิบายชีวิตความเป็นอยู่ ของชาวเวียดนาม ฮานอย ให้ฟัง
ที่หน้าสนามบินนอยไบ การจราจรวุ่นวาย จากรถ TAXI ที่มารับคน ส่งคน บีบแตรเรียกคนกันดังลั่น อีกอย่างมีผู้โดยสาร ใช้บริการสนามบินกันแน่น โดยเฉพาะ ที่ต้องเดินทางไปมอสโก รัสเซีย เค้าว่า คนเวียดนามไปทำงาน ที่มอสโก กันเยอะมาก

เห็นสภาพถนน เมืองฮานอย ระหว่างเข้าเมือง ตอนแรกนึกว่า กำลังปรับปรุง ก่อสร้าง ขยายถนน เพราะฝุ่นเยอะมาก แคบ ข้างทางเฉอะ แฉะ ดังนั้นจึงไม่แปลกที่จะเห็น คนเวียดนามขี่จักรยานต้องมีผ้ากรองอากาศ เหมือนตอนคนไทยใส่ ตอนหวัดนกระบาด สองข้างทาง เป็นทุ่งนา ปลูกผักสวนครัว และมีโรงงานของท่านยุ่น มาเปิดโรงงานผลิตอุปกรณ์ไฟฟ้า มีคนงานชาวเวียดนามนับหมื่นคน

ที่หมายแรก ต้องไปรับตั๋วรถไฟ ที่จองมาล่วงหน้า ที่บริษัททัวร์ มีพนักงานสาว Ms. Hua เตรียมตั๋วไว้ให้เรียบร้อยแล้ว ค่าตั๋วรถไฟ SP7 ไป-กลับ ฮานอย-ซาปา กับทัวร์อ่าวฮาลองคนละ 74 US$ กับโรงแรมที่ซาปา อีกห้องละ 45 US$ สำหรับสาว Hua เธอพูดไทยได้นิดหน่อย เพราะมีสามีเป็นคนไทย

จากนั้น ท่านพี่ก็พาไปแลกเงินด่องเวียดนาม ย่าน Old Quater ขอแลกติดกระเป๋า คนละ 100 US$ ระหว่างรอเริ่มเห็นบรรยากาศความวุ่นวายของ ฮานอยแล้ว

ท่านพี่พาไปกินมื้อเที่ยง อาหารอร่อย ร้านอาหารมีระดับ ของฮานอย ท่าทางขายดี มีแขกเต็มทุกโต๊ะ อาหารที่สั่งแค่ สองอย่าง แต่อร่อยดีมาก แกล้มเบียร์ฮานอย

ตอนแรกว่าจะ เที่ยวฮานอย แต่คณะเปลี่ยนใจ ไปรอขึ้นรถไฟคืนนี้ ที่คอนโดท่านพี่ดีกว่า ต้องบอกว่าเป็นคอนโด ห้องชุด ที่สวยมากบรรยากาศเห็นวิว WEST LAKE เฟอร์นิเจอร์เครื่องใช้ หรู เราก็เลยฉลอง เปิดเบียร์ รำลึกถึงความหลังครั้งเรียนหนังสือ กับฟังเรื่องราว ของเวียดนาม

พอได้เวลา ท่านพี่ก็กรุณาไปส่งที่สถานีรถไฟฮานอย(GA HANOI) พอถึงตู้นอนที่จะโดยสารไป LAO CAI ก็พอใจกับสภาพที่เห็น ตู้นอนสี่คน มีพนักงานดูแล สาวสวย เฉพาะตู้นอน มีสิ่งอำนวยความสะดวก ทั้งน้ำดื่ม อุปกรณ์แปรงฟัน รองเท้าแตะเปลี่ยนระหว่างเดินทาง มีตู้น้ำเย็น น้ำร้อน ห้องน้ำสะอาดอย่างดี อยู่ใกล้ สรุปว่า โอเคเลยครับ เป็นอันว่าจบวันแรก พอเมาเข้าที่แล้ว ปีนขึ้นนอนเตียงบน หัวถึงหมอน หลับสนิท ถึง ที่หมาย