อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
space
space
space
space

ครอบครัวท่านนึก
ท่านนึกพาครอบครัวหย่าย...ขึ้นภูทับเบิก
แวะเยี่ยมกันที่ตึก.....เสาร์-อาทิตย์เรายังต้องทำงาน
เวรกรรม.....เวรกรรม.....ไม่ได้ตามขึ้นไปด้วย....



เพื่อนท่านนึก...มากันหลายคน....เที่ยวให้ซาหนุก....เดินทางโดยสวัสดิภาพนะคร๊าบ.........




Create Date : 08 ธันวาคม 2550
Last Update : 8 ธันวาคม 2550 13:23:15 น. 5 comments
Counter : 446 Pageviews.

 
ขึ้นภูทับเบิกไปแล้ว 1 คืน ตั้งแต่เมื่อวานเย็นติดต่อไม่ได้เลย.....แบตหมดหรือไม่มีคลื่น.....ไม่รู้...อาจแข็งไปแล้วมั้ง......5555 เราอยู่ข้างล่างยังแข็งเลย


โดย: มร IP: 203.113.118.7 วันที่: 9 ธันวาคม 2550 เวลา:9:42:39 น.  

 
เที่ยวสนุกไหม สมนึก เลยยังไม่ได้คุยกัน โทรหานะ แต่สัญญาน ไม่มี


โดย: ณ IP: 203.153.185.68 วันที่: 11 ธันวาคม 2550 เวลา:12:34:53 น.  

 
เพิ่งมีโอกาสเข้ามาอ่าน จากที่ท่านรงค์บอก ทั้ง 2 อย่างเลยครับ คือทั้งแบตหมด และไม่มีคลื่น (ไปอยู่บนยอดเขา ไม่ใช่ทะเล เลยไม่มีคลื่น) แหะแหะ ไม่มีคลื่นจริง ๆ
บนยอดภูทับเบิกหนาวมาก อุณหภูมิตอน 5 โมงเย็น 8 องศา ต่ำสุดตอนกลางคืน 4 องศา และผมขึ้นไปช้า (ไปถึงตอนประมาณบ่าย 3 โมง ไม่มีที่กางเต็นท์แล้ว ต้องกางกลางไร่กระหล่ำปลี แต่ก็สนุกดีครับ เสียดายท่านมรไม่ได้ขึ้นไปด้วย โอกาสหน้าจะไปเยื่ยมใหม่ครับ


โดย: nuk IP: 203.113.33.8 วันที่: 16 ธันวาคม 2550 เวลา:9:43:41 น.  

 
test new phone


โดย: watana IP: 12.151.36.19 วันที่: 28 กรกฎาคม 2551 เวลา:23:02:40 น.  

 
ท่านวัฒนาเข้ามาเยี่ยมแล้ว.....
ไม่ได้เข้ามาตรวจเนื่องจากระบบไม่แจ้งการ
อัพเดทผู้มาเยี่ยม...เลยไม่รู้จิงๆ ว่าใครแวะมาบ้าง..
เพิ่งใช้ได้นี่แหละ...งัยก็สวัสดีครับท่าน...ถ้ามีเด็กอิเล็กทรอนิกส์อยากฝึกงานท่านพอจะรับได้มั๊ยนี่...ประมาณเดือนพย.-ธค.


โดย: มร (camornrut ) วันที่: 19 สิงหาคม 2551 เวลา:9:29:32 น.  

ชื่อ :
Comment :
  *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 
space

camornrut
Location :


[Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 2 คน [?]






ยินดีต้อนรับสู่ อมรรัตน์บล๊อค บล๊อคที่มีแต่เพื่อนสว. (สูงวัย) แต่ใจยังขบเผาะ...... ..................................................... ความจริงที่ผ่านเลยมา...กาลเวลาที่เปลี่ยนเวียนไป อยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาใจ...เฝ้าน้อยใจอยู่ทุกคืนวัน ตัวเราเฝ้าแต่คอยฝัน...ว่าสักวันนั้นคงเป็นจริง พากเพียรทำไปทุกสิ่ง...สุดประวิงหวั่นในหัวใจ ใครเขาเข้าใจเราบ้าง...สุดอ้างว้างในดวงฤดี ขอเปลี่ยนเป็นเสียงดนตรี...เพื่อกล่อมชีวีของชีวิตเรา เราจึงร้อยแก้วเสกสรร...สร้างความฝันให้เป็นเสียงเพลง ถึงทุกข์หรือจะครื้นเครง...เราจะบรรเลงด้วยเพลงของเรา ....................................คำร้อง ทำนอง ดร.แมว
space
space
space
space
[Add camornrut's blog to your web]
space
space
space
space
space