ฮานอย (เวียดนาม)

16 เมษายน 2557

เช้านี้ตื่นขึ้นมาสดชื่นขึ้นไข้ลดลงหน่อย

น้องมีนเช็ดตัวแล้วเราก็ลงไปเดินหาอะไรกินที่ตลาดกัน

"เดินหาจริงๆ เดินไปเรื่อย"

ณท้องถนนเมืองฮานอย

เราออกจากเกสต์เฮาส์มาปุ๊บ

"อยากข้ามถนนอ่าาาา"

"โอเค พอดีตลาดอยู่ฝั่งนู้น"

คนข้างๆแวะมาเดินสำรวจไว้บ้างแล้วเมื่อวาน

ตอนที่น้องมีนนอนพักฟื้น

ครั้งหนึ่งในชีวิตต้องข้ามถนนที่ฮานอย (เวียดนาม) ให้ได้

ประชากรส่วนใหญ่เขาใช้รถมอเตอร์ไซต์กันเนอะ

ข้ามไม่ถวดดดดเลย"น้องมีน งง ค่ะ" ฮ่าๆๆ

"ยัง...ยังจะยกกล้องมา snap shot"

"รถเยอะมากกกกกกเราจะข้ามกันได้ไง...น่ากลัวววววว"

คนข้างๆจูงแขนน้องมีนเดินนิ่งๆ ข้ามไปเฉยเลย

รถแต่ละคันที่มาเจอกับเรา จะหยุดและหลบเราได้

คงเป็นปกติของเค้าละมั้ง

น้องมีนรู้สึกแปลกใจนิดหน่อยว่า

"มันข้ามกันง่ายขนาดนี้เลยหรอ"

ณ ตลาดสดหนึ่งของเมืองฮานอย

เราข้ามถนนได้เดินเลียบคลองชลประธานไปไม่ไกล

จนเห็นแผงค้าขายเล็กๆ ตั้งล้นออกมาจากซอกมุมตึก

"ในนี้แหละ เดินเข้ามาเลยน้องมีน"

คนข้างๆ เลือกซื้อมะนาวให้น้องมีน

ไม่รู้หรอกเท่าไหร่ คุยกันก็ไม่เข้าใจ

ใช้วิธีแบเงินในมือให้แม่ค้าจับเอาเลย

"มีทอนด้วย" วิธีนี้อาศัยความไว้ใจล้วนๆ

กับสัญชาตญาณ ว่ามันน่าจะถูกต้องแล้วล่ะ

ลักษณะแผงลอยของเขาก็คล้ายบ้านเรานะ

แต่ตลาดตรงนี้ไม่มีกลิ่นคาวของสด

เดินเข้าไปข้างในหน่อย

ก็จะเป็นรถเข็นขายอาหาร วัยรุ่นมุงกันเต็ม

เราเดินวนๆ ดู แต่ไม่ได้ซื้ออะไรกินกัน

เพราะน้องมีนเจ็บคอมาก ชะเง้อมองเมนูแล้วไม่ไหว

กลับไปซดข้าวต้ม ความจริงคือข้าวในน้ำซุปที่เกสต์เฮาส์ดีกว่า

ณ ตัวเมืองฮานอย

เราเดินเลียบคลองไปเรื่อยๆ

"เดินเลียบคลองนี่แหละ เห็นง่ายจะได้ไม่หลง"

เดินดูเมืองไป แวะร้านค้ารายทางไป

เจอร้านขายของยี่ห้อ thenorth face ทั้งร้าน

ไม่ว่าจะเป็น เส้อแจ๊คเก็ต กระเป๋า กางเกง ฯลฯ

น้องมีนหยิบกระบอกน้ำสุญญากาศเอาไว้ใส่น้ำอุ่น

"เป็นเงินไทยเท่าไหร่คะ"

"200กว่าบาท"

"แม่เจ้า!!! ถูกมาก"

คนขายพูดภาษาอังกฤษได้บ้าง

ส่วนอย่างอื่นน้องมีนไม่ให้คนข้างๆซื้อ

555+ ก็นิสัยไม่ดีนี่นา เห็นของถูกจะจัดหนักอย่างเดียว

เราไม่จำเป็นต้องใช้ซะหน่อย

เดินเข้าร้านนู้นออกร้านนี้เพลินนนนนน

จนเหนื่อย...

สภาพอาคารบ้านเรือนเค้า

ให้ความรู้สึกกึ่งๆจีน

หลังคากระเบื้อง ตึกปูนไม่สูงมาก ประตูหน้าต่างเป็นไม้

ให้บรรยากาศคลาสสิคค่ะ คลาสสิคมาก น้องมีนชอบนะ

ณ ร้านกาแฟที่ฮานอย

น้องมีนวิ่งหาน้ำอุ่น

ลักษณะร้านอยู่ในตึกแถว เปิดประตูกระจกเข้าไป

การจัดวางโต๊ะ เหมือนร้านชาบู

โต๊ะหิน และเก้าอี้หินมีหลังพนักพิงชนกับเก้าอีตัวถัดไป

อากาศที่เวียดนามวันนี้ชื้นๆ อึมครึม เหมือนฝนจะตก

และค่อนข้างเย็น หลังจากสั่งเมนูร้อนๆกันเสร็จ

"น้องมีนหยิบแผนที่มาด้วยค่ะ"

พูดพลางกางแผนที่ไปด้วย

"มีที่ไหนน่าเที่ยวนะ"

นิ้วชี้เราสองคนลากวนไปวนมาในแผนที่

"มันมีชิงช้าสวรรค์ตรงนี้"

"งั้นเราไปที่นี่กัน"

จัดแจงถามทางกับเจ้าของร้านค่ะ

ได้ข้อมูลมาคร่าวๆ ก็ตรงดิ่งไปป้ายรถเมล์เลย

ณ รถเมล์มุ่งหน้าไปชิงช้าสวรรค์

พอถึงป้ายรถเมล์ก็ถามสาววัยรุ่นที่กำลังยืนรอรถเมล์อยู่ว่า

"เราจะต้องขึ้นสายไหนหรอคะ" 

เราได้คำตอบมา รอซักพักก็ได้กระโดดขึ้นรถ

คนในรถค่อนข้างแน่น เราสองคนต้องยืนเบียดเสียดกันไป

น้องมีนขอให้พี่กระเป๋าช่วยสะกิดเราด้วย เมื่อถึงชิงช้าสวรรค์

คิดว่าเขาคงเข้าใจเรานะ 555+ดูแกนิ่งๆ

บรรยากาศนั่งรถเมล์ในเมืองฮานอย

น้องมีนยังทันได้นั่งก่อนลง และก็หวังไว้ในใจ

ว่าเราจะไม่เลยป้าย

เป็นการนั่งที่ตูดไม่ติดเบาะ 

น้องมีนชะเง้อดูทางตลอดเวลา

พี่กระเป๋าบอกให้เตรียมตัวลง

เราก็โดดลงกัน

"เราอยู่ตรงไหนกันอีกเนี่ย"

เราถามคนแถวนั้นอีกครั้ง

ได้ความว่าต้องเดินตัดไปถนนอีกเส้น

ถนนที่รถเมล์วิ่งไม่ใช่เส้นเลียบทะเลสาบ

เราต้องเดินตัดไปถนนเลียบทะเลสาบ

เดินตามถนนนั้นไปเรื่อยๆ จะถึงชิงช้าสวรรค์สวรรค์เอง

ณ ทะเลสาบเวสต์เลค

ถึงแล้วถนนเลียบทะเลสาบ

"นู่นไงชิงช้าสวรรค์" นิ้วน้องมีนชี้ไปทางนั้น

ดีใจสิคะ มาถึงจนได้ เย้ๆๆๆ

แต่...ไกลโฮกกกกกกกกกกกกกกกกกก

ต้องเดินเลียบไปไกลมากกว่าจะถึง

เหอๆ ขอดูอยู่ตรงนี้ละกัน

เราสองคนเลยพากันเดินเล่นเลียบทะเลสาบ

ดูชาวเมืองออกกำลังกาย วิ่งจ๊อกกิ้ง

นี่ก็เกือบเย็นแล้วละค่ะ ลมริมน้ำเนี่ยแรงจริงๆ

คอน้องมีนเจ็บมากขึ้น เจ็บจนพูดไม่อยากจะพูด

แต่...ยังเดินดูต่อ ก็อยากรู้นี่นา

"คนที่นี่เค้าอยู่กันยังไงนะ"

ชาวเมืองพายเรือล่องทะเลสาบ

น้องมีนแปลกใจอยู่นะคะว่า

"ทั้งลมแรง และไกลจากฝั่งมากเค้าไม่กลัวเนอะ"

ทะเลสาบนี้มันกว้างมากนะคะ ดูอาคารฝั่งนู้นจิ๋วหลิวไปเลย

ดูบรรยากาศริมทะเลสาบ

ดูเหงาๆเนอะ และหากมาคนเดียวอาจปลิวไปตามลมตกทะเลสาบได้

Caution!!! อันตราย

มาดูฝั่งตรงข้ามทะเลสาบกันซิ

ตึกแถวสวยและเป็นเอกลักษณ์มากเรียงตัวติดๆกันตลอดแนว

เลิกเรียนกันแล้วสินะจ๊ะ

แก๊งจักรยาน...

เดินไปซักพัก ซ้ายมือจะมีรูปปั้นมังกรริมทะเลสาบ

เด็กๆ เลิกเรียนมานั่งคุยกัน

คุณแม่กับคุณลูกแวะมานั่งระบายสี

หันกลับไปทางขวามืออีกที

จะเป็นวัดแล้วละค่ะ

ไฮไลต์ของฮานอยเลยค่ะ

ร้านขายน้ำแบบนี้ พร้อมกับชุดโต๊ะเก้าอี้ไซต์นี้

จะมีเกลื่อนเมือง

น้องมีนป่วยเลยยังไม่ได้ลองชิม

ครั้งหน้ามาซ้ำรอยเดิมไม่พลาดแน่นอน

ถึงเวลาที่เราต้องกลับเกสต์เฮาส์แล้ว

ผ่านวัดนี้ไปไกลก็เจอถนนตัดออกไปถนนเส้นที่รถเมล์วิ่ง

เราสองคนกลับทางเดิม

พอถึงห้องพัก

ตัวน้องมีนรีบกินข้าวต้ม และยาก็เข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ

ตกเย็นทีไรไข้หนักขึ้นทุกที

ส่วนคนข้างๆก็ออกไปผจญภัยข้างนอก

กลับมาพร้อมตั๋วเครื่องบินขากลับของวันพรุ่งนี้

ยัง...ยังจะปลุกน้องมีนขึ้นมาเล่าถึงความตื่นเต้นให้ฟัง

"น้องมีนๆ พี่ต้อมออกไปเดินเล่นจะช๊อปปิ้ง

แต่น้องมีนไม่ให้ซื้อเยอะ

ได้แต่ดู เลยเหลือบไปเห็นบริษัททัวร์

อยู่ฝั่งตรงข้ามที่พักเราอ่ะ

พี่ต้อมข้ามถนนไปเองเลยนะ

ได้ตั๋วกลับหลวงพะบางมาแล้วด้วย"

555+ สบายใจแล้วสิ เก่งมาก งั้นก็หลับได้...