BlogGang.com : : tomtourthai - วันที่ 3 อำลา ซาปา เที่ยวลาวไค นอนรถไฟ กลับฮานอย

บันทึกประสบการณ์ ท่องเที่ยว

วันที่ 3 อำลา ซาปา เที่ยวลาวไค นอนรถไฟ กลับฮานอย

ตื่นเช้ามา ทานอาหารเช้า ของโรงแรมแล้ว ออกไปหาซื้อของที่ระลึก อีกรอบนึง ทิ้งทวน ก่อนที่จะกลับเก็บของกลับ ลาวไค นั่งรถตู้ เหมือนเมื่อตอนขามา

เราออกจากซาปาตั้งแต่ยังไม่เที่ยง รถมาส่งที่ หน้าร้านอาหาร หน้าสถานีรถไฟลาวไค (เหมือนเค้า จะเป็นใจให้กัน) เจ้าของร้านออกมาต้อนเรา ให้เข้าไปฝากกระเป๋า และกินอาหาร ซึ่งเราก็ยอมมอบตัว ให้เธอเชือด แต่โดยดี สั่งอาหารมากินหลายอย่าง แต่ไม่อร่อย พวกเราเลยต้อง เข้าครัว ทอดไข่เจียว มากิน กับข้าวสวย น้ำปลา เรียกว่าค่อยยังชั่ว กินข้าวไป ฟังเสียงแตรรถยนต์ มอร์เตอร์ไซด์ บีบแตรกัน สนั่น เรียกว่า ได้บรรยากาศเวียดนาม

มีเวลาเหลืออีก 5 ชั่วโมง เรียก TAXI ราคา 25000 ด่อง กับระยะทาง ไม่ถึง 3 กิโลเมตร เพื่อจะได้เห็น ชายแดนเวียดนาม-จีน บรรยากาศ คล้ายแม่สาย เราข้ามไปจีนไม่ได้ เพราะไม่ได้ขอวีซ่ามา แต่คนเวียดนาม ทำบอร์เดอร์พาส ข้ามไปได้

มีห้างสรรพสินค้า แต่ก็ไม่ค่อยมีสินค้า ฝุ่นหนาเชียว ไม่ค่อยมีลูกค้า สรุปว่า ไม่มีอะไรน่าดู เวียดนามนำเข้าสินค้าประเภท กระเบื้องงานก่อสร้างจากจีน กับผลไม้ เยอะมาก จากที่ตาเห็น มีแม่น้ำไหลผ่านชายแดน

ที่เห็นอีกอย่างคือ มีแต่ผู้หญิงทำงาน แต่ไม่ค่อยเห็น ท่านผู้ชายทำงาน มีคนบอกว่าคุณผู้ชาย นั่งจิบชา อยู่ที่บ้าน อันนี้ไม่ยืนยัน

ขากลับไปที่สถานี เราเลือกที่จะเดินเล่น ไปเรื่อยๆ ระยะทางแค่ สามกิโลเอง

ระหว่างที่เดินกลับ สะดุดตากับร้าน เครื่องดื่มข้างถนน ที่แปลกกว่าบ้านเราคือ มีเก้าอี้ตัวเล็ก ให้แขกนั่ง สั่งเครื่องดื่ม มีบริการดูดบ้องยาเส้น เราเลือกนั่งร้านสาวน้อย กับหนุ่มหล่อ ที่มีธุรกิจรับล้างรถ อยู่ด้วยกัน

เดินต่อไป ยังไปเจอตลาดขายเสื้อผ้า เสื้อกันหนาว ของเล่น จากจีนราคาถูกมาก ก่อนที่จะกลับไปที่ร้านเดิม ปักหลักรอเวลาขึ้นรถไฟ

ไปเจอเอาคุณแม่ กับคุณลูกสาว สุดแกร่งจริงๆ ถามดูได้ความว่า เดินทางกัน สองคน แบบแบ๊คแพ็ค ไปจีนแชงกรีล่า มาถึงตรงนี้ สิบหกวันแล้ว กำลังจะนั่งรถไฟไปฮานอย แล้วจะไปหลวงพระบาง ของลาว ก่อนกลับบ้าน จังหวัดเชียงใหม่

บรรยากาศสถานีรถไฟลาวไค ตอนที่มาถึงเป็นเช้ามืด ไม่เห็นอะไรเลย แต่ตอนนี้ เป็นเวลา แค่เที่ยง ผู้โดยสาร กับผู้คนที่จะทำมาหากินกับผู้โดยสาร ยังไม่มากัน ดูเหมือนสถานีร้างผู้คน

บรรยากาศ ตลาดบนถนนหน้าสถานีรถไฟ ยามเย็น ผู้คนเริ่มเยอะมาก มีคนรับจ้างทำความสะอาดรองเท้า กับเร่ขายสินคาพวกไฟแช็คฉายรูปโป๊ได้ ไฟฉายแบบไม่ต้องใช้แบตเตอรี่

ใกล้เวลารถไฟออก ผู้โดยสารไปรอเข้าไปชานชลา แต่เค้าไม่ให้เข้าไปชานชลา เอากุญแจคล้องประตูทางเข้า รอจนกว่าจะถึงเวลา จึงมาไขกุญแจเปิดให้ ขึ้นรถไฟได้ ไม่เปลืองเบียร์เหมือนขามา ขึ้นนอนทันที แล้วเราก็หลับสบายบนรถไฟกลับฮานอย เอาเป็นว่าจบวันที่สาม